Επειδή η λογική του έντιμου συμβιβασμού, τρύπωσε για τα καλά στην καθημερινότητά μας, ευνουχίζοντας την προσμονή αλλά και κάθε έννοια εθνικής και προσωπικής υπερηφάνιας...
Ας δούμε καλύτερα τι σημαίνει πρακτικά για τη ζωή όλων μας, και ας αντιστοιχίσουμε αυτές τις διαπιστώσεις, με την πρώτη εμπειρία που αποκομίσαμε στις πρώτες 65 ημέρες ΣΥΡΙΖΑ.
Αναζητώ έναν "έντιμο συμβιβασμό" σημαίνει...
Σου αναγνωρίζω το δικαίωμα να έχεις εσύ την τελευταία λέξη σε όλα, αλλά βάλε κι εσύ ένα χεράκι ώστε να φαίνεται πως το παλεύω και κάτι "κέρδισα" κι εγώ ώστε να μη με πουν ξεφωνημένο...
Σημαίνει ακόμη, πως δεν αμφισβητώ και δεν ενεργοποιώ την κοινωνία που με εμπιστεύτηκε για να ανατρέψω το καθεστώς που οικοδόμησες σε βάρος της πατρίδας που εκπροσωπώ, αλλά μη με κάνεις ρόμπα ξεκούμπωτη και υπόσχομαι να σε υπηρετήσω.
Σημαίνει ακόμη, οτι δεσμεύομαι να σου φέρω αυτά που ζητάς, αλλά άσε μου το περιθώριο να διαχειριστώ "περήφανα" το συμφέρον σου, σ αυτό τον τόπο που με διόρισες τοποτηρητή.
Σημαίνει τέλος πως έτσι κι αλλιώς θα ταπεινωθώ, αλλά προστάτευσέ με από την οργή αυτών που εξαπάτησα.
Σ αυτή την "έντιμη" μοιρασιά, εσύ θα έχεις τα πάντα κι εγώ...
θα διατηρήσω το προνόμιο να υπηρετώ αυτά που συμφωνήσαμε.
Σ αυτή την έντιμη μοιρασία, ΕΣΥ θα είσαι η υπέρτατη αρχή, ΕΓΩ θα είμαι ο δικός σου άνθρωπος μέσα στη δική μου πατρίδα, το καθεστώς που επέβαλες δεν πρόκειται να κλονιστεί και η ταυτότητα του διαχρονικού θύματος δεν πρόκειται ν αλλάξει. Ξέρεις και ξέρω άλλωστε, πως μερικά ψίχουλα απάτης, δεν ανατρέπουν το καθεστώς, κοστίζουν ελάχιστα, και εξασφαλίζουν μακροημέρευση.
Άσε μου λοιπόν το περιθώριο να αναδομήσω την πολιτική ορολογία της Κατοχής, ώστε δια της εκτεταμένης εξαπάτησης να την υπηρετήσω με τον καλύτερο τρόπο.
Επιμένετε λοιπόν ακόμη, πως η εγκατάλειψη του στόχου για καθολική ανατροπή του κατοχικού κεκτημένου στον τόπο μας, και η αναζήτηση φόρμουλας για συμβιβασμό μαζί του, που δε θα αμφισβητεί της ουσία του κατοχικού κεκτημένου, μπορεί να ενσωματώνει στοιχεία εντιμότητας???
Η αλήθεια είναι πως πρακτικές που ρίχνουν την κοινωνία μαζικά στην αποβλάκωση και στην παραμύθα μια υποτιθέμενης περηφάνιας, συνιστούν ότι πιο δόλιο, ότι πιο πρόσυχο, ότι πιο ύπουλο και επικίνδυνο, μια πέμπτη φάλαγγα δηλαδή στο μαλακό υπογάστριο της χώρας, που παραλύει τη συνείδηση αυτού του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου