Η στρατηγική ήττα των Δημοκρατικών και το δίδυμο στοίχημα της διοίκησης Τραμπ

Μετά την ανατροπή που συντελέστηκε στις ΗΠΑ, πολιτικοί αναλυτές και αρθρογράφοι από ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν επιδοθεί σε μια φρενήρη προσπάθεια, προκειμένου να καταδείξουν τις αιτίες της εκλογικής συντριβής της Κάμαλα Χάρις και των Δημοκρατικών, αλλά και την σχέση αυτών των αιτιών με τις αντίστοιχες αιτίες που άνοιξαν και πάλι, για λογαριασμό του Τραμπ και των Ρεπουμπλικανών, διάπλατες τις πόρτες του Λ. οίκου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η ντετερμινιστική αντίληψη η οποία φαίνεται να κυριαρχεί στην πλειοψηφία αυτών των αναλύσεων, δεν είναι μονάχα εύκολη και απλουστευτική στην χρήση της ως κλασικό ερμηνευτικό εργαλείο. Στην πράξη, συνιστά και ένα βολικό καταφύγιο για την προσπάθεια όλων εκείνων που ΔΕΝ θα ήθελαν να θέσουν το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων αλλά ΚΑΙ των δικών τους πολιτικών ευθυνών, για λογικές και αντιλήψεις που στήριξαν, συντηρώντας ένα ψευδεπίγραφο κλίμα δήθεν αποδοχής εκ μέρους των κοινωνιών, των καταστροφικών πολιτικών που κυριάρχησαν στις ΗΠΑ και στον Δυτικό κόσμο κατά την διάρκεια των προηγούμενων χρόνων.

Και βεβαίως, στην πιο ακραία εκδοχή της ερμηνευτικής λαθροχειρίας που επιστρατεύεται από συγκεκριμένα πολιτικά και μιντιακά κέντρα, υπάρχουν και εκείνοι οι δήθεν αναλυτές που από την πρώτη στιγμή έχουν επιδοθεί σε ένα κυνήγι μαγισσών, στην προσπάθειά τους να καταγράψουν τις κατηγορίες των ψηφοφόρων που καταψήφισαν τον Τράμπ κατά την διάρκεια της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης. Και το κάνουν, υπερτονίζοντας το ειδικό πολιτικό βάρος εκείνων που τον καταψήφισαν, αδιαφορώντας όμως πλήρως… ΚΑΙ για το κίνητρο… ΚΑΙ για την έκταση, αλλά ΚΑΙ για τον δυναμισμό εκείνων που τον υπερψήφισαν.

Φυσικά όλη αυτή η περί διαγραμμάτων συζήτηση, δεν γίνεται για να φωτίσει το πρόβλημα, ούτε βεβαίως για να τοποθετηθεί ανοικτά πάνω στα καινούρια δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί. Γίνεται για να συγκαλύψει κορυφαία στοιχήματα και κρίσιμα διακυβεύματα που καθόρισαν την εκλογική συμπεριφορά των Αμερικανών και που όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσουν την θερμοκοιτίδα για την εμφάνιση και την εφαρμογή νέων επιθετικών πολιτικών που θα απορυθμίσουν εύθραυστες περιφερειακές ισορροπίες (με πολλές προκλήσεις αλλά και με όλους τους κινδύνους που ενσωματώνονται σε μια τέτοια εξέλιξη) και συνακόλουθα θα...

Όχι… Δεν είναι όλα ρόδινα με την επίσκεψη του Ν. Χριστοδουλίδη στις ΗΠΑ

Δεν συμμερίζομαι τους πανηγυρισμούς που εκδηλώνονται με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου της Κύπρου στις ΗΠΑ και την συνάντησή του με τον πρόεδρο Μπάιντεν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προφανώς το ίδιο το γεγονός, σηματοδοτεί την απαρχή μιας καινούριας κατάστασης την οποία οφείλουν οι πάντες να πάρουν υπ’ όψιν τους πάρα πολύ σοβαρά. Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη την οποία ουδείς δικαιούται να παραβλέψει η πολύ περισσότερο να υποτιμήσει την σημασία της και να ασχοληθεί επιφανειακά με τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται.

Πρωτίστως όμως, αυτός που οφείλει να αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση με την δέουσα σοβαρότητα και ευθύνη, είναι ή ίδια η κυπριακή πολιτική ηγεσία, η οποία θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να αφήνει τις ευκαιρίες που δημιουργούνται να περνούν αναξιοποίητες. Κυρίως όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει προς πάσαν κατεύθυνση, εάν αυτό που διεκδικεί για την χώρα την οποία εκπροσωπεί, είναι ένας πρωταγωνιστικός ρόλος στα περιφερειακά δρώμενα ή εάν η ίδια είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί με ορισμένες γκλαμουράτες τουφεκιές στον αέρα, που όμως δεν δημιουργούν υποθήκες και δεν αναβαθμίζουν ουσιαστικά, πραγματικά και πάνω απ’ όλα ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ, την γεωστρατηγική της υπόσταση εν όψει των εξελίξεων της επόμενης μέρας.

Ας γίνουμε λοιπόν σαφέστεροι…  

Α. Στον περιφερειακό σχεδιασμό της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η γεωπολιτική υπόσταση της Κύπρου, φαίνεται ότι... 

Το παίγνιο των Αμερικανών και το δράμα των ομήρων με την μπάλα να βρίσκεται πλέον στα χέρια της Μοσάντ

Οι Αμερικανοί, χρειάζονται οπωσδήποτε μια συμφωνία για την Γάζα. Την χρειάζονται προκειμένου να σπεύσουν την αμέσως επόμενη στιγμή οι Δημοκρατικοί, να την εξαργυρώσουν πολιτικά στο δικό τους προεκλογικό χρηματιστήριο, ως ένα δήθεν κορυφαίο επίτευγμα της Αμερικανικής διπλωματίας που συντελέστηκε υπό την αιγίδα και την πολιτική καθοδήγησή τους…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι πάντες όμως γνωρίζουν ότι μια τέτοια συμφωνία, ακόμη και εάν οψέποτε επιτευχθεί, ΔΕΝ θα μπορεί να δώσει την λύση, ΟΥΤΕ στο πρόβλημα των ομήρων, ΟΥΤΕ πολύ περισσότερο στο διαρκές στοίχημα που σχετίζεται με την διασφάλιση μιας βιώσιμης ειρήνευσης στην περιοχή. Και φυσικά, οι πάντες γνωρίζουν, ότι μια τέτοια συμφωνία, θα είναι από την φύση της όμηρος και η ίδια των προσχημάτων. Ως εκ τούτου, θα είναι μια συμφωνία ουσιαστικά και πρακτικά ΜΗ βιώσιμη.

Η Χαμάς επί της ουσίας επιχειρησιακά έχει καταρρεύσει. Τα εναπομείναντα ρετάλια της όμως, τα οποία λειτουργούν εξ ονόματος και για λογαριασμό της, θα συνεχίσουν ΚΑΙ να εκβιάζουν αλλά ΚΑΙ να συντηρούν την αποσταθεροποίηση. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν, διότι έτσι ανατροφοδοτείται με πολιτικό καύσιμο η θεσμική αναβάθμιση της οργάνωσης, την οποία θεσμική αναβάθμιση - ειρήσθω εν παρόδω - της την προσέφερε αφειδώς και φυσικά ανοήτως η δυτική ανοχή, συμπεριφορά και προπαγάνδα.

ΚΥΡΙΩΣ όμως θα συνεχίσουν να το κάνουν, διότι έτσι ροκανίζεται το πολιτικό κεφάλαιο του Ισραήλ έναντι της Διεθνούς κοινότητας, γεγονός στο οποίο συμβάλλει και η απερίσκεπτη πολιτική συμπεριφορά των κοντόφθαλμων της Ισραηλινής πολιτικής αντιπολίτευσης.

Κακά τα ψέματα, αλλά οι όμηροι, είναι το πολυτιμότερο εργαλείο που έχουν αυτήν την στιγμή στα χέρια τους οι τρομοκράτες και ως εκ τούτου...

Τα νέα δεδομένα στην πολεμική εξίσωση του Ισραήλ - Αμφιλεγόμενος ο ρόλος των Αμερικανών

Στα λίγα 24ωρα που μεσολάβησαν μετά από την ευρείας έκτασης Ιρανική πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ, αυτό που καταγράφεται είναι μια υπερπληθώρα προθύμων να καταθέσουν μια αντίστοιχη υπερπροσφορά συμβουλών, αναφορικά με το εάν και με ποιόν τρόπο θα πρέπει τελικά να απαντήσει το Ισραήλ, στην συγκεκριμένη επίθεση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στο σύνολό τους, δημοσιολογούντες, αναλυτές αλλά και εκπρόσωποι κυβερνήσεων, αυτό που κάνουν είναι να στοιχίζονται κατά κανόνα πίσω από την απόλυτα προβλέψιμη ισορροπιστική εκδοχή περί του «μη αναγκαίου» της απάντησης, γεγονός που είναι αναμενόμενο εάν κρίνει κανείς από την μονομέρεια και την αποσπασματικότητα με την οποία προσεγγίζονται τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, από το σύνολο σχεδόν του Δυτικού κόσμου.

Για το Ισραήλ πάντως, η εξίσωση είναι πολύ πιο σύνθετη, είναι πολυπαραμετρική και η πολεμική φυσιογνωμία την οποία έχει προσλάβει αντικειμενικά, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για χαλαρή και κοντόφθαλμη αντιμετώπιση. Ποια είναι τα δεδομένα…

Πρώτον: Στο εσωτερικό μέτωπο, μόνο το 25% των Ισραηλινών δεν θέλουν να υπάρξει απάντηση στο Ιράν. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θέλει να υπάρξει απάντηση και η όποια διαφοροποίηση μεταξύ αυτών, σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με τον χρόνο.

Δεύτερον: Στην δυναμική αντίληψη μιας έτσι προσανατολισμένης κοινωνίας, συγκροτήθηκε, στηρίζεται και λειτουργεί συλλογικά ένας ευρύτατος πολιτικός συνασπισμός σε συνθήκες πολέμου. Η συνεκτικότητα αυτού του συνασπισμού θα πρέπει να διαφυλαχτεί πάση θυσία, διότι με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, η στρατηγική επιβίωση του Ισραήλ δεν σχετίζεται μονάχα με το μακράς διαρκείας τσαλάκωμα του Ιρανικού τσαμπουκά αλλά περνά αναγκαστικά μέσα από το...

Ιράν - Εγκλωβισμένο στην περιδίνηση ενός θεμελιώδους κανόνα του πολέμου και της γεωστρατηγικής

Προφανώς δεν τελεί υπό την δική μας έγκριση η απόφαση των Ιρανών επιτελών αναφορικά με τον τρόπο, το εύρος και την βαρύτητα της αντίδρασης που θα επιλέξουν ως απάντηση στην πυραυλική επίθεση του Ισραήλ που έπληξε την Ιρανική πρεσβεία στην Δαμασκό, με τα γνωστά αποτελέσματα. Από αυτήν την άποψη, καλό θα είναι να αποφύγουμε τον πειρασμό που επιμένει να περιστρέφει τις σκέψεις μας γύρω από το «ΕΑΝ» θα υπάρξει απάντηση με την άμεση και ευθεία εμπλοκή του Ιράν σε αυτήν και να προσπαθήσουμε να δούμε καλύτερα και κυρίως λεπτομερέστερα την μεγάλη εικόνα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πυραυλική επίθεση του Ισραήλ, ήταν μια στοχευμένη και στρατηγικά σταθμισμένη πρωτοβουλία, η οποία έδωσε την δυνατότητα και στο ίδιο αλλά και στους Αμερικανούς, να τροποποιήσουν ριζικά την δομή και την σύνθεση της Μεσανατολικής ατζέντας. Η Γάζα πέρασε στο περιθώριο της ειδησεογραφίας ακολουθώντας κατά πόδας την ειδησεογραφική υποβάθμιση του Ουκρανικού και το Ιράν αναβαθμίζεται σε πρωταγωνιστής της, με τα σενάρια για τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς των επιτελών του, να εναλλάσσονται και να «υπηρετούν» στο επίπεδο της «ανάλυσης» όλα τα γούστα.

Στην ουσία, αυτό που συνέβη με αφορμή την πυραυλική επίθεση του Ισραήλ, ήταν η ενεργοποίηση του παραδοσιακού προεπιχειρησιακού τρίπτυχου το οποίο συνίσταται στα εξής: ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ /  ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΔΥΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΣΕΝΑΡΙΩΝ / ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ του ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Με τις μυστικές υπηρεσίες να επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου στην προσπάθειά τους να αξιολογήσουν κάθε πραγματική ή και σκοπίμως διοχετευμένη πληροφορία αναφορικά με...

Συγκρουσιακή εξίσωση με προσαυξημένο το ειδικό βάρος του τυχοδιωκτισμού

Η Κίνα έχει κάθε λόγο να προσπαθήσει να βάλει σε περιπέτεια κατατριβής, φθοράς και περαιτέρω στρατηγικής αποδυνάμωσης τις ΗΠΑ και προφανώς ένας τέτοιος "πειρασμός" θα πρέπει να απασχολεί πολύ σοβαρά τα πολιτικά και διπλωματικά της επιτελεία. Καλό θα είναι λοιπόν να μην δέσουμε και κόμπο ότι θα εισακουστεί η παράκληση Μπάιντεν στον Σι Τζινπίνγκ, με την οποία ζήτησε από τους Κινέζους να προτρέψουν τους Ιρανούς να αποφύγουν ένα θεαματικό χτύπημα σε βάρος του Ισραήλ, σε βαθμό και σε έκταση που θα μπορούσε να καταστήσει αναπόφευκτη την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η σκακιέρα της Ευρασίας την συγκεκριμένη ιστορική εποχή, ΔΕΝ παράγει αυτοτελή περιστατικά αποκομμένα από το δυναμικό ντόμινο των ευρύτερων γεωπολιτικών ανατροπών, γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να θεωρείται προβλέψιμη σε γενικές γραμμές η διαχείρισή τους από τους ισχυρούς διεθνείς και περιφερειακούς δρώντες. Το ειδικό βάρος των εξελίξεων που διαδραματίζονται στην ευρύτερη περιοχή, είναι εξαιρετικά προσαυξημένο και η επίδρασή του στην διαμόρφωση της νέας ισορροπίας ισχύος στο Διεθνές σύστημα θα είναι καταλυτική…

Η Κίνα επίσης, έχει αντικειμενικά μια προσαυξημένη δυνατότητα να διαχειριστεί επιθετικά κρίσιμες στρατηγικές της επιδιώξεις (μηδέ εξαιρουμένων και αυτών που σχετίζονται με το στοίχημα της Ταϊβάν και ευρύτερα στα σχετιζόμενα με την Σινική θάλασσα) σε ένα περιβάλλον πολλαπλής εμπλοκής των Αμερικανών σε περιφερειακές κρίσεις, οι οποίες...

Βαρέλι δίχως πάτο…

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Οι ΗΠΑ διαθέτουν όλα εκείνα τα στοιχεία που τους δίνουν την δυνατότητα να συντρίψουν τον τυχοδιώκτη Ερντογάν και το περιβάλλον του και φυσικά να φέρουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση το κράτος συμμορία, εξαναγκάζοντάς το να βρεθεί σε αδυναμία, προκειμένου να μην μπορεί πλέον να υποστηρίξει ουσιαστικά τις τυχοδιωκτικές και ευρύτερα τις αναθεωρητικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς του…

Δυστυχώς γι’ αυτές, αλλά και για την περιφερειακή σταθερότητα, οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν την απαραίτητη στρατηγική αυτοπεποίθηση που θα τους επιτρέψει να επανεξετάσουν και να αναθεωρήσουν την παραδοσιακή τους ανασφάλεια και αυτός είναι ο λόγος που επιμένουν να σύρονται κατεξευτελιζόμενες πίσω από τους εκβιασμούς του Ερντογάν, ενώ παράλληλα με αυτό, δεν διστάζουν να απαιτούν την ταπείνωση χωρών όπως...

Στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ - Η Ελλάδα προσέφερε την προθυμία της και μια συμβιβαστική στρατηγική αφωνία

Η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Αθήνα και η συνάντηση του Αμερικανού ΥΠΕΞ με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ανατροφοδότησε - όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο - και μια σειρά από υπερφίαλες προσεγγίσεις για τον «στρατηγικό χαρακτήρα» που προσλαμβάνουν οι σχέσεις των δύο χωρών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αναντίρρητα το ειδικό βάρος της Ελλάδας, στο πλαίσιο του περιφερειακού στρατηγικού σχεδιασμού των ΗΠΑ, εμφανίζεται να είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένο σε σχέση με το παρελθόν. Αυτή όμως η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί εάν δεν συνοδεύεται από την σωστή και απροκατάληπτη ανάγνωση των πραγματικών δεδομένων.

Για την οικοδόμηση αυτής της σχέσης και για την τοποθέτησή της σε μια βάση διαφορετική από αυτήν που γνωρίσαμε καθ’ όλη την διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου, η Ελλάδα προσέφερε την προθυμία της και μια συμβιβαστική στρατηγική αφωνία (και αυτό δεν συνιστά μια αισιόδοξη διαπίστωση) σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ βρέθηκαν αντιμέτωπες με την ανάγκη να διαχειριστούν την στρατηγική τους ανασφάλεια, τους στρατηγικούς τους αναπροσανατολισμούς, αλλά και τις συνέπειες από συσσωρευμένες αστοχίες δεκαετιών στην ευρύτερη περιοχή.

Εάν λοιπόν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή η πολυδιαφημιζόμενη «στρατηγική σχέση» και ο συνακόλουθος «στρατηγικός διάλογος» μεταξύ των δύο χωρών, που είναι διαρκής και επικαιροποιούμενος, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια επιθετική διαχείριση την οποία ασκεί η Ουάσιγκτον σε μια πολυδύναμη περιφερειακή επένδυση που της προσφέρθηκε αφειδώς και με εξαιρετικά συμφέροντες όρους. Ενώ την ίδια στιγμή…

Για την χώρα μας, όλο αυτό το βαρύγδουπο και πομπώδες αφήγημα, είναι πρωτίστως μια διαχείριση φτηνής επικοινωνίας, στο πλαίσιο της οποίας...

ΗΠΑ - Τουρκία... Ο αδιέξοδος τακτικισμός και η στρατηγική ατολμία, ξυπνούν τα σύνορα του αίματος

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι «αυστηρές» παρεμβάσεις των Αμερικανών επιτελών μέσα από τις οποίες επιδιώκεται να «συνετιστεί» η απείθαρχη και χειραφετημένη Τουρκία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Την ίδια περίοδο, ένας ιδιότυπος μηχανισμός Ελλήνων «πανηγυριστών», ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, ο οποίος συναπαρτίζεται από πολιτικά και μιντιακά στελέχη, αναπαράγει διάφορες ανυπόστατες υπερβολές που εμφανίζουν τον Ερντογάν ως περίπου τελειωμένο, την Τουρκία ως περιθωριοποιημένη και απομονωμένη οντότητα και την Ελλάδα ως δυναμικά ανερχόμενο πουλέν, που καταλαμβάνει σταδιακά μια κυρίαρχη θέση στην καρδιά των Αμερικανών και στο “control panel” της ευρύτερης γεωπολιτικής σκακιέρας.

Πρόκειται για μια επιφανειακή προσέγγιση που αδυνατεί να διακρίνει τα πεπερασμένα όρια του τακτικισμού και επιμένει να επενδύει υπέρμετρα στην δύναμη της αυταπάτης. Ο εγκλωβισμός της κυρίαρχης στρατηγικής σκέψης της χώρας μας στην περιδίνηση αυτού του τοξικού και αδιέξοδου συνδυασμού, δεν μπορεί να παράξει Εξωτερική πολιτική με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση. Αντιθέτως δημιουργεί και αναπαράγει μια νέα γενιά από παραλυτικά σύνδρομα, σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή, κατά την οποία η πατρίδα μας μπορεί να διεκδικήσει έναν πραγματικά αναβαθμισμένο ρόλο, που θα εδράζεται σε μια ενεργητική παρουσία ικανή να ανοίγει καινούριους δρόμους στα περιφερειακά δρώμενα.

Πέρα από τους μύθους…

Αυτό που έχει αξία να καταγράψουμε, είναι το γεγονός πως όντως οι Αμερικανοί επιτελείς, είναι εξαιρετικά θυμωμένοι με την γεωστρατηγική αυτονόμηση της μέχρι πρότινος βολικής και χειραγωγούμενης Τουρκίας. Υπάρχουν όμως τρία ζητήματα τα οποία δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε.

Το πρώτο, σχετίζεται με την ίδια την φυσιογνωμία των Αμερικανικών αντιδράσεων. Αυτές οι αντιδράσεις ΔΕΝ είναι ενιαίες… ΔΕΝ διακατέχονται από την ίδια αποφασιστικότητα σε ότι αφορά στο αδιαπραγμάτευτο των όρων τους… Και κυρίως... 

Ο χάρτης των συνόρων του αίματος και η Μέση Ανατολή

Ένας σχετικά άγνωστος χάρτης μιας ανασχεδιασμένης και αναδιαρθρωμένης Μέσης Ανατολής, που προσδιορίζεται ως «Νέα Μέση Ανατολή», κυκλοφορεί στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και κυβερνητικές/ιδιωτικές δεξαμενές σκέψης και κύκλους χάραξης πολιτικής από τα μέσα του 2006... 

γράφει ο Saleem Akhtar Malik

Αυτός ο επανασχεδιασμένος χάρτης, επιτρέπεται να εμφανίζεται κατά καιρούς δημόσια, σε μια προσπάθεια να οικοδομηθεί συναίνεση και να προετοιμαστεί αργά το ευρύ κοινό για πιθανές, ίσως και κατακλυσμικές, αλλαγές στη Μέση Ανατολή.

Από μια ευρύτερη προοπτική, τα σύγχρονα αραβικά κράτη οφείλουν την ύπαρξή τους στη μυστική Συμφωνία Sykes-Picot που διαπραγματεύθηκε η Βρετανία και η Γαλλία, με τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ιταλίας, για να ξαναχαράξουν τα σύνορα της Μέσης Ανατολής μετά τον τεμαχισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συμφωνία, που συνήφθη το 1916, εν μέσω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ουσιαστικά χώριζε τις οθωμανικές επαρχίες εκτός της Αραβικής Χερσονήσου σε...

Ο καιροσκοπισμός των Αμερικανών και το κρίσιμο στοίχημα της Ευρασιατικής σκακιέρας

Στον απόηχο της ιδιαίτερα πληθωρικής σε μηνύματα συνάντησης του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, ο «λαγός» της κυβέρνησης των ΗΠΑ και πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι, πραγματοποιεί επίσκεψη στην Αρμενία και κατά την διάρκεια αυτής της επίσκεψης, καταδίκασε απερίφραστα τις «παράνομες» όπως τις χαρακτήρισε δολοφονικές επιθέσεις του Αζερμπαϊτζάν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι φανερό ότι την Αμερικανική πολιτική ηγεσία, δεν την πήρε ο πόνος για το άδικο και για τα απαράγραπτα ιστορικά Δίκαια της Αρμενίας στην συγκεκριμένη περιοχή. Και προφανώς η στάση της δεν υπαγορεύεται από κανενός είδους ανησυχία για το ενδεχόμενο αναζωπύρωσης μιας σοβαρής εστίας συγκρούσεων στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, εν μέσω απρόβλεπτων εξελίξεων στο Ουρανικό.

Αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται η Αμερικανική ηγεσία, είναι να δημιουργήσει τους όρους για την δυναμική επαναφορά των ΗΠΑ στην υπερκινητική γεωπολιτικά Ευρασιατική σκακιέρα και στην παρούσα ιστορική στιγμή επέλεξε να το κάνει…

• Ρίχνοντας σανίδα σωτηρίας στον αμφιλεγόμενο και χρεοκοπημένο Πασινιάν πριν οι εξελίξεις οδηγηθούν οριστικά εκτός ελέγχου με την πολιτική ανατροπή του…
• Τοποθετώντας απέναντί της το Αζερμπαϊτζάν, προσβλέποντας ενδεχομένως σε μια πιθανή κλιμάκωση της ανταγωνιστικής αντιπαράθεσης η οποία θα...

Η Πελόζι ως χρήσιμη ηλίθια και η Ταϊβάν σε ρόλο μεταουκρανικού τυχοδιώκτη

Ο τυχοδιωκτισμός των Αμερικανών με την προκλητική επίσκεψη της Ν. Πελόζι στην Ταϊβάν, διαμορφώνει ένα νέο εξαιρετικά απρόβλεπτο περιβάλλον στις Σινοαμερικανικές σχέσεις και είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει μια σειρά από εξελίξεις που θα τροποποιήσουν δραματικά, τόσο το περιφερειακό status όσο και τους όρους που διέπουν την κορυφαία στρατηγική σύγκρουση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά ότι ανεξάρτητα από την τακτική των αποστάσεων, του σκεπτικισμού και της δήθεν μη συμφωνίας, με την οποία επέλεξαν οι επιτελείς του Λ. Οίκου να εμφανιστούν αρχικά ότι αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι βέβαιο πως η «πρωτοβουλία Πελόζι» δεν είναι προϊόν απερισκεψίας ενός κυβερνητικού στελέχους που αίφνης παρανόησε, αυτονομήθηκε και αποφάσισε να ασκήσει προσωπική Εξωτερική πολιτική και μάλιστα σε αυτό το επίπεδο. Είναι μια πρωτοβουλία με ισχυρό γεωστρατηγικό αποτύπωμα, η οποία χορογραφήθηκε πλήρως και έχει την απόλυτη έγκριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του προεδρικού επιτελείου.

Σε επίπεδο διμερών σχέσεων μεταξύ δυο Υπερδυνάμεων άλλωστε, ΚΑΝΕΝΑ κυβερνητικό στέλεχος δεν έχει την δυνατότητα να αυτονομηθεί κατά τρόπο ικανό να θέσει σε κίνδυνο την διεθνή θέση της χώρας του και την παγκόσμια Ειρήνη. Πολύ δε περισσότερο δεν έχει το περιθώριο να προαναγγείλει με τυμπανοκρουσίες τις επικίνδυνες προθέσεις του και οι πάντες γύρω του να σιωπούν και να αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα με αμηχανία. Ένα τέτοιο κυβερνητικό στέλεχος, καθαιρείται… Συλλαμβάνεται… Εκτελείται… Αλλά σίγουρα ΔΕΝ ΑΥΤΟΝΟΜΕΙΤΑΙ εάν...

Στην κόψη του Ξυραφιού

Το παιχνίδι στην Ταϊβάν γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο. Το Πεκίνο ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη των αντιδράσεων στους Αμερικανικούς σχεδιασμούς και εάν κάνει πίσω, τότε το κεφάλαιο της Ταϊβάν θα ανοίξει με τρόπο εκρηκτικό και απρόβλεπτο…

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι επιλογές που έχει είναι δύο. Σκληρές επιλογές ΚΑΙ οι δύο, αλλά είναι οι μόνες στις οποίες δυνητικά μπορεί να καταφύγει...

Η πρώτη είναι να καταρρίψει το κυβερνητικό αεροσκάφος με την ανεκδιήγητη, προκλητική και ανεύθυνη Αμερικανίδα. Όμως όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτό σημαίνει πόλεμος με απρόβλεπτες προεκτάσεις.

Η δεύτερη επιλογή είναι να το παρενοχλήσει σοβαρά χωρίς να αποτρέψει την προσγείωσή του στο έδαφος της Ταϊβάν. Τότε θα έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα πρέπει να είναι αποφασισμένο να "καταπιεί" την Ταϊβάν τροποποιώντας οριστικά τα δεδομένα...

Ο Αμερικανός πρόεδρος και το επιτελείο του, επέδειξαν εξαιρετική ανωριμότητα όσο και ανευθυνότητα στην διαχείριση μιας κορυφαίας διεθνούς πρόκλησης και αν δεν βρεθεί κάποιος αποφασισμένος να...

Ας μην χάσουμε και πάλι το μέτρο με τους υπερφίαλους πανηγυρισμούς

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Καλές οι δηλώσεις. ΚΑΙ του εκπροσώπου της Γερμανικής κυβέρνησης, αλλά ΚΑΙ η απαντητική δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναφορικά με το καθεστώς κυριαρχίας στα Ελληνικότατα νησιά, όπως επίσης και με την καταδίκη της κλιμακούμενης Τουρκικής επιθετικότητας…

Είναι καλές, διότι αποτελούν ένα καινούριο, χρήσιμο εργαλείο στα χέρια μιας έξυπνης και σωστά στοχευμένης Εξωτερικής πολιτικής (την οποία ειρήσθω εν παρόδω ΔΕΝ διαθέτουμε) που θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει την προστιθέμενη αξία τους. Καλό θα είναι πάντως να μην χάσουμε και πάλι το μέτρο με το εύρος των πανηγυρισμών και κυρίως καλό θα είναι να μη μας διαφεύγουν δυο πράγματα…

Πρώτον: Τα παραπάνω συνιστούν δηλώσεις που διατυπώνονται σε συγκεκριμένο χρόνο και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και ΔΕΝ συνιστούν σαφείς και ξεκάθαρες δεσμεύσεις που προεξοφλούν την...

Το τριπλό αδιέξοδο για τις ΗΠΑ και ο διαρκής εθνικός μας εξευτελισμός

Οι προβλέψεις για πιθανή αποκλιμάκωση ή πολύ περισσότερο για την πολυπόθητη παύση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, δεν είναι διόλου αισιόδοξες, εκτός βέβαια εάν προκύψει κάποια απρόοπτη εξέλιξη, κάτι το οποίο θεωρητικά τουλάχιστον ουδείς μπορεί να αποκλείσει…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σε έναν πρώτο απολογισμό πάντως, δεν καταγράφονται μέχρι αυτήν την στιγμή συγκεκριμένοι στόχοι που να έχουν ήδη επιτευχθεί ή που να θεωρούν οι πρωταγωνιστές της σύγκρουσης, ότι βρίσκονται κοντά στην υλοποίησή τους, ενώ η ευθεία, ισχυρή και απροκάλυπτη εμπλοκή της Δυτικής Συμμαχίας στην Ουκρανική συγκρουσιακή εξίσωση, απομακρύνει προς το παρόν, κάθε δυνατότητα να πρυτανεύσει η νηφαλιότητα και να δοθεί ουσιαστικός λόγος και ρόλος στην Διπλωματία.

Αυτή δεν είναι μια τυχαία εξέλιξη. Η Ρωσοουκρανική αντιπαράθεση είχε εργαλειοποιηθεί, ήδη από τα πρώιμα προσυγκρουσιακά της στάδια, ΚΑΙ λόγω της ευρύτερης στρατηγικής σημασίας που έχει το πεδίο επί του οποίου διεξάγεται (υπέδαφος, BRI, ζώνη ανάσχεσης της Κινεζικής διείσδυσης κλπ) αλλά ΚΑΙ διότι η ιστορική συγκυρία στην οποία εκδηλώνεται πλέον η πολεμική σύγκρουση, έχει την δική της ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού ταυτίζεται χρονικά και θα επιδράσει καταλυτικά στην διεργασία που σχετίζεται με την νέα κατανομή ισχύος. Πρόκειται δηλαδή για μια σύγκρουση η οποία…

Πρώτον: Εκβιάστηκε πρωτίστως από τους Αμερικανούς, με εργαλείο τις υπερφίαλες φιλοδοξίες της Ουκρανικής πολιτικής ηγεσίας, που μέσα από μια αλληλουχία επικίνδυνων τυχοδιωκτισμών... 

Η δόλια Αμερικανοτουρκική κολεγιά και η ανεπάρκεια της συστημικής στρατηγικής σκέψης

Μετά από την «αιφνίδια» αλλά διόλου μη αναμενόμενη παρέμβαση της Ουάσιγκτον, που έστειλε – ως μη ώφειλε - στα αζήτητα το αφήγημα του EastMed, πυροδοτήθηκε στην χώρα μας μια βιομηχανία ερμηνειών και προσεγγίσεων από στρατευμένες πολιτικά πένες, οι οποίες επιχειρούν να αποδυναμώσουν την κριτική που ασκείται και αναδεικνύει το απαράδεκτα μεροληπτικό και υπέρ της Τουρκίας γεωπολιτικό αποτύπωμα της Αμερικανικής τοποθέτησης…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εμφανίζουν αυτήν την τοποθέτηση ως μια παρέμβαση αμιγώς τεχνοκρατική και αρκούντως υστερόβουλη, στην οποία διακρίνουν μόνον κοστολογικό σκεπτικισμό, περιβαλλοντικές ανησυχίες και φυσικά τον ενδόμυχο καημό των ΗΠΑ, προκειμένου να περπατήσει απρόσκοπτα η μπίζνα του LNG. Τίποτε άλλο δεν διακρίνουν…

Η συγκεκριμένη πρακτική των συγκεκριμένων κύκλων, στην οποία πρωταγωνιστεί η στρατευμένη δημοσιογραφία αλλά και η συστημική στρατηγική σκέψη, ήταν επίσης αναμενόμενη και αυτό δεν το λέμε τώρα και εκ του ασφαλούς. Από την πρώτη στιγμή είχαμε προειδοποιήσει ότι «αυτά ακριβώς θα σπεύσουν να διαδώσουν όσοι φροντίζουν να εξασφαλίσουν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, διευκολύνοντας την προσπάθειά της να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάρρευση του φαιδρού διπλωματικού της αφηγήματος, αλλά κι εκείνοι που επιδιώκουν να συντηρήσουν ένα περιβάλλον τεχνητής ασάφειας και ψευδαισθήσεων για τις πραγματικές Αμερικανικές προθέσεις απέναντι στην χώρα μας».

Βεβαίως, όσοι από εμάς τολμήσαμε να αναδείξουμε το προκλητικά απαράδεκτο (και όπως πιστοποιούν οι εξελίξεις, διόλου τυχαίο αλλά και διόλου μοναδικό) της συγκεκριμένης Αμερικανικής παρέμβασης, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΕΠΕΙΔΗ (όπως «αφελώς» πιστεύουν αυτοί οι κύκλοι) ξεβολευτήκαμε από το ροζ συννεφάκι που είχαμε επαναπαυθεί, σαγηνεμένοι δήθεν από την λαγνεία ενός μαγευτικού μεγαλοενεργειακού ονείρου. Γι’ αυτό άλλωστε και τονίσαμε κατ’ επανάληψη και με ξεκάθαρο τρόπο, ότι το όλον αφήγημα, είναι ένα «φαιδρό διπλωματικό αφήγημα» το οποίο με την μονομέρεια που αντιμετωπίστηκε από την Ελληνική πολιτεία, απορρόφησε και ουσιαστικά εκτόνωσε (κατά κανόνα στρεβλά και ανώφελα) τον δυναμισμό αλλά και ένα κρίσιμο διπλωματικό κεφάλαιο από την εξωστρέφεια που εμφάνισε την τελευταία περίοδο η εξωτερική μας πολιτική, το οποίο θα μπορούσε να είχε διοχετευτεί σε...

Παγκόσμια πύλη... Γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών

Για τα κέντρα γεωπολιτικής ισχύος, η περίοδος της πανδημίας που καθηλώνει τον πλανήτη, φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε - μεταξύ όλων των άλλων - και για τον δραστικό αναπροσανατολισμό των κυρίαρχων στρατηγικών με επίκεντρο την Γεωοικονομία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόκειται στην ουσία για μια προσπάθεια κατεπείγουσας στρατηγικής προσαρμογής στα δεδομένα ενός νέου κόσμου των χαμένων ευκαιριών, των σύνθετων ανταγωνιστικών προκλήσεων αλλά και μιας πλειάδας νέων δυνατοτήτων. 

Μιας προσαρμογής κατά την διάρκεια της οποίας, τα παραδοσιακά κέντρα δυτικής ισχύος (ΗΠΑ και ΕΕ) επιδιώκουν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος και να παραμείνουν στην αναβαθμισμένη γεωπολιτική εξίσωση και σε ρόλο πρωταγωνιστικό, ενώ την ίδια στιγμή, οι πάντες προσβλέπουν σε μια περαιτέρω ισχυροποίηση της διεθνούς τους θέσης μέσα από…

• Μια καλά σχεδιασμένη και περιφερειακά οργανωμένη διεύρυνση του κύκλου των εξαρτημένων χωρών, με όρους που προσιδιάζουν σε καθεστώς απροκάλυπτης νεοαποικιοκρατίας. Αλλά και…
• Με μια σειρά περιφερειακών παρεμβάσεων που μπορούν να τους εξασφαλίσουν τον στρατηγικό έλεγχο των πρώτων υλών, των υποδομών και των δικτύων μεταφοράς, «κλειδώνοντας» έτσι συγκεκριμένα στρατηγικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε μια...

Στις Συμπληγάδες της Ουκρανίας τίποτε δεν μπορεί να είναι προβλέψιμο

Το Ουκρανικό υπήρξε κυρίαρχο ζήτημα στην ατζέντα των συνομιλιών μεταξύ των κυρίων Πούτιν και Μπάιντεν και αυτή η κρίσιμη διαβάθμιση δεν είναι διόλου τυχαία επιλογή…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η επιχειρούμενη διαχείριση και φυσικά η ιδιαίτερη σημασία που φαίνεται να του αποδίδουν και οι δύο πλευρές, επιβεβαιώνουν ότι το Ουκρανικό αντιμετωπίζεται ως μια σύνθετη γεωπολιτική εξίσωση που δεν έχει μόνο περιφερειακό αποτύπωμα αλλά συνιστά μια πρόκληση με ευρύτερες γεωπολιτικές προεκτάσεις…

Η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Σότσι, σύμφωνα με την οποία δεν εξέφρασε μονάχα το εύλογο ενδιαφέρον της Ελληνικής πλευράς για την περιοχή του Ντονμπάς, αλλά διατύπωσε και την εκτίμηση ότι «δεν πρόκειται να υπάρξει νικητής» σε περίπτωση που υπάρξει αναζωπύρωση της έντασης στην Ουκρανία, ενδεχομένως να εκλαμβάνεται και ως μια πρόσθετη προσπάθεια η οποία γίνεται καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ, προκειμένου να εκμαιευτεί μια ακόμη καθησυχαστική δημόσια δήλωση από τον Πρόεδρο Πούτιν, την οποία περισσότερο απ’ όλους την έχουν ανάγκη οι Αμερικανοί.

Και μπορεί μετά από τις σημερινές δηλώσεις του προέδρου της  Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, εξέφρασε την άποψη ότι δήθεν δεν αποκλείεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το μελλοντικό καθεστώς της εμπόλεμης Ανατολικής Ουκρανίας και της χερσονήσου της Κριμαίας που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, να ανατροφοδοτούνται οι ελπίδες για το ενδεχόμενο μιας συνολικής εκτόνωσης της έντασης, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι διόλου απλά και φυσικά τα επικοινωνιακά τερτίπια του Ζελένσκι δεν προσφέρονται για ασφαλείς και μακροπρόθεσμες προβλέψεις.

Η πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας είναι επιρρεπής στον τυχοδιωκτισμό και αυτό το γνωρίζουν καλά οι Ρώσοι, όπως επίσης είναι βέβαιο πως το έχουν συνειδητοποιήσει επαρκώς και οι Αμερικανοί.  Το πολεμοκάπηλο παραλήρημα των Ουκρανών νεοναζί οι οποίοι νέμονται την πολιτική εξουσία στην χώρα, ανατροφοδοτείται και από...

Η στρατηγική της μοιραίας νύχτας - Αυτή τη φορά η Ελλάδα θα πρέπει να σηκώσει το γάντι

Οι εξελίξεις με την Τουρκία θα είναι απρόβλεπτες. Όχι μονάχα γιατί η δραματική επιδείνωση της νομισματικής κρίσης, εκδηλώνεται σε μια ιστορική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες και για το μέλλον του ιδίου του Ερντογάν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αλλά κυρίως διότι η επόμενη περίοδος, θεωρείται περίοδος υψηλών απαιτήσεων κατά την διάρκεια της οποίας το καθεστώς της Άγκυρας, υποχρεούται να κλιμακώσει έναν πολυδιάστατο σχεδιασμό παρατεταμένης προβολής ισχύος και σε πολλαπλά μέτωπα, στην προσπάθειά του να «κλειδώσει» ανατροπές επί του πεδίου, στο πλαίσιο της αναθεωρητικής του στρατηγικής και της επιθετικής νεο-οθωμανικής του ατζέντας.

Η διαχείριση αυτής της εξίσωσης δεν είναι μια εύκολη υπόθεση για το καθεστώς Ερντογάν. Θα απαιτήσει προσαρμογές στην τακτική… Θα επιταχύνει ανατροπές στο περιφερειακό status… Θα υπαγορεύσει την ανάγκη να δημιουργηθούν σοβαρά αντισταθμίσματα, σε μια προσπάθεια να ισοσκελιστεί η περιστολή συναλλαγματοβόρων δραστηριοτήτων και σχεδιασμών, με στρατηγικού χαρακτήρα παρεμβάσεις που θα ισχυροποιήσουν το επεκτατικό Τουρκικό γεωπολιτικό αποτύπωμα και εν τέλει την ίδια την περιφερειακή θέση της χώρας. Ενώ πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός τυχοδιωκτισμού με ευρύτερες προεκτάσεις.

Η Τουρκική αντιπολίτευση συσπειρώνεται στην προσπάθειά της να ανατρέψει τον Ερντογάν και την ίδια στιγμή διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι οι αναθεωρητικοί σχεδιασμοί δεν επιδέχονται εκπτώσεις και ότι οι κλονισμένες σχέσεις με τους παραδοσιακούς ισχυρούς συμμάχους - εν προκειμένω με τους Αμερικανούς - θα αποκατασταθούν με βάση την αμοιβαιότητα των συμφερόντων.

Όλα τα παραπάνω έχουν την σημασία τους, διότι η συστημική στρατηγική σκέψη της χώρας μας και μαζί της οι Έλληνες επιτελείς, οφείλουν να...

Η νέα χαρτογραφία ισχύος σε μια οριστικά πολυδιασπασμένη Δυτική Αρχιτεκτονική

Η συμφωνία AUKUS μεταξύ των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας, δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον ανταγωνισμού ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, η αξιολόγηση του οποίου ωστόσο, δεν θα πρέπει να εξαντλείται στην πρώτη ανάγνωση των αμιγώς γεωπολιτικών του χαρακτηριστικών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και αυτό, γιατί παράλληλα με την διαφοροποίηση ορισμένων κρίσιμων παραμέτρων ισχύος, διαμορφώνεται στην ουσία και ένα νέο περιβάλλον (μη) κανόνων, ένα νέο περιβάλλον (μη) αρχών που θα επιδιώκεται να διέπει πλέον τις διμερείς και πολυμερείς σχέσεις μεταξύ των κρατών. Πρόκειται δηλαδή για μια νέου τύπου, μεταμοντέρνα προσέγγιση, που εγκαινιάζει με τρόπο «θεαματικό», την υπέρβαση στην πράξη της παραδοσιακής δυτικής αντίληψης για τις συμμαχικές δομές, τον ρόλο τους, αλλά και τους θεμελιώδεις λειτουργικούς κανόνες που αφορούν στην σχέση μεταξύ των μερών τους.

Στρατευμένοι στρατηγιστές έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εκθειάσουν αυτήν την στροφή των Αμερικανών στην λογική της αλα καρτ εργαλειοποίησης των «συμμάχων» τους, θεωρώντας πως η επιλογή της υπεργολαβικής ανάθεσης ρόλου στην διαχείριση των προκλήσεων που σχετίζονται με την περιφερειακή ισορροπία ισχύος, είναι μια έξυπνη διαχειριστική επιλογή. Οι πιο αισιόδοξοι μάλιστα από αυτούς, θεωρούν πως πρόκειται για μια κίνηση «στρατηγικού ματ» που σηματοδοτεί την ολική επαναφορά των ΗΠΑ στην κορυφή του διεθνούς στρατηγικού μάνατζμεντ για λογαριασμό ολόκληρου του Δυτικού κόσμου. Πρόκειται για εκτιμήσεις αβάσιμες και κατάφορα επιφανειακές, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια.

Η πρωτοβουλία των Αμερικανών, ΔΕΝ παραπέμπει σε χειρισμό Υπερδύναμης που διαχειρίζεται με αυτοπεποίθηση και στρατηγική επάρκεια μια...