Zee van tijd

Ik schreef  het in mijn vorige blogpost, ik heb het druk met leuke dingen. Maar als gepensioneerde heb ik  ook een zee van tijd. En zoals Brihang rapt 'in een zee van tijd zwemt de eeuwigheid'. 

Ik probeer mijn dag in te delen met vertrouwde routines: een wandeling, een boek, Klara op de radio...

Aftellend naar Kerst in de Advent,  probeerde ik een nieuwe routine. Elke dag startte ik met een uurtje breien aan de mystery knitalong van WolHobby

Het project vroeg om twee effen kleuren, in een iets dikker garen. Ik haalde deze twee uit de kast: fuchsia wol/zijde, en beige acrylic/rayon/angora. Dat laatste kreeg ik ooit cadeau, een heel rare mengeling van garens wat ik zelf nooit zou kopen. Nu het ideale moment om dit uit te proberen. 

Gebruikte techniek: schaduwbreien. Door een ingenieuze combinatie van rechte ribbels en tricotsteek ontstaat er een tekening. Als je dit via een bepaalde invalshoek bekijkt zie je het patroon. Vanuit de verte lijkt het gewoon een gestreepte sjaal... Spannend wel. Dit is de achterkant, dat zegt nog niet zoveel.

En zo ziet het begin eruit. Het patroon is gebaseerd op de seizoenen. Paddestoelen in de herfst...

....daarna volgen wolken en sneeuwvlokken in de winter...

... en het eindigt met bloemen in de lente. (zomer is niet in het patroon opgenomen, want dan draag je  geen wollen sjaal meer). 

Linda van Wolhobby zorgde voor een dagelijks mailtje, mét instructiefilmpjes en ook nog een dagelijks videoblogje, een zogezegde vlogmas 

Ik apprecieerde haar spontane, authentieke manier van communicatie, én chapeau voor al het werk dat ze hierin gestopt heeft. 

En dit is het eindresultaat na 24 dagen breien. Het was leuk om de dag zo te starten, maar het zij-effect was wel dat ik in december  minder gelezen heb...  Ik sta er soms van verbaasd hoe de dagen voorbijvliegen.

Zelfs met een zee van tijd heb je geen eeuwigheid.

Om nog eens Brihang te citeren:

En soms moet je iets meer kleur geven aan wa da grijs is
Da is wa verandering van spijs is
Leven in een klein appartementje alsof dat een paleis is
Dat is wat een andere kijk is
En zo kan het drijven
Alsof de zee m'n lijf is
Ik eb en ik vloed mee met de getijden
Als je vraagt hoe dat het moet, dan zeg ik dat 't gelijk is
Ma eigenlijk zit ik vast in m'n twijfels

Quo Vadis

 

Quo Vadis? Waar ga je naartoe? - een Duits mystery-patroon voor een omslagdoek, een collega die weggaat, en mooie wol in de voorraad. De ontwerpster belooft een spannende tocht met verrassende elementen. Ik heb er zin in. 

Bedoeling is dat je twee handgeverfde strengen combineert met een zachte alpaca in een effen kleur. Ik twijfel een beetje tussen roestoranje of terracotta roodbruin.

 

 

Ik ga toch maar voor het roodbruin. Het is niet echt mijn kleur, maar het werkt wel met het blauw. Het begin is interessant: met verkorte rijen brei je een soort halve maan. En met de contrastkleur en steken op een hulpnaald voeg je extra structuur toe, onder vorm van biezen.  In de online groep geeft men goede raad en advies. Het is een methode die ik nog niet gebruikt heb, dus weer wat nieuws geleerd!

Deel 1 is klaar, de vraag is hoe we verder zullen gaan? Er wordt briochesteek beloofd voor deel 2, daar kijk ik al naar uit.

Voor deel 2 neem je steken op aan de onderkant van de halve maan. Mijn omslagdoek wordt te groot om in zijn geheel te fotograferen, hier een detail. Mijn tweede handgeverfde streng varieert van oranje naar roodbruin, paarsig en crèmekleur. Het oranje vind ik er wat uitspringen, dat harmonieert niet zo mooi met de rest. Ik besluit dus zoveel mogelijk de roodtinten te gebruiken. Ik kan ook nog eens in mijn voorraad kijken of ik nog wat gelijkaardig blauw heb om toe te voegen. Of de sjaal gewoon wat korter breien?

Er komen nog biezen in de andere richting, en noppen in contrastkleur. De ontwerpster laat je een beetje de vrije keuze waar je die plaatst. De snelle breisters tonen hun werk en delen schema's. Mijn brei-Duits gaat met sprongen vooruit! En zo ziet het resultaat er uit voor het wassen en opspannen. Ik deed maar 1 baan in de handgeverfde rode kleur, en eindigde met blauw en een kleine boord in contrastkleur. Ik ben blij met mijn keuze.

Het eindresultaat van een verrassende expeditie. Waar gaan we naartoe? Ik weet het niet. Maar de reis en het gezelschap onderweg is misschien nog belangrijker dan de eindbestemming....

So viel Heimlichkeit

 

Ik won een prijs in de Colorwork-knits groep: een bon om wol te kopen bij de Duitse Dibadu-webshop. Ik koos voor Dibadu Trio, drie strengen die zacht van kleur verlopen in grijzigpaarse tinten (links op de foto). En in de Duitse Fadenstille groep start een samenbreiproject voor een ajouromslagdoek; dat lijkt me een goed project voor zachte pasteltinten.

Je kan kiezen voor sjaal of stola. Ik heb zin in een echt groot wikkeldoek, ik kies stola. Het thema is advent, aftellen naar Kerstmis.  Samen breien we een heel verhaal. Er komen engeltjes meekijken hoe we het doen. Hmm. Misschien zijn mijn kleuren niet echt Kerst?

Na de engeltjes zetten we de kaarsen op tafel...

... en daarna wandelen we door het dennenbos.

Het wordt een heel lange stola, de ontwerpster gaat er van uit dat je minstens 2m60 moet hebben om die goed om je heen te kunnen slaan. Ik ben klein, dat lijkt me wel heel lang? 

De andere breisters geven goede raad: als je wol nog wat uitzet met de kantpatronen is het misschien een goed idee om het stuk nog op de naald al eens nat te maken en te zien hoe lang het wordt. Bovendien wordt het stuk diagonaal gebreid, je hebt ook nog lange punten waar je rekening mee moet houden.

Gelukkig is het patroon flexibel. Tussen elk 'verhalend' stuk is er een overgangspatroon. Je kan eenvoudig delen weglaten of herhalen. Ik wandel door het bos naar de kerstmarkt waar de lichtjes opgehangen worden en je Lebkuchen kan eten in de vorm van hartjes. Ik ben niet zo'n snoeper, dus ik hou het bij één rij hartjes. De kleuren zijn een beetje vaal op deze foto's, het zijn donkere dagen en het is niet eenvoudig om dit stuk goed te fotograferen. 

Hij is zeker lang genoeg geworden! Een paar jaar geleden volgde ik avondles Duits, omdat mijn man toen een paar keer in Duitsland aan een triatlon deelnam. En ik ontdekte ook in Duitsland veel ontwerpsters, mooie wol en een verwelkomende en gastvrije brei-community. 

Slipstravaganza

Dit jaar heb ik me weer laten verleiden om mee te doen aan het MysterieSamenBreiProject van Stephen West. Je hebt één hoofdkleur nodig, en drie contrastkleuren. Na een paar proeflapjes ga ik voor donkerblauw als hoofdkleur, en probeer ik me écht in te houden qua contrastkleuren. Stephen West heeft vaak exuberante ontwerpen, en flashy kleuren bij een wild ontwerp zou wel eens té kunnen worden. 

Ik wacht om te starten tot  het tweede deel gepubliceerd is, zodat ik al een beetje zie waar het ontwerp naartoe gaat. Het begint met een honingraatmotief over een gestreepte achtergrond. Ik vind die projecten het mooist waar er niet te veel contrast is in de strepen. Ik kies dus voor zachtblauw en grijs met een spikkeltje.

Wat wordt de volgende contrastkleur?  Ga ik voor roze in dezelfde kwaliteit  wol als mijn twee blauwen? Ik brei met Jon Arbon Devonia, een heerlijke mengeling van wol van verschillende schapenrassen. Het garen is lichtjes pluizig,  een beetje glanzend, maar niet prikkend zoals mohair. Het is een echt plezier om hier mee te werken! Of ga ik voor mijn oorspronkelijke keuze, hardgeel WolmetVerve merino? 

Toch maar het geel gebreid, en dat was een goede keuze voor dit deel, kleine spikkeltjes kleur tegen de donkerblauwe achtergrond. En zoals te verwachten, dit is zeker geen standaard omslagdoek, wel  een origineel ontwerp van een creatieve geest. Je zet extra steken op om de trapjes te overbruggen. Bij elk deel in het patroon hoort ook een video waar Stephen nieuwe technieken demonstreert, handig als je een visuele leerder bent. 

 

In het volgende deel komen grote ruitvormige patronen, en weer twijfel ik aan de kleur. Ik zie in de Ravelry-groep een paar heel avontuurlijke kleurencombinaties voorbijkomen.  Maar neen, ik had me toch voorgenomen om met rustige kleuren te werken? 

 

Ik hou het dus bij grijs en geel. Ook aan de achterkant ziet dat er mooi uit.

Het wordt wat moeilijk om alles op de foto te krijgen. Dit wordt een reusachtig grote omslagdoek, zoveel is duidelijk. En weer een aparte vorm, in deel vijf brei je kleine driehoekjes. Ik neem er een sokkennaaldje bij, want het is veel draaien en keren over verkorte toeren.

En dan: de boord, langs de driehoekjes, terug meerderen, in het totaal heb je uiteindelijk meer dan negenhonderd steken per rij. Je kan kiezen voor de 'kleine' versie met drie strepen, of de 'normale' versie met zes strepen in de boord. Ik houd het op drie strepen. Een rij breien duurt ongeveer vijfenveertig minuten nu.

Bij het opspannen kan je dan nog opteren om de boord in lange punten te blokken, of eerder naturel te laten golven. Ik vind deze al meer dan groot genoeg, punten moeten niet echt voor mij.

Vraag is nu: hoe draag je zo iets? Het is een shanklet, iets tussen shawl en blanket in. Dat had ik nog niet in mijn garderobe. Het kan nog van pas komen, deze winter in mijn thuiskantoor aan de noordkant.

Principessa

Een jaarlijkse traditie in dit breihuishouden is de November Mystery Knitalong van Woolly Wormhead.  Ik heb vorige jaren verrassende en mooie mutsen gebreid. 

Voor de Mystery in 2019 deed ik mijn eigen ding met het patroon, Principessa.   Dat zat zo: in principe moest je garendikte 'worsted' gebruiken, maar dat had ik niet direct in mijn voorraad. Ik gebruikte veel dikkere wol, en deed minder patroonherhalingen. (want dikkere wol, en dus minder looplengte op het bolletje).

Omdat de muts toch wat klein werd heb ik die daarna in de vorm van baret opgespannen. Perfect! En het was een vlug klaar project, zelfs met de complexe kabels. 

Het garen is Chausettes Orphélines.  Dit Frans project recycleert oude sokken en gebruikt deze om nieuw garen te maken, of afgewerkte producten zoals sokken mutsen, handschoenen. Op deze manier werken ze aan een circulaire economie en een meer ethisch verantwoorde mode-industrie. Je kan hun verhaal hier lezen. Ik hield er een mooie muts aan over, mét een beetje bling.

Dit jaar pakt Woolly Wormhead het een beetje anders aan: ze organiseert een re-KAL, een herbrei-knitalong. Je kan een patroon herbreien dat jouw favoriet was. Of je kan één van de oudere patronen breien waar je niet aan toekwam. Ik moet alweer wat cadeautjes maken voor collega's die vertrekken. Het zijn alletwee fervente fietsters, dus ik denk dat een muts wel van pas kan komen.

Ik kan Mayrose herbreien, dat is een patroon voor een simpele baret. Dat zou dan mijn derde Mayrose zijn, kijk maar eens op mijn Ravelry pagina om te zien hoeveel verschil het juiste garen maakt. 

Maar voor op de fiets is een nauwaansluitende muts, type 'beanie' waarschijnlijk een beter idee. Pavone of Rubbish Mojitos? Decisions, decisions...

Dit was mijn laatste blogpost over 'oude' projecten en projecten waar ik nog aan moet beginnen.  De volgende blogpost zal er één over een recent afgewerkt, en veel groter project zijn, waar ik heel trots op ben! (maar voorlopig moet dat nog een geheim blijven...)

Kolibrie

Ik brei meer dan ik blog, en toen ik mijn archief op Ravelry op orde zette, merkte ik dat ik over deze sjaal nooit geblogd had... Dat maken we hierbij goed. Vorig jaar, ook rond deze tijd van het jaar, volgde ik voor het eerst een mystery knitalong bij de Finse AnnaJohanna. De sjaal werd aangekondigd als 'Hummingbird', Kolibrie in het Nederlands. Ik liet me inspireren door foto's van dat kleurrijk vogeltje om een kleurpalet bijeen te zoeken.

Ik ging uiteindelijk toch voor de paarsrode combinatie. Het groen geeft hier een accent, maar wie weet, misschien komt die kleur later nog prominenter in beeld? Het begin is in elk geval interessant, je start met een driehoek die in het rond gebreid wordt. Meerderingen op de juist plaats zorgen voor de driehoekvorm. Op twee zijden van de driehoek neem je steken op, en met verkorte rijen vorm je een soort vleugels.

De rijen worden steeds langer, en worden afgewisseld met boorden in tweekleurige briochesteek en accentdriehoekjes in éénkleurige brioche. Ondanks de lange rijen is het een plezier om aan te werken. De Knitalong is in kleine stukjes opgedeeld, om de drie à 4 dagen krijg je een volgende aanwijzing. Zo heb je nooit de indruk dat je achterop holt en moet bijbenen om op het juiste spoor te blijven. Mini-deadlines werken duidelijk goed voor mij.

Ik ben ook blij met mijn kleurkeuze. Bij tweekleurige brioche is het mooist als één kleur goed afsteekt tegenover de andere. Dat kan in twee tinten van dezelfde kleur, of zoals hier in twee complementaire kleuren, paars en groen. Een gevlamde wol kan wel eens problemen geven qua contrast, of kan soms te gestreept uitvallen, gelukkig is dat hier niet het geval. In een mysteryKAL is het toch altijd wat afwachten hoe het patroon verdergaat, en of je de juiste kleuren gekozen hebt. 

In het patroon worden nog pompommekes voorzien, maar dat is niet zo mijn ding. Het resultaat is een hele grote omslagdoek om in weg te kruipen...

Dit jaar denk ik om nog eens aan de Stephen West mystery mee te doen. Zijn ontwerpen zijn vaak extravagant, de juiste kleurkeuze zal veel bepalen. Ik ben al proeflapjes aan het breien...