fijne paasdagen

en hopelijk wat zon ;-)

zoethout

Ook zoethout, met de tongbrekende naam Glycyrrhiza glabra, kent een hele lange traditie als geneeskruid. Aanwijzingen daarvoor dateren van ver voor onze jaartelling!

De naam "zoethout" kan wat verwarrend werken, het lijkt namelijk ook op een stukje hout, een takje, maar het zijn juist de wortels van de oudere struiken die worden gebruikt.

Je kan zoethoutthee in zakjes kopen in de winkel, ook de hele wortels worden soms daar verkocht. Bij de natuurvoedingswinkel of in speciale kruidenwinkels is ook gesneden zoethoutwortel te koop.

Meestal wordt zoethout gedronken in combinatie met andere kruiden, of eigenlijk, andere kruiden worden vaak "aantrekkelijker van smaak" gemaakt door toevoeging van wat zoethoutwortel. 

De wortel heeft een uitgesproken, dropachtige, smaak, je vindt het lekker of je gruwt ervan!

De zoethoutthee die je in de winkel koopt, zet je meestal als "gewone" thee, kopje kokend water, zakje erin en even laten trekken. 

Medicinaal wordt vaak ook een "decoct" gebruikt, wat niet meer of minder betekent dat de wortel wordt gekookt. Hij is dat sterker van smaak en er zullen meer, dan wel andere, inhoudsstoffen in de thee zitten.

Hoe je je thee ook wilt zetten, gebruik niet meer dan 2 kopjes per dag en niet langer dan 6 weken achter elkaar.

Waar kan deze thee bij helpen?
Omdat zoethout ontstekingswerend en pijnstillend werkt op het maag- en darmslijmvlies, kan het helpen bij gastritis en enteritis. Ook maagkrampen, winderigheid en misselijkheid kunnen verbeteren door het gebruik, want zoethout werkt ook ontkrampend en spijsverteringsbevorderend.
Probeer deze thee ook eens als je erg moet hoesten, met veel taai slijm.

Als je last hebt van een slechte adem en/of aften in je mond kun je ook zoethout gebruiken.
Je kunt er een gorgelmiddel mee maken. Doe daarvoor 50 gr. fijn gesneden wortel in een glazen potje en giet er een halve liter witte wijn over, Laat dit twee weken staan. Er kan, net zo als bij de meidoornbessen op wijn, ook bij dit zoethout zo'n raar uitziend laagje in het potje komen. Dit kan geen kwaad. Als je het na twee weken door een koffiefilter zeeft, zul je een heldere vloeistof krijgen.
Gorgelen doe je twee maal daags met 2 eetlepels van deze wijn op een glas water.

Wanneer moet je oppassen met zoethoutthee?
Als je last hebt van een te hoge bloeddruk is het gebruik van zoethout niet zo verstandig.
Over het algemeen moet je, als je lichamelijke klachten hebt die echt door een arts behandeld  (moeten) worden, oppassen met het gebruik van kruiden anders dan voor culinair gebruik. Ook als je medicijnen slikt kun je kruiden beter alleen in overleg met je behandelarts gebruiken.

Zoethout is natuurlijk ook een belangrijk onderdeel van drop. Drop ontstond toen apotheker Georg Dunhill in 1766, naar aanleiding van een oude formule, bloem en suiker aan een extract van zoethout toevoegde.
Een kleine daad met grote gevolgen!

In de voetsporen van Mr. Dunhill ;-)
Een klein experimentje kon natuurlijk niet uitblijven. Ik maakte ook dropjes!
Nodig:
-1 zoethoutstokje in stukjes (= 1flinke eetlepel stukjes)
-250 ml water
-3 theelepels bruine suiker
-1 theelepel salmiakpoeder
-1 blaadje gelatine
-3 theelepels tarwebloem
Kook de stukjes wortel in 250 ml water in een ruime pan gedurende 5 minuten. Zeef de stukjes er uit en damp het extract in tot er nog zo'n 50 ml. over is. Voeg dan de bruine suiker en het salmiakpoeder toe. Laat het velletje gelatine ondertussen 5 min. weken in wat water. Maak een papje van de bloem met 2 eetlepels water. Roer dit door het papje, pas op voor klontjes en aanbranden.
Laat nu het papje op een ingevet stukje aluminiumfolie glijden en laat het afkoelen.

Het lijkt wel wat op je lever :-).

Snij het na afkoelen in stukjes en laat het een paar dagen uitharden.

Het smaakt echt naar een dropje, maar om dit nu vaker te doen..............

boontjes-gebak

"Er zijn vele wegen die naar Rome leiden" en dat gaat zeker op voor taart en gebak! Zo veel verschillende mogelijkheden met allemaal een smakelijk resultaat.

Wij eten sinds kort af en toe een stukje bonentaart en vinden dit zo lekker dat we haast niet kunnen wachten tot de chocola er bovenop hard is geworden ;-).
Die chocolade is eigenlijk niet eens nodig, want zónder smaakt deze traktatie ook bijzonder goed (al zou je dat aan de hand van de ingrediënten misschien niet direct denken).

Hier schreef ik al eens een stukje over de bonentic van manlief.
Maar, ook al eten wij regelmatig chili con carne, bonensoep, bonenschotels en wat al niet meer, ik kom er niet doorheen! Er zijn gewoon teveel boontjes.
"Kun je er dan niet nog iets anders mee, ze zijn toch heel gezond?" was een vraag van hem die mij prikkelde om eens verder te kijken dan mijn neus lang was.
En ja.........je kunt er veel meer mee, zelfs taarten bakken, al zijn er veel recepten waarbij er héél veel suiker nodig schijnt te zijn om een eetbaar resultaat te krijgen.
Ik ben dus lekker aan het experimenteren gegaan en dit is nu mijn "basisrecept".

Nodig:
-250 gram gekookte (witte) bonen
-5 eieren
-15 druppels stevia-extract (heb je dat niet gebruik dan extra honing)
-1 flinke theelepel vanille-extract 
-100 gram honing
Doe dit alles in de blender, of gebruik de staafmixer, en maak een klont vrij beslag.

Doe er dan bij in:

-40 gram gesmolten kokosvet (heb je dat niet gebruik dan olijfolie o.i.d.)

-70 gram (spelt)bloem

-1/2 theelepeltje zout

-2 theelepels bakpoeder

Meng alles weer goed door elkaar en schenk het dan in een ingevet bakblik met bakpapier op de bodem. Het is een heel vloeibaar deeg! In ingevette muffinvormpjes gaat het ook prima.

Dan in de oven bij 170 graden, 45 minuten zouden voldoende moeten zijn maar controleer dit even met een breipen of satéprikker.
Een dun chocolade laagje er boven op kan, maar experimenteer ook eens met nootjes erdoor of bedenk iets anders spannend :-), want er leiden immers vele wegen naar Rome!

instant vanille-pudding

Ik heb in onze grote keukenkast een pot zelfgemaakte kant en klare puddingpoeder staan, niet alleen omdat het makkelijk is in gebruik maar ook omdat, naarmate het langer staat, de vanillesmaak intenser wordt. Hoe langer dit poeder staat, hoe sterker de smaak, wat trouwens niet wil zeggen dat de pudding die je direct na het mengen maakt géén smaak heeft.

Om echte vanille poeder te maken heb je de volgende ingrediënten nodig:

-120 gram suiker (meer kan - minder mag)
-80 gram maizena
-60 gram (1 zakje) melkpoeder

-2 vanillestokjes

Haal het zaad uit de vanille en meng dit met de andere ingrediënten.
Steek dan de stokjes in het poedermengsel, ze geven nog heel lang een goede smaak af en kunnen ook weer in je eventuele volgende potje, samen met de nieuwe stokjes.

Om pudding te koken neem je ongeveer 60 gram puddingpoeder (mede afhankelijk van hoe dik je je pudding / vla wilt en hoeveel suiker je hebt gebruikt), op een halve liter melk. Met een gedeelte van de melk maak je van het poeder een papje. De resterende melk aan de kook brengen en dan het papje, goed roerend, toevoegen en nog zo'n 3 minuten zachtjes door laten koken.

De pudding kan zowel warm als koud gegeten worden (en zie je de kleine zwarte stipjes?)

Maar niet alleen voor de pudding is dit erg lekker, ik gebruik het ook wel eens als vulling voor kleine eigengebakken soesjes, ipv slagroom, of als een tussenlaagje in een vruchtentaart.

lotion snippers en een blog award

Vorig jaar zag je ineens op het internet allemaal berichtjes over het maken van lotion bars, en hoewel de meeste recepten identiek waren, had elke blogster er haar eigen draai aan gegeven door de ingrediënten op te laten stijven in een andere vorm.
Vierkant, rond, met een afbeelding, ze waren allemaal mooi en ik dacht ook een origineel steentje bij te kunnen dragen met mijn hartjes lotion bar ;-).

Ik had er zelfs al een blogje over geschreven waarin ik enthousiast vertelde dat mijn droge, kriebelende winterhuid tot het verleden behoorde, maar dit nog niet "gepubliceerd".

Gelukkig maar, want hij beviel me niet!

Voor degene die de lotion bar nog niet kent:
Je neemt gelijke delen bijenwas, cacaoboter en sheabutter.

Je laat dit samen au bain Marie smelten en je giet het in een vorm om op te stijven. Je hebt nu een, op een stukje zeep gelijkend, blokje waar je alleen maar mee over je huid hoeft te wrijven. Door de warmte van je huid smelt de lotion een beetje en er blijft een dun laagje op je huid achter. Een super idee toch?

Nou, ik gebruik lotion ná het douchen in de winter, en aangezien onze douche geen verwarming heeft, is mijn huid na het afdrogen ook niet zo heel warm. Dan werkt ie dus helemaal niet. Bovendien vond ik het met deze verhoudingen een veel te hard blokje. Het moest echt eerst even vlak bij de kachel gehouden worden voordat er iets te smeren viel.
Dit is natuurlijk heel simpel op te lossen door er minder bijenwas in te doen en daar heb ik dan ook mee geëxperimenteerd. Het ging al een stuk beter doordat het veel zachter was, maar na een aantal keren gebruiken vond ik het eigenlijk wat onhygiënisch worden (misschien zat dit alleen tussen m'n oren hoor, het blokje zag er nog best wel appetijtelijk uit).
Ik dacht loos te zijn en ging alles raspen zodat ik een snufje tussen m'n vingers kon pakken..........nee, ook geen goed idee want een aantal van die vette kruimels liggen dan zomaar op de grond en dat geeft ook weer extra werk. Mijn hele huidverzorgingsplan lag aan duigen!

En nu? Bingo! Deze snippers zijn het helemaal voor mij.
Wil je ze ook maken?
Ik deed het zo.

Kies de voor jezelf prettigste verhouding, gelijke delen bijenwas, cacaoboter en sheabutter of, voor de zachtere variant (aanbevolen), de helft van de hoeveelheid bijenwas, (of kies een recept via de link in de eerste regel).

Laat het in een bakje (au bain Marie) langzaam smelten en leg een vel bakpapier in een bakvorm of iets dat daar op lijkt.

Schenk je, nu nog vloeibare, lotion op het bakpapier en als het hard is, maar nog wel een beetje lauw, snij je het in stukjes. 

Je kan ze net zo klein of dun maken als je zelf prettig vindt. 

En vallen ze toch tegen omdat ze te hard, zacht, dik of groot zijn.........omsmelten en meer bijenwas of iets amandelolie erbij is geen enkel probleem!

De winter is gelukkig nog niet voorbij :-((

...................................................................................................

Door haar ben ik genomineerd voor een blogaward! En daar ben ik heel blij mee!
Nu had ik er ook ooit al eens eentje van haar gekregen en deze toen niet aangenomen.
Niet omdat ik hem niet hebben wil, maar als je de award accepteert moet je ook een aantal "opdrachtjes" uitvoeren.
Het beantwoorden van de 11 vragen van Maaike.........ach dat lukt vast wel, al zou menigeen raar opkijken van mijn antwoord op vraag 10 ;-).
Zelf 11 vragen bedenken is ook niet zo'n probleem, maar dan komt het!
Elf andere blogs nomineren........kijk, daar wringt h'm voor mij nu net de schoen.
Dat vind ik zó moeilijk, elk weblog heeft zo zijn eigen toegevoegde waarde, want wáár je ook over blogt, als er ook maar één persoon iets aan je berichtje heeft heb je eigenlijk al een steen in de rivier verlegd.
Ik kan dus voor mijn gevoel niet elf mensen nomineren zonder alle anderen tekort te doen.
En daarmee kan ik dus ook niet aan de voorwaarden voldoen om een award te accepteren.

Of............ zou het ook zó mogen?

Niet officieel, maar stiekem voor één keer, geef ik deze award symbolisch door aan al mijn blogcollega's.
Als dank voor de energie die jullie steken in een nieuw berichtje om mij en alle andere lezers steeds weer te inspireren over zoveel verschillende onderwerpen !!

Texas roadhouse butter

Als kind speelde ik eigenlijk nooit met mijn pop (ik had er maar eentje), nee, mijn vriendinnetje en ik speelden meestal cowboy en indiaantje. Een groot rood-wit schrikhek aan het einde van een doodlopend weggetje was ons paard. Het moet een raar gezicht geweest zijn als wij op ons paard over the prairie galoppeerden, vooral voor toevallige voorbijgangers die niet wisten dat dat hek "ons paard" was ;-) 

Ook al zit ik tegenwoordig nooit meer op zo'n hek, cowboys en indianen hebben nog steeds mijn interesse.

Met andere woorden: Texas Roadhouse Butter klinkt mij als muziek in de oren!

Als je gaat googelen op deze boter krijg je veel verschillende recepten. Het verschil zit hem niet zozeer in de ingrediënten, die zijn bijna overal gelijk maar de verhoudingen.....

De meeste recepten spreken van 1 deel roomboter, 1 deel honing, en, afhankelijk van je hoeveelheden, een aantal theelepels gemalen kaneel. Er zijn óók recepten waarbij nog extra 1 deel poedersuiker toegevoegd kan worden. Je kan je afvragen waar dat voor nodig is want 1 deel honing is al aan de royale kant.

Wat wij erg lekker vinden is:

50 gram boter

40 gram honing of minder (bij voorkeur koudgeslingerd)

2 theelepels kaneelpoeder (lees hier meer over de voordelen van kaneel)

én, als je hebt, naar smaak wat vanille extract (zie onderaan dit bericht hoe je dat zelf kunt maken)

Deze boter smaakt erg lekker op een (warm) vers bolletje maar als je nog een paar plakjes "oud" brood hebt zou je dit eens moeten proberen!

Beleg de boterhammen royaal met deze T.R. Butter.

Bak ze dan 10 minuten in een voor verwarmde oven van 180 graden.

Je hebt nu een heerlijke T.R.B. toast.

Lekker, echt lekker.
Yeehaa!!!

het gatenkaarsje

Hier is hij dan.....het gatenkaarsje. Gatenkaars is eigenlijk een beetje een oneerbiedige naam van mij voor dit mooie lichtje.
In de Engelse taal hebben ze er een veel poëtischer naam voor, "lace candles", kant kaarsjes, wat misschien beter past.
Nou ja, hoe je het ook noemen wil is niet zo belangrijk, hoe je ze maakt is veel interessanter.

Het is helemaal niet moeilijk hoor, als je, zoals zo vaak, het trucje maar kent.

Je hebt er een leeg pak, (sorry voor de reclame) , voor nodig, de bovenkant van een "normale"  kaars, gesneden op de lengte van je te maken gatenkaars en wat ijsblokjes. 

(Ik bedenk me net dat ik opeens wat met ijs lijk te hebben........al drie logjes achter elkaar :-)

Je smelt eerst weer in een blikje in een pannetje met water je kaarsvet (zie ook hier).

In het midden van je verpakking giet je een beetje heet vet en daar zet je direct de kaars met het lontje op.

Als het goed hard is, en je kaars vast staat, loop je naar de diepvries en je hakt met een hamer een hoeveelheid ijsblokjes in grove stukken.

Deze stukjes leg je rondom je kaars.

Je giet het hete kaarsvet erbij en laat de kaars helemaal stollen, wat natuurlijk best snel gaat met al dat ijs.

Dan kun je de verpakking verwijderen. Doe dat maar boven de gootsteen. Het rammelt als je dat direct na het stollen doet, heel veel klontjes zijn nog niet zover gesmolten dat ze kunnen ontsnappen.

zie je h'm zitten?

De kaars moet eerst een aantal dagen drogen. Als je haar daarna aansteekt geven de gaten een heel mooi effect. Wel handig om hem op een schoteltje te zetten, overtollig kaarsvet kan soms eenvoudig door de gaatjes de kaars verlaten.

Simpel hè, het leven hoeft echt niet altijd zo ingewikkeld te zijn.

kruidenpastilles zelf maken

Geneeskrachtige kruiden gebruiken voor je gezondheid kan op veel verschillende manieren. Je kan een thee zetten, siroop of tinctuur maken, ze in olie laten trekken om er een zalf mee te maken, of je maakt pastilles.
Klik nou niet direct weg omdat je denkt dat je dat toch niet gaat lukken, zo moeilijk is dat niet.
Zat ik hier nog heel ingewikkeld met plakhanden balletjes te draaien, tegenwoordig gebruik ik een veel eenvoudiger manier!

Begin met het zetten van een sterke thee, veel sterker dan dat je normaal zou doen.
Welke kruiden je gebruikt hangt helemaal af van de te behandelen klachten.

Ik nam tijm, zoethout en een handje vol vlierbessen uit de diepvries. Hier wordt op het moment nog al veel gehoest. Tijm is een kruid dat goed helpt bij luchtweginfecties en verschillende soorten hoest, zoethout bevordert het ophoesten van slijm en de vlierbessen werken ook goed bij aandoeningen van de luchtwegen.

De kruiden breng je aan de kook, laat het even doorkoken en een beetje afkoelen. 

Zeef dan de kruiden eruit en meet de hoeveelheid thee. Doe hier éénzelfde hoeveelheid honing bij. Geen honing? Suiker mag ook. 

Zet een andere pan met koud water klaar en leg hierin een koelelement of wat ijsklontjes. Breng nu je kruidenmengsel met de honing aan de kook maar zodra het kookt mag je niet meer roeren! Doe het ook niet in een te kleine pan, het zou kunnen overkoken en van dat plakspul op je kookplaat wordt je absoluut niet gelukkig! Als het kookt zet je de warmtebron iets lager, maar het moet nog wel flink borrelen.

Ondertussen vul je een bord/bakplaat/ovenschaal met een laag poedersuiker van ongeveer een cm dik. Probeer dit met de bolle kant van een lepel een beetje vlak te krijgen. Hou ondertussen wel je brouwseltje in de gaten, voor je het weet ben je een hele tijd aan het suiker vlakmaken en dat gaat je echt niet helemaal lukken. Maak met "iets" kleine gaatjes in je suiker, dat nu als een soort snoepjesmal dienst gaat doen.

Het kruid-honing mengsel wordt erg heet! Je kunt controleren of het klaar is door af en toe een druppeltje in het ijswater te laten vallen. Als het direct hard wordt en niet meer van vorm te veranderen is, kan het gas uit en kun je snoepjes maken. Meestal is dit na zo'n 10 minuten koken het geval.

Dit doe je door met een lepel in elk gaatje wat van het mengsel te gieten. Laat de pastilles daarna helemaal hard worden.

Je kan ze nu zo uit de suiker tillen. Bewaar ze in een potje in de koelkast. In het potje doe je een flinke eetlepel poedersuiker en je schudt regelmatig. Ze zijn nu lang houdbaar.

De pastilles zijn om op te zuigen erop kauwen is niet zo'n succes ;-)

Je kan eindeloos variëren met dit recept, je kan slaapsnoepjes maken, wagenziektesnoepjes enz. enz. 

Gewoon proberen.
Oh, en de overgebleven poedersuiker even zeven (buiten), en bewaren voor de volgende ronde. 

kaarsen maken in een wc rolletje

Ergens in de vorige eeuw........... 

De maan scheen door de bomen en vol verwachting klopte een kinderhart. Mijn kinderhart. De Sint had dit jaar een grote doos voor mij meegebracht uit Spanje! Het was een schot in de roos.

Wat fijn toch dat Sinterklaas zo goed weet wat ik leuk vind, want de gevolgen van dit kado lopen als een soort rode draad door mijn leven en hebben mij al heel veel heldere momenten gebracht ;-).

In het pak zat namelijk een soort kaarsmakerskit, bestaande uit een drietal verschillende plastic mallen, wat kaarsvet en een rolletje met lont. 

Natuurlijk was het kaarsvet al gauw helemaal opgebruikt en de familie schoot te hulp door kaarsstompjes te verzamelen zodat ik die kon smelten. In die tijd werden er eigenlijk alleen met feestdagen kaarsen gebruikt en dat waren ook nog eens van de lange kaarsen die helemaal opbrandden tot er alleen nog een heel klein stompje over was.
Dus, vrienden van familieleden begonnen ook maar te sparen.....en kennissen van die vrienden.........
Het gevolg was dat er toch redelijk snel een flinke voorraad lag te wachten op hergebruik! Helaas begaven de mallen het al snel, de twee helften, die je van elkaar kon klikken, sloten niet goed meer, waarschijnlijk doordat ik veel te heet kaarsvet erin goot.

Een tijd lang lag de productie toen stil en de stompen, die nog wel binnen bleven komen, lagen in een koffer onder m'n bed. Een poos later begon ik met allerlei soorten wegwerpmallen te experimenteren en al gauw werd de wc rol favoriet. Sindsdien maak ik, op een enkele uitzondering na, al mijn kaarsen op deze manier:

Nodig

*wc rol (neem niet te dunne, slappe rollen)

*stukje bakpapier

*kaarslont (hergebruik, nieuw of zelf gehaakt van katoen)

*veiligheidsspeldje

*elastiekje

*satéprikker of wasknijper
*koelelement, bevroren

*en natuurlijk kaarsstompjes ;-)

Gebroken lange kaarsen hebben een dubbel doel: je kan het kaarsvet hergebruiken maar ook de lont kun je hergebruiken! Even goed uit laten druppen na het smelten en zo recht mogelijk op laten stijven.

Hoe ga je te werk:

Een blik met stompjes zet je in een pannetje met water. Officieel mag het blik de bodem van de pan niet raken maar als je het vuur niet te hoog zet gaat het zo ook prima.

Je kan het blik ook nog aan één kant een beetje samendrukken zodat je iets van een tuitje krijgt.

1) Een stukje bakpapier vouw je om één kant van je rolletje en je zet het vast met een elastiekje.

2) Precies in het midden van het papier prik je een gaatje en je trekt het lontje hier doorheen. Prik je veiligheidsspeld door het lontje om te zorgen dat het niet weer naar binnen schiet.

3) Draai het lont een paar keer om een satéprikker en zet dit vast met een stukje plakband of

4) gebruik een wasknijper. Zorg dat het lont strak staat en, heel belangrijk, in het midden zit.

Zet nu je mal op een vlak stuk van je koelelement en giet er ongeveer een cm. gesmolten was in. Pas op dat de was niet te heet is, je kan dit al doen als nog lang niet alle stukjes zijn gesmolten. Druk, vanaf het moment dat je gaat schenken, de wc rol stevig op het koelelement. Door de vrieskou stolt de was direct, er zal dus, als het goed gaat, niets uitlopen.

Laat de rol er nog even op staan terwijl de rest van de was smelt. Vul dan de kaars tot bijna boven aan toe, maar niet helemaal.

Als het afkoelt zal er rondom het lontje een kuiltje verschijnen. Dit kun je, als de kaars echt helemaal koud is, bijvullen.

De kaars kan dan tot het randje worden gevuld. Als je alleen het kuiltje opvult gaat het er wat minder professioneel uitzien.  

Onderstaande kaars ziet er natuurlijk mooier uit, maar als hij eenmaal brandt is dat verschil zo verdwenen.

Wil je geen gedoe hebben met opvullen van gaatjes dan kun je ook de onderkant als bovenkant nemen, je hoeft daarvoor alleen een langer lontje te laten staan.

Als de kaars helemaal is afgekoeld kun je heel eenvoudig het wc rolletje lostrekken. 

Ook het bakpapier en de veiligheidsspeld zijn eenvoudig los te maken.

Je kan in allerlei vormen kaarsen maken, wc rolletjes hebben mijn voorkeur omdat er na het branden bijna niets van overblijft. Ze branden, net als een kaars in een kandelaar, helemaal op. Je houdt alleen een klein stompje over en niet een halve kaars ;-).

Je kan ze met verschillende kleurlaagjes maken, of scheve laagjes door bij iedere nieuwe kleur, de kaars een beetje scheef te zetten. Wees wel voorzichtig met het aan de buitenkant bevestigen van gedroogde bloemetjes of ander deco materiaal, op een gegeven moment kán dit gaan branden. 

Ik heb nog zoveel restjes dat ik dit jaar meer dan 100 kaarsen zal gaan maken.

Vind je deze kaarsen toch wat te saai, dan kan je ook gaten-kaarsen maken, dat is ook zo leuk om te doen!!

Nou ja, dat moet maar wachten tot een andere keer, anders wordt dit wel een heel erg lang berichtje!
Hoe je een gatenkaarsje maakt dat kun je hier lezen.