STYCZNIOWE ADHD ???

Witajcie moje blogowe Towarzyszki!

(o Towarzyszach nie wspominam, bo jakoś żadnego nie znam ;) )

Dziękuję, że nie zapominacie o mnie, że tu zaglądacie,

dziękuję za każde miłe słówko, które zostawiacie

(przykrych komentarzy od anonimów, o których czytam często na Waszych blogach,

jak do tej pory, dzięki Bogu, jeszcze nie doświadczyłam...)

 W środę, siedząc nad kolejnym arkuszem inwentaryzacyjnym, wpadłam na genialny pomysł: biorę na jutro urlop! Jak pomyślałam, tak zrobiłam - tym sposobem czwartek miałam dla siebie! i... ogarnęło mnie jakieś szaleństwo!!! Czyżby dopadło mnie tytułowe "styczniowe ADHD" ???

Zaczęłam sprzątać... choinka, w związku z tym, że sypała się jak diabli, powędrowała pod śmietnik; a jak nie ma choinki, to kolejne ozdoby świąteczne, też powolutku znosiłam do kartonu - szkoda mi było bardzo rozstawać się z nimi... szczególnie, gdy uświadomiłam sobie, że zobaczę je dopiero za rok! Cóż, zniknął też stroik ze stołu, więc zrobiło się jakoś pusto ;( Nie pozostało nic innego, jak udać się do kwiaciarni po (jedną z wielu miłości mojego życia) - RÓŻE - piękne, czerwone - moje ulubione!

Oprócz zmiany wystroju, "trzepnęłam" trzy pranka, było odkurzanie, ścieranie kurzy, i... gotowanie! Zrobiłam zupę pomidorową, ugotowałam leczo i usmażyłam kotlety mielone. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie ilości tego wszystkiego, co przygotowałam! - jak dla pułku wojska, a nie 3-osobowej rodzinki  (tym bardziej, że moja Marta, jako typowa 15-latka, uskutecznia stałe i ciągłe odchudzanie ).

Dodatkowo posadziłam cebule hiacyntów, które kupiłam jesienią i prawie trzy miesiące chłodziłam w lodówce - za jakiś czas pokażę, jakie piękne będą! Jestem tego pewna, bo już nie raz półkę w naszej lodówce zajmowały szare torebki z różnego rodzaju kwiatowymi cebulami :)

A teraz siedzę sobie z kawką, napawam się jej smakiem i piszę tego posta ;)

Pozdrawia cieplutko,

Kiedy naprawdę nic nie muszę...

Jako, że dzisiaj sobota - upragniony i wyczekany przeze mnie wolny dzień

- kiedy to oczywiście nikt nic nie musi - skorzystałam z okazji

i w ramach "odpoczynku od codziennych obowiązków" wzięłam się za... porządki :)

Drażniło mnie już, że z każdej szafki i półki uśmiechały się do mnie złośliwie

poupychane w każdy wolny kąt, moje serwety, obrusiki i podkładki!

O! co to, to nie! Dość zabawy w ciuciu-babkę!

Kiedy szukałam serwety w niebieski wzór - w ręce wpadły mi oczywiście wszystkie inne,

tylko nie ta, którą akurat sobie na dany dzień wymyśliłam!

Zakasałam rękawy, pootwierałam wszystkie szafki i szuflady i...

pozbierałam całe to towarzystwo do kupy!

Potem jeszcze tylko w ruch poszło żelazko

i wszystkie moje ukochane szmatki wylądowały w koszyku

(który kiedyś postarzyłam kilkoma machnięciami pędzla

i teraz prezentuje się o wiele lepiej, niż wtedy, gdy do dostałam...)

Koszyk pełni teraz funkcję estetyczno-ozdobną, ale przede wszystkim daje mi poczucie

totalnego panowania nad moimi ukochanymi tekstyliami!!!

 

PS. Banerek z kluczykiem zrobiła dla mnie Ania z bloga Aleja57 - dziękuję!