Τώρα που αρχίζει η νηστεία θα ακούσουμε για άλλη μια φορά όλα αυτά τα ωραία «αγαπουλίστικα» λογάκια. Ότι δεν χρειάζονται νηστείες, ότι αυτή η νηστεία εισήχθη αργότερα, ότι σημασία έχει η καρδιά σου και η καλοσύνη σου κλπ.
Η νηστεία είναι στην ουσία μια ερωτική κίνηση σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού. Μια περίοδος πνευματικής γυμναστικής ώστε να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε μια άλλη πνευματική τροχιά. Από το σκοτάδι στο Φως. Από την αρρώστια στη θεραπεία και την ίαση. Ένας αποφασιστικός θεληματικός υπαρξιακός προσανατολισμός, ελεύθερα, χωρίς εξαναγκασμούς και πιέσεις. Ο αγώνας αυτή την περίοδο δεν είναι μόνο στις τροφές.
Δεν μένω εκεί. Ξεκινάω από εκεί για να βυθιστώ στην καρδιά μου. Θα ξεκινήσω από την κοιλιά για να πάω στην καρδιά. Θα κάνω εγκράτεια στην επιθυμία να τρώω κάποια φαγητά ώστε να μάθω να συγκρατούμαι και να μην τρώω τον συνάνθρωπό μου. Να ανοίξω «πόρτες» και «παράθυρα» στο δωμάτιο της καρδιάς μου για να μπει ο Χριστός και να δω τι υπάρχει μέσα και να αρχίσω τις πνευματικές τακτοποιήσεις, που έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος.
Φυσικά είναι αδιανόητο να κάνω νηστεία χωρίς Εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία, Εξομολόγηση και Προσευχή.
Οι περισσότεροι αδερφοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι κι αυτό φυσικά συνιστά ειδωλολατρία ή τουλάχιστον μια ωραία διατροφική θρησκευτική δίαιτα για κάποιες μέρες. Πολλοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι από συναισθηματική θρησκοληψία. Έτσι, για να πούνε στον Χριστό ότι έκαναν και κάτι για Εκείνον, οπότε να είναι καλά στην υγεία τους και να μην πάθουν κάτι κακό. Γι’ αυτό και η νηστεία είναι ολοκληρωτική. Δεν μπαίνει απλά ένα όργανο του ανθρώπου στη νηστεία πχ το στομάχι. Αλλά ολοκληρωτικά ο άνθρωπος. Κρατάμε χαλινάρια από όλα τα μέλη του σώματος ώστε με την άσκηση να γίνουν μέλη του σώματος του Χριστού. Να βρούνε άλλο νόημα και άλλη προοπτική.
Πολλοί αδερφοί μας χαίρονται που κατάφεραν να βγάλουν διατροφικά τη νηστεία και να χάσουν κάποια κιλά. Αυτό δεν είναι κακό και φυσικά είναι ένα αποτέλεσμα όχι ο ουσιαστικός σκοπός. Αν νηστεύει το στομάχι αλλά όχι το στόμα από την κατάκριση τότε έχουμε υποκρισία. Το θέμα είναι τι θέλουμε και γιατί θέλουμε να το κάνουμε αυτή την ευλογημένη περίοδο.
Δεν έχει ο Θεός ανάγκη τη νηστεία μου και τον αγώνα μου γενικότερα. Ούτε ο γιατρός έχει ανάγκη τις θεραπείες μου. Εγώ έχω και νιώθω την ανάγκη. Θέλω να τη δω αλλιώς που λένε και οι νέοι.
Αν αποφασίσεις να νηστέψεις και θέλεις πραγματικά να αγωνιστείς αυτή την περίοδο, να το κάνεις ολοκληρωτικά αλλιώς δεν έχει νόημα.
Το ερώτημα είναι το εξής:
Θα γεννηθεί ο Χριστός και η καρδιά μου θα μείνει στα σκοτάδια της ή θα κάνω την κίνηση να προσανατολιστώ προς τον ήλιο της δικαιοσύνης για να βρω το πραγματικό νόημα της ζωής;
Καλό αγώνα σε όλους...
Συμπλήρωμα, παρακαλώ:
Η Νηστεία των Χριστουγέννων, το Σαρανταλείτουργο & χώρες που απαγορεύουν τα Χριστούγεννα...
Καλά, και τα Χριστούγεννα έχουν σαρακοστή; "Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή..."
Ενότητες:
Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιεροθέου
Η ημέρα τής Τετάρτης μάς παραπέμπει στην εβδομάδα τών Παθών τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και κυρίως στο Συμβούλιο τών Αρχιερέων, Γραμματέων και Πρεσβυτέρων που έγινε στην αυλή τού αρχιερέως Καϊάφα, προκειμένου να συλλάβουν τον Ιησού με δόλο και να τον θανατώσουν, όχι όμως στην εορτή τού Πάσχα για να μη γίνη θόρυβος στον λαό (Ματθ. κστ΄, 1-5).
Οι Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής είναι αφιερωμένες σε συγκεκριμένα θέματα, όχι τυχαία. Η α΄ Κυριακή (της Ορθοδοξίας) περιέχει την απόδειξη της πραγματικής σάρκωσης του Θεού σε άνθρωπο - που αποδεικνύεται από το ότι μπορεί να ζωγραφιστεί. Η β΄ Κυριακή (του αγ. Γρηγορίου Παλαμά) αφορά στη θέωση.
Η γ΄ Κυριακή (της Σταυροπροσκύνησης) αφορά στη δύναμη του Τιμίου Σταυρού και στην ενίσχυση των χριστιανών για τον πνευματικό αγώνα τους. Η δ΄ Κυριακή (του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος) αφορά στη θεραπευτική μέθοδο της Ορθοδοξίας (για τη θεραπεία του ανθρώπου από τα πάθη του, ώστε να γίνει άγιος).
Τέλος, η ε΄ Κυριακή (της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας) είναι
η απόδειξη όλων των προηγούμενων: πώς ένας άνθρωπος βουτηγμένος στην
αμαρτία, κυριολεκτικά εξαρτημένος από την αμαρτία, αλλάζει ζωή και
γίνεται μεγάλος και θαυματουργός άγιος!
Ένα κλικ αγάπης και αυτοσυνειδησίας, λοιπόν, στα:
Δωρεάν πορνεία, αγάπη & αγιότητα
Η πιο sexy απ' όλες...
Μαρία Αιγυπτία: «εκ του θηρίου…θεός»
Μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας
Η παρεξηγημένη αγιότητα
6η εβδομάδα της Μ. Σαρακοστής 2015: Εβδομάδα προσευχής υπέρ των διωκόμενων χριστιανών ανά τον κόσμο...
Η πορνοποίηση μιας γενιάς
Παπάδες και πόρνες (ή: ιερείς & εργαζόμενοι στο σεξ)
Έρωτας, σεξ, γάμος και μοναχισμός
ΗΠΑ: Πρώην πόρνη πολυτελείας στο δρόμο του Χριστού
4η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη, συγγραφέα της "Κλίμακος" (=Σκάλας).
4η Κυριακή της Μ. Σαρακοστής: Η Κυριακή του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος (Δ΄ Νηστειών), ενός αγίου από το Σινά, που έγραψε, τον 6ο αιώνα μ.Χ., το βιβλίο Κλίμαξ (=Σκάλα), όπου μελετά τις αρετές και τα πάθη της ανθρώπινης ψυχής, δηλ. τα σκαλοπάτια που ανεβάζουν τον άνθρωπο στο Θεό και εκείνα που τον κατεβάζουν στο σκοτάδι και στην απώλεια.
Από: 7 Κυριακές (οι Κυριακές της Μ. Σαρακοστής, ώς το Πάσχα)
"...Θυμάμαι την περίπτωση ενός προτεστάντη που, καθώς μελέταγε τα
γραπτά του αγίου, αναθεώρησε πολλά για τα πιστεύω του, τις πεποιθήσεις
του, όπως επίσης και για την ποιότητα που νόμιζε πως είχε η πνευματική
του κατάσταση. Ο άγιος στάθηκε αφορμή (αν και δεν ήταν ο μόνος) ο
προτεστάντης αυτός να μεταστραφεί αργότερα στην Εκκλησία του Χριστού
(Ορθοδοξία) και ν' αφήσει πίσω του τον κίβδηλο πνευματικό κόσμο κάποιων
ονειροπαρμένων δυτικοαναθρεμμένων Χριστιανών.
Ανακάλυψε πως η
Εκκλησία δεν είναι ένας απέραντος ηθικισμός με ωραία λόγια, ευφάνταστη
παρουσία, όμορφα κοστούμια με περιποιημένα μαλλιά και καλές πράξεις να
επιβεβαιώνουν τους λογισμούς των δογμάτων. Έμαθε πως ήταν αμαρτωλός και
γεμάτος πάθη και αυτό ήταν για εκείνον μια πρωτόγνωρη ανακάλυψη!
Είχε μάθει να ζει με αυτοπεποίθηση, στηριζόμενος στη συναισθηματική του
πεποίθηση πως είναι αναγεννημένος, κι έχοντας φορέσει το μανδύα της
ταπεινοφροσύνης, προχωρούσε στην οδό της δικής του ευδαιμονίας. Αργότερα
πληροφορήθηκε εσωτερικά πως ο μανδύας αυτός είχει δυό ονόματα:
Υπερηφάνεια και Ταπεινολογία. Φαντάζεστε το σοκ που υπέστη; Νόμιζε πως
ξύπνησε από όνειρο, κι όμως είχαν περάσει χρόνια...".
Από: Ένας μοντέρνος άνθρωπος που ανακάλυψε τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος...
Ένα κλικ, παρακαλώ, & στα:
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι συνομιλεί με τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη
Η "Σκάλα" του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος
Ολόκληρη η "Κλίμαξ" του αγίου Ιωάννη, στα νέα ελληνικά
Η Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, 3η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής ("Γ΄ Νηστειών"), μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι ζωή χωρίς "σταυρό" (βάσανα) δεν υπάρχει, καθώς και ότι πνευματικός και ηθικός αγώνας επίσης χωρίς σταυρό (θυσίες) δεν υπάρχει. Αλλά να θυμηθούμε επίσης και ότι δεν αγωνιζόμαστε μόνοι, αλλά μαζί με τον Κύριο Ιησού Χριστό και - αν έχουμε τη χαρά - και με αδελφούς μας. Τουλάχιστον έναν: τον πνευματικό μας.
Παρακαλώ, μια πρόσκληση σε ένα παλαιότερο - και αγαπημένο - αφιέρωμά μας: Το Όπλο μας, το Λάβαρό μας!...
Καλόν αγώνα και καλή Ανάσταση!
(Φωτο από το διαδίκτυο)
Ελευθέριος Ανδρώνης / Sportime
Καλό Στάδιο! Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!
Θα πούμε κάτι που δεν θίγεται παρά από ελάχιστους, αλλά δυστυχώς είναι γεγονός: πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τον λόγο που η Καθαρά Δευτέρα, λέγεται «Καθαρά». Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αναρωτηθούν. Τι το καθαρό έχει αυτή η μέρα; Μήπως καθαρίζει ο καιρός με κανένα «μαγικό» τρόπο; Μήπως βάζουμε στη χλωρίνη το… ημερολόγιο; Ή μήπως καθαρίζουμε τίποτα ρούχα και απλώνουμε μπουγάδα;
Το έθιμο καλά κρατεί και στις παλιές γενιές και στις νέες. Αλλά κυρίως διότι οι περισσότεροι το σχετίζουν με την ικανοποίηση του στομαχιού. Έχουν αδειάσει αυτή την ιερή ημέρα από την ουσία της και έχουν κρατήσει μόνο το καύκαλο της: την απόλαυση των σαρακοστιανών εδεσμάτων. Και μάλιστα ΚΑΙ σε αυτό κάνουν λάθος. Αναστενάζουν οι ταβέρνες και τα οικογενειακά τραπέζια από ανθρώπους που τρώνε αχόρταγα όλα τα νηστίσιμα και τα καλούδια της θάλασσας.
Η Καθαρά Δευτέρα όμως πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο από τις γαστριμαργικές απολαύσεις. Αυτές τις έχεις όλο τον υπόλοιπο χρόνο, όταν δεν έχει νηστεία. Η Καθαρά Δευτέρα μπορεί να χαροποιεί τον περισσότερο κόσμο επειδή είναι αργία, αλλά στην ουσία της είναι ημέρα πένθους, νηστείας και ολιγοφαγίας. Ονομάστηκε «Καθαρά» γιατί καλούμαστε να καθαριστούμε από τους ψυχοσωματικούς ρύπους που κουβαλάμε μαζί μας.
Καθαρίζουμε το σώμα με την αποχή από τις αρτύσιμες τροφές και καθαρίζουμε την ψυχή με το πετραχήλι και με τη νήψη της καρδιάς. Συμμετέχουμε πιο ενεργά στις Ακολουθίες, εντείνουμε τον πνευματικό αγώνα, προσευχόμαστε περισσότερο, διαβάζουμε περισσότερο Καινή Διαθήκη και χριστιανικά βιβλία, φυλάμε περισσότερο τις 5 αισθήσεις μας, αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα του Θεού και λιγότερα στα του κόσμου.
Η Καθαρά Δευτέρα δεν έχει κανένα νόημα ως ημέρα (και ως έθιμο γενικότερα) αν κάνουμε νηστεία μόνο εκείνη τη μέρα και σε όλο το υπόλοιπο Στάδιο τρώμε τα πάντα σαν καταναλωτικά χοιρίδια. Δεν έχει κανένα νόημα να καθαρίσουμε το σώμα από τις αρτύσιμες τροφές για μια μέρα, και να λερωνόμαστε όλη την υπόλοιπη Σαρακοστή, σωματικώς και ψυχικώς. Διότι ο Νυμφίος Χριστός καταφθάνει στο τέλος του Σταδίου. Και μέχρι τότε πρέπει να τον αναμένουμε καθαροί και τακτοποιημένοι.
Ειδάλλως δεν δικαιούσαι να πιστεύεις ότι τιμάς την Καθαρά Δευτέρα, αλλά μάλλον γιορτάζεις μια ιδιωτική σου «Ακάθαρτη Δευτέρα» ως ένα ακόμα καταναλωτικό όργιο που θα συνεχίσεις για 40 μέρες. Για να το κλείσεις με ένα ακόμα πιο λυσσασμένο καταναλωτικό όργιο, την ημέρα του Πάσχα.
Και τι θα αλλάξει στη ζωή σου; Βρώμικος θα περάσεις έξω από το Στάδιο και βρώμικος θα συναπαντήσεις στην έξοδο τους αθλητές, για να προσποιηθείς ότι κι εσύ… τερμάτισες. Για να παραμυθιαστείς ότι συμμετέχεις κι εσύ στη χαρά τους. Και τι τερμάτισες το Πάσχα για να το γιορτάσεις; Απολύτως τίποτα δεν τερμάτισες. Ίδιος είσαι. Και ο ισόβιος μαραθώνιος της ηδονοθηρίας συνεχίζεται. Τρέχεις ακατάπαυστα ως δούλος της γαστέρας σου για να ικανοποιήσεις τις προσταγές της. Και δεν χορταίνεις ποτέ. Και δεν ξαποσταίνεις ποτέ. Και δεν αναπαύεσαι ποτέ.
Είναι αυτό λοιπόν, Καθαρά Δευτέρα;
Αλλά και το πέταγμα του χαρταετού, πολλοί το κάνουν – ελάχιστοι γνωρίζουν ΓΙΑΤΙ έχει καθιερωθεί και ΤΙ συμβολίζει. «Είναι για να χαίρονται τα παιδάκια», λένε αλόγιστα μερικοί. Βεβαίως και χαίρονται τα παιδάκια, αλλά δεν είναι αυτό το νόημα της παράδοσης. Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού στην ελληνική χριστιανική παράδοση συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς το Θείο.
Το σώμα καθαρίζεται με τη νηστεία και ο χαρταετός αποτυπώνει τον προορισμό του πνεύματος του ανθρώπου, που είναι να πετά ψηλά και να πορεύεται προς τον δημιουργό του. Πόσο όμορφες και ψυχωφελείς παραδόσεις μας άφησαν οι πρόγονοι, κι όμως εμείς τις γυμνώσαμε από τα νοήματά τους!
Φέτος λοιπόν (και για κάθε επόμενη Καθαρά Δευτέρα), μαζί με τη χαρά του παιδιού, να του μπολιάσουμε στην ψυχούλα του και τα υψηλά νοήματα της μέρας. Να του εξηγήσουμε τι συμβολίζει εκείνος ο χαρταετός που πετά στο αστραφτερό γαλάζιο του ελληνικού ουρανού. Να του πούμε ποια είναι η πραγματική Καθαρά Δευτέρα και ποια είναι η κούφια εθιμοτυπία. Και κυρίως να καθαριστούμε εμείς οι ίδιοι, για να δίνουμε το καλό παράδειγμα, μεταδίδοντας φως Χριστού.
Του Γιάννη Πεγειώτη / Χριστιανική
Τότε στα δεκαπέντε δεκαέξι σε μια δύσκολη συγκυρία, αρχές του ογδόντα άρχισε από τις παραμονές Χριστουγέννων να νηστεύει σαράντα μέρες χωρίς υπερβολές και συζητήσεις συνεχίζοντας να ζει το δραστήριο και με έρωταν Ελλάδος βίον του.
Ύστερα παραμονές Σαρακοστής τον ακολουθούσε και η αδερφή του. Η μάνα υπομονετικά δέχτηκε την εφηβική απόφαση μαγειρεύοντας για νηστεύοντες και μη νηστεύοντες στο φτωχικό σπίτι το έμπλεον βιβλίων και αγάπης πρωτινής.
Με τα χρόνια ο παλαιός μας φίλος άρχισε να κατανοεί το της νηστείας βάθος. Τον τρόπον των πρωτινών που πάσκιζαν να προκόπτουν στην αγάπη περσότερο τον τζαιρόν των νηστειών. Χωρίς μιαν έστω νύξη το έπρατταν εις τον Πιττοκόπον, στη Δρούσιαν ,στον Ακάμαν χωρίς να κρίνουν τους άλλους. Έτσι απλά. Ήβραμέν το ‘πού [από] την Μάναν μας τζιαι κάμνει καλόν. Λλιανίσκουν [λιγοστεύουν] οι καυκάες [καυγάδες] μέσα τζιαι έξω μου. Οι θυμοί ‘που το πορνόν [πρωινό]. Μιλώ περί του τ’ Άη Κόνωνα.
Ύστερις έμαθεν για μιαν ολόκληρην παράδοσιν. Μαειρκές, τραούθκια,ύμνους, λειτουργικά βιβλία συνήθειες, σούππες, δώρα της θάλασσας, φυτά αγριόχορτα που τρώουνταν τζιαι ήταν παναήριν.
Ύστερις έμαθεν να λαλεί καλόν στάδιον και να μετέχει στον εσπερινόν της συγνώμης. Να βιώνει ίντα εν [τι είναι] η αγάπη, η χαρμολύπη, η συγγνώμη η προσευχή του Μάρκου Δράκου, το φως τ ΄Αη Πιφάνη στο χωρκόν του, η ευχή του Σύρου Αγίου ΚΥΡΙΕ και Δέσποτα…
Πέρασαν έτη για να ακούσει η καρδιά του και τον Άη Χρυσόστομον να υμνεί την Ανάστασιν του Κυρίου και σε ένα κλίμα αποδοχής να λαλεί και τους της ενδεκάτης τους ολίγον προ της δωδεκάτης εις την πασχάλιον τράπεζαν. Όπως τες πρωτινές γιαγιάδες με το ήθος του κοπιάστε στην τράπεζαν της αγάπης…
Καλή Μεγάλη Σαρακοστή, αδέλφια - Καλή Ανάσταση & καλή Ανάσταση του Γένους...
Μεγάλη Σαρακοστή, αρχαία ελληνική γραμματεία και Ελληνική Παιδεία
Μεγάλη Σαρακοστή: να μην ξεχάσω…
Νηστεία και αλληλεγγύη, διάκριση και Ευχαριστία κατά τόπους
Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά (για τη σημασία της νηστείας, και όχι μόνο!)
Η νηστεία προ των ευθυνών στην μελέτη του Θείου Δράματος
"Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου, ότι θλίβομαι"... Ενότητα περί νηστεία στο ιστολόγιό μας
Ένα κλικ αγάπης και ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας εδώ, παρακαλώ:
Η νηστεία της παραμονής των Φώτων (5 του Γενάρη)
ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Ποιος είπε ότι πρόκειται για νομική υποχρέωση;
© Διονύσης Παπαχριστοδούλου
ΟΟΔΕ / vic.com
Διάδρομος Νοσοκομείου. Αναμονή. Ο άλλος τρέχει και ρωτάει τους γιατρούς· "μην έχω αυτό, εκείνο ή το άλλο; πονάω εδώ, πονάω εκεί". Ιατρικές ορολογίες. Αγωνία. Αναμονή σ’ έναν μακρύ διάδρομο. Οι θάλαμοι στο πλάι άδειοι. Δεν πρόκειται για λαϊκό νοσοκομείο, μα για πολυτελείας ... για τους λίγους. Παραδίπλα σ‘ ένα θάλαμο ο ασθενής και οι επισκέπτες· κάποιοι γνωστοί και μια γιαγιά. Προσφέρονται κεράσματα. Είναι Παρασκευή. Νηστεία. "Πάρε γιαγιά". "Ευχαριστώ νηστεύω". "Έλα γιαγιά πάρε". "Ευχαριστώ δεν τρώω". "Φάε ρε γιαγιά η αμαρτία δικιά μου ...".
Συχνά τυχαίνει σε παρέες κάποιος να μη νηστεύει και να λέει με “αυτοθυσία” στον άλλο που νηστεύει "φάε, η αμαρτία δικιά μου". Λες και η νηστεία είναι φόρος που θα μπορούσε να πληρώσει ο συνέταιρος. Η προτροπή αυτή δείχνει τη νομικιστική αντίληψη που έχουμε για τη σχέση μας με την Εκκλησία. Έγκλημα και τιμωρία. Νόμος, παράβαση, ενοχή, χρέος, ποινή, εξιλέωση, πληρωμή. Αντίληψη που οφείλεται στο μεσαιωνικό εκβαρβαρισμό που κυριάρχησε στη χώρα μας κυρίως μετά το 1821. Οι κανόνες της Εκκλησίας υποβιβάζονται σε στείρους νόμους και κυριαρχεί το άγχος μην τυχόν τους παραβεί κανείς, οπότε θα ακολουθήσει η τιμωρία.
Ο νόμος του κράτους απλώς καταπιέζει, αλλά τον ανεχόμαστε, προκειμένου να λειτουργεί στοιχειωδώς η κοινωνία. Ο νόμος της Εκκλησίας, οι κανόνες, υπάρχουν για να μας θεραπεύουν. Όποιος τους εφαρμόζει, κερδίζει τη θεραπεία ολόκληρης της ύπαρξής του· όποιος δεν τα καταφέρνει, κερδίζει τουλάχιστον τη θεραπεία της συνείδησής του. Η συνείδηση είναι "λάστιχο", προσαρμόζεται. Μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει να κάνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα και επειδή βρήκε ένα επιχείρημα, μια δικαιολογία, πωρώνει τη συνείδηση.
Το συντριβάνι μπορεί να βγάζει βρώμικο νερό ή και να έχει εντελώς αχρηστευτεί. "Έλα ρε, αφού όλοι κλέβουν". "Ου κλέψεις". Καθαρίζει η κατάσταση. Γι’ αυτό είναι έγκλημα η "φιλάνθρωπη" προσαρμογή στην κοινωνική πραγματικότητα. "Αφού κανείς ή οι περισσότεροι δεν εφαρμόζουν κάτι, ας το διαγράψουμε". Είναι έγκλημα αυτή η "ρεαλιστική" νοοτροπία, γιατί καταστρέφει τη δυνατότητα για μετάνοια. Οι κανόνες της Εκκλησίας δείχνουν την ευθεία οδό, και η "οικονομία" της, επιτρέπει στον άνθρωπο, ακολουθώντας μία ταλάντωση, σιγά σιγά να ισορροπήσει τη ζωή του, αντλώντας δύναμη εν μετανοία.
Ο Γκάλης έκαμνε την προετοιμασία του, το ίδιο και ο Πύρρος Δήμας και όλοι οι πρωταθλητές. Αν την ώρα της προπόνησης εμφανιστεί κάποιος φίλος και του πει, "άντε ρε, πάμε να τα πιούμε, η αμαρτία δικιά μου ..." κι’ εκείνος τον ακούσει, απλώς θα χαλάσει την προετοιμασία του, και δεν θα μπορεί να τα δώσει όλα στον αγώνα. Τί μπορεί άραγε να ελπίζει από την "αυτοθυσία" του φίλου; Κάπως έτσι είναι και με τη νηστεία. Δεν είναι ζήτημα αμαρτίας-παράβασης, αλλά ζήτημα απώλειας της ευκαιρίας για προπόνηση.
Η νηστεία είναι ένα είδος προπόνησης. Στην Εκκλησία όλα τα είδη της προπόνησης γενικά λέγονται άσκηση. Αν διακόπτεται η άσκηση επειδή κανείς εύκολα ξεπερνάει τον "εγωϊσμό" του και ακολουθεί τους όποιους "φιλάνθρωπους" άλλους, δε θα επιτευχθεί ο στόχος, που είναι η θεραπεία, η κάθαρση από τα πάθη, ο φωτισμός του νού, η θέωση, η θεραπεία του κόσμου όλου.
Αρκεί βέβαια η προπόνηση να μην γίνεται πρωτάθλημα. Να μην απολυτοποιείται και επικεντρώνεται η προσπάθεια απλά και μόνο στην αυστηρότερη τήρησή της, στην μεγαλύτερη δυνατή καταπόνηση. Ο νους οφείλει να είναι στον αγώνα. Η ύπαρξη του φιλότιμου είναι απαραίτητη, η συνεχής βελτίωση αναγκαία, αλλά με κέντρο τον τελικό σκοπό και όχι τη μονόπλευρη τελείωση του μέσου. Αυτό ήταν το λάθος των Φαρισαίων, έκαμναν σκοπό το μέσο. Νηστεία για τη νηστεία, όσο πιο πολύ νηστεύω, τόσο καλύτερος είμαι, τηρώ το νόμο και μου χρωστάει πλέον ο Θεός. Έτσι λόγω της υπερηφάνειας ακυρώνεται ολόκληρη η προσπάθεια. Αντί το μέσο να φέρει Έμπνευση, πνίγει την ύπαρξη στην κόλαση της αυτοδικαίωσης.
Οι αθλητικές ομάδες (ποδοσφαίρου, μπάσκετ κ.λπ.) κάθε χρόνο κάνουν, εκτός από τις εβδομαδιαίες προπονήσεις, και την ετήσια προετοιμασία τους. Πηγαίνουν σε κάποιο αθλητικό κέντρο για να προετοιμαστούν για ολόκληρη τη χρονιά. Κάτι τέτοιο είναι για το χριστιανό η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κάνει μια έντονη προπόνηση, για να βγάλει ολόκληρη τη χρονιά.
Οι πρωταθλητές στην Εκκλησία λέγονται ασκητές. Φυσικά, άσκηση υπάρχει για όλους τους χριστιανούς, αλλά διαφορετική άσκηση θα κάνει ο ερημίτης και διαφορετική κάποιος "αγύμναστος" χριστιανός. Ο ένας παίρνει το απότομο μονοπάτι για την κορυφή, ο άλλος τον ομαλό δρόμο που ανεβάζει σιγά σιγά. Και οι δύο όμως κατευθύνονται προς την ίδια κορυφή. Ο σκοπός είναι κοινός για όλους, η αποκατάσταση του κατ’ εικόνα, η επίτευξη του καθ’ ομοίωσιν.
Στην εποχή που τα οικονομικά μεγέθη καθορίζουν τις σχέσεις των κρατών και όχι μόνο, η Εκκλησία παρέχει το κατ’ οικονομία, την παραχώρηση, για κάθε "αγύμναστο" και, παράλληλα, διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την ακρίβεια του κανόνα. Φιλάνθρωπα δίνει στον αρχάριο τη δυνατότητα να ξεκινήσει χωρίς να αποκρύπτει το ρεκόρ, τον ακρογωνιαίο Λίθο, το αμετάθετο Θεμέλιο, το Θεάνθρωπο. Αυτόν που δύναται και λέει και το εννοεί: "η αμαρτία σας δικιά μου".
Παρακαλώ, και:
15 Νοεμβρίου: Καλή Σαρακοστή - Καλά Χριστούγεννα!
Η νηστεία και η ωφέλειά της * Η δύναμη της νηστείας * H γαστριμαργία * Λόγοι για την νηστεία του Μ. Βασιλείου
Η Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, 3η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής ("Γ΄ Νηστειών"), μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι ζωή χωρίς "σταυρό" (βάσανα) δεν υπάρχει, καθώς και ότι πνευματικός και ηθικός αγώνας επίσης χωρίς σταυρό (θυσίες) δεν υπάρχει. Αλλά να θυμηθούμε επίσης και ότι δεν αγωνιζόμαστε μόνοι, αλλά μαζί με τον Κύριο Ιησού Χριστό και - αν έχουμε τη χαρά - και με αδελφούς μας. Τουλάχιστον έναν: τον πνευματικό μας.
Παρακαλώ, μια πρόσκληση σε ένα παλαιότερο - και αγαπημένο - αφιέρωμά μας: Το Όπλο μας, το Λάβαρό μας!...
Καλό αγώνα και καλή Ανάσταση!
(Φωτο από το διαδίκτυο)
Δημήτρης Ρόδης / Πνεύματος κοινωνία
Το Όπλο μας, το Λάβαρό μας!...
Ο Σταυρός του Χριστού και ο σταυρός του κάθε ανθρώπου
Αλήθεια, τι θα ήταν ο Χριστός μας χωρίς τον Σταυρό Του;
ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ (από εκεί:)
Γράφει ὁ κ. D. H. Stamatis, Πρωτοψάλτης Καθεδρικοῦ Ναοῦ, Μητροπόλεως Ντιτρόιτ, Μίσιγκαν, Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, Παγκόσμιος Σύμβουλος Ποιότητος
Ἡ νηστεία δὲν ἀσκεῖ ἐπίδραση μόνο στὰ ἄτομα. Ἐπηρεάζει καὶ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία. (Βλέπε τὶς ἱστορίες τῆς Ἐσθὴρ καὶ τῶν Νινευιτῶν). Συμμορφώνει καὶ καθησυχάζει σύντομα ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἐπιβάλλει σιγὴ στὰ ξεφωνητὰ καὶ τὶς κραυγές, ἐξορίζει τοὺς τσακωμοὺς καὶ τὶς διαμάχες, διώχνει τὸν φόβο ἀπὸ ὁτιδήποτε συμβάν, ἀπομακρύνει τὴν κατάκριση καὶ τὴν καταλαλιά.
Ἂν κυριαρχοῦσε ἡ νηστεία, ἡ ζωή μας δὲν θὰ ἦταν γεμάτη στεναγμούς, ἀγωνίες, φόβους, κ.λπ. Γιατί αὐτὴ θὰ δίδασκε σ’ ὅλους ὄχι μόνο τὸν περιορισμὸ τῆς σπάταλης ζωῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ πολλὰ ἄλλα κακά. Θὰ δίδασκε τὴν ὁλοκληρωτικὴ φυγὴ καὶ ἀποξένωση ἀπὸ τὴ φιλαργυρία, ὁμοφυλία, αἱρέσεις, πλεονεξία, φιλοδοξία καὶ τὴ φιληδονία, κ.λπ. Ἂν ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτά, θὰ ζοῦμε μὲ εἰρήνη καὶ ἁγιασμό. Αὐτὰ ὅμως ἔρχονται μὲ ἀγάπη καὶ φόβο πρὸς τὸν Θεόν μας -Χριστὸ (Παροιμ. 9:10).
Ἀφοῦ λοιπὸν τέτοια ἀγαθὰ μᾶς προσφέρει ἡ βασίλισσα αὐτὴ τῶν ἀρετῶν, ἂς τὴ δεχτοῦμε χωρὶς καμιὰ κατήφεια, χωρὶς κανένα γογγυσμό. Ὅλοι πρόθυμα ἂς τιμήσουμε τὸ πνευματικὸ τραπέζι ποὺ μᾶς παραθέτει ἡ νηστεία, ἐξαγνίζοντάς μας καὶ προετοιμάζοντάς μας γιὰ τὴν αἰώνια θεία εὐφροσύνη τοῦ παραδείσου.
Ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν ἀκολουθιῶν της μᾶς προκαλεῖ νὰ νηστεύουμε καὶ ἰδιαίτερα ἀκοῦμε αὐτὸ τὸ μήνυμα μὲ τὰ λόγια τῆς Προηγιασμένης θ. Λειτουργίας:
Ἐκτός, ὅμως, ἀπὸ τὶς ὑλικὲς καὶ πνευματικὲς πτυχὲς τῆς πραγματικῆς νηστείας, ὑπάρχει καὶ μία τρίτη ἀπαραίτητη διάσταση: ἡ συμπόνια πρὸς τὸν πλησίον – ὅπως ἐκφράζει καθαρὰ τὸ στιχηρὸ κατὰ τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία τῶν προηγιασμένων δώρων:
Ἡ νηστεία λοιπὸν εἶναι ἕνα μέσο ποὺ μᾶς ὑπενθυμίζει ὄχι μόνο πὼς ἐξαρτόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ τὴν συχνὰ ξεχασμένη ἀλήθεια πὼς ὁ Θεὸς βρίσκεται στὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον μας. Χωρὶς αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, χωρὶς τὴν συνεχῆ προσπάθεια νὰ προσηλώσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας πρὸς στὸν Θεὸ καὶ νὰ βλέπουμε τὸ Πρόσωπό Του τόσο στὸν πλησίον μας ὅσο καὶ στὴν ὅλη δημιουργία, μία ἁπλὴ νηστεία ἀπὸ φαγητὸ δὲν ἔχει ἀξία. Ὅταν ὅμως ἀσπαζόμαστε τὴν νηστεία ὁλοκληρωτικά, τότε γίνεται μία θετικὴ δράση, μία ἀληθινὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς φανερώνει τὸ ἀπερίγραπτο κάλλος καὶ τὸ λαμπρὸ μεγαλεῖο του Ἀναστημένου Κυρίου. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται μὲ τὰ πάμπολλα παραδείγματα μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἱστορίες θαυμάτων ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.
Ἡ νηστεία ὅμως εἶναι ἀτελὴς χωρὶς τὴν προσευχή, τὴν ἀναγνώριση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν θεία Μετάληψη. Πῶς ἄρχισε ὅμως ἡ Θ. Μετάληψη; Ξέρουμε ἀπὸ τὴν Π.Δ. ὅτι γινόντουσαν θυσίες ζῴων, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸ Θεόν. Στὴν Κ.Δ ὅμως αὐτὲς οἱ θυσίες ἄλλαξαν καὶ πῆραν τὴν μορφὴ τῆς Θ. Μετάληψης. Πῶς ἔγινε αὐτό; Διὰ τοῦ Κύριου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ αὐτὸ τὸ Μέγα θαῦμα τῶν θαυμάτων ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος στὴν Πασχαλινὴ ὁμιλία του, μᾶς προσκαλεῖ ὅλους «νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες» στὸ τραπέζι τοῦ Κυρίου μας γιὰ τὸ σῶμα καὶ αἷμα Του. Βεβαία ὅταν οἱ ἐκκλησίες εἶναι κλειστὲς καὶ δὲν ψάλλονται οἱ ἀκολουθίες, ὅπως τῆς Μ. Πέμπτης, τὴν Μ. Ἑβδομάδα, Πάσχα, Προηγιασμένες λειτουργίες, γιορτὲς ἐπίσημες καὶ Χριστούγεννα τοῦ 2020, καὶ Θεοφάνεια τοῦ 2021 (ἤδη ἔχουν ἀναφέρει ὅτι οἱ ἐκκλησίες θὰ μείνουν κλειστές), ὁ κόσμος δὲν τὰ ἀκούει, γιὰ νὰ ζωογονηθεῖ καὶ νὰ πάρει δύναμη, ὥστε νὰ ἀποφύγει τοὺς καθημερινοὺς φόβους ποὺ προέρχονται στὴν κοινωνία εἴτε ἀπὸ φυσικοὺς ὅρους ἤ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες μας (πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικούς).
Γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὸν προσωπικὸ φόβο ἀλλὰ καὶ τοὺς φόβους ποὺ ἔρχονται στὴν Ἐκκλησία ἀκόμη καὶ στὸ κράτος, ὅπως π.χ. ὁ κορωνοϊὸς στὸν πολιτικὸ τομέα, ἀλλὰ καὶ ὁ οἰκουμενισμὸς στὴν Ἐκκλησία, πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ἱστορία τῆς Ἐσθηρ. Ἂν καὶ ἦταν βασίλισσα δὲν ἀκολούθησε τὰ δόγματα τοῦ βασιλέα. Γιὰ νὰ σώσει τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ ἀπόλυτη καταστροφὴ προειδοποίησε τοὺς Ἰουδαίους νὰ κάνουν νηστεία, ὥστε νὰ βρεῖ τὴν εὐκαιρία νὰ ἀλλάξει τὴν γνώμη τοῦ βασιλιᾶ. Εἶναι παρὰ πολὺ σημαντικὸ ὅτι εἶπε ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι πρέπει νὰ νηστεύουν. Τὰ λόγια της εἶναι γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς Ἐσθὴρ 4:16 «βαδίσας ἐκκλησίασον τοὺς Ἰουδαίους τοὺς ἐν Σούσοις καὶ νηστεύσατε ἐπ’ ἐμοὶ καὶ μὴ φάγητε μηδὲ πίητε ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς νύκτα καὶ ἡμέραν, καγὼ δὲ καὶ αἱ ἅβραι μου ἀσιτήσομεν, καὶ τότε εἰσελεύσομαι πρὸς τὸν βασιλέα παρὰ τὸν νόμον, ἐὰν καὶ ἀπολέσθαι με δέῃ». Τελικὰ οἱ Ἰουδαῖοι σώθηκαν, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐσθὴρ δὲν ἀποκεφαλίσθηκε.
Ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἀκούστηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἔτσι κέρδισαν. Ἡ ἱστορία τοῦ Ἰωνᾶ μᾶς διδάσκει κάτι παρόμοιο. Οἱ Νινευίτες εἶχαν φύγει ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Θεό, γιαυτὸ τοὺς ἔστειλε τὸν Ἰωνᾶ νὰ τοὺς προειδοποιήσει γιὰ τὴν καταστροφή τους. Αὐτοὶ μόλις ἄκουσαν τὰ λόγια τοῦ προφήτη ἀμέσως ἄλλαξαν γνώμη «καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν…» (Ἰωνᾶ 3:5). Ἡ Νινευὴ σώθηκε ἀπὸ τὶς προσευχές, μετάνοια καὶ νηστεία ΟΛΩΝ. Οἱ δικοί μας ἀρχηγοὶ τί κάνουν; Ποῦ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τοῦ κράτους μας;
Ἰδιαίτερα οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἀρχηγοί μας πρέπει νὰ ξεσηκωθοῦν καὶ νὰ ἀρχίσουν νὰ καλοῦν τὸν κόσμο σὲ νηστεῖες, προσευχὲς καὶ θεία Κοινωνία, ὥστε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ κορωνοϊοῦ, τῆς καραντίνας καὶ τὸν φόβο τῆς οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς καταστάσεως ποὺ βρισκόμαστε μὲ τὰ συμπεράσματα τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε δρόμο καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι νὰ γυρίσουμε στὴν πίστη μας καὶ τὴν Ἱ. Παράδοση τῶν 2000+χρόνων, ἀλλὰ καὶ ὡς Ἕλληνες πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι τὰ συμφέροντά μας δὲν ἀμύνονται οὔτε ἐξαρτῶνται ἀπὸ ξένους καὶ ἀπὸ τὶς Μεγάλες δυνάμεις. Ἐμεῖς πρέπει νὰ πάρουμε τὰ ἰνία καὶ νὰ δείξουμε ὅτι πραγματικὰ ἡ ἐλευθερία μᾶς ἀξίζει νὰ τὴν τιμήσουμε καὶ νὰ τὴν ὑπερασπίσουμε. Ἀλλιῶς θὰ τὰ χάσουμε καὶ τὰ δύο.
Ἡ νηστεία πραγματικὰ μᾶς βοηθάει νὰ ἀναπτύξουμε τὴν πνευματικότητά μας καὶ νὰ ἀπομακρύνουμε τὸν ἑαυτόν μας ἀπὸ τὰ γήινα καὶ προσωρινὰ καλὰ τῆς ζωῆς. Ἐπίσης μᾶς βοηθάει νὰ ἀναπτύξουμε τὸν δρόμο πρὸς τῶν οὐρανό, διότι ἐντείνει τῆς προσευχές μας πρὸς τὸν Θεόν. Ἂς μὴ ξεχάσουμε ὅμως καὶ τὸν σκοπὸ τῆς νηστείας κατὰ τὸν Ἡσαΐα (58:3-11) ποὺ μᾶς λέει ὅτι μᾶς βοηθάει σὲ στιγμὲς ἀνάγκης. Σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη βοήθειας. Ὑπάρχει λύση, ἀλλὰ πρέπει νὰ ζητήσουμε βοήθεια σωστὰ καὶ χωρὶς ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὸν Θεόν μας – Χριστό.
Ορθόδοξος Τύπος
Και:
Μια παγκόσμια διατροφική κρίση (& η "κουλτούρα του κρέατος")
Το κοινωνικό & ηθικό περιεχόμενο της Μ. Σαρακοστής
Μεγάλη Τεσσαρακοστή: ένα εκούσιο «lockdown»
«Αφού η γιατρός μας νηστεύει, θα νηστέψουμε όλοι μέχρι το Πάσχα!»
