Οἱ εἰκόνες στὴν ἐκκλησία καί στά σπίτια μᾶς εἶναι ἀπαραίτητες γιατί, ἐκτός ἀπό τούς ἄλλους λόγους, μᾶς ὑπενθυμίζουν πώς οἱ ἅγιοι εἶναι ἀθάνατοι.
«Πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν» (Λουκ. κ' 38), ὅπως εἶπε ὁ Κύριος. Ζοῦν «ἐν Θεῷ», μᾶς ἀκοῦνε καί μᾶς βοηθοῦν.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
(Η εν Χριστώ ζωή μου – Τόμος Γ΄ σελ. 101)
πηγή
Τότε εἴμαστε ὀρθόδοξοι, τότε ἔχουμε πνεῦμα ὀρθοδοξίας, τότε ζοῦμε ὀρθόδοξα.
Ὀρθοδοξία σημαίνει ὄχι ἁπλῶς ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός καί ἔρχεται νά σώσει τόν ἄνθρωπο θεωρητικά.
Ὁ Χριστός εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί κάθε πιστός γίνεται τελικά εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί ἔτσι σώζεται. Καθώς ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε εὐθύς ἐξαρχῆς κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ, καλεῖται τώρα, μέσα ἀπό τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἑνούμενος μέ τόν Χριστό, νά φθάσει στό καθ᾿ ὁμοίωσιν.
Ὅταν ἀρχίζει νά σέ φωτίζει ὁ Θεός, καθώς βέβαια θά δεῖ τήν ἀνταπόκρισή σου, τόν καημό σου, σέ κάνει νά μή χορταίνεις τήν ἀλήθειά του, τό Εὐαγγέλιό του, τίς ἐντολές του· ὄχι μόνο μέ τήν ἔννοια τήν τυπική –«τό εἶπε αὐτό ὁ Κύριος, καί πρέπει νά τό κάνω»– ἀλλά καί γιατί στίς ἐντολές βρίσκεις ὄντως τόν Θεό.
Βρίσκεις τόν δρόμο πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τότε εἴμαστε ὀρθόδοξοι, τότε ἔχουμε πνεῦμα ὀρθοδοξίας, τότε ζοῦμε ὀρθόδοξα.
π.Συμεών Κραγιόπουλου
Από τον Μαρμαρά είχαν φέρει στην Αγία Άννα [στο Βόρρι της Προποντίδας] έναν τρελλό να γίνη καλά. Είχε τρέλλα μεγάλης μορφής. Έπαιρνε την μητέρα του και την βουτούσε στην θάλασσα να την πνίξη.
Κάποια μέρα, την ώρα που γινότανε ο αγιασμός, ο άρρωστος με την εικόνα επάνω στο κεφάλι του τον τραβούσε προς την θάλασσα.
Πέρασαν μπροστά από έναν Τούρκο. Τότε λέει ο Τούρκος, έχουν οι γκιαούρηδες ένα ξύλο και τους κτυπά.
Αμέσως η εικόνα άφησε τον άρρωστο και έπιασε τον Τούρκο.
Εκείνος τότε φοβήθηκε πολύ που είπε:
– Σε πιστεύω και σε προσκυνώ, Αγία Άννα, ήμαρτον, συγχώρεσέ με.
Κατόπιν ρωτάει τον παπά τι να φέρη στην Αγία Άννα. Εκείνος του είπε ό,τι θέλεις.
Πράγματι, ο Τούρκος έφερε ό,τι του είπε ο παπάς.
Προς ένδειξιν ευγνωμοσύνης του εις την Μεγαλόχαρη, εβαπτίσθη χριστιανός.
Επίσης και ο τρελλός έγινε καλά.
***
Δυο Τούρκοι ψάρευαν στην παραλία του χωριού Βόρρι κοντά στο Μοναστήρι.
Την ώρα εκείνη η Αγία Άννα είχε έναν άρρωστο και τον πήγαινε στην θάλασσα.
Τότε λέει ο ένας Τούρκος στον άλλον (ο Τούρκος που είπε τα λόγια αυτά λεγόταν Ναζιφάκης [μάλλος Τουρκοκρητικός]):
– Έχουν οι γκιαούρηδες δυό τάβλες καρφωμένες και ένα τσίγκο και κτυπάνε και κοροϊδεύουν τον κόσμο!
Τότε φεύγει η εικόνα της Αγίας Άννης ως εκ θαύματος, από τα χέρια του αρρώστου και άρχισε να κτυπά τον Τούρκο και του έκανε το κορμί γεμάτο πληγές.
Από το κτύπημα τότε εκείνος ζήτησε συγχώρεση από την Αγία Άννα και ότι θα έφερνε ένα δοχείο λάδι στην γιορτή της.
Το κορμί του δεν γιατρευότανε από τις πληγές γι’ αυτό ζήτησε από μία χριστιανή να πάη το λάδι στην Αγία Άννα και να του φέρη λίγο αγιασμό να περάσουν οι πληγές του.
Η χριστιανή όμως δεν του πήγε τον αγιασμό, φοβούμενη μην τον πετάξη. Του πήγε όμως λίγο νερό από το πηγάδι που είχε στο προαύλιο το Μοναστήρι.
Εκείνος όμως το θεώρησε για αγιασμό και το έβαζε στις πληγές του και έτσι έγινε καλά.
Από τότε της πήγαινε ο ίδιος το λάδι που της είχε τάξει.
***
Ένας Τούρκος ονομαζόμενος Έτεμ έκλεψε ένα τραπεζομάντηλο από την Αγία Άννα και το έκανε νυκτικό του παιδιού του.
Μόλις το φόρεσε το αγοράκι και ξάπλωσε, πήρε φωτιά το νυκτικό χωρίς να πάθη το παιδί τίποτα απολύτως, αλλά φοβήθηκε τόσο πολύ που αρρώστησε βαρειά.
Τότε η μητέρα του παιδιού πήγε σε μία χριστιανή, την Ξαφένια και την παρακάλεσε να της πάη λίγο από το αγίασμα της Αγίας Άννης, μήπως και γίνη καλά το παιδί της.
Η χριστιανή φοβήθηκε να της πάη αγίασμα της Τουρκάλας, της πήρε όμως λίγο νερό από το πηγάδι που είχε το Μοναστήρι στο προαύλιό του. Εκείνη όμως το νόμισε για αγιασμό και το έδωσε στο παιδί της και πράγματι έγινε καλά.
Από τότε το παιδί το έστελναν στο ελληνικό σχολείο και έκανε παρέα μόνο με τα παιδιά των χριστιανών. Ήθελαν να το κάνουν χριστιανό, αλλά έγινε ο διωγμός των Ελλήνων και έτσι παρέμεινε Τούρκος.
Από τα τόσα θαύματα που είχε κάνει η Αγία Άννα, οι Τούρκοι την προσκυνούσαν και την εδόξαζαν. Και όταν έγινε ο πρώτος διωγμός των Ελλήνων, το 1912, και έφυγαν οι χριστιανοί από το χωριό Βόρρι και έμειναν μόνο Τούρκοι, το καντήλι της Αγίας Άννης ποτέ δεν έσβησε.Το άναβαν οι Τούρκοι.
Σήμερα η θαυματουργός εικόνα της Αγίας Άννας από το Βόρρι της Προποντίδας βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίας Άννας στον προσφυγικό συνοικισμό Αιγίου στην λεωφόρο Νικολάου Πλαστήρα.
Aπό την ανάρτηση «Αγία Άννα και θαυματόβρυτος αυτής εικών», Αἴγιον, 1980 η οποία βρίσκεται στην ηλ. διεύθυνση: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_anna_2.htm#02
Και:
Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους
Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί
Η Παναγία δακρύζει στο σπίτι ενός Τούρκου στο Παρίσι!...
Ζευγάρι Τούρκων ήρθε να ευχαριστήσει την Παναγιά Τσαμπίκα για το παιδί τους...
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ (βιβλίο)
Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας ανά τους αιώνες
Τα ψωμιά του αγίου Σπυρίδωνα (& ενός αγά στο Ηράκλειο της Κρήτης)
Χώρα του Αχωρήτου / Τι και πώς
Στα σύνορα Λευκορωσίας και Ουκρανίας εμφανίζεται η ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΣ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ σε τοίχο Ιεράς Μονής.
Όπως μεταφέρθηκε μέσω του fb και σήμερα γίνεται επίκαιρο λόγω των γεγονότων στα σύνορα αυτά:
”Το θαύμα έγινε στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως, στα σύνορα Λευκορωσίας και Ρωσίας. ["Ν": Προηγουμένως το κείμενο γράφει Λευκορωσίας και Ουκρανίας. Μάλλον η μονή βρίσκεται κοντά στα σύνορα & των τριών χωρών. Το συμπεραίνουμε από την αναφορά στην περιοχή Bryansk, που είναι ρωσική, αλλά κοντά στις δύο χώρες].
Συγκλονισμένοι οι μοναχοί – πώς εμφανίστηκε η εικόνα του Χριστού στο μοναστήρι;
«Αυτό είναι μεγάλο θαύμα», λέει ο Ιερομόναχος Ιλαρίων.
Το παλιό μοναστήρι είναι ερειπωμένο εδώ και σχεδόν ενενήντα χρόνια.
Οι ντόπιοι υπενθύμισαν ότι την πρώτη φορά που το Πρόσωπο του Σωτήρος, μη φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια, εθεάθη στο μοναστήρι το 1942 (ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ) από μαθητές του παιδικού οικοτροφείου, που βρίσκεται στο έδαφος του μοναστηριού στο κτίριο της πρώην εκκλησίας.
Η εικόνα εμφανίστηκε στον λευκό από ασβέστη τοίχο της τάξης, όπου πριν από την επανάσταση κρεμόταν ένας μαυροπίνακας (μια τρύπα το μαρτυρεί ακόμα), και στους τοίχους δεν φαινόταν ποτέ άλλη μπογιά εκτός από ασβέστη.
Το προσκύνημα άρχισε.
Σ' αυτό αντέδρασαν άμεσα οι κατοχικές αρχές, οι οποίες διέταξαν την καταστροφή του προσώπου στους τοίχους.
Ο τοίχος ξύστηκε σε τούβλα, στη συνέχεια σοβατίστηκε και ασβεστώθηκε ξανά…
(2022;)
Η εικόνα του Σωτήρος εμφανίστηκε αυτή τη φορά στο ίδιο μέρος, επίσης μέσα σε μια νύχτα.
Οι οικοδόμοι που ήρθαν στο κτίριο έμειναν έκπληκτοι: Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού τους κοίταξε από τον τοίχο!
Οι μοναχοί δεν βρήκαν ίχνη μπογιάς στον τοίχο, δεδομένου ότι η εικόνα δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινο χέρι.
Οι έκπληκτοι και ευχαριστημένοι Ορθόδοξοι προσκυνητές είναι αναρίθμητοι.
Η απόδειξη του θαύματος που δημιούργησε ο Θεός ήταν η έκχυση μύρου σε μια μικρή φωτογραφία, όπου αποτυπώθηκε ένα θραύσμα τοίχου με την εικόνα του Σωτήρος.
Αυτή η φωτογραφία προήλθε από το χωριό Lokot, στην περιοχή Bryansk. Η προφητεία των πρεσβυτέρων εκπληρώθηκε.
Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Θεού να είναι μαζί σας, αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ.”
Ευχόμαστε η Χάρη του Κυρίου, διά της Θεοτόκου & πάντων των αγίων, να φέρει την ειρήνη στις αδελφικές μας αυτές χώρες, και σε όλο τον κόσμο.
Η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα πάνω σε νοβοπάν και το υπέρλογο θαύμα με την παραμονή της για 6 μήνες στο βυθό της θάλασσας …
Τι & πώς * Αντί άλλου δώρου για τις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες...
Μια εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος, που κάποτε ο Αντώνης αγόρασε από ένα βιβλιοπωλείο, όχι ζωγραφισμένη και φτιαγμένη από χέρια Αγιογράφου, μα κολλημένη σε ένα φτηνό ξύλο από νοβοπάν, δηλαδή πριονίδι συμπιεσμένο με κόλλα, που με την παραμικρή υγρασία χαλάει και γίνεται σκόνη.
Άντεξε 15 χρόνια εκείνο το εικόνισμα! Δεν ήταν η υγρασία που το πείραξε, μα η φλόγα του καντηλιού που λίγο–λίγο τόσους καιρούς μουντζούρωσε και θάμπωσε την όψη του Αγίου. Σκέφτηκε λοιπόν να παραγγείλει μια καινούργια του Αγίου που τόσο ευλαβούντο στο σπίτι τους και εκείνη την παλιά να την κάψει για να μην πεταχθεί και πατηθεί ανίερα.
Αλλά πάλι έπειτα, θυμήθηκε μια όμορφη συνήθεια που είχαν οι παλιοί ψαράδες, τα παλιά εικονίσματα και τα αγιωτικά, όλα να τα πετούν στο βυθό της θάλασσας …
Ήξερε πως τούτο δεν θα φαινόταν και τόσο οικολογικό σε κάποιους, μα ένιωθε πως οι Άγιοι μόνο να μολύνουν δεν μπορούν και έτσι πίστευε βαθιά μέσα του πως θα αγιαζόταν ο βυθός και η μάνα του η στοργική η … ιχθυόεσσα.
Αργότερα συνειδητοποίησε πως εκείνη την ημέρα που ταξίδεψε με την εικόνα ως τον Άη Γιώργη, ενάμισι μίλι απ το λιμάνι της Αγίας Γαλήνης, το ημερολόγιο έδειχνε 12 Ιουνίου.
Ανήμερα του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτη, του Οσίου Ονουφρίου μα και του Αγίου Τριφυλλίου δηλαδή του διάκου του Αγίου Σπυριδώνου που του έφερε το κεραμίδι στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και έκανε ο Άγιος το μεγάλο θαύμα που κατατρόπωσε τους κακοδόξους.
Σαν έφτασαν λοιπόν στα βαθιά κυανόχρωμα νερά του Αη Γιώργη πήρε την εικόνα στα χέρια του, την ασπάστηκε και την πέταξε μέσα τους σιγοψέλνοντας το απολυτίκιο του Αγίου Σπυρίδωνος:
Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος και θαυματουργός Θεοφόρε Σπυρίδων πατήρ ημών …
Την έβλεπε να βυθίζεται και συγκινημένος έκανε πολλές φορές τον Σταυρό του ο Αντώνης.
Το βράδυ γυρίζοντας στο σπίτι το καντήλι έφεγγε αναμμένο δίπλα στο νέο εικόνισμα του Αγίου.
Πέρασαν σχεδόν έξι μήνες.
9 Δεκεμβρίου του 2009. Σύλληψη της Παναγίας μας από την Αγία Άννα. Και παραμονές της χάρης του Αγίου!
Γιορτή στο σπίτι, όπως κάθε μέρα συμβαίνει στα σπίτια των Ορθοδόξων Χριστιανών, που αφ΄εσπέρας πάντοτε πανηγυρίζουν την Αγία μνήμη των γνησίων φίλων του Χριστού.
-Το απόγευμα θα γυρίσω νωρίς! Μην ξεχάσεις τους άρτους και το πρόσφορο για του Αγίου τον εσπερινό, είπε στην Ευθαλία, φεύγοντας για το μεροκάματο με το καϊκι.
Ξανοίχτηκαν με τον Θανάση ως τον Άσπρο Βόλακα, που είχαν ρίξει τα δίχτυα από τα χτες.
Άρχισαν να τα ανεβάζουν και εκείνο που είδαν, δεν θα πάψουν κι οι δυο τους όσο ζουν να το διηγούνται, προς δόξαν Θεού και ωφέλεια των αδελφών τους.
Μπλεγμένη στα δίχτυα του Αντώνη του ψαρά και άθικτη, όπως ακριβώς την έριξε πριν από έξι μήνες η εικόνα του Αγίου!
Με δάκρυα στα μάτια την … ξέμπλεξε προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει αυτό το μεγάλο θαύμα που ψηλάφιζαν οι αισθήσεις του.
Αξιώθηκα και εγώ ο ταλαίπωρος σε τούτες τις θεοστυγείς μέρες να αντικρίσω αυτήν την ατίμητη …φτηνή εικόνα, που από τότε έγινε σημείο αναφοράς και θαυμαστών γεγονότων στο ευλογημένο σπιτικό του Αντώνη του ψαρά …του αλατισμένου, που δεν έχασε ποτέ του ως τώρα, με την χάρη του Θεού και τις μεσιτείες του Αγίου Σπυρίδωνος, τον αλιστικό του προορισμό …
Ο ίδιος μας διηγήθηκε:
"Όταν την "ξεψάρισα" από τα δίχτυα, βλέπω ότι ήταν άθικτη! Ούτε στρείδια, ούτε χτυπημένη ή διαλυμένη από το κουτρουβάλημα στο βυθό για τρία χιλιόμετρα απόσταση, επί έξι μήνες, λες και δεν ακούμπησε ποτέ στο βυθό, λες και δε βρισκόταν στη θάλασσα και το πιο συγκινητικό, ήταν 9 Δεκεμβρίου, τρεις ημέρες πριν τη γιορτή του Αγίου.
Ο Άγιος ήθελε να γυρίσει σπίτι του.
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ!"
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το διήγημα,
το οποίο θα κυκλοφορήσει συν Θεώ σε λίγες μέρες...
"Ένας Άγιος στο βυθό"
και από το βιβλίο :
"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"
(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)
~ Αξιοσημείωτο σχόλιο από τον κ.Petro Papageorgiou
"Θέλω να δώσω την τεχνολογική μου μαρτυρία, προς δόξαν Θεού, για το θέμα του νοβοπάν πάνω στο οποίο ήταν και παραμένει να είναι κολλημένη η εικόνα αυτή του Αγίου Σπυρίδωνα...
Για 7 χρόνια περίπου ήμουν διευθυντής στο εργοστάσιο της εταιρείας ΑΚΡΙΤΑΣ Α. Ε. που μεταξύ των άλλων προϊόντων ξύλου έφτιαχνε και μοριοσανίδες (το γνωστό νοβοπάν)..
Το κοινό νοβοπάν λοιπόν, αν το βάλεις για 2 ώρες στο νερό διογκώνεται περίπου κατά 30%.
Αν το αφήσεις για 24 ώρες έχει αποσυντεθεί εις τα εξ ών συνετέθη...
Δηλαδή η κόλλα του υδρολύεται πλήρως και μένουν μόνο τα τεμαχίδια του ξύλου..
Αν έχει προστεθεί και γαλάκτωμα παραφίνης στην κόλλα, τότε η διόγκωση στις 2 ώρες είναι περίπου 6% και η πλήρης αποσύνθεση συμβαίνει στις 5 μέρες περίπου..
Αυτό που συνέβη με το νοβοπάν της εικόνας του Αγίου Σπυρίδωνα, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω παρά μόνον ως θαύμα..!!!
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν..!!!
Άγιε Σπυρίδωνα πρέσβευε υπέρ ημών..!!!
Δικό μας σχόλιο: Επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι στο χωριό Πηγή Ρεθύμνης υπάρχει εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου, που την έβγαλε η θάλασσα πριν από δεκαετίες μαζί με δύο κηροπήγια. Στην πίσω όψη γράφει "Αποστολεύς" και το όνομα ενός Κελλίου του Αγίου Αντωνίου του Αγίου Όρους. Η εικόνα βρίσκεται στην κατοχή της οικογένειας Ψαρουδάκη από την Πηγή, μέλος της οποίας τη βρήκε όταν βγήκε από τη θάλασσα.
Όλα αυτά, συν τοις άλλοις, νομίζω πως δείχνουν ότι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην ορθολογιστική βεβαιότητα της εποχής μας ότι οι διηγήσεις θαυμαστών σημείων στα παλαιά βιβλία της Ορθοδοξίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από "ευσεβείς μύθοι"...
Byzantine fresco from the sanctuary of St. Stephen in Kastoria, Greece.
On December 9th the Orthodox Church commemorates the conception of the Most-holy Theotokos by the righteous Saint Anna. More here.
Βυζαντινή τοιχογραφία στο ναό Αγίου Στεφάνου Καστοριάς (Φως της Καστοριάς, Προσκυνητής)
*****
Στις 25 Ιουλίου είναι η κανονική γιορτή της αγίας Άννας (η κοίμησή της), ενώ στις 9 Δεκεμβρίου είναι δευτερεύουσα γιορτή της (η σύλληψη της Θεοτόκου - 9 μήνες πριν το γενέθλιο της Θεοτόκου, 8 Σεπτέμβρη).
Δείτε και:
Όταν η Εκκλησία γιορτάζει την εγκυμοσύνη
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας (+ 8 Δεκεμβρίου 2019)
Ελευθέριος Ανδρώνης, Βήμα Ορθοδοξίας
Είναι ένα υπερθαύμαστο φαινόμενο, που ξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2020, ανήμερα του Γενεθλίου της Θεοτόκου, όπου, κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας στον ναό, άρχισαν να τρέχουν αυλάκια από δάκρυα στα μάτια της εικονιζόμενης Θεοτόκου, που έφταναν μέχρι τη βάση του προσκυνηταριού.
Από τότε μέχρι σήμερα, η εικόνα σχεδόν δεν σταματά να εμφανίζει νέα δάκρυα.
Πλήθος πιστών έχει σπεύσει να την προσκυνήσει, δέος έχει καταβάλει κάθε αυτόπτη μάρτυρα του θαύματος, αναρτήσεις επί αναρτήσεων γίνονται στα social media, εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί από κανέναν, μεγάλα sites έχουν αναφερθεί στο γεγονός, κανάλια έχουν κάνει ρεπορτάζ και πρωτοσέλιδα εφημερίδων έχουν κυκλοφορήσει, περιγράφοντάς το.
Ακόμη και θαύματα ιάσεων έχουν αναφερθεί από νοσούντες που
προσκύνησαν την εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας. Η εκκλησία μένει
ανοιχτή από το πρωί έως το βράδυ. Λαμπάδες, τάματα και προσευχές
εναποθέτονται στο μεγαλείο της Θεοτόκου, που φανερώνεται θαυματουργικώς. [...]
Συμπάσχει μαζί μας; Κλαίει για εμάς; Είναι κάποιο ταρακούνημα για τις αμαρτίες μας και για την έλλειψη μετανοίας που υπάρχει στη χώρα; Μας παρηγορεί με την αγάπη της ή προμηνύει κάποιο κακό γεγονός; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι συμβαίνει και ότι είναι 100% αληθινό. [...]
Αυτή η πίστη έχει θεμελιωθεί επάνω στα θαύματα. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο είναι πλημμυρισμένο από καταπληκτικά σημεία και θαύματα. Οι βίοι των Αγίων, η ιερά παράδοση της Ορθοδοξίας, η παράδοση του λαού. Παντού ακατάπαυστα θαύματα, εδώ και δύο χιλιετίες.
Άλλα ας πάμε και πιο κοντά. Κάθε Κυριακή συντελείται σε όλους τους
Ορθόδοξους ναούς, ένα άφατο θαύμα. Στη Θεία Λειτουργία, το ψωμί και το
κρασί μυστηριωδώς μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού και γίνονται
φάρμακο αθανασίας και αιωνιότητας. [...]
Μήπως τελικά η Θεοτόκος κλαίει γιατί βλέπει πως κλήρος και λαός, κινδυνεύουμε να χάσουμε τελείως τον πνευματικό προσανατολισμό μας;
***
Σχετικές αναφορές, βίντεο και λοιπά στο Διαδίκτυο
"Ν": Το υπόλοιπο του άρθρου το έκοψα, και ζητώ συγγνώμη γι' αυτό, γιατί θεωρώ ότι δε χρειάζεται παντού αρνητική κριτική, έστω και αν ενίοτε είναι δικαιολογημένη. Πάντως το ιστολόγιό μας επιθυμεί απλώς να είναι ένα βήμα πληροφόρησης για το θαύμα της Παναγίας και αυτό αρκεί.
Ας έχουμε όλοι, ο καθένας ξεχωριστά, ως οικογένειες και ως κοινωνία και ολόκληρη η ανθρωπότητα την ευλογία, προστασία και φροντίδα της Παναγίας μας.
Παρακαλώ, για μια επίσκεψη στην ενότητα του ιστολογίου μας που αναφέρεται σε Αυτήν.
Aπό
την Καρδιώτησα του Άγγελου Κοτάντου, στη μαυροφόρα Aποκαρδιώτισσα κι
από 'κει στην Παναγία ολόφωτη, την Κεριώτισσα (η φωτο από τον Φάκελο Μαθήματος Θρησκευτικών Β΄ Γενικού Λυκείου, σελ. 133, όπου & το κείμενο)
Κλικ εδώ παρακαλώ!...
Η Παναγία η Κεριώτισσα ενσωματώνει τις ελπίδες όλου του λαού (κάθε φλογίτσα κι ένας άνθρωπος) για ένα καλύτερο αύριο. Είναι μια, θα λέγαμε, έκφραση της λαϊκής πίστης προς τη Θεοτόκο, κι ας την έχει φιλοτεχνήσει ένας λόγιος ζωγράφος. Ενώ η Παναγία η Καρδιώτισσα είναι έκφραση της λόγιας χριστιανικής παράδοσης, με τη θεολογική αρτιότητα και τον θεολογικό και καλλιτεχνικό πλούτο της.
Έτσι, θα λέγαμε ότι η Κεριώτισσα εκφράζει τον λαό που βρίσκεται στο σκοτάδι, αλλά ελπίζει, αντίθετα με την Αποκαρδιώτισσα, που είναι αποκαρδιωμένη, απογοητευμένη, δηλ. χωρίς ελπίδα, και με την Καρδιώτισσα, που εκφράζει μια κατάσταση πνευματικής χαράς και προόδου.
Οι παραπάνω σκέψεις προέκυψαν από συζήτηση ενός εκπαιδευτικού για τις τρεις αυτές εικόνες με τους μαθητές ενός τμήματος της Β΄ Λυκείου, σήμερα. Η Παναγία (Καρδιώτισσα & Κεριώτισσα) ας τους ευλογεί, και όλο τον κόσμο.
Ορθόδοξη Διαδικτυακή Παρουσία
Βρισκόμαστε
στης αρχές του 20ου αιώνος στον Πειραιά, που δεν θύμιζε σε καμία
περίπτωση την σημερινή πολύβουη μεγαλούπολη, αφού η περισσότεροι δρόμοι
ήταν χωμάτινοι και έβλεπες τους ανθρώπους να κυκλοφορούν όχι με
αυτοκίνητα αλλά με άμαξες και μόνιππα και οι αγωγιάτες με τους αγρότες
με τα άλογα και τα γαϊδούρια τους φορτωμένα να δουλεύουν για τα προς το
ζην.
Τώρα, αναζητώντας, τη βρήκαμε και εδώ. Προέρχεται από την κατακόμβη Commodilla στη Ρώμη (εποχή Ορθοδοξίας φυσικά, πριν το Σχίσμα) και ο άγιος απεικονίζεται ως γιατρός, με μια τσάντα που περιέχει ιατρικά εργαλεία (τα λευκά ενδύματα ίσως είναι γενικά στις τοιχογραφίες της κατακόμβης και δεν υπαινίσσονται την ιατρική του ιδιότητα)."Ου γαρ έστι κρυπτόν ό ου φανερόν γενήσεται, ουδέ απόκρυφον ό ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη" (διότι δεν υπάρχει κρυφό που δεν θα γίνει φανερό, ούτε απόρρητο που δεν θα γίνει γνωστό και δεν θα αποκαλυφθεί).Εδώ βέβαια ο Κύριος προφανώς αναφέρεται στις πνευματικές και ηθικές πτυχές της ζωής του ανθρώπου, αλλά μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η σύνδεση του στίχου με το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος και η χρήση του για την καταξίωση της ανατομίας, που είναι γνωστό ότι ο σκοταδιστικός (& αιρετικός) μεσαίωνας την απαγόρευε...
Τι είναι σήμερα;
