Ἰφιγένεια
μῆτερ, τί σιγῇ δακρύοις τέγγεις κόρας;
Κλυταιμήστρα
ἔχω τάλαινα πρόφασιν ὥστ᾽ ἀλγεῖν φρένα.
Ἰφιγένεια
1435παῦσαι: 'μὲ μὴ κάκιζε: τάδε δέ μοι πιθοῦ.
Κλυταιμήστρα
λέγ᾽: ὡς παρ᾽ ἡμῶν οὐδὲν ἀδικήσῃ, τέκνον.
Ἰφιγένεια
μήτ᾽ οὖν γε τὸν σὸν πλόκαμον ἐκτέμῃς τριχός,
μήτ᾽ ἀμφὶ σῶμα μέλανας ἀμπίσχῃ πέπλους.
Κλυταιμήστρα
τί δὴ τόδ᾽ εἶπας, τέκνον; ἀπολέσασά σε;
Ἰφιγένεια
1440οὐ σύ γε: σέσῳσμαι, κατ᾽ ἐμὲ δ᾽ εὐκλεὴς ἔσῃ.
Κλυταιμήστρα
πῶς εἶπας; οὐ πενθεῖν με σὴν ψυχὴν χρεών;
Ἰφιγένεια
ἥκιστ᾽, ἐπεί μοι τύμβος οὐ χωσθήσεται.
Κλυταιμήστρα
τί δαί; τὸ θνῄσκειν, οὐ τάφος, νομίζεται.
Ἰφιγένεια
βωμὸς θεᾶς μοι μνῆμα τῆς Διὸς κόρης.
Κλυταιμήστρα
1445ἀλλ᾽, ὦ τέκνον, σοὶ πείσομαι: λέγεις γὰρ εὖ.
Ἰφιγένεια
ὡς εὐτυχοῦσά γ᾽ Ἑλλάδος τ᾽ εὐεργέτις.
Κλυταιμήστρα
τί δὴ κασιγνήταισιν ἀγγελῶ σέθεν;
Ἰφιγένεια
μηδ᾽ ἀμφὶ κείναις μέλανας ἐξάψῃ πέπλους.
Κλυταιμήστρα
εἴπω δὲ παρὰ σοῦ φίλον ἔπος τι παρθένοις;
Ἰφιγένεια
1450χαίρειν γε. Ὀρέστην τ᾽ ἔκτρεφ᾽ ἄνδρα τόνδε μοι.
Κλυταιμήστρα
προσέλκυσαί νιν ὕστατον θεωμένη.
Ἰφιγένεια
ὦ φίλτατ᾽, ἐπεκούρησας ὅσον εἶχες φίλοις.
Κλυταιμήστρα
ἔσθ᾽ ὅ τι κατ᾽ Ἄργος δρῶσά σοι χάριν φέρω;
Ἰφιγένεια
πατέρα τὸν ἀμὸν μὴ στύγει, πόσιν γε σόν.
Κλυταιμήστρα
1455δεινοὺς ἀγῶνας διὰ σὲ δεῖ κεῖνον δραμεῖν.
Ἰφιγένεια
ἄκων μ᾽ ὑπὲρ γῆς Ἑλλάδος διώλεσεν.
Κλυταιμήστρα
δόλῳ δ᾽, ἀγεννῶς Ἀτρέως τ᾽ οὐκ ἀξίως.
Ἰφιγένεια
τίς μ᾽ εἶσιν ἄξων πρὶν σπαράσσεσθαι κόμης;
Κλυταιμήστρα
ἐγώ, μετά γε σοῦ ...
Ἰφιγένεια
μὴ σύ γ᾽: οὐ καλῶς λέγεις.
Κλυταιμήστρα
1460πέπλων ἐχομένη σῶν.
Ἰφιγένεια
ἐμοί, μῆτερ, πιθοῦ:
μέν᾽: ὡς ἐμοί τε σοί τε κάλλιον τόδε.
πατρὸς δ᾽ ὀπαδῶν τῶνδέ τίς με πεμπέτω
Ἀρτέμιδος ἐς λειμῶν᾽, ὅπου σφαγήσομαι.
Ἰφιγένεια
καὶ πάλιν γ᾽ οὐ μὴ μόλω.
Κλυταιμήστρα
1465λιποῦσα μητέρα;
Ἰφιγένεια
ὡς ὁρᾷς γ᾽, οὐκ ἀξίως.
Κλυταιμήστρα
σχές, μή με προλίπῃς.
Ἰφιγένεια
οὐκ ἐῶ στάζειν δάκρυ.
ὑμεῖς δ᾽ ἐπευφημήσατ᾽, ὦ νεάνιδες,
παιᾶνα τἠμῇ συμφορᾷ Διὸς κόρην
Ἄρτεμιν: ἴτω δὲ Δαναΐδαις εὐφημία.
1470κανᾶ δ᾽ ἐναρχέσθω τις, αἰθέσθω δὲ πῦρ
προχύταις καθαρσίοισι, καὶ πατὴρ ἐμὸς
ἐνδεξιούσθω βωμόν: ὡς σωτηρίαν
Ἕλλησι δώσουσ᾽ ἔρχομαι νικηφόρον.
