Dziękuję Wam moje serca kochane :-)

        Jesteście Aniołami! Nawet nie wiecie, ile znaczy taka dobra myśl, słowa otuchy, pocieszenia i zwyczajnie...Wasza troska. To dało mi siłę i nadzieję na szybki powrót Oli z kliniki. Tak bardzo Wam dziękuję. Brak słów, by wyrazić to, co czuję. Ola wróciła. Jest z nami od 3 dni, a ja w tym całym zamieszaniu, nie miałam nawet czasu, aby to radośnie oznajmić.
        Lekarze nie znaleźli przyczyny jej dolegliwości i złego samopoczucia. Wykluczyli jednak choroby odnerkowe i to już coś. Dalej mamy szukać już gdzie indziej i będziemy szukać. Odebraliśmy ją bardzo chorą i słabą. Mam nadzieję jednak, że w domu nabierze sił i wiary, że to wszystko minie. W sobotę zabrałam ją na "Familiadę" czyli rodzinne warsztaty twórcze. Tak chciała pójść, że nas uprosiła i się zgodziliśmy. Robiliśmy tam prawdziwe cuda, a Ola z wypiekami na twarzy chodziła od stanowiska do stanowiska i oczu nacieszyć nie mogła. Było 10 stanowisk, a na każdym coś innego. W sumie to dobrze jej zrobiło, bo zmieniła otoczenie. Ciągle tylko klinika i widok z okna. Nie miała w sobotę już gorączki, więc pojechała na te warsztaty. Rumieńce i uśmiech nie schodziły jej z buzi.
         Natomiast wczoraj to już było istne szaleństwo. Wzięliśmy udział całą czwórką w Niedzielnym biegu rodzinnym  z okazji otwarcia nowej ścieżki biegowej w parku legnickim. Dzieci biegły na 800m i 150m, a dorośli na dystansie 2650m. Nasza Ola uparła się, że też wystartuje. Tak prosiła, że nie mieliśmy serca odmawiać. Ale warunek był taki, że wystartuje z Martuśką na tym krótszym dystansie - dla "krasnali". Mówiliśmy jej, że ma pomaleńku truchtać, bez szaleństw, na które i tak siły nie ma. Ale ona więcej niż truchtała. Potem w aucie zasnęła, jak tylko wsiadła. Ale cała rodzinka ma medale, bo dostał każdy, kto dobiegł do mety. Takie zawody to ja rozumiem ;-)
        Generalnie jest teraz tak, że mi dziecko marnieje w oczach, a nikt nie wie, dlaczego. Robimy co tylko możemy. Będziemy dalej szukać przyczyny. A może to jakoś minie wszystko... Zobaczymy.
        Dziewczyny kochane, bardzo Wam dziękuję za tyle ciepłych słów, za każdą dobrą myśl w naszą stronę. Całuję Was mocno, całą rodzinką. Największe całusy śle Ola, bo ona wie, że mama pisuje na blogu i wie, że jesteście z nami :-) Kiedy w klinice opowiadałam jej o Was, zrobiła wielkie oczy i uśmiechnęła się pięknie. Najpiękniej jak potrafi :-) Dziękuję, dziękuję, dziękuję :-)
       
                                                                                             Ola, Marta, Maciek i Ja