Ευρυπίδης στο αρχαίο Θέατρο της Μίεζας

Το 2015 ο μονόλογός μου "Ο ξεχασμένος άγγελος των Φιλίππων" ακούστηκε μέσα στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων. Αύγουστος τότε, τον ίδιο μήνα φέτος θα βρεθώ μέσα στην σκηνή ενός αρχαίου θεάτρου να διαβάζω Ευριπίδη.
Το βράδυ της 7ης Αυγούστου, τέσσερις συγγραφείς -η Ζυράννα Ζατέλη, ο Θωμάς Κοροβίνης, Γλυκερία Μπασδέκη και μαζί τους εγώ- παρουσιάζουμε στο Αρχαίο Θέατρο της Μίεζας την Ιφιγενεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε μορφή θεατρικού αναλογίου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Γκόνη.
 Να τονίσω ότι και στις δύο περιπτώσεις που προανέφερα ο Θοδωρής Γκόνης ήταν ο σκηνοθέτης και εμπνευστής τους. Θεωρώ τα αρχαία μας θέατρα την μεγαλύτερη πνευματική κληρονομιά μας και γι αυτό είμαι πολύ συγκινημένος που θα βρεθώ εκεί.

Το ξεχωριστής ιστορικής σημασίας, Αρχαίο Θεατρο της Μίεζας εγκαινιάζεται την πρώτη πανσέληνο του Αυγούστου, με την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας και το Φεστιβάλ Φιλίππων σε συνεργασία με τον Δήμο Νάουσας.

Η Μίεζα ήταν μια μικρή πόλη της ερατεινής Ημαθίας, χτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου στη μέση περίπου του δρόμου που ένωνε τις Αιγές, την βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων με την Πέλλα, το μακεδονικό λιμάνι στη βόρεια ακτή του Θερμαϊκού που το πρώτο μισό του 4ου αι. π.Χ. είχε αναπτυχθεί σημαντικά με αποτελεσμα να γίνει τόπος της δεύτερης κατοικίας της βασιλικής οικογένειας. 

Η γεωγραφική θέση και το παραδεισένιο τοπίο με τα πλούσια λιβάδια, τα βαθύσκια δάση και τα πολλά νερά είναι ίσως ο λόγος που έκαναν τον Φίλιππο Β΄ να διαλέξει την Μίεζα για να εγκαταστήσει εκεί τη σχολή όπου ο Αριστοτέλης θα δίδασκε τον γιο και διάδοχο του Μέγα Αλέξανδρο, αλλά και τα παιδιά των εταίρων που προορίζονταν να γίνουν η ελίτ και να στελεχώσουν όλα τα αξιώματα του κράτους. Εκεί έγραψε και ο Ευριπίδης τα δύο τελευταία του έργα, την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και τις «Βάκχες». Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, συντήρησε και αποκατέστησε το θέατρο ολοκληρώνοντας το έργο το 2014 με αυτεπιστασία και χρήματα από το Γ΄ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. 

Ο Σεφέρης στο Φεστιβάλ Φιλίππων 2016

Κι ενώ στην Αθήνα ψάχνονται ποιος θα αναλάβει το Φεστιβάλ της, στο βορρά της χώρας, στην Καβάλα, το Φεστιβάλ Φιλίππων έχει αρχίσει ήδη να συζητά με ανθρώπους του θεάτρου, της μουσικής, του χορού και της γραφής και να δίνει παραγγελίες για παραστάσεις που θ’ ακουμπούν πάνω στο έργο του Γιώργου Σεφέρη.
Πρόκειται για ένα ουσιαστικό Φεστιβάλ που αντέχει χρόνια, προτείνει ιδέες, προκαλεί και αντιστέκεται στην σκοτεινιά της γραφειοκρατίας του αθηναϊκού συγκεντρωτισμού. 
Η εμβέλειά του μπορεί να απλωθεί ακόμη περισσότερο αρκεί οι τοπικοί φορείς και οι αρχές αλλά και σπόνσορες να αντιληφθούν ότι έχουν μια "σκαπτή ύλη" στα πόδια τους. 
Καλή δύναμη, Θοδωρής Γκόνης

Οι εφτά άγγελοι των Φιλίππων

Μια σημαντική συγγραφική πρόκληση να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση:

Το Φεστιβάλ Φιλίππων και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας παρουσιάζουν τηΔευτέρα 10 & Τρίτη 11 Αυγούστου 2015, στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στις 9 το βράδυ, τηνπαράσταση «Οι Εφτά Άγγελοι των Φιλίππων» σε σύλληψη καισκηνοθεσία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Φεστιβάλ Θοδωρή Γκόνη.

Ξεκινώντας από την αντίληψη ότι Άγγελος είναι κάτι παραπάνω από αγγελιοφόρος, είναι η ίδια η αγγελία, εφτά Άγγελοι θα εμφανιστούν, ο καθένας με το δικό του μήνυμα, το δικό του λόγο, το δικό του δρόμο, τη δική του στιγμή μέσα στην αιωνιότητα των Φιλίππων.

Ο άγγελος του Αισχύλου, του Θουκυδίδη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αποστόλου Παύλου, ο άγγελος του Πλουτάρχου, του Σαίξπηρ, και «Ο ξεχασμένος άγγελος» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη.

Εφτά ηθοποιοί, εφτά κείμενα και η εργασία των δύο φωτογράφων σε μια παράσταση όπου ο λόγος εναλλάσσεται με την εικόνα και οι θεατές τοποθετούνται στο κέντρο της σκηνής, παραχωρώντας την εξέδρα στην παράσταση, αντιστρέφοντας το δόγμα της θέασης.

Σύλληψη, Σκηνοθεσία , Επιλογή & Επιμέλεια κειμένων: Θοδωρής Γκόνης

Ηθοποιοί: Φιλαρέτη Κομνηνού, Λυδία Φωτοπούλου, Παύλος Σταυρόπουλος, Δημήτρης Κοντός, ΕύαΟικονόμου – Βαμβακά, Ναταλία-Άννα Βασιλέκα, Λάζαρος Βρουλάκος

Εικαστική σύλληψη, φωτογράφιση: Στράτος Καλαφάτης, Λία Ναλμπαντίδου

Βίντεο - Μοντάζ: Θόδωρος Ανδρεάδης

Video mapping: Γιάννης Πειραλής

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Συμεωνίδου

Φεστιβάλ Νάξου Πύργος Μπαζαίου

Η ανάγνωση του διηγήματος στον Πύργο Μπαζαίου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Νάξου "Ο ξένος που έφυγε" ήταν μια πρόκληση. Η θεατρικά σκηνοθετημένη του απόδοση μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ τις δυνατότητες της πρωτοπρόσωπης αφήγησης όταν αυτές ξεφεύγουν από το κείμενο και αρθρώνονται επί σκηνής. Στο αφήγημα αυτό οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν γιατί το κείμενο είχε τη μορφή μαρτυρίας. Εντελώς διαφορετικά, ωστόσο, θα διαβαζόταν ένα πρωτοπρόσωπο κείμενο με μια πιο εσωτερική φωνή.
Η μικρή παράσταση συνοδεύτηκε από έναν χάρτη που προέκυψε από το ταξίδια και την περιπλάνηση του Κούρδου. Ο "χάρτης" αυτός έμεινε στον Πύργο ως αποτύπωμα της σκηνικής απόδοσης. Η μουσική και τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν της Aynur, Mercan Dede και της Μαρίας Φαραντούρη. Σκηνοθετική επιμέλεια έκανε ο Στέλιος Κρασανάκης με τον οποίο συνεργαστήκαμε στο "Παρτάλι" που ανέβηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2011.
Στο τέλος αρκετοί θεατές παρέμειναν στο όμορφο καφέ του Πύργου και συζητήσαμε για την κρίση, τον ρατσισμό, τον Ξένο, την μετανάστευση.

(λίγο πριν την παράσταση)

(Το τρίτο επίπεδο, η κορυφή, του Πύργου)

Άγρια αγόρια

Παρέα συνεπών θεατρόφιλων και φίλων παρακολούθησαν την παράσταση «Άγρια αγόρια» στο Ίδρυμα Κακογιάννη) και μου μετέφεραν την τρομερή απογοήτευσή τους.

Ένα ερασιτεχνικό θέαμα, ξεπερασμένης αισθητικής βασισμένο σε αποσπάσματα βιβλίων και θεωρητικών κειμένων που δεν είχαν καμιά συνοχή και συμβολή.

Η παράσταση αυτή, ωστόσο, έφερε στην υπογραφή των κειμένων(μοντάζ) το όνομα γνωστής κριτικού του θεάτρου στο Κυριακάτικο Βήμα.

Αυτό που τόνιζαν οι φίλοι μου είναι ότι δεν είναι κακό να δεις μια αποτυχημένη παράσταση, ούτε μη επιτρεπτό να εμπλέκεται μια κριτικός στο ανέβασμά της.

Αυτό που συνειδητοποίησαν ήταν ότι, αν η κριτικός αυτή έχει τέτοια άποψη για το θέατρο, τότε καίει τα ίδια της τα κείμενα που έγραψε μέχρι τώρα και όσα θα ακολουθήσουν.

DV8 Physical Theatre - Can We Talk About This?

To DV8 FHYSICAL THEATRE στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών: "Can we talik about this?"

Μια παράσταση πάνω στην ελευθερία του λόγου, την λογοκρισία, τον ισλαμικό φανατισμό, τη δημοκρατία και ελευθερία της σκέψης.

Λόγος, κίνηση, ντοκουμέντα, μουσική τέλεια συντονισμένα σε μια παράσταση που θυμίζει ότι η αληθινή τέχνη είναι σύγχρονη σκέψη, πολιτική και δεν "καλλιτεχνίζει" ή "λογοτεχνίζει".

Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010

"Βλαβερές αναγνώσεις" στο Απεντομωτήριο , λιμάνι Καβάλας 19 Ιουλίου 2010.

Απόψε η πρεμιέρα.

Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010 Βλαβερές αναγνώσεις

πρόβες:

Γιάννης Παρασκευόπουλος, Δημήτρης Σαμόλης, Μαγδαληνή Μπεκρή

Στο Απεντομωτήριο, λιμάνι Καβάλας

Δευτέρα 19 έως Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010, στις 9.30 μμ

Φεστιβάλ Καβάλας 2010 "Βλαβερές αναγνώσεις"

πρόβες:

ο Δημήτρης Σαμόλης και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος

στο Απεντομωτήριο (Λιμάνι) Καβάλας από 19-23 Ιουλίου στις 9.30 μμ

Φεστιβάλ Καβάλας "Βλαβερές αναγνώσεις"

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΒΑΛΑΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ 2010

«ΒΟΡΡΑΣ»
μια παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας


ΒΟΡΡΑΣ Β:

Τα μονόπρακτα

Β1 «Βλαβερές Αναγνώσεις»
του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Β2 «Τι λες και σύ, Μπάμπη;»
του Σάκη Σερέφα


ΒΟΡΡΑΣ Β1: «Βλαβερές Αναγνώσεις» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Μερικά προσωπικά κείμενα πρέπει άραγε να διαβάζονται στην ώρα τους ή μήπωςκαλύτερα να παραμένουν στα μυστικά συρτάρια της μνήμης;

Ένα βιβλίο από το παρελθόν ανασύρεται σε μια συνάντηση ανάμεσα σε έναν ώριμο άντρα, που ζει στον Έβρο, τον Στέργιο και έναν εικοσάχρονο στρατιώτη που έχει φέρει τα χειρόγραφα-κάποτε φυλαγμένα από τον φιλόλογο πατέρα του, τον Καβαλιώτη Ίωνα Περκερίδη. Από τις σελίδες του αυτοβιογραφικού κειμένου, ξεπηδάει μια σκοτεινή ιστορική περίοδος, εκείνη της στρατιωτικής χούντας, μια αποσιωπημένη σχέση ανάμεσα στον καθηγητή Ίωνα, διορισμένο τότε στο χωριό του Έβρου, και τον έφηβο Στέργιο. ΄Ενα αινιγματικό πέρασμα του βορρά που θα αποβεί διαχρονικά μοιραίο για τα πρόσωπα της ιστορίας καθώς θα το διασχίσουν σε μια εκδρομή.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε κατόπιν ανάθεσης από το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (όπως και η «Δεύτερη γέννα») όμως τελικά μεταφέρθηκε στο Φεστιβάλ Καβάλας. Ιδέα ήταν κάποιοι βορειοελλαδίτες συγγραφείς, Ο Θεσσαλονικιός Σάκης Σερέφας, ο Κομοτηναίος Μισέλ Φάις, οι Καβαλιώτες αδελφοί Κούφαλοι και ο Παγγαιορείτης Θεόδωρος Γρηγοριάδης, να ασχοληθούν με ένα κοινό θέμα. Επιλέχτηκε η έννοια «Βορράς» , ό,τι και να σημαίνει αυτό για τον κάθε συγγραφέα, τον ψυχισμό του και τον γεωγραφικό του προσανατολισμό. Οι τρεις εκ των τεσσάρων συγγραφείς, Φάις, Σερέφας, Γρηγοριάδης είναι κατ’ εξοχήν πεζογράφοι αλλά έχουν δοκιμαστεί.

Πώς προέκυψαν οι«Βλαβερές αναγνώσεις»

Το κείμενο μου στηρίχτηκε σε μια μυθιστορηματική ιδέα που δεν υλοποιήθηκε. Είναι το δεύτερο θεατρικό μου κείμενο που ανεβαίνει στην σκηνή και μάλιστα μέσα στην πόλη της Καβάλας. Όπως και στη «Δεύτερη γέννα» όπου η ηρωίδα μου (την υποδύθηκε η Φιλαρέτη Κομνηνού) ήταν Καβαλιώτισσα, έτσι και στις «Βλαβερές αναγνώσεις» ο ήρωας που δεσπόζει και όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από αυτόν, είναι ένας Καβαλιώτης καθηγητής φιλόλογος, ο Ίωνας Περκερίδης.
Επέλεξα οικεία εδάφη: τον Έβρο και τα χωριά του όπου δίδαξα χρόνια καθηγητής Αγγλικών. Χρονική περίοδος είναι το σήμερα (για την ακρίβεια η δεκαετία του ενενήντα) αλλά όλες οι αναφορές στην παράσταση γίνονται στην εποχή της χούντας κατά τη διάρκεια της οποίας τελείωσα το γυμνάσιο 1967-74.
Πολλοί καθηγητές τότε υπήρξαν ένα μείγμα εξαιρετικών δασκάλων και φανατικών υποστηρικτών των στρατιωτικών. Ο Ίωνας Περκερίδης είναι ένας από αυτούς, φυσικά πρόκειται για ένα φανταστικό πρόσωπο αλλά με στοιχεία από άλλους αληθινούς χαρακτήρες. Ο Ίωνας καθοδηγούσε τον μικρό τότε Στέργιο, ασκώντας ένα είδους σωματικής και πνευματικής βίας. Στο θεατρικό κείμενο καταγγέλλεται αυτή η ακαταλόγιστη περίοδος και αποδείχνεται ότι ακόμη μια δεύτερη γενιά, όπως ο γιος του Ίωνα, μπορεί να πληρώσει για τις «αμαρτίες» του πατέρα του.


Σκηνοθεσία:
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη:
Βάσια Μπακάκου
Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος:
Κώστας Βεληνόπουλος
Φωτισμοί:
Αλέκος Αναστασίου
Μουσική:
Θεόδωρος Αμπαζής
Ερμηνεύουν:
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Μαγδαληνή Μπεκρή
Δημήτρης Σαμόλης (φωτό)

Παραστάσεις 19-23 Αυγούστου στο Απεντομωτήριο.

Η παράσταση δεν συνιστάται για παιδιά κάτω των 15 ετών.

Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

texte français Wajdi Mouawad adaptation Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczynski et Wajdi Mouawad dramaturgie Piotr Gruszczynski lumière Felice Ross décors & costumes Malgorzata Szczesniak musique Pawel Mykietyn vidéo Denis Guéguin avec Isabelle Huppert Blanche DuBois Andrzej Chyra Stanley Kowalski Yann Collette Mitch Renate Jett Eunice Cristián Soto Un jeune homme Florence Thomassin Stella production Odéon-Théâtre de l’Europe, Nowy Teatr – Varsovie, Grand théâtre du Luxembourg, De Koninklijke

Ένα λεωφορείο χωρίς πόθο

Εκείνη την λατρεύω, ειδικά ως Μαντάμ Μποβαρύ και Δασκάλα του πιάνου. Στο Λεωφορείο, όμως, δεν με ξετρέλανε ως Μπλανς Ντυμπουά. Ήταν εκεί, την έβλεπες, έδινε μικρά ρεσιτάλ κι αυτό είναι το πρόβλημα, ο ηθοποιός που αγαπάμε να μην ξεπερνάει τον ρόλο του.

Η παράσταση στυλίστικη, άψογα οργανωμένη αλλά άψυχη. Αυτό συμβαίνει πια στα μεταμοντέρνα ανεβάσματα. Τα ψηφιακά και τεχνολογικά τρικ είναι αναμενόμενα και όταν τα έχεις ξαναδεί (φτάνει πια το μικρόφωνο, το βίντεο που ακολουθεί τον ηθοποιό στην σκηνή) βυθίζεσαι στις σκέψεις σου. Σε αντίθεση με τους Δαίμονες όπου η πλήρης απουσία τεχνικών βοηθημάτων σε στρέφει στο λόγο, στον ηθοποιό, στο παίξιμο. Ο ναρκισσισμός τέτοιων παραστάσεων εξαντλείται επί σκηνής και εξαντλεί και τους θεατές ενίοτε. Όχι όλους: στο τέλος όλοι χειροκροτούν ενθουσιασμένοι, μαζί τους κι εγώ. Για το χατίρι της και μόνο. της ιζαμπέλ Υπέρ.

Δαίμονες στο Φεστιβάλ Αθηνών 2010

Μετά το τέλος της 12ωρης παράστασης (με τα διαλείμματα), οι θεατές που δεν είχαν εγκαταλείψει το κατάμεστο θέατρο στην Πειραιώς 260, χειροκροτούσαν επευφημώντας επί ένα τέταρτο τους τριάντα ηθοποιούς που ερμήνευσαν τους χαρακτήρες από τους ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ του Ντοστογιέφσκι. Μπήκαμε το πρωί στις 11 και βγήκαμε δακρυσμένοι στις 11 το βράδυ. Δεν θα μιλήσω για τα επιμέρους σημεία της συγκλονιστικής παράστασης που στηριζόταν κυριολεκτικά στους θαυμάσιους Ιταλούς ηθοποιούς, καθοδηγούμενους από τον Πήτερ Στάιν ο οποίος αποφάσισε να κάνει μόνος του την διασκευή μολονότι υπήρχε μια παλιότερη, εκείνη του Αλμπέρ Καμύ (1959) σε τρεις πράξεις. Ομολογουμένως μετέφερε πιστά το έργο γι΄αυτό άλλωστε η διάρκειά του ξεπέρασε τις οκτώμιση ώρες. Πολλοί περιμέναμε τον ίδιο τον Πήτερ Στάιν να παίξει τον ρόλο του καλόγερου/εξομολογητή αλλά έπαιξε μόνον η γυναίκα του η Ιταλίδα Μανταλένα Γκρίπα.

Είχα την αίσθηση ότι συμμετείχα σε μια μεγάλη αγρύπνια κι ας ήταν ημέρα το μεγαλύτερο μέρος του έργου (μια χαρά παίζονται τα έργα και με το φυσικό φως), είχα την αίσθηση ότι είδα κάτι που μάλλον δύσκολα μπορεί να το δει κανείς δυο φορές στη ζωή του. Μολονότι το έργο μου ήταν γνωστότατο επειδή το παρουσίασα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών το 2008, παρά το γεγονός ότι παρακολούθησα πρόσφατα στο αγαπημένο μου CINE + την μεταφορά των Δαιμονισμένων από τον Αντρέι Βάιντα (1988) σε μια ταινία η θεατρική διασκευή με κράτησε στην ίδια αγωνία, με τις ίδιες σκέψεις και μεταβιβάσεις νοημάτων ανάμεσα στην σκηνή και στο μυαλό. Για να μη θυμήσουμε ότι ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ και ο Αντρέι Ζουλάφσκι επίσης επηρεάστηκαν από το θέμα του μυθιστορήματος.

Το μυθιστόρημα ζωντάνεψε εκεί μπροστά στα μάτια μας και το χειροκρότημα πήγαινε εκεί: στη δύναμη της λογοτεχνίας, στο κλασικό έργο, στον μεγάλο δημιουργό.

ΔΑΙΜΟΝΕΣ του Ντοστογιέφσκι στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η περίληψη του έργου από την ελληνική έκδοση του μυθιστορήματος του ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ "ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ" (εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ) όπως την παρουσίασα στα Λογοτεχνικά Σεμινάρια της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών.

Διαβάστε το απόσπασμα της εισήγησης με την περίληψη.

Φεστιβάλ Καβάλας 2010 "Βορράς" 4 μονόπρακτα

«ΒΟΡΡΑΣ»

12-16 Ιουλίου και 19-23 Ιουλίου 2010

στο ΑΠΕΝΤΟΜΩΤΗΡΙΟ στο Λιμάνι της Καβάλας

Των Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη, Σάκη Σερέφα, Μισέλ Φάις

Πέντε συγγραφείς με βόρεια καταγωγή συνυπάρχουν με ξεχωριστά κείμενα, γραμμένα ειδικά για την συγκεκριμένη παράσταση. Πρόκειται για τον προσωπικό εσωτερικό βορρά του καθενός αλλά και για τις εμμονές και τους προβληματισμούς που θα μπορούσε να προκαλέσει ένας τέτοιος γεωγραφικός προσανατολισμός.

Η δική μου συμμετοχή αφορά στο δεύτερο μέρος του ΒΟΡΡΑΣ (19-23 Ιουλίου) μαζί με το μονόπρακτο του Σάκη Σερέφα "Τι λες κι εσύ Μπάμπη"

«Βλαβερές Αναγνώσεις»

του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Μερικά προσωπικά κείμενα πρέπει άραγε να διαβάζονται στην ώρα τους ή μήπως καλύτερα να παραμένουν στα μυστικά συρτάρια της μνήμης; Ένα βιβλίο από το παρελθόν ανασύρεται σε μια συνάντηση ανάμεσα σε έναν ώριμο άντρα,που ζει στον Έβρο, και έναν εικοσάχρονο στρατιώτη που έχει φέρει τα χειρόγραφα-κάποτε φυλαγμένα από τον φιλόλογο πατέρα του. Από τις σελίδες του αυτοβιογραφικού κειμένου, ξεπηδάει μια σκοτεινή ιστορική περίοδος, μια αποσιωπημένη σχέση, ένα αινιγματικό πέρασμα του βορρά που θα αποβεί διαχρονικά μοιραίο για τα πρόσωπα της ιστορίας.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη:

Βάσια Μπακάκου

Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος:

Κώστας Βεληνόπουλος

Φωτισμοί:

Αλέκος Αναστασίου

Μουσική:

Θεόδωρος Αμπαζής

Ερμηνεύουν:

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Μαγδαληνή Μπεκρή

Λεπτομέρειες για τον ΒΟΡΡΑ και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010, εδώ

THE TRACKWORKERS WHALETRACKING unlimited, M.D.

Φεστιβάλ ΑΘηνών ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 – 28 & 29 Ιουνίου 2010

Ζωντανή σκηνική εγκατάσταση με ηλεκτρονικό και φυσικό ήχο

Οργανική μουσική Leopold Dick

Μουσική διεύθυνση – Ηλεκτρονική μουσική Timo Kreuser Διεύθυνση ήχου –

Παραγωγή: AHAB SHIPPING CO.productions

Συμπαραγωγή: Grand Théâtre de Luxembourg και Φεστιβάλ Αθηνών. Με την υποστήριξη των Deutsche Bank Foundation, Norsk Kulturrad, Nordic Culture Point and Pro Helvetia και the Swiss Arts Council.

Πολλοί αψήφησαν το γεγονός ότι η παράσταση εντασσόταν στην κατηγορία ΜΟΥΣΙΚΗ και όχι στο Θέατρο ή μια δραματουργική μεταφορά. Κείμενο από το μυθιστόρημα των χιλίων σελίδων «Μόμπι Ντικ»του Χέρμαν Μέλβιλ δεν ακούστηκε, ούτε μια ολόκληρη φράση, μόνον στις οθόνες «έτρεχε» λόγος από τον Προμηθέα Δεσμώτη. Οι ήχοι από τρομπέτες θύμιζαν αναχωρήσεις πλοίων αλλά ως εκεί σταματούσαν οι αναφορές. Ήταν ένα εντελώς παράξενο θέαμα, που δεν σε αιχμαλώτιζε ποτέ αλλά δεν άφηνε τα αυτιά και τα μάτια να αδρανήσουν ποτέ. Περισσότερο αφορούσε το τέλος πολιτισμικών ή ιστορικών στιγμών παρά το λογοτεχνικό κείμενο. Μέσα στην καταρρέουσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση της χώρας μας, αυτή η παραφωνική-αποσύνθεση λειτουργούσε σαν ένα ελεγειακό τέλος, σαν εισαγωγή μιας επερχόμενης καταστροφής. Δεν με ενθουσίασε αλλά με έβαζε να σκέφτομαι συνεχώς δημιουργικά, εκτός αν αυτό ακριβώς συνέβαινε για να αποσπαστώ από την σκηνή.

Προς το τέλος αποχώρησαν περίπου δέκα άτομα. Έτσι, είναι, δεν είναι μόνον να κάνεις «είσοδο» στο φεστιβάλ, θέλει και την κρυφή σου έξοδο.

Παρακάτω παραθέτω κείμενο από δελτία τύπου που κυκλοφόρησαν πριν την παράσταση:

Ναυτικά ρητά και ιστορίες αναμειγνύονται με ηλεκτρονική μουσική, η οποία μεταδίδεται από ρομπότ που διατρέχουν τη σκηνή. Εφιαλτικές εικόνες προβάλλονται στα πανιά του πλοίου. Μυστηριώδεις μαύρες χήρες αρχίζουν να στοιχειώνουν τη σκηνή. Το κοινό βυθίζεται σταδιακά σε έναν υποθαλάσσιο μαγευτικό κόσμο, που μοιάζει με το στομάχι του Μόμπυ Ντικ, κόσμο άλλοτε γοητευτικό και άλλοτε ενοχλητικό και προκλητικό, σίγουρα όμως γεμάτο εκπλήξεις.

TRACKWORKERS & Whaletracking

Οι TRACKWORKERS επανεξετάζουν με το Whaletracking τη σχέση κειμένου, ήχου, δράσης και σκηνικού, επιχειρώντας να εξερευνήσουν τα όρια της κατανόησης του έργου τέχνης. Συνδυάζουν τα παραπάνω στοιχεία με τα σύγχρονα μέσα και τις εξελίξεις στην θεατρική έκφραση, χωρίζοντας τη δράση σε 3 ισότιμα στοιχεία, που αντιπροσωπεύουν την καλλιτεχνική δημιουργία: ήχο, χώρο, κατάσταση. Για κάθε ένα από αυτά τα μέρη δημιουργήθηκε μία ξεχωριστή ομάδα εργασίας, η οποία δούλεψε αυτόνομα πάνω σε 11 σκηνές του έργου. Τρεις περφόρμερς ανέλαβαν το κομμάτι της κατάστασης, visual και video artists δούλεψαν πάνω στο κομμάτι του χώρου και μουσικοί πάνω στον ήχο. Με αυτό το πείραμα, η ομάδα θέλησε να αποφύγει το να υποβιβάσει σε σημασία κάποιου από αυτά τα τρία στοιχεία κι έτσι οι ομάδες ενώθηκαν μόνο κατά την περίοδο των τελικών προβών.

Το Whaletracking είναι η απάντηση των TRACKWORKERS στο ερώτημα που τους απασχολούσε: ποιο είναι το μέλλον του μουσικού θεάτρου; Η ομάδα, με το βλέμμα στραμμένο στο θέατρο του μέλλοντος, ψάχνει να βρει καινούριους τρόπους να συνδυάσει αντικείμενα, μουσική, μουσικούς, ηθοποιούς, σκηνικά, λόγο και τεχνολογία, να βρει καινούριους τρόπους αλληλεπίδρασής τους και να οδηγηθεί σε ένα σκηνικό αποτέλεσμα διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει στο κλασικό θέατρο.

Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010

ΒΟΡΡΑΣ

των Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη

Σάκη Σερέφα

Μισέλ Φάις

Πέντε συγγραφείς με βόρεια καταγωγή συνυπάρχουν με ξεχωριστά κείμενα, γραμμένα ειδικά για τη συγκεκριμένη παράσταση. Πρόκειται για τον προσωπικό εσωτερικό βορρά του καθενός αλλά και για τις εμμονές και τους προβληματισμούς που θα μπορούσε που θα μπορούσε να προκαλέσει ένας τέτοιος γεωγραφικός προσανατολισμός.

19, 20, 21, 22 & 23 Ιουλίου

Απεντομωτήριο (Λιμάνι Καβάλας), στις 9.30 μμ

ΒΟΡΡΑΣ Β

του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Β1 «Βλαβερές Αναγνώσεις»

του Σάκη Σερέφα

Β2 «Τι λες κι εσύ Μπάμπη;»

Η προσωπική μου συμμετοχή αφορά στο δεύτερο μέρος του ΒΟΡΡΑΣ (19-23 Ιουλίου) μαζί με το μονόπρακτο του Σάκη Σερέφα "Τι λες κι εσύ Μπάμπη"

«Βλαβερές Αναγνώσεις»

του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Μερικά προσωπικά κείμενα πρέπει άραγε να διαβάζονται στην ώρα τους ή μήπως καλύτερα να παραμένουν στα μυστικά συρτάρια της μνήμης; Ένα βιβλίο από το παρελθόν ανασύρεται σε μια συνάντηση ανάμεσα σε έναν ώριμο άντρα,που ζει στον Έβρο, και έναν εικοσάχρονο στρατιώτη που έχει φέρει τα χειρόγραφα-κάποτε φυλαγμένα από τον φιλόλογο πατέρα του. Από τις σελίδες του αυτοβιογραφικού κειμένου, ξεπηδάει μια σκοτεινή ιστορική περίοδος, μια αποσιωπημένη σχέση, ένα αινιγματικό πέρασμα του βορρά που θα αποβεί διαχρονικά μοιραίο για τα πρόσωπα της ιστορίας.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη:

Βάσια Μπακάκου

Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος:

Κώστας Βεληνόπουλος

Φωτισμοί:

Αλέκος Αναστασίου

Μουσική:

Θεόδωρος Αμπαζής

Ερμηνεύουν:

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Δημήτρης Σαμόλης

Μαγδαληνή Μπεκρή

Λεπτομέρειες για τον ΒΟΡΡΑ και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας 2010, εδώ