Jego czasy świetności już dawno minęły, jednak on swoja potęgą nie pozwala, by o nim zapomnieć. Dalej jest dumny i monumentalny.
Pozostałości po windzie, dzięki której transportowano niezbędne rzeczy do góry na zamek. Wspomniany dźwig był wykorzystywany również do prac konserwatorskich.
Piwnica służąca do przetrzymywania żywności na potrzeby zamku i sąsiedniego kościoła.
Warto wspomnieć, że w latach swojego blasku i swojego strategicznego położenia na skalistym stromym wzgórzu, zamek była na tyle bezpieczny, że w czasie zagrożenia przechowywano tu skarby z katedry gnieźnieńskiej.
Wczasach niebezpiecznych chęciński zamek stanowił miejsca schronienia dla władców Polski. Gościła tu nawet królowa Bona.
Fragment murów zamku od strony pól-wsch.
Niestety trochę za wcześnie na zwiedzanie. Krata zamknięta.
Fragment skalistego podłoża, na którym wybudowano twierdzę.
Na wizytę na zamkowym wzgórzu najlepiej zarezerwować godziny wieczorne, skąd rozpościera się widok na oświetlone Chęciny i okoliczne wzgórza.
Widok z zamkowej góry na zachód.
Rozlegle panoramy wywołują niesamowite wrażenia.
Podejście na zamek od strony Chęcin.
Chęciny w porannej mgle.
Po dwóch godzinach pogoda się wyklarowała na dobre. :)
Warto tu zarezerwować jednak trochę więcej czasu niż dwie godziny, bo miasteczko jest przeurocze i wymaga uwagi. Co więcej, na to zasługuje.
A skąd Chęciny wzięły swoja nazwę?
Oto odwiedź:
Ciekawym
zagadnieniem dotyczącym początków Chęcin, jest nazwa Chęciny. Jakie
jest źródło tej nazwy? Zasoby kartograficzne Państwowego Archiwum
w Radomiu zawierają rozwiązanie tego problemu. Na początku XIX wieku
geometra Adam Bzura wykonał mapę wsi Starochęciny, gdzie zaznaczył górę
"Chęcina" 194 m.n.p.m., przejmując nazwę góry od miejscowej ludności.
W pamięci zbiorowej mieszkańców wsi Starochęciny, w początkach XIX
wieku, była jeszcze bardzo żywa nazwa tej góry, bo przecież rozbudowano
na jej południowym zboczu wieś, w bardzo odległych czasach od niej
przejęła swą nazwę. Ponieważ w tej części Gór Świętokrzyskich wsie,
które powstały na zboczach góry przyjmowały od niej nazwę, np.
Miedzianka rozbudowana na południowym zboczu Góry Miedzianki, Zelejowa
rozbudowana na północnym zboczu Góry Zelejowej, więc też i wieś
rozbudowana na zboczu góry noszącej nazwę "Chęcina" od niej przyjęła swą
nazwę. Logika mówi, że pierwotna nazwę powinna brzmieć "Chęcina",
jednak było inaczej. Pierwsza nazwa dotycząca tej wsi z 1275 roku nazywa
się Chęcin. Wynikałoby z tego, że i góra nazywała się pierwotnie
Chęcin, i od niej wieś przyjęła pierwszą nazwę. Kiedy jednak na ziemi
należącej do wsi "Chęcin" powstał zamek, nazwano go również / 1306 rok/
ta samą nazwą co wieś. Wieś i zamek, noszące nazwę "Chęcin", po pewnym
czasie nazwano w liczbie mnogiej "Chęciny". Władysław Łokietek, lokując
na zboczu Góry Zamkowej miasto /między 1308 – 1325 r./, nadał mu gotową
nazwę, która już przed jego lokalizacją w ostatecznej formie została
wytworzona. Nowo lokowane miasto stało się trzecim obiektem
geograficznym o nazwie "Chęciny". Już w XV wieku nazwa wsi
przekształciła się w Starochęciny, a zamek i miasto aż do naszych czasów
noszą jedna wspólną nazwę Chęciny.
Warto również wykorzystać szlaki turystyczne, które prowadzą do naprawdę wartosciowych miejsc i zbytków. Bardzo ciekawy do zwiedzania jest dworek Sienkiewicza w Oblęgorku lub dąb Bartek.
Tablica informacyjna, pokazująca co można zwiedzić w Chęcinach i okolicy.
Zabytkowe okno z piaskowca pozyskanego z jednego ówczesnych kamieniołomów.
Kościół św. Bartłomieja w Chęcinach
Więcej informacji można pod hasłem Chęciny
Wyświetl większą mapę