Ja jednak ubolewam nad tym, że został zniszczony został cały potencjał starego grodu z nad Bytomki. Kiedy zaczęto wydobycie pod miastem, skutkiem tego były spękane domy, zapadające się ulice oraz strach inwestorów, którzy obawiają się lokowania tu swoich interesów. Niewątpliwie jest to jeden z czynników, że w bezrobocie jest tu bardzo wysokie. W tej chwili Bytom potrzebuje młodych i twórczych ludzi, którzy dostrzegą w nim szansę rozwoju. Niestety tak nie jest. Większość młodych kreatywnych ludzi ucieka ze Śląska. Najczęściej do krajów UE lub innych miast.
Kiedyś miasto było bogate, bo w Bytomiu wydobywano srebro, kiedy wyczerpały się jego złoża, odkryto węgiel. Teraz też przestaje się wydobywać węgiel i trzeba coś
znaleźć w jego miejsce. Jednak Bytom ma co zaoferować swoim mieszkańcom oraz gościom. To spuścizna architektury XIX wieku, której trudno szukać gdzie indziej.
Niewielu mieszkańców miasta oraz regionu widzi, że są tu jednak miejsca wyjątkowe, ciekawe i mało znane, i zasługujące na szczególne zainteresowanie.
Piękną secesję dostrzega się tu na każdym kroku. Widoczna jest w zdobieniach kamienic, w rzeźbie, w malarstwie, tworząc charakterystyczny śląski pejzaż połączony z wieżami kopalnianymi czy fabrycznymi kominami. To połączenie skłania do przemyśleń i zastanowienia się, co zrobić, by pozbyć się patologi i przyczynić się do poprawy ogólnego wizerunku miasta oraz zachowania tego szczególnego krajobrazu.
Takim ciekawym miejscem, stanowiącym początki bytomskiego grodu jest wzgórze nad Bytomką, zwane - Małgorzatka lub wzgórze Małgorzaty.
I dzisiaj chciałbym Wam pokazać to miejsce na kilku fotkach.
Wzgórze widziane od strony zachodniej
Podejście na Małgorzatkę
Na wzgórzu wokół kościoła położony jest mały, stary cmentarz
Widok od strony zachodniej
Od południa
Ze wzgórza otwierają się widoki na pozostałości po ciekawej kopalni "Szombierki"
Widok od strony wschodniej
Zabytkowy szyb Krystyna i Szyb Ewa widziany z Małgorzatki.
Wzgórze św. Małgorzaty w Bytomiu – miejsce założenia pierwszego grodu bytomskiego, którego powstanie szacuje się na połowę XI wieku.
Pierwsze wzmianki o osadzie Bitom pochodzą z lat 1123 – 1125 z zapisu kardynała Idziego o dochodach opactwa benedyktynów w Tyńcu pod Krakowem. Na mocy tego dokumentu mieli oni prawo pobierać tu opłaty targowe, a także prowadzić dwie tutejsze karczmy. Prace archeologiczne wskazują jednak że istniał tu wcześniej gród w XI wieku. Gród ten założony został prawdopodobnie w 1020 przez Bolesława Chrobrego i stał się później siedzibą kasztelanii.
Ze względów obronnych na pierwotne położenie Bytomia wybrano wzgórze św. Małgorzaty, naturalne wzniesienie, z jednej strony chronione przez opływającą je rzekę Bytomkę, z pozostałych przez podmokłe łąki
Naturalne wzniesienie o dużym znaczeniu militarnym, z jednej strony chronione przez opływającą je rzekę Bytomkę, z pozostałych przez podmokłe łąki stanowiło ważny punkt strategiczny na szlaku handlowym z Wrocławia do Krakowa. Bezpośrednią przyczyną wybudowania warownego grodu były toczące się w tamtym okresie walki polsko-czeskie o panowanie nad Śląskiem. Dzięki swojemu położeniu Bytom miał zagrodzić wojskom czeskim drogę do Krakowa.
Około 1170 roku Bolesław Kędzierzawy ufundował tu murowany kościół św. Małgorzaty, którego kształt uwieczniony został na tympanonie Jaksy pochodzącym z kościoła św. Michała na wrocławskim Ołbinie. Po lokacji miasta Bytomia w 1254 roku znaczenie dawnego grodu na wzgórzu św. Małgorzaty spadło. Ziemia bytomska w momencie przejęcia przez Mieszka Plątonogiego została – trwale – odłączona od Małopolski i przyłączona do Śląska.
W roku 1254 książę opolsko-raciborski Władysław zezwolił na lokację na prawie magdeburskim miasta Bytomia, które nadał zasadźcy Henrykowi. Od tego momentu dawny gród na wzgórzu Małgorzaty zaczął tracić znaczenie na rzecz szybko rozwijającego się miasta.
Po zdobyciu Bytomia przez husytów w 1430 gród, a wraz z nim i kościół, zostały prawdopodobnie doszczętnie zniszczone.
Obecny, już czwarty, kościół św. Małgorzaty wybudowany został w 1881 roku w stylu neogotyckim. Oprócz kościoła i cmentarza na wzgórzu znajduje się także dom zakonny Werbistów mieszczący się tam od roku 1940.
[wikipedia]
