Kreş'ten

Kreşteki ilk günümüzde fotograf çekmeyi unuttum dedim ya, işte bu ikinci günümüzün hatırası.


Daha içeri girmeden bahçe fırladı. Sonra içeri girdi neyse ki hava pek sıcak değil sabahları malum.

Fakat o gün sınıflara ayrıldıkları için içerde fotograf çekme fırsatım olmadı.

Zaten fazla da kalmadım. Yarım saat kalıp oğlumu "öğretmenine" emanet ettiğimi annanesinin de yukarda olduğunu akşama evde buluşacağımızı söyleyip ayrıldım.

Şuan için sıkıntımız yok, şükürler olsun. Cuma günü de annanesi akşama kadar kreşte bekledi fakat bu hafta sabah bırakıp akşam almayı planlıyor. Ömer'cik de "tamam, bırak" diyor. Bakalım, inşallah herşey yolunda gider.

Kreşe gideli sanki daha iyi yemek yiyor. Pek acıktım demeyen iştahsız sayılabilecek bir çocuk olduğu için bu iyi bir gelişme bizce..
En güzeli erken yatıyor. Bu nasıl güzel geldi bize anlatamam. Şuan pek bişey yapmadan "ee şimdi ne yapcaz" diyim TV açıyoruz. En kısa zamanda silkelenip rafa kaldırdığım işlerime başlamalıyım. Kitap okumak gibi mesela. Serviste mide bulantısı eşliğinde kitap okumak hiç hoş değil zira.


Bütün miniklerin ve dahi büyüklerin yeni eğitim öğretim yılı hayırlı uğurlu olsun.

Akademik hayatına başladı

Bi şey diyip kaçıcam;

Dün, yani 10.09.2012 günü oğlum kreşe başladı.

Pazartesi, çarşamba, cuma günleri 9-16 saatleri arası şeklinde başladık.

"9'a 10 kala gelin, 9'da kahvaltı başlıyor" dedi kreşin sahibesi.

Geç kalıyoruz diye bir hatıra fotoğrafı bile çekmemişim.

O gün başlayan bütün çocukların anneleri bazılarının baba ve ablaları da ve bizimkinin annanesi de kreşteydi. Orda olduğum sürede de oğlumun bir kaç fotoğrafını çekmek istiyordum ama o heyecanla aklıma bile gelmedi.

Kahvaltı öncesi boyama yapan çocukların yanına takıldı minik. O sırada öğretmeniyle tanıştı. Hangi öğretmenle daha iyi iletişime geçerse o olacaktı öğretmeni sanırım bu hanım kız bizim kinin öğretmeni olacak. Kahvaltı için davet ettiklerinde, "şimdi boya yapıyorum" deyip reddetti. Birkaç dakika sonra yeniden "kahvaltı yapmak ister misin" sorusuna bu sefer olumlu yanıt verip beni şaşırttı.

Kahvaltıda omlet, süt, reçel ve zeytin vardı. Kahvaltılıklarını almasına ben yardımcı oldum. Bizim omletten patates kafa yaptığımızı öğretmenine söyledik ve öğrettik. Oğlum kendisi yaptı kahvaltısını. Ben de uzaktan onu izledim. Baktım çok az koyduğum omleti bitirdi. Öğretmenine "ben mi sorayım biraz daha isteyip istemediğini yoksa size mi bırakayım" dedim. Hem öğretmeni oğlumu görsün istiyorum, hem müdahale etmek istemiyorum. Hem orda olduğumu hissetsin hem de ortama çabuk alışsın istiyorum. :)

Neyse kahvaltı sonrası bahçede vakit geçirdiler. Biz o sırada toplantı odasına çıkmıştık. Oğlum beni bahçeye çağırmak için geldi. Uzun uzun bahçede oynadılar.

İlk gün olduğu için daha az kalmaktı planımız. Annanesiyle oğlumu ben götürecektim öğlene kadar kalacaktım ve sonra onları eve bırakıp işe dönecektim. Baktım iyi vakit geçiriyor onları bırakıp işe gitmeye karar verdim.

"Annecim annanen bahçede ben işe gidiyorum. Akşam evde görüşürüz." dedim.
"Ne işi?" dedi.
"İşe gidiyorum ya ben." dedim.
"Hangi iş?" dedi
"Her zaman gittiğim iş." dedim.
"Okula geldik ya işte" dedi hayal kırıklığına uğramış gözlerle.
"Bugün oğlum kreşe başlıyor diye müdürümden yarım gün izin aldım şimdi de işime dönüyorum " dedim.
Elinde tutkal vardı onu çok çok sürüyordu kağıda
"bununla oynayabilir miyim" dedi. (konuyu mu değiştiriyor ne!)
"oynayabilirsin.Şey öğretmenin izin verirse ona sor, ben gidiyorum tamam mı tatlım. Akşam evde buluşucaz. tamam mı?"
bana bakmadan elindeki tutkalla uğraşarak "tamam"
"bana bir öpücük verir misin"
öpüp ayrıldım. Ama keşke bütün gün izin kullansaydım diyorum hala.

Annanesi çok iyi vakit geçirdiğini. Öğle yemeğinde diğer çocuklar annelerini istediği gibi onun da annanesini yanında istediğini. "Gidelim mi artık oğlum" suallerine hep olumsuz yanıt aldığını. Okuldan en son onların ayrıldığını. Bahçedeki bütün oyuncaklara son kez binip öyle çıktığını. Söyledi.

Bu hafta hep ben götüreceğim.

Diğer günlerde fotograf çekebilirim umarım.