Parti değil particik

Pazar sabah kahvaltıda buluştuk ve öğlen pasta kestik. Telaştan el değmeden süslerimizi filan fotograflayamadım. Ama sabah uyandığında uyku tulumuyla salona girip süslenmiş halini görünce oğlumun sevinç dolu gözleri hep aklımda kalacak. "Anne salona bak salonaa" dedi. O uyanmadan süslemeseydik daha süsleri asmadan bozacağı için erkenden tamamladık bu işi.


İki arkadaşı vardı oğlumun partisinde, biri kankası bir de ona kitaplar okuyan ablası. Onlara ayrı bir masa yaptım ama pek masayla ilgilenmediler. Biz rahat rahat kahvaltı yaparken onlar salonun altını üstüne getirmekle meşgul oldular.
Bir de 1 yaşındaki bebeğimiz vardı. Annesin kucağında.



Adam gibi fotograf çekemediğimiz için sonradan sinir olsam da haklı mazeretimiz vardı. Çocuklar delirmişti. Bir yandan onların peşinden koş bir yandan fotograf çek, pek olmadı.



Öğlen de Merhaba Pastanelerinden sipariş verdiğim fıstık çikolatalı pastamız geldi. Oğlum ve arkadaşları biz pastayı kesene kadar üzerindeki zerzevatı silip süpürdüler bile.



Bir daha evde parti yapmayalım diyorum. Bu sene de aslında bir yer tutmak istedim. Daha çok kişi davet etmek.. Sonra hiiiç içimden gelmedi. Hatta hiç kutlamayalım diye düşündüm. Ama üst üste gittiği doğum günlerinden sonra heveslendiği belliydi minik tavşanın.


Hediyelerini açtı. Kıyafetse hiç bakmadan yere bıraktı. Oyuncak değil ya, niye baksın!

En sonunda da çöpleri topladılar..

Çok alem bunlar..

3. yaşındaki Pazarcı

Dün oğlum bu dünyadaki 3. yılını tamamladı.

Allah oğluma ve herkesin evladına sağlıklı, hayırlı, bereketli bir ömür versin.

İş yerinde uzun uzun yazamıyorum ama haftasonuna ufacık bir parti planlıyorum.

İşte ilk partimiz.

Bu oğlumun doğum haberini verdiğim yazı.

Bu da 1 yaşında iken yazdığım doğum hikayem.

Son olarak bu da 2. yaş günü yazım.





Neler yaptığını, bizi nasıl şaşırttığını, nelere ilgi duyduğunu, nasıl duygusal olduğunu yazmak istiyorum ama birtürlü zamanında başına geçemiyorum bu blogun...

En son haline dair bir fotograf koyup kaçıyorum.
Poşetlere arabalarını, kitaplarını doldurup pazarcı geldiii kitap alcak yok muuu diye dolaşıyor bisikletiyle evin içinde.
Biz doktor mu olcak mühendis mi olcak derken bizim oğlan pazarcı olacak sanırım :)))

Pazar pazar Sultanahmet

Pazar sabah erkenden uyanınca dışarı çıkalım bari dedik.




Tıfılcan'ın uzun zamandır IKEA isteği vardı. Ee hadi gidelim dedik. Ama beyfendinin hazırlanıp çıkması oyun oynamaktan dolayı fazla uzun sürdüğü için her zaman ki gibi geç kaldık. Hava da öyle güzeldi ki iğrenç bir alışveriş merkezinde ziyan edilmemeliydi. Oğluşa "evde çok oyalanınca geç kaldık orda kahvaltı erken bitiyor. Hem hava da çok güzel açık hava bir yerlere gidelim." şeklinde bir izahat yapıp rotayı boğaza çevirdik.
Ortaköy - Bebek tarafına bir gidelim hele, bir yer buluruz diye düşünüyorduk kiii, Aksaray'da 'Sultanahmet' tabelasını görünce ani bir kararla kendimizi Sultanahmet'te bulduk.

Eşimin bildiği yeri uzun uzun aradık. Meğer o 'bildiği' yer kapanmış :) Bir yurt dışı seyahatinde ancak bu kadar yürünürdü. O heyecanı turistik bir yerde tattırmış oldu gene bize. Kendisinin yanlış yollara girdiğinde ya da toplu taşımada hatalı bir tercih yapması sonucu boşuboşuna yol yürüdüğümüzde söylediği gibi: "Bir şehri en iyi yürüyerek keşfedebilirsiniz.."

Dolana dolana meydandaki Fatih Belediyesinin sosyal tesisinin bir masasına yerleştik. Kesinlikle tavsiye ederim. Meydan ve cami manzarası.. daha ne olsun. Menüsü de gayet güzel. Fiyatları da iyi.



Hoplandı zıplandı.
Kediler, kuşlar kovalandı.
Duvarların tepesinden yüründü.
Sonunda bitap düşüldü ve dönüş yolunda babanın kucağında uyuyakalındı.



Pazar sabahı 11'de Sultanahmet çok daha güzelmiş. Tenha..

Geçen hafta ki yoğun kardan sonra bu haftasonunun bahar tanında geçmesi ne güzel geldi.

Allah kimsenin ağzının tadını bozmasın...

Çok bekledik. Ama bu kadarını da beklemiyorduk doğrusu.

Bu tarafa iş yeri servisleri bile çalışmadı. Ama olsun.. Elhamdülillah.... Çok güzel oldu.

Ekranlarda 'Beyaz Kabus' demiyorlar mı çok üzülüyorum. Kış ayında kar gelmesi ne normal. Evsizler için kış her zaman zor. Onları havanın iyi gününde düşünmüş olmak gerekiyor.
Trafik çile oluyor ama ne yapalım. Arabasıyla doğan paşalar bi zahmet çıkmazlarsa yola böyle olmayacak. Toplu taşıma diye birşey var.



Evet bizim servisler dün çıkamadılar. Biz de evden çıkamamış olduk. Dolayısıyla bir gün kafadan tatildik. Adam boyu kar olan yerler vardı. Hiç bu kadar yağdığını, biriktiğini görmemiştim.
Yol kenarındaki arabalar zor farkediliyordu, nerdeyse yolla bir olmuşlardı.

Eşim de gidemeyince işe tam şenlik oldu. Aile boyu karlara belendik :))



Perşembe için 'asıl kar yarın geliyor' dediler. Akşam pek heveslendim. Bir gün daha evdeyim diye ama gece kar mola vermiş, bütün yollar açılmıştı :)

Şaka bir yana karın tadını çıkardık ama kaymak nasip olmadı.
Çıkarken yanımıza poşet almayı unutmuşuz da :(