flashback

Κάποτε το να είσαι έφηβος στην Ελλάδα ήταν κάπως έτσι...

...και σήμερα τους εφήβους τους κλαίμε

empty walls

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια..

Σκοπός της ζωής μας ειναι το σεσημασμένο δέρας της υπάρξεώς μας..

Α. Εμπειρίκος

Σε απόλυτη αναντιστοιχία με την γοητεία των stencils , ο έρημος δρόμος που πέρασα χτες το βράδυ. Μεταμεσονύκτια βόλτα στην παλιά πόλη της Λευκωσίας.Στα στόρια από τα καταστήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων εγκαταλειμένα, ήταν γραμμένα από περαστικούς διάφορα: από καλέσματα σε εκλογική αποχή, μέχρι εφηβικά graffiti και σχήματα.
Δεν με ενδιαφέρει ποιός ανέλαβε τον "καλλωπισμό" των τοίχων του δρόμου με μία αντιαισθητική άσπρη μπογιά. Ίσως ο νεωκόρος της παρακείμενης εκκλησίας. Ίσως κάποιος μαγαζάτορας με καλλιτεχνικές "ευαισθησίες". Το έργο του πάντως, το μόνο που απέδειξε ήταν να αναδέιξει την κυριαρχία του απόλυτου κενού ως κανόνα στην καθημερινότητα αυτής της πόλης. Δεν θέλουμε να συμβαίνει απολύτως τίποτα. Όπως είπε πριν κάποια χρόνια ένας ωραίος ποιητής "Κλείνω τ'αυτιά μου σε κάθε ψέμα/ που μου ξυπνά φόβο παράλογο/ είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα/ στην αυτοκρατορία των ανάπηρων"

Η ελληνική μουσική και η αστυνομία

Μετά από μια κουβέντα με τον παλιόφιλο Μάρκο, και με αφορμή τα όσα γίνονται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, μου ήρθε η ιδέα να ψάξω μερικές στιγμές που η ελληνική μουσική ασχολήθηκε με το σώμα της Αστυνομίας. Από όσα μπόρεσα να ανακαλέσω στη μνήμη μου, δε βρήκα κάποια στιγμή εγκωμίου απέναντι στην ΕΛ.ΑΣ. Από την αντίθετη όχθη, τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, δείγμα του ότι το πρόβλημα της κρατικής καταστολής δεν βρίσκεται μόνο στα μυαλά μερικών "αναρχικών", ή "κουκουλοφόρων".

Τα πρώτα δείγματα υπάρχουν ήδη από τη δεκαετία του 30, όπου οι ρεμπέτες διώκονταν για κάθε συμπεριφορά τους που ξέφευγε από τις νόρμες του καθωσπρεπισμού. Τα τραγούδια ως το 36 που επεβλήθη η λογοκρισία, είναι γεμάτα με αναφορές στην διαδικασία της καταδίωξης και της καταστολής, για διάφορους λόγους, όπως οι μουσικές επιλογές, ο τρόπος ένδυσης, τα τυχερά παιχνίδια ή η χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Το πρώτο μας παράδειγμα λοιπόν, θα είναι ο μεγάλος Μπάτης:

ΤΟΥΤΟΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥ'ΡΘΑΝ ΤΩΡΑ

Αλλά και οι πασίγνωστοι "Λαχανάδες" (Κάτω στα λεμονάδικα) που προέρχεται από παλιό μουρμούρικο τραγούδι.
Εκεί υπάρχουν και οι αλησμόνητοι στίχοι:

Κυρ αστυνό-, βρε κυρ αστυνό-, κυρ αστυνόμε μη βαράς
γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέστα μη γυρεύεις

ΛΑΧΑΝΑΔΕΣ (ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΛΕΜΟΝΑΔΙΚΑ)

Πηγαίνοντας σε πιο σύγχρονα λημέρια, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε το τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου "Άντε και καλή τύχη μάγκες!", που αναφέρεται στην αντίδραση της κοινωνίας μετά από μία ληστεία τράπεζας.
Απο εκεί ξεχωρίζω τους στίχους:

"Στον μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία
και τώρα η χήρα του με δύο ορφανά
με τρεις κι εξήντα σύνταξη τη μοίρα βλαστημά
και άγνωστη η αιτία..."

ΑΝΤΕ... ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ

Συνέχεια με τις ΤΡΥΠΕΣ (αδυναμίες είναι αυτές) και το τραγούδι ΑΣΦΑΛΕΙΑ του οποίου τους στίχους παραθέτω αυτούσιους:

Η ασφάλεια ξέρει τη γκόμενά μου
και τι ώρα σπίτι μου γυρνάω
Η ασφάλεια ξέρει τη μάρκα απ' τα βρακιά μου
και ενοχλείται στη δουλειά μου αν δε πάω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας
και οταν αρχίζει πανω χέρι κάτω χέρι
βρες το κουράγιο να τραγουδάς

Η ασφάλεια ξέρει και το λέει στο μπαμπά μου
άμα γουστάρω ή όχι να καπνίζω
Η ασφάλεια ξέρει πότε κάνω τα κακά μου
και ποια τραγούδια σαν φοβάμαι ψιθυρίζω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας
και οταν αρχίζει πανω χέρι κάτω χέρι
βρες το κουράγιο να τραγουδάς

Η ασφάλεια ξέρει στη ζωή μου τι φταίει
και όμως γουστάρει να με βλέπει να χτυπιέμαι
Η ασφάλεια ξέρει αν είμαι ή όχι gay
και θέλει κάτι να μου δώσει να τρυπιέμαι

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας
και οταν αρχίζει πανω χέρι κάτω χέρι
βρες το κουράγιο να τραγουδάς

ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Βέβαια με το θέμα έχει ασχοληθεί και το ελληνόφωνο ραπ, με χαρακτηριστικότερο νομίζω τραγούδι το "ΠΟΛΙΣΜΑΝΙΑ" των Βαβυλώνα (και με ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο κλιπ):

ΠΟΛΙΣΜΑΝΙΑ



Στο ίδιο μοτίβο και το "Παραμύθι" των FFC:

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Σκληραίνοντας τα ακούσματα αλλά και τους στίχους, περνάμε στο συγκρότημα ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και το τραγούδι ΕΛ.ΑΣ:

ΕΛ.ΑΣ

Σίγουρα η παράθεση ήταν συνειρμική και όχι συστηματική, και όποιος θυμηθεί κάτι ακόμη είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να σύρει το χορό...

Ρολόγια

Από την ταινία "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" του Ν. Νικολαϊδη

1984

To 1949 o Eric Arthur Blair, γνωστός ως George Orwell, γράφει ένα μυθιστόρημα φαντασίας που έμεινε στην ιστορία ως ένα χτύπημα ενάντια στον ολοκληρωτισμό και την παρακολούθηση της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Το βιβλίο αυτό ονομάστηκε "1984", και παρουσιάζει μία κοινωνία δομημένη με τέτοιο τρόπο, ώστε μία πολύ μικρή κοινότητα εκμεταλλεύεται το σύνολο, που παρακολουθείται με τεχνολογικά μέσα για να μην εξεγερθεί εναντίον της.

Είναι αλήθεια ότι ρουφιανιά πάντα υπήρχε. Και η κάθε εξουσία έχει μία μεγάλη έξη στο να πληροφορείται τον ιδιωτικό βίο των πολιτών της, σε παραμέτρους που μπορεί να είναι παράνομες, ή και σε άλλες που δεν είναι. Ανεξάρτητα από το πολίτευμα.

Το ζήτημα είναι ότι από ένα σημείο και μετά η τεχνολογία έκανε τα πράγματα πιο εύκολα: παλιά μπορεί να ήταν ο περιπτεράς της γειτονιάς σου, που θα ψιθύριζε στον χωροφύλακα ποιά εφημερίδα αγοράζεις.
Τώρα μπορεί να είναι χιλιάδες κάμερες τοποθετημένες στους δρόμους, με την πρόφαση να ελέγχουν το κυκλοφορικό (ποιος ελέγχει τι ελέγχουν άραγε;), ενώ στην ουσία εστιάζουν σε πρόσωπα συμμετεχόντων σε διαδηλώσεις.
Τώρα μπορεί να είναι το δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης, (το γνωστό ως συνωμοσιολογία) Echelon, που παρόλαυτά έχει αναγνωριστεί ως υπάρχον από το Ευρωκοινοβούλιο. (Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε και το ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ, το νησί των κατασκόπων , μία από τις σπάνιες κρίσεις ειλικρίνειας της κυπριακής τηλεόρασης)

Το 1984, χρονιά που είδα το πρώτο φως, και σημεία του μυθιστορήματος είχαν αρχίσει να γίνονται από φαντασία καθημερινό βίωμα, ένα συγκρότημα από την Δυτική Θεσσαλονίκη έπαιζε ήδη τα τραγούδια του σε τοπικά μπαράκια, με μια χούφτα οργισμένους τινέιτζερ για κοινό. Τα παιδιά αυτά τραγουδούσαν:

Η ασφάλεια ξέρει τη γκόμενά μου και τι ώρα σπίτι μου γυρνάω

Η ασφάλεια ξέρει τη μάρκα απ' τα βρακιά μου και ενοχλείται στη δουλειά μου αν δε πάω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας και όταν αρχίζει πάνω χέρι κάτω χέρι βρες το κουράγιο να τραγουδάς...