To Iσραήλ δεν είναι μόνο. Το βοηθάει η κυβέρνησή σου

Εντελώς συνειδητά άργησα να γράψω αυτές τις μέρες το ο,τιδήποτε για τα γεγονότα ανοιχτά του Ισραήλ. Ο βασικός λόγος ήταν ότι περισσότερο θα έβριζα παρά θα επιχειρηματολογούσα, κάτι που δε νομίζω να προσέφερε πολλά πέρα από την έκφραση μιας οργής που είναι δεδομένη -θέλω να πιστεύω- για τους περισσότερους. Οι μέρες έχουν περάσει, αλλά η οργή δεν έχει καταλαγιάσει στο παραμικρό...

Με την κίνηση "Ένα καράβι για τη Γάζα" είχαμε ασχοληθεί ήδη από το Πάσχα, στο κείμενο "Οι Ναζωραίοι του τώρα". Δε νομίζω κανείς να μπορούσε να φανταστεί ότι η κατάληξη θα ήταν τόσο τραγική.

Από κει και πέρα, είναι ανώφελο να επαναλάβω αυτονόητα πράγματα, δηλαδή ότι είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας το να ξεφορτώνεις κομάντο να θερίσουν κόσμο σε διεθνή ύδατα.

Οι μοναδικοί που δεν το παραδέχονται προσπαθώντας να κάνουν το άσπρο μαύρο είναι οι ισραηλινοί αξιωματούχοι. Εκείνο όμως που πιστεύω πως έχει μεγάλη αξία στο διαρκές έγκλημα της Παλαιστίνης, είναι ότι το Ισραήλ δε θα μπορούσε να κάνει όλα αυτά τα τερατουργήματα εάν δεν είχε την πλήρη κάλυψη ισχυρότατων παραγόντων της διεθνούς πολιτικής.

Οι ΗΠΑ βρίσκονται -δικαίως- στο στόχαστρο αφού δίνουν σε στρατιωτική βοήθεια μεγαλύτερο ποσό για το Ισραήλ από ότι σε όλη την αφρικανική ήπειρο.

Όμως πέρα από την δεδομένη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, μήπως ξεχνάμε ή θέλουμε να ξεχάσουμε την βαθύτατα υποκριτική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών που την απαρτίζουν;

Προσωπικά με αηδιάζουν ακόμη περισσότερο από την ξεκάθαρη υποστήριξη του αμερικανικού παράγοντα, οι ανακοινώσεις "ίσων αποστάσεων" των Ευρωπαίων, που εξισώνουν σχεδόν πάντα το θύμα με τον θύτη και κάνουν "εκκλήσεις" καθαρά για λαϊκή κατανάλωση.

Στην Κύπρο οι μάσκες έπεσαν για τα καλά, αφού η κυβέρνηση απέτρεψε τον απόπλου των πλοίων με κατεύθυνση τη Γάζα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στεφάνου αποκάλεσε σε επίσημη ανακοίνωσή του "όψιμους αγωνιστές" τους ακτιβιστές της πρωτοβουλίας. Το θέατρο του παραλόγου παίχτηκε την επόμενη μέρα της επίθεσης, όπου το κυβερνών κόμμα ΑΚΕΛ κάλεσε σε...πορεία στην Λευκωσία για συμπαράσταση στην...Παλαιστίνη!

Την συμπαράσταση που μόλις δύο μέρες πριν είχε αρνηθεί με χειροπιαστό τρόπο, τώρα την "προσέφερε" με μία ακόμη εθιμοτυπική πορεία, χιλιόμετρα μακρυά από το επίκεντρο του προβλήματος, που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να συσπειρώσει το κομματικό μαντρί.

Στην Ελλάδα, το φονικό δίδυμο Παπανδρέου-Δρούτσα προσπαθούσε μέχρι τις 31 Μαϊου το απόγευμα να... ενημερωθεί. Όταν τελικά τα κατάφερε, μας μοίρασε μία ακόμη σελίδα στο συρτάρι των γενικόλογων δηλώσεων "καταδικάζουμε την βία από όπου και εάν προέρχεται", και μία δήλωση του κ. Βενιζέλου ότι "διακόπτονται οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδος-Ισραήλ" (αλλά όχι και η συνεργασία να φανταστούμε).

Παράλληλα, βγήκαν στη φόρα διάφοροι "experts" διεθνών σχέσεων, που παπαγάλιζαν δεξιά και αριστερά ότι "Η Τουρκία βρίσκεται σε ανοιχτή ρήξη με το Ισραήλ και δε μας συμφέρει να δίνουμε νερό στο μύλο της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας". Με τόσο χυδαίες τοποθετήσεις, ως ένοχη δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί παρά η δική μας οργή, ή η σφεντόνα του Παλαιστινίου.

Η πολιτική δίωξη του christofias-watch και η γιορτή της μητέρας

  Σήμερα βρίσκομαι στην πολύ άβολη θέση να υπερασπιστώ, και να διαφημίσω έμμεσα ιστολόγια τα οποία ούτε επισκέπτομαι για να ενημερωθώ, ούτε παραδέχομαι την ορθότητα των γραφομένων τους. 

Βρίσκομαι στην ίδια θέση που ήμουν πριν λίγο καιρό, όταν "έτρεχε" στην Ελλάδα η δίωξη του ιστολογίου υψηλής επισκεψιμότητας "τρωκτικό". 

  Το φαινόμενο της μαζικής απήχησης ιστολογίων (blogs) είναι σχετικά καινούριο φρούτο σε Ελλάδα και Κύπρο και πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις έχει διαστρεβλωθεί η χρήση και ο ρόλος του συγκεκριμένου  μέσου, σε κατάσταση που πλησιάζει την α-νομία και την συκοφαντία. Αυτό έχει να κάνει και με την φύση του ίντερνετ ως μέσου, με την ευκολία που δημιουργεί πομπούς και δέκτες. Το κράτος ελέγχει άμεσα ή έμμεσα με σχετική ευκολία το τι λέγεται στις εφημερίδες ή την τηλεόραση, αφού λίγο-πολύ είναι γνωστοί οι δημοσιογράφοι ή παραγωγοί των μέσων. Έναν λογαριασμό blogspot ή wordpress μπορεί να δημιουργήσει ο καθένας, και να γράψει ό,τι τον απασχολεί ή ό,τι θα ήθελε να μοιραστεί με τους άλλους.

  Διάφοροι δημοσιογράφοι (ή μη) βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν το βήμα παραπάνω: να γράψουν χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο, πράγματα που δεν θα μπορούσαν (ανυπόστατα) να γραφτούν σε εφημερίδες ή να ειπωθούν στα άλλα μέσα. Τα συγκεκριμένα blogs που μεταφέρουν "ειδήσεις", ελέγχονται πολλές φορές για την εγκυρότητα των γεγονότων ή των αναλύσεών τους. 

Θα μου μείνει αξέχαστη η μέρα που το blog "τρωκτικό" έβγαλε "αποκλειστικές σκηνές από τις τελευταίες στιγμές του αεροπλάνου της Air France" και δημοσίευσε φωτογραφίες... από την δημοφιλή σειρά lost!

Ή πάλι με την περίπτωση του νεαρού Αφγανού, στου οποίου τα χέρια έσκασε βόμβα, όταν έβγαλαν το διαμελισμένο πτώμα του στη δημοσιότητα. 

Ο κόσμος στρέφεται προς τα συγκεκριμένα ιστολόγια γιατί έχει την εντύπωση ότι θα διαβάσει πράγματα τα οποία δεν του δείχνουν τα "επίσημα" μέσα, επειδή συχνά ιντριγκάρεται από την αύρα του παρα-σκηνίου, της παρα-πολιτικής, της παρα-φιλολογίας...

Δε θα αναλύσω περισσότερο το τι δίνει υψηλή επισκεψιμότητα σε αυτούς τους ιστοτόπους.

Αυτό που θα πω είναι ότι η λύση της φίμωσης και της δικαστικής οδού μου φαίνεται ότι δεν κάνει τίποτε άλλο, πέρα από το να προβάλλει ακόμη περισσότερο τα ιστολόγια αυτά ως "εναλλακτικά" "αντικαθεστωτικά" και "ενοχλητικά για την εξουσία".

  Στην ενότητα αυτή -τηρουμένων των αναλογιών- τοποθετώ και το κυπριακό ιστολόγιο "Christofias Watch" το οποίο αυτοαποκαλείται "επιτροπή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Κύπρο", τίτλος που υπονοεί ότι η διακυβέρνηση Χριστόφια έχει καταλύσει το πολίτευμα. Έχουν γραφτεί εκεί διάφορα, κυρίως για τους ανθρώπους και τους πολιτικούς που έχουν επιδιώξει την επαναπροσέγγιση, όχι πάντοτε κόσμια και εμπεριστατωμένα. Πολλές φορές οι δημοσιεύσεις και τα σχόλια που γίνονται αγγίζουν τα όρια της συκοφαντίας. 

  Κάποιο από τα σχόλια ενόχλησε τον δημοσιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη σε τέτοιο βαθμό, που απευθύνθηκε στις αρχές με την αιτιολογία ότι... απειλείται η ζωή του από κάποιο σχόλιο (όχι δημοσίευση) του blog, και το πάρτι του παραλογισμού άρχισε. Πρέπει να πω ότι η άποψη που έχω για τον Δρουσιώτη ως δημοσιογράφο και συγγραφέα είναι καλή. Το βιβλίο του "ΕΟΚΑ: η σκοτεινή όψη" στάθηκε αφορμή για μένα να διαβάσω περισσότερα πράγματα σχετικά με τον αντιαποικιακό αγώνα στην Κύπρο και τις πτυχές που δεν είχε ενσωματώσει η επίσημη νεοελληνική ιστοριογραφία.

  Αλλά ο τρόπος που διάλεξε για να αντιμετωπίσει τις εναντίον του βολές εκτός από αναποτελεσματικός, είναι και το καλύτερο όπλο στα χέρια των ανθρώπων που θεωρεί αντιπάλους του.

Αστυνομικοί μπήκαν χαράματα στο σπίτι του δικηγόρου Ξενή Ξενοφώντος (θεωρείται ο βασικός παραγωγός του blog) και μπροστά στα μάτια της γυναίκας του και του νεογέννητου μωρού του προχώρησαν σε έρευνα/ κατασχέσεις υπολογιστών.

  Όλα τα κόμματα πλην ΑΚΕΛ (το κόμμα από το οποίο προέρχεται ο πρόεδρος της Κύπρου) καταδίκασαν τη συγκεκριμένη δίωξη. Κάτι το οποίο η πλευρά του κ. Δρουσιώτη έπρεπε και να περιμένει, έπρεπε να είχε υπολογίσει από πριν. 

  Υπάρχει μία διαδικτυακή ομάδα η οποία θεωρεί το καθεστώς Χριστόφια ως ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό και ολοκληρωτικό.

Τι εξυπηρετεί, λοιπόν, μία δίωξή του εκτός από το να οπλίσει με επιχειρήματα την ομάδα αυτή;

Η ποινικοποίηση του blogging οδηγεί ανθρώπους όπως το "τρωκτικό" ή το "christofias watch" να λένε: "Βλέπετε; Μας κυνηγάνε και μας πολεμούν, ακριβώς επειδή λέμε την αλήθεια!"

και οδηγούν στην ανακύκλωση του ενδιαφέροντος για τα συγκεκριμένα ιστολόγια. 

Αλήθεια, αναγνώστη, ακόμη και εσύ που δεν ήξερες ως τώρα το "christofias watch" δε θα το ψάξεις στο google για να δεις περί τίνος πρόκειται; 

Και να μην ξεχνιόμαστε, σήμερα είναι η γιορτή της μητέρας. Αγοράσαμε όλοι λουλουδάκια στη μανούλα;

Προχωράει η "Εξαρχειοποίηση" της Πλατείας Φανερωμένης στη Λευκωσία

Ένα πράγμα το οποίο ανέκαθεν μου έκανε εντύπωση στην Κύπρο, είναι η ιδιαιτερότητα στην ιεράρχηση των ειδήσεων σε εφημερίδες αλλά και τηλεοράσεις: είναι ίσως το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου θα ακούσεις στο δελτίο των 9 ότι απεβίωσε μία ηλικιωμένη γυναίκα, ή ότι την Κυριακή έχει πανηγύρι και σούβλα στη Γεροσκήπου. Πράγματα που ίσως είναι πολύ σημαντικά για τους συγγενείς της κυρίας ή για τον καντηλανάφτη στην Γερόσκηπου, αλλά κάθεσαι και αναρωτιέσαι: τι σχέση μπορεί να έχει η ευρύτερη κοινωνία με αυτό που παρουσιάζεται ως είδηση;

Το μικρότερο μέγεθος της χώρας σίγουρα υποβοηθάει αυτό το φαινόμενο, αλλά δεν ξέρω εάν επαρκεί για να το εξηγήσει.

Πιστεύω ότι πολλά από τα πράγματα που συμβαίνουν στον τόπο αυτόν μεγαλοποιούνται έντεχνα σε σημείο καρικατούρας: έχω δει μεθυσμένο άνθρωπο να πετάει ένα ποτήρι μπύρας έξω από την αρχιεπισκοπή και να τον πηγαίνουν σε δίκη με κατηγορίες που θα ταίριαζαν σε τσετσένο αυτονομιστή αντάρτη. 

Δέχομαι ως ένα σημείο ότι ο κάθε δημοσιογράφος όταν κλείνει η μέρα πρέπει να "κλείσει" και το φύλλο ή το ρεπορτάζ. Αλλά όταν τέτοιες μεγαλοποιημένες ιστορίες φτάνουν μέχρι την Βουλή και τον Δήμο Λευκωσίας και γίνεται σοβαρή πολιτική συζήτηση γι'αυτές, κάτι έχει πάει πολύ, πολύ στραβά. 

Και παραπέμπω στο σημερινό πρωτοσέλιδο της Σημερινής, εφημερίδας ευρείας κυκλοφορίας της Κύπρου: 

"Ο πρόεδρος της επιτροπής νομικών Ιωνάς Νικολάου προειδοποίησε για τον κίνδυνο μετατροπής της περιοχής Φανερωμένης σε... πλατεία Εξαρχείων. Είπε ακόμα ότι, "με βάση τις αναφορές της ΚΥΠ, γίνεται χρήση ναρκωτικών, οι κάτοικοι υποφέρουν,οι καταστηματάρχες παραπονούνται ότι καταστρέφεται η περιουσία τους"*

Για όσους δεν διαμένουν ή δεν έχουν πάει ποτέ στην Λευκωσία, πρέπει να διευκρινίσω ότι η Πλατεία Φανερωμένης είναι ένα μέρος στο ιστορικό κέντρο της πόλης, το οποίο καμία σχέση δεν έχει με την "far west" εικόνα που μας περιγράφει ο κ. Νικολάου. Παλαιότερα ήταν πιο πολυσύχναστος χώρος, αλλά η μετακίνηση του εμπορικού κέντρου προς τις κοντινές λεωφόρους άφησε στη σκόνη αρκετά από τα μαγαζιά και τα νεοκλασικά της περιοχής. Τα περισσότερα μαγαζιά που επιβιώνουν ανήκουν σε κάποιους ηλικιωμένους που πουλάνε υφάσματα, βίδες κλπ, και περιμένουν περισσότερο τη σύνταξή τους παρά τον πελάτη. Εξαίρεση αποτελούν κάποια φιλήσυχα εναλλακτικά καφενεία της περιοχής, όπως τα "Καλά Καθούμενα" ή το "DoubleSixCoffee", τα οποία μαζεύουν από καθηγητές Πανεπιστημίου μέχρι σκεϊτάδες και τουρίστες.
Στα γύρω στενά μπορεί να δείτε παρέες από γυμνασιόπαιδα που παίζουν κιθάρα ή δίνουν στα παγκάκια τα πρώτα τους φιλιά. Σε αυτά τα στενά λοιπόν η κυπριακή κυβέρνηση έχει αμολήσει (με δική της ομολογία) την... ΚΥΠ (!!!) για να καταγράψει έκνομες συμπεριφορές και να κινηθεί αναλόγως...
Γνωρίζω ότι αρκετές από τις συκοφαντίες που εξαπολύονται σήμερα σχετικά με τη Φανερωμένη έχουν εφαρμοστεί και στην περίπτωση των Εξαρχείων, με αποτέλεσμα να υπάρχει μία τερατοποιημένη εικόνα για την περιοχή της Αθήνας. Αλλά εδώ χρειάζεται να σκεφτούμε κάποιες βασικές αναλογίες: η Κύπρος δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή ούτε μία οργάνωση αντάρτικου πόλης. Στην πλατεία Φανερωμένης δεν έχει πέσει ούτε μία μολότοφ. Οι πορείες και οι καταλήψεις είναι κάτι που είναι σπανιότερο από τα αγρινά. Κι όμως, αυτό δεν πτοεί καθημερινές εφημερίδες και  δελτία ειδήσεων που μιλούν για "ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ", έναν τίτλο βγαλμένο από την εποχή της "εθνοσωτηρίου επαναστάσεως".
Η δήμαρχος Λευκωσίας Ελένη Μαύρου, η οποία εξελέγη με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ**, δήλωσε τα εξής για το "Φαινόμενο Φανερωμένη": "Υπάρχει ανάγκη εμφανούς παρουσίας της Αστυνομίας, ο θεσμός του αστυνομικού της γειτονιάς δεν λειτουργεί, η αστυνόμευση είναι από ελλιπής ως ανύπαρκτη". 
Διαβάζοντας τα λόγια αυτά, εκτός του ότι μου έκανε εντύπωση που η δήμαρχος έθεσε το θέμα σε αστυνομική βάση, απόρησα για το εξής: σε ποιά εγκλήματα αναφέρεται και απαιτεί με τέτοιο τρόπο συνεχή αστυνομική επιτήρηση σε μία περιοχή;
Στο ερώτημα αυτό απαντά με κωμικό κατ'εμέ τρόπο ο κ. Νικολάου: "Πέρσι το Πάσχα, έσκισαν την εορταστική εικόνα της Παναγίας έξω από την εκκλησία, ενώ φέτος τη Μεγάλη Πέμπτη διασκέδαζαν έξω από την εκκλησία με δυνατή μουσική κατά την ώρα της λειτουργίας. Η στάση τους αυτή, δημιουργεί συγκρουσιακή κατάσταση και πρέπει να εξευρεθεί κατάλληλος χώρος γι'αυτήν τη μορφή διασκέδασης". 
Ανακεφαλαιώνουμε λοιπόν: έχουμε μία λίγο-πολύ παραμελημένη πλατεία στην οποία πίνουν καφέ, βάζουν μουσική και γράφουν συνθήματα τμήματα της νεολαίας. Αφού αναγορεύσουμε την κατάσταση αυτή σε "ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ", βάζουμε ως πρώτο μέλημα την καταστολή. Σφήνα δεξιά στην εφημερίδα, ένας ακόμη τίτλος: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ". Τελικά, ποιός θα φταίει αν η Φανερωμένη γίνει πραγματικό γκέτο;
Καλά έλεγε ένα σύνθημα που είχα δει κάποτε: Όπου ακούς ασφάλεια, ανθρώπινο κρέας μυρίζει... 
--------------------------------
*Εφημερίδα Σημερινή, 23 Απριλίου 2010
**εργατικό κόμμα της Κύπρου, που (αυτο)προσδιορίζεται ως κομμουνιστικό