ΟΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ;

*Είμαστε η τελευταία γενιά που πρόλαβε τα καλοριφέρ αναμμένα, διαβάζω κάπου κι από αυτό ορμώμενη αναρωτιέμαι από που ξεκινήσαμε. Εννοείται πως δεν έχει κάθε γενιά τις ίδιες ευκαιρίες και τα ίδια προβλήματα. Προφανώς θα αντιμετωπίζει και διαφορετικές καταστάσεις. 

Αυτές τις μέρες όμως, που ξετυλίγουμε πολλοί από εμάς, τις αναμνήσεις μας από τα σχολικά μας χρόνια, παρατηρώ ένα κοινό βίωμα: τη βίαιη και άδικη συμπεριφορά των δασκάλων απέ-
ναντι στους μαθητές και μάλιστα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου που είναι και οι πλέον καθοριστικές. Αυτό το φαινόμενο χαρακτηρίζει τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς.

Οι προηγούμενες γενιές είχαν μεγαλώσει μέσα σε έναν πόλεμο, έναν εμφύλιο, μια δικτατορία. Ούτε που φανταζόμαστε τα βιώματα τους, έστω κι αν αυτή η γενιά αποτελείται κυρίως απ' τους γονείς μας. Η εξέλιξη όμως της κάθε γενιάς είναι απόρροια των βιωμάτων της προηγούμενης.

Ας επικεντρωθούμε στη γενιά εκείνη που -και- στο σχολείο έτρωγε "το ξύλο της αρκούδας", εκείνης της γενιάς που βρίσκεται περίπου στα μέσα της ζωής. Λέω περίπου γιατί το ξύλο είχε κάτι κοινό με το αλφαβητάριο της πρώτης δημοτικού: "δίδαξαν" και τα δυο για πολλά χρόνια.

Εν πάση περιπτώσει. Η γενιά εκείνη μετά το ξύλο σε σχολείο και σπίτι, μετά το αλφαβητάριο, μετά τα κατοχικά σύνδρομα των γονέων και των παππούδων, μετά τις δόξες του Πολυτεχνείου, φάνηκε ότι βγήκε από ένα τούνελ και ως......ηθική αποζημίωση, απέκτησε λεφτά, πολλά λεφτά!

Είναι η ίδια γενιά που, όπως εύκολα απέκτησε το χρήμα, έτσι ξαφνικά άρχισε να φυλλορροεί και να χάνει, μαζί με τα λεφτά κι όλα τα κεκτημένα της, που είχαν αποκτηθεί με κόπους και θυσίες, κυρίως της προηγούμενης γενιάς. Είναι η ίδια γενιά που απαρνείται την ποιότητα ζωής και προτιμά την ανοιχτή τηλεόραση. Είναι η γενιά που περνά αδιαμαρτύρητα στην απόλυτη φτώχεια. Αν υποθέσουμε ότι οι πληγωμένες -στην παιδική κυρίως ηλικία- γενιές, ενηλικιώ-
νονται με σπασμένες φτερούγες, γιατί δεν συνέβη το ίδιο και στις προηγούμενες, που το πά
λεψαν με νύχια και με δόντια;; Η ισχύει η παροιμία χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά; 

__________ Art: Rene Magritte _____ **stickers for the masses _____ "o pio pistos filos tou skylou" __________

_____________________________________________

Στα blog της Μαρίας Παρασκευοπούλου 
της Μαριλένας και της Έλλης

διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις τους από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."
______________________________________________

ΕΝΑ ΣΥΓΚΟΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ...

Σήμερα επιβάλλεται σιωπή και αφωνία.

Όταν μιλά η Ιστορία, οι θνητοί σιωπούν.

Η Άνοιξη παίρνει τους αγωνιστές και τους σκορπά

στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Για να μάθουν όλοι, πως κάποτε η Ελλάδα

γεννούσε Ήρωες και θέριευε αντιστάσεις.

Κάποτε υπήρχαν Έλληνες που μάχονταν τους Γερμανούς.

Έκτοτε τους παραδόθηκαν αμαχητί.

Νίκος Μπελογιάννης

Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο

Η Ιστορία σιώπησε στις 30 Μαρτίου 1952.

Οι θνητοί και τόσο "λίγοι" απέναντι στα γεγονότα, γιατί μιλούν ακόμα;

Μάλλον γιατί δεν έχουν να δώσουν τίποτα 

και σκεπάζουν την ανυπαρξία τους κάτω από κραυγές. 

Σήμερα...

σήμερα που η Ιστορία ουρλιάζει, τα ανθρωπάκια τολμούν να στριγκλίζουν

και δεν ντρέπονται, 

γιατί η ντροπή και η αιδώς δεν υπάρχει στα λεξικά των τιποτένιων.

_________________ Foto  Foto ______________"o pio pistos filos tou skylou" ___________________
______________________________________________

Στα blog της Μαρίας της Άννας και της Rylie

διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις τους από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

______________________________________________

** Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΙΣΚΙΟΣ ΠΟΥΛΙΩΝ...

..Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων

Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή

** Οδυσσέας Ελύτης

Κανονικά αυτό το ποίημα ταίριαζε στην προχθεσινή ανάρτηση, 

περί Ζωής, αλλά τι να σου κάνω που το ανακάλυψα σήμερα τελικά.

Σήμερα η μέρα μου είναι πολύ σκορποχώρι. Η ζέστη, τα λόγια του παπά.

Ε, πλλλάκα σε κάνω για! Η βροχή, το ουράνιο τόξο, ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Η πολιτικά-εμετική, εμετικά-πολιτική είδηση της ημέρας είναι

ότι ο υφυπουργός ανάπτυξης της Ελλάδας παραιτήθηκε από την κυβέρνηση

όπα! μη βιάζεσαι να χαρείς ότι και καλά, κάλλιο αργά, κάποιοι σήκωσαν παντιέρα!

..διότι η..συνέχεια της είδησης είναι ότι, μην ανησυχείτε βρε κουτά, θα το ψηφίσω το πολυνομοσχέδιο της συμφοράς, έτσι θα σας αφήσω;; Θεέ μου, όταν κατασκεύαζες το ανθρώπινο είδος και στον άντρα έβαζες @ρ@ιδι@, είσαι σίγουρος ότι δεν το μετάνιωσες για κάποιους;;; Έλα, μεταξύ μας τώρα, δεν μπορεί! Σίγουρα θα το μετάνιωσες, αλλά είπες κι εσύ να τα αφήσεις για να δεις πως θα τα διαχειριστούν μερικοί μερικοί! Διάνα πέτυχες!

Ουφ. Εντάξει είμαι, νιώθω ήδη καλύτερα, μετά το μπινελίκι της ημέρας!
Αλλά οι πολιτικούς αλήτες δεν χωράνε "ανάμεσα" σε έναν κολοσσό Ελύτη.

Καιρός να την αλλάξω την ατζέντα (τρομάρα μου!) και να περάσω στην ποιότητα έτσι ξαφνικά! Αφήστε λοιπόν τους καραγκιόζηδες ήσυχους να μας αλλάζουν τα πετρέλαια

(πιπέρι στο στόμα, για δεύτερη φορά σήμερα!), αλλάξτε τα ρολόγια σας απόψε ωραία-ωραία, μια ώρα μπροστά (και...σαράντα χρόνια πίσω, για να μην ξεχνιόμαστε!) και το πρωί της Κυριακής κατεβείτε στο κέντρο της ("ευρωπαϊκής") πρωτεύουσας, να διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πολλές Ελλάδες τελικά, μέσα σ' αυτήν την Ελλάδα.

# Βίκυ δεν έχεις παράπονο, ωραία σε προλόγισα! Αχαχα! Καλή επιτυχία λέμε! # 

Πάντως, όποιος μείνει μέσα και θέλει να περιηγηθεί στο διαδίκτυο,
ας μην το κάνει -μόνο- άσκοπα. Προτείνω να διαβάσει και κάτι πολύ ενδιαφέρον,
έτσι, για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η αίσθηση ότι υπάρχουν πολλές Ελλάδες:
Στο blog του Ακυβέρνητου ατόμου θα βρει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις,
για ένα ζευγάρι Ελλήνων επιστημόνων, που είναι συγγενείς της ταπεινής Άννας/Πάρος.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά στη ζωή, σε σχέση με τα πρόσωπα και την ανατροφή τους.
Μην κοιτάς εμένα. Εγώ μια χαρά ανατροφή πήρα αλλά βγήκα αθυρόστομο άτομο τελικά!
Αν αποφασίσετε να δείτε τηλεόραση, θα( απο)τρελαθείτε! Μεγάλη ποικιλία, ως συνήθως!

Barbie: η πριγκίπισσα των μαργαριταριών vs Σταχτοπούτα: Mια φορά και ένα τραγούδι!!

@@ Και μην ξεχνάτε: Η ώρα αλλάζει, οι/η πολιτικοί/η ποτέ! @@
Μιά ευγενική χορηγία της Petra

___________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto: Google ______
______________________________________________

Στα blog της Αριστέας της Μαρίας  
της Νάσιας και της Δέσποινας

διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις τους από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."
______________________________________________

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ...

Από την στιγμή -ok σχήμα λόγου- που η Ελλάδα αποφάσισε να κλείσει τα αυτιά της και να δέσει τα μάτια της και να αφήσει να περνά από μέσα της, άνευ διαμαρτυρίας, οτιδήποτε τοξικό σε μορφή πολυνομο-
σχεδίου, ας μην το κουράζουμε άλλο. Δεν έχει νόημα να χτυπιόμαστε για τρέχοντα θέματα. Ύπνος βαθύς κι ας κάνουμε ανακωχή επιτέλους με τον ύπνο του νεοέλληνα. Ποια φαρμακεία και ποια φάρμακα, ποιες απολύσεις και ποιες εκλογές, λεπτομέρειες.
 Όλα είναι ατμός: Θρασύβουλας.
Τυρί ρύζι γάλα καφέ Καμπά ψωμί κι ελιά, ας πάει και το παλιάμπελο δε νοιάζομαι σταλιά.

Θα σου πω μέσα σε λίγες γραμμές ένα Παραμύθι χωρίς όνομα, για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι. Κι αν ψάχνεις να με κατατάξεις σε μια κατηγορία σώνει και ντε μάθε πως βρίσκομαι κάπου χαμένη στο μεσοδιάστημα. Τότε που η παιδική μου ηλικία μού "επέτρεπε" να τρέχω πίσω από τα μεγαλύτερα αδέρφια και ξαδέρφια και να ακούω μαζί τους μουσική από δίσκους. Όποιος έχει πάει στην κουζίνα κι αναζητά έναν δίσκο, επάργυρο ή ξύλι-

νο, τον πληροφορώ πως όχι μόνο πήρε λάθος δρόμο, αλλά και λάθος δωμάτιο, μη σου πω!

Ο Μάρτης ως μήνας, αποδεικνύεται σημαντικός, ανά τους αιώνες. Ήταν 28 Μαρτίου του 1969 επί Χούντας στην Ελλάδα (πως είναι τώρα;; ε, κάτι σχετικό πλάκα-πλάκα) όταν μιλώντας στο BBC ο Γιώργος Σεφέρης, δήλωνε μεταξύ άλλων για τη Χούντα: "Είναι μια κατάσταση υπο-

χρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά"....

Μόνο που αυτά τα λόγια τα έλεγε ένας Σεφέρης, επειδή υπήρχε στην εποχή εκείνη, ενώ τώρα, πρώτα πρέπει να "κατασκευαστούν" οι μεγάλες προσωπικότητες, μετά να κρατήσουν ζωντανές τις πνευματικές αξίες που οι ίδιοι θα παράξουν και τέλος να μιλήσουν για μεγάλες απώλειες. Μια μεγάλη απώλεια ήταν εκείνη του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαρτίου του 2011. Με ένα τιτάνιο έργο πίσω του, μεταξύ των οποίων και το θεατρικό έργο 

Παραμύθι χωρίς όνομα. Προχθές στις 26 Μαρτίου του 2014, εγκατέλειψε τα εγκόσμια ένας 

ακόμα ερμηνευτής, που το όνομα του ήταν απόλυτα συνυφασμένο με τις μπουάτ της Πλάκας.

Η παιδική μου ηλικία μού "επέτρεπε" να τρέχω πίσω από τα μεγαλύτερα αδέρφια και ξαδέρφια και να ακούω μαζί τους μουσική από δίσκους. Εγώ απολάμβανα τα τραγούδια, μάθαινα όλα τα λόγια απέξω κι η μουσική τους ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Ως παιδάκι όμως, δεν ήξερα πως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης κι ο αείμνηστος από προχθές Λάκης Παππάς, μου έκαναν την Τιμή να μου διηγηθούν το πιο λυρικό παραμύθι, ένα Παραμύθι χωρίς όνομα.
Μοιάζει ίσως τετριμμένο αλλά ισχύει: τι θαύματα έχουν να κάνουν στον ουρανό πια οι 3 τους!

Στρατιώτη μου τη μάχη θα κερδίσει 
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει....
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, 

στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει...

Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, 
   στρατιώτη μου γεια πόλεμο δεν κάνει... 
# Κλικ επάνω στον στίχο #

__________ Art: Caras Ionut _______________________"o pio pistos filos tou skylou" ________

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Μες Στης Ζωής Τις Εποχές...

Υπάρχουνε στιγμές που τις κυνηγάμε και στιγμές που μας κυνηγούν. Ο Χρόνος είναι Κυνήγι. Για πότε ο άνθρωπος είναι ο κυνηγός κι αίφνης μετατρέπεται σε θήραμα μόνο ο χρόνος ορίζει. Η μέρα δεν είναι της βαριάς φιλοσοφίας, μη φανταστείς! Της αμπελοφιλοσοφίας περισσότερο! 

Αυτή η φωτογραφία που ανακάλυψα σήμερα με οδήγησε σε αμπελοφιλοσοφημένα μονοπάτια. Μοιάζει της υπερβολής, αλλά γυρίζει περίπου σε χρόνο αληθινό "στον επόμενο τόνο" που λέμε συνήθως. Στον επόμενο τόνο θα είναι Άνοιξη.....ναι, okey όχι με τόσο γοργούς ρυθμούς βέβαια, αλλά δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό το μαγικό... Ξέρεις μωρέ, που όταν περνάς καλά ο χρόνος τρέχει κι όταν δε βλέπεις την ώρα να φύγει μια στιγμή ή μια κατάσταση, ο χρόνος μουλαρώνει τα πόδια και δεν το κουνάει ρούπι! Άσε το άλλο: εκεί που θαρρείς πως όλη η ζωή είναι μπρο-

στά σου, αναλαμβάνει αυτοβούλως δράση η κλεψύδρα κι όλα φαντάζουν αντίστροφη μέτρηση!

Όταν ήμασταν παιδιά -όσοι δεν είναι ακόμα βέβαια!- οι πρωτοχρονιές ή ακόμα και οι αλλαγές των εποχών, ήταν ευκαιρίες για στόχους και σχέδια, άμεσα ή μακρόπνοα. Όσο περνά ο καιρός, δεν ξέρω αλλά έχω την αίσθηση πως λειτουργεί το "όσα πάνε κι όσα έρθουν" για κάποιους και για κάποιους άλλους το..."όοοσο κι αν κανείς προσέχει, όοοσο κι αν το κυνηγά πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει" και το Παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη γίνεται το μότο. 

Εν πάσει περιπτώσει, η μαμά όταν έχει κέφια, λέει πως η ζωή είναι μια βλακεία (εγώ πάλι, ως..... αθυρόστομη, βάζω άλλη λέξη!) κι όταν θέλει να με συνεφέρει το φιλοσοφεί βαρύγδουπα: Ζήσε τη Ζωή και μη ρωτάς. Βράδιασε-ξημέρωσε και πάει. Αχ, πείτε μου κι εσείς, τι είναι η Ζωή.

     

________ Foto ___"o pio pistos filos tou skylou" ________

______________________________________________

Στο blog της Κατερίνας διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις της από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

______________________________________________

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, σαν το ξεχασμένο στάχυ...

Κι αυτή βουβή σκυφτή και μόνη...

Η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα κι άλλα τόσα μονοπάτια. Η μοναξιά δεν έχει Θεό. Είναι άθεη. Το ιερό και το όσιο δεν τα γνωρίζει, δεν έχει μέτρα και σταθμά, δεν έχει φρένο στην κατη-

φόρα. Η μοναξιά δεν είναι επιλεκτική. Θαρρείς και είναι σαβουρομάνα. Όποιος "πρόθυμος" τον μπαγλαρώνει. Η μοναξιά έχει πολύ ισχυρά αντισώματα. Όλοι γύρω της νοσούν, πλην αυτής.

Η μοναξιά δεν έχει ηλικία. Όχι η ίδια. Απλά δεν κάνει διάκριση στην ηλικία. Πέφτει πάνω σου χειμώνα καλοκαίρι, με ήλιο ή βροχή, με στιλπνά και μεταξένια μαλλιά ή ακόμα και με λευκά.

Η μοναξιά αγαπά κυρίως τα λευκά μαλλιά. Εκεί ιδίως τα συναισθήματα της χτυπούν "κόκκινο" 

Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις μοναξιών. Άντε, πες ότι είναι εκείνοι που αποφασίζουν να ζουν μόνοι τους, λόγω ιδιοσυγκρασίας ή πολλαπλών απογοητεύσεων από θεούς κι ανθρώπους. Ή πες πως είσαι νέος ακόμα, τόσο νέος, που, μέσα από τη μοναξιά ξετρυπώνεις την δημιουρ-γικότητα κι εκείνη είναι παρέα φλογερή και ξέρει να σε παρασύρει σε ηλιοφώτιστους δρόμους.

Η μοναξιά με λευκά μαλλιά, σε άδεια δωμάτια, πλούσια ή φτωχά λίγο διαφέρει, δεν αντέχεται. Γιατί, δεν είναι ποτέ μόνη της. Συνοδεύεται κι από το γήρας, την εγκατάλειψη, την κατάθλιψη, αλλά και τη φτώχεια, σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Τόση φτώχεια, που μπορεί να μην υπάρ-χουν ούτε καν οι τοίχοι να αμπαλάρουν τη μοναξιά. Κι η μοναξιά δίχως τοίχους, είναι ένας, υπέροχα ιδανικός συνδυασμός θανάτου, η ολοκληρωτική καταστροφή κάθε αξιοπρέπειας..... 

Όσοι δεν είναι αντιμέτωποι με το θηρίο που λέγεται Μοναξιά, συνήθως παγιδεύονται ανάμεσα στην έπαρση την απάθεια την απανθρωπιά τους. Εκείνες είναι που τους συντροφεύουν πιστεύ-
οντας αφελώς, πως οι ίδιοι δεν θα βρεθούν ποτέ σε παρόμοια θέση... Ναι ε;... Για πήγαινε μια βόλτα σ' ένα νοσοκομείο ένα βροχερό απόγευμα ή σε έναν οίκο ευγηρίας ή σε έναν κεντρικό δρόμο. Άνοιξε μια χειμωνιάτικη νύχτα ένα ανήλιαγο διαμέρισμα, κι ύστερα έλα και πες μου.

Η Μοναξιά συνορεύει με την Τρέλα κι έχουνε για γείτονα την Απόγνωση. Ετούτη η αλλόκοτη παρέα, κατοικεί σε βουβά, σκυφτά και μόνα ανθρώπινα σώματα και κάνει συντροφιά με κάθε καρυδιάς καρύδι! Αν αντέχεις να ακούς στην τηλεόραση, εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο, που δηλώνει την εξαφάνιση ενός ανθρώπου, που τον αναζητούν οι δικοί του -αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις!- αν τον αντέχεις αυτόν τον ήχο, τότε σκέψου πως είναι η μοναξιά, μέσα σε ένα γερασμένο ανθρώπινο μυαλό, που παίρνει ασυναίσθητα (;) τους δρόμους και ψάχνει, τι άραγε; 

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα 

σαν ξωκλήσια ερειμωμένα, ξεχασμένα

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα 
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα

______________________________________________

Αν χρειαστεί ανάγκη, καλέστε Silver Alert. Υπάρχουν πολλοί φορείς που βοηθούν στην ανα

ζήτηση ηλικιωμένων και κυρίως ασθενών ανθρώπων. Στην ανάγκη, καλέστε το 100 ή το 199.

Η αρχική Φωτογραφία είναι η συμμετοχή μου στο Φωτογραφίζειν. Μαρία μου σ' ευχαριστώ!
Φυσικά ευχαριστώ κι όσους φίλους με ψήφισαν ή απλά αντίκρισαν αυτή την φωτογραφία!

Παραπομπή σ'ένα τραγούδι που δεν αντέχω ποτέ να το ακούω ολόκληρο: Άνθρωποι Μονάχοι

                    

____________________________

Στο blog της Κικής διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις της από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

__________________________"o pio pistos filos tou skylou" ______________________________

Κάποτε μου χάρισαν ένα δώρο, αλλά δεν ήξερα πως να το φυλάξω

Το δώρο το έλεγαν Ελευθερία, ένα δώρο που παγιδεύει εύκολα όποιον το αποκτά χωρίς κόπο. Γιατί, η Ελευθερία δεν χαρίζεται από το πουθενά. Η Ελευθερία των Λαών προϋποθέτει μεν 

αγώνες, αλλά κυρίως προϋποθέτει σεβασμό σε αυτό το υπέρτατο αγαθό. Σεβασμό και Μνήμη.

Όταν η Ελευθερία μεταφράζεται σε Δημοκρατία, έγκειται στην ωριμότητα του κάθε Λαού το πως θα την προφυλάξει, θα την διαφυλάξει και θα την φυλάξει σαν θησαυρό στη μνήμη του. Η κακή "χρήση" έως και κατάχρηση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, λίγο απέχουν από την Ασυδοσία, προπαντός στους λαούς και στις κυβερνήσεις τους, που είναι επιρρεπείς στις καταχρήσεις. Οι κυβερνήσεις όμως αντικατοπτρίζουν τους λαούς κι αντίστροφα, συνεπώς το μερίδιο των ευθυνών, καλό θα είναι, να είναι σε πλήρη ισομερισμό. Κι οι κυβερνήσεις να μην πέφτουν από μόνες τους, αλλά να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης των λαών. Αυτό βέβαια προϋποθέτει Κοινωνική Μόρφωση και Ενότητα. Οι λέξεις πως μετουσιώνονται σε πράξεις;  

____________________________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________________________

ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...

Χμμμμ. Έχω την αμυδράν υποψίαν ότι πολλοί την έχουν κοπανήσει, ένεκα μια εργάσιμη ανά-

μεσα σε δυό αργίες! Όχι τίποτα άλλο, αλλά σήμερα ήθελα να θίξουμε ένα θέμα που νομίζω πως μας ενδιαφέρει όλους σχεδόν, αλλά καλύτερα να το αναβάλλω. Ας περάσει το 4ήμερο.

Αντ' αυτού, λέω να σου πω μια ιστορία από τα παλιά. Ιστορία με αρκούδες που λένε! Όμως είναι από τα παιδικά μου χρόνια κι όποτε τη θυμάμαι συγκινούμαι, αλλά και γελάω! Τώρα πια. Διότι την ώρα που τη βίωνα δεν ήταν καθόλου για γέλια. Ας γυρίσει ο χρόνος πίσω λοιπόν! Α! Ώπα κι έφαγα φλασιά! Γουστάρετε να κάνουμε παιχνίδι; Ειλικρινά, μόλις μου ήρθε στο μυαλό!

Λέω μήπως θέλετε να κάνουμε έναν γύρο, αρχής γενομένης από δω σήμερα, και να λέμε μια ιστορία από τα χρόνια του σχολείου. Ας συμμετάσχει όποιος θέλει βρε αδερφέ. Ας το ονομά-

σουμε "τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα" (αν κι εγώ τα...αλλάζω και ενίστα-

μαι γενικότερα...) και μπορεί να γράφει ο καθένας από μας στο blog του, μια ανάμνηση του, ευχάριστη ή δυσάρεστη, ας αποφασίζει αυτός και να την παρουσιάζει. Όποιος θέλει δηλώνει συμμετοχή. Εγώ ανοίγω λίστα την οποία και αφήνω ανοιχτή! Α ρε Αριστέα με τις ιδέες σου! 

Ο χρόνος με παίρνει και με σηκώνει και με προσγειώνει στην ηλικία των 9 ετών με μένα στο δημοτικό ενός μικρού χωριού, όπου μέναμε οικογενειακώς, γιατί είχε καλύτερες συνθήκες δια-

βίωσης. Μπούρδες είχε, αλλά τέσπα. Εγώ ήμουν ένα πολύ ασθενικό παιδί. Τις μισές ημέρες του χρόνου ήμουν άρρωστη. Τις άλλες μισές ήμουν εν δυνάμει!! Αχαχα! Πλησίαζε 25η Μαρτίου.

Είχαμε κάνει μια θεατρική ομάδα και θα ανεβάζαμε -στο σχολείο- μια επίκαιρη παράσταση, βασισμένη στα γεγονότα της 25ης Μαρτίου. Το σχολείο είχε ένα μεγάλο προαύλιο και μια σκάλα που ανεβαίναμε σε κάποιες αίθουσες. Το ιδιαίτερο με τη σκάλα ήταν πως ήταν....διπλή. Εννοώ πως ήταν ένα μπαλκόνι με 2 σκάλες και μπορούσες να τις χρησιμοποιήσεις και τις 2.

Έγινε κατανομή ρόλων σύμφωνα με την οποία εγώ ήμουν στην ομάδα με τις Σουλιώτισσες!

Το στόρυ ήταν ως εξής: ανεβαίναμε απ' τη μια σκάλα στο μπαλκόνι που ήταν και καλά το Ζά-
λογγο, λέγαμε από μια επαναστατική ατάκα η κάθε μια και στη συνέχεια "πέφταμε" στο γκρεμό, χρησιμοποιώντας την άλλη σκάλα. Μερικές ημέρες πριν από τη παράσταση όμως, εμένα άρχισε να με τριγυρνά μια ίωση. Πολύ πρωτότυπο! Η μαμά χρησιμοποίησε όλα τα γιατροσόφια για να με συνεφέρει. Τι σούπες έτρωγα, τι γάλα με μέλι (πιο μπλιαχ πεθαίνεις!), εγώ απλά χειροτέρευα!

Και φτάνει η μέρα της γιορτής: εγώ σε πλήρη αφωνία και με πυρετό! Η μαμά με ντύνει από μέσα σαν το κρεμμύδι κι απέξω φοράω τη στολή της Σουλιώτισσας και πάμε στο σχολείο. Με τη γλώσσα της νοηματικής, τους εξήγησα πως δεν βγάζω κιχ σήμερα! Δε βαριέσαι, για να μη χάσω τη συμμετοχή, με....τοποθέτησαν κι εμένα ανάμεσα στις άλλες Σουλιώτισσες, που όχι μόνο είχαν φωνή, ήταν και βροντερή! Όταν έφτασε η σειρά μου, εγώ η καημενούλα η Σουλιώτισσα, δεν αντέδρασα καθόλου και δεν κράτησα καμία αντίσταση απέναντι στον εχθρό.... Απλά....."έπεσα" στο γκρεμό, άνευ διαμαρτυρίας!! Τώρα εξηγείται γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να διαμαρτύ-

ρομαι τώρα που μεγάλωσα! Παιδικά απωθημένα! Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, θα μπο-

ρούσα να το είχα κάνει σαν την "Αλίκη στο ναυτικό" και να μιλούσε η διπλανή μου για μένα!

Ανοίγω λίστα! Όποιος θέλει, ας δηλώσει συμμετοχή!

Κι αν σας φαίνεται βλακεία η ιδέα μου να μου το πείτε -αν τολμάτε!- αλλά όχι σήμερα. Όταν θα είμαι σε αφωνία!!! Αχαχα!!!

________________________________________________________

________________________________________________________

Μια ημέρα μετά:

Πιο κάτω παραθέτω τους φίλους που δήλωσαν ενδιαφέρον 

για να γράψουν μια ανάμνηση τους, από το σχολείο, με τον τίτλο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

Επειδή ο καθένας θα γράφει προσωπικά του βιώματα, προφανώς και δεν χρειάζεται να ακολουθήσουμε την σειρά.....εμφάνισης! Καλό θα ήταν όμως, κάθε φορά που γράφει κά-

ποιος από εσάς, να με ενημερώνει στο link που παραθέτω στο βάθος της σελίδας, για να ενημερώνω κι εγώ με τη σειρά μου όλους τους φίλους, για να διαβάζουμε την ανάμνηση σας! Σημειώνω όσους φίλους δήλωσαν πως θα ήθελαν ευχαρίστως να μοιραστούν μαζί μας τις αναμνήσεις τους. Σας ευχαριστώ πολύ και περιμένω με μεγάλη μου χαρά, να τα-ξιδέψω ανάμεσα στις παιδικές σας μνήμες με άρωμα σχολείου και παιδικής αθωότητας!

Κική από το blog http://ekfrastite.blogspot.gr/

Πεταλούδα από το blog http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

Μαρία από το blog http://pnoestexnis.blogspot.gr/

Κατερίνα από το blog http://followkoko.blogspot.gr/

Άννα/Πάρος -Άστεγη Καταληψίας- θα φιλοξενηθεί από μένα

Νάσια από το blog http://nasiasblog2012.blogspot.gr/

Κανελλάκη από το blog http://toapagio.blogspot.gr/

Αριστέα από το blog http://princess-airis.blogspot.gr/

Πέτρος από το blog http://akivernitos.blogspot.gr/

Μαρία από το blog http://mytripssonblog.blogspot.gr/

Αγριμιώ από το blog http://agrimio.wordpress.com/

Μαρία από το blog  http://swanocean.blogspot.gr/

Άννα από το blog http://atenizodas.blogspot.gr/

Μαριλένα από το blog http://marilenaspotofart.wordpress.com/

Λαμπρινή από το blog http://xwrisprogramma.blogspot.gr/

Κλαυδία -Άστεγη Καταληψίας- θα φιλοξενηθεί από μένα

Μαρία από το blog http://www.syllegw-stigmes.gr/

Δέσποινα από το blog http://mamadesekrisi.blogspot.gr/

Έλλη από το blog http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/

Rylie από το blog http://mythoughtsnotebook.blogspot.gr/

Marilise από το blog http://katitimou.blogspot.gr/

Φλώρα από το blog http://texnistories.blogspot.gr/

Marie Anne από το blog http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/ 

Μαρία Έλενα από το blog http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/

Σμαραγδένια Ρούλα από το blog http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/ 

Ωραιοζήλη από το blog http://enakathemera.blogspot.gr/?m=1

Δελφινάκι από το blog http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/

Σοφία- Άστεγη Καταληψίας- θα φιλοξενηθεί από μένα 

Βερόνικα από το blog http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/ 

Λυσίππη από το blog http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/

# Αν δεν έχω κάνει καμιά πατάτα -βραστή! ;)-

εσείς είστε που δεχτήκατε να μοιραστείτε τις αναμνήσεις σας!

Αν όμως προτίθεται κι οποιοσδήποτε άλλος,

μπορεί να το κάνει ανά πάσα στιγμή!

Το link μου θα βρίσκεται στο βάθος.

______ Foto Google ___"o pio pistos filos tou skylou" ______

ΑΠΟ ΟΛΟΤΕΛΑ ΚΑΛΗ ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΙΝΑ!...

Καλημέρα! Καλή Ανοιξιάτικη Κυριακή σε όλους! Επιστρέφω αύριο! Αυτό για σας! 

_______________ Foto ____________________ "o pio pistos filos tou skylou" ________________

Το πιο εγωιστικό ον, είναι ο άνθρωπος, όταν δεν είναι πια παιδί...

Όσο δοτικό, τρυφερό, συμπονετικό, είναι ένα παιδί,

τόσο εγωιστικό, εγωκεντρικό, εγωπαθές, γίνεται όταν μεγαλώνει.

Θαρρείς πως όλος ο κόσμος είναι φτιαγμένος μόνο για τους μεγάλους.

Όλες οι βιαστικές αποφάσεις, οι επιπόλαιες επιλογές, υπολείπονται του βασικού:

Πως, η μόνη έννοια ενός συνειδητοποιημένου ενήλικα, θα έπρεπε να ήταν τα παιδιά.

Πως γίνεται και ξεχνάμε οι περισσότεροι από μας πως κάποτε υπήρξαμε παιδιά κι εμείς;

Πως προσπερνάμε -με εκπληκτική αμνημοσύνη- το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας;

Ένα παιδί είναι τόσο αγνό που θέλει να περικλείσει όλο τον κόσμο με τα μικρά χεράκια του.

Σ' αντίθεση με τον ενήλικα που πιστεύει τυφλά πως όλος ο κόσμος κινείται γύρω από εκείνον.

Πως λέμε λοιπόν, με σθένος, πως ο κόσμος μας είναι τα παιδιά μας, και ζούμε μόνο γι' αυτά;
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως νοιαζόμαστε για τα σχολεία τους τη τροφή τους το περιβάλλον.
Πως σεβόμαστε και φροντίζουμε τη Φύση γύρω, γιατί εκεί μέσα θα ζήσουν τα Παιδιά μας!
Η μόρφωση, η παιδεία, οι εξετάσεις, η περίθαλψη, η ψυχική τους φροντίδα όλα για εκείνα.
Τα δάση, τα δέντρα, οι θάλασσες, τα ζώα, τα πουλιά, ο αέρας, το οξυγόνο, όλα για εκείνα.
Εμείς θα έπρεπε να είχαμε συναίσθηση της προσωρινότητας και να κοιτάμε το μέλλον
των παιδιών μας. Να σκεφτόμαστε, να πράττουμε, να ψηφίζουμε, για τα παιδιά μας.
Και να μην ξεχνάμε να τους κληροδοτήσουμε και να τους εμφυσήσουμε αυτό 
που θέλαμε κι εμείς ως παιδιά: Σεβασμό στον Άνθρωπο, στη Ζωή, στη Φύση.
Άλλωστε.....*αυτός που αγαπά αληθινά τη φύση, γνωρίζει 

πως τον κόσμο δεν μας τον έδωσαν οι γονείς μας,

αλλά τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.

______________________ * Όντουμπον Τζ.Τζ. ____ "o pio pistos filos tou skylou" _________ __________

Θα 'Ναι Σα Να Μπαίνει Η Άνοιξη.. Θα 'Ναι Ουρανού Κατάνυξη...

...Θα 'Ναι Σα Να Μπαίνει Η Άνοιξη.. Στα Ξαφνικά...

# 21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης "Την Άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις" Οδυσσέας Ελύτης #

Σήμερα θα κάνω την έκπληξη! Η Εαρινή Ισημερία που από σήμερα ξεκινά, θα 'ναι αισιόδοξη! Έπεσες από τα σύννεφα να υποθέσω ε; Χα! Κοίτα, επειδή θα μιλήσω για νίκες και επιτυχίες, μόνο χαρά εμπεριέχει αυτό! Το φως κελαηδάει στις φλέβες του χόρτου και της petras....

Εαρινή Συμφωνία μουστάκια! Που λες, η Τύχη καμιά φορά τα φέρνει και γνωρίζουμε ανθρώ-

πους με ταλέντο, μεράκι, κέφι για ζωή και δημιουργία. Και θέλω να παρουσιάσω 3 ανθρώπους μέσα από το έργο τους. Απ' όσο γνωρίζω εγώ βέβαια γιατί προφανώς έχουν κάνει πολλά άλλα. 

Βίκυ Δερμάνη: η γλυκιά μου, μα τόσο ταπεινή Βίκυ, δε μιλά ποτέ για το έργο της, μιλά μόνο μέσα από την Ποίηση αλλά ασχολείται με μεγάλη επιτυχία με την δημιουργία video clips! 

Στα πλαίσια αυτά, μου έκανε ένα πολύ μεγάλο δώρο, όταν, με δική της πρωτοβουλία, έφτιαξε ένα θαυμάσιο video για την ονειρεμένη φωνή της Άλκηστης! Απολαύστε τες εδώ και τις 2!

Κι ένα βράδυ που 'βρεχε μέχρι που εχάραξε, ανακάλυψα ένα video clip ενός Νικόλα Τσάρα! Ο Νικόλας Τσάρας όμως, δεν ξέρει πως εγώ έχω πάρει Βραβείο Αφηρημάδας, αφού πέρασαν 20 χρόνια μέχρι να μάθω πως λεγόταν ο...άλλος δρόμος της δουλειάς μου στο γωνιακό κτήριο!

Ελπίζω να εκτιμήσει (!) το γεγονός ότι πολύ νωρίτερα από την.....20ετία ανακάλυψα πως εκείνος ο Νικόλας Τσάρας που μιλώ σχεδόν καθημερινά μαζί του μέσω blogs είναι το ίδιο πρόσωπο μ' εκείνον το Νικόλα που ακούγεται στο τραγούδι που βρήκα κι έφαγα κόλλημα Αγάπη Θεά! 

Θεός είσαι Νικόλα μου, αν κι -εξίσου ταπεινός κι εσύ με τη Βίκυ μας- δε βγάζεις τσιμουδιά!

Φινάλε με μια είδηση που περιμέναμε 

όλοι με κομμένη την ανάσα: 

Ο Στέφανος 

χειρουργήθηκε πριν από δυο 24ωρα. 

Η επέμβαση -συγκεκριμένα μεταμόσχευση-

χαρακτηρίστηκε επιτυχής.

Με την ευχή, όλα να πάνε καλά στη συνέχεια,

σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου

για την συγκινητική ανταπόκριση σας!!

Εύχομαι η Άνοιξη να εισέβαλε στη ζωή του Στέφανου.

# Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Στέφανο με όλη μου την αγάπη!

Οι πίνακες είναι του Caras Ionut, έργα του οποίου συμπεριέλαβε η Βίκυ στο video της Άλκηστης. Βίκυ μου σ'ευχαριστώ για όλα!

____________________________ "o pio pistos filos tou skylou" ___________________________