...να πέταγα ψηλά...
Ξημέρωσε 11-11-2024.. Ε, και; 12 χρόνια από τότε που κάποιος έφτιαξε ένα blog ή 11 χρόνια από τότε που κάποιος έκοψε το κάπνισμα ή 8 χρόνια από τότε που κάποιος έχει άνοια ή 25 ημέρες από τότε που η μαμά είναι σε κλινική. Εκείνη η μαμά που έχει 8 χρόνια περίπου άνοια. Εκείνου τού παιδιού που το κατατρώει η αγωνία νύχτα μέρα. Οι τύψεις και το γαμώτο..
Γιατί ξέρεις; Όταν η μαμά είναι στην κλινική, εσύ είσαι απλά ένα παιδί που χάνει τη μαμά του, έστω κι αν εσύ είσαι 100 χρονών κι η μαμά 200.. Και πάλι όταν η μαμά λιώνει από άνοια και γήρας, εσύ είσαι ένα παιδάκι χαμένο στο δάσος. Πας να δεις τη μαμά, και όχι, δεν μπορείς ούτε καν να κρατήσεις τα προσχήματα, τα μάτια σου είναι κάνουλες που απλά παράγουν δάκρυα. Αλλά και πάλι, αυτό που δεν είσαι μόνο παιδί, αλλά και γονιός τού γονιού σου ταυτόχρονα, και δεν ξέρεις ποιον πρωτο- κλαίς..
..είναι λιώσιμο ψυχής.. Και δεν είναι ότι δε ζεις, δεν είναι ότι δεν προσπαθείς να ζήσεις, είναι να.. πώς να στο πω.. είναι που περπατάς, και τα πόδια σου δεν πατάνε στη γη. Αιωρείσαι. Όχι όμως όπως όταν "πετάς" από χαρά, αλλά σα να σ' έχουν κρεμάσει με σκοινί κι είσαι αναγκασμένος να πηγαίνεις αιωρούμενος στις δουλειές σου, στα ψώνια, στο φαρμακείο ή ακόμα και στο ταξίδι.. Ναι, λες, θα πάω ταξίδι, θα ζήσω παράλληλα με "αυτό", αλλά το σκοινί είναι πάντα στον λαιμό σου, κι εσύ αιωρούμενος.
Η μαμά αγαπάει ένα τραγούδι που είναι τόσο παγίδα.. Αποδείχθηκε παγίδα. "Ήθελα να 'μουνα, καλέ μου, πουλάκι, να πέταγα ψηλά", ε, και μετά είναι που εγώ έλεγα τη μαμά πολλές φορές πληγωμένο πουλάκι.. Και να μωρέ, είναι που τώρα αυτό το πουλάκι, το πληγωμένο, πιάστηκε "στο κλουβί" τής ζωής (κανείς δε γλιτώνει, μαμά...) κι εγώ δε θέλω να είμαι ένα εγωιστικό τομάρι που θα σκέφτομαι μόνο ας ζει η μαμά έστω "κι έτσι".
Η μαμά πάλεψε και τα κατάφερε να ζήσει με μιά κάποια ποιότητα, κι εγώ παλεύω -ακόμα- να ζω/ζήσω με μιά κάποια ποιότητα.. Κι η μαμά χάρηκε τόσο όταν πήγα να τη δω στην κλινική παύλα γηροκομείο, και της είπα ότι μόλις γύρισα από ταξίδι.. Μόνο που δεν με ρώτησε πού είχα πάει γιατί από γεωγραφία.. άστα, μην τα ρωτάς! Μόνο ο μπαμπάς -καλή του ώρα εκεί ψηλά που είναι- που ήταν ξυράφι στη γεωγραφία, θα την "στόλιζε" κανονικότατα τη μαμά, ότι "το παιδί είχε πάει, πού να σου πω τώρα και να καταλάβεις, κάπου μεταξύ Ευρώπης και Ασίας; Κάτσε και θα μας ξεναγήσει το παιδί όλους μαζί! Εσύ θυμήσου τις χώρες Γεωργία-Αρμενία!"
♡*•˛❤˛•*✰❤✰*•˛❤ * ❤˛•*✰❤✰*•˛❤˛•*♡
Foto: Pinterest
❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤
