✿ Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια...

~ το περιγιάλι ~

Η ομορφιά τού τοπίου μού κόβει την ανάσα. Δεν τολμώ να αναπνεύσω.
Η απεραντοσύνη τού Θεού βρίσκεται κάθε πρωί μπροστά μου.
Η όραση αποδεικνύεται η ισχυρότερη αίσθηση.

Τα μάτια μου είναι το μέσον για να περνούν εντός μου τα τοπία.
Ο σεπτεμβριάτικος ουρανός 

~μωρά/σύννεφα που καθρεφτίζονται στη θάλασσα~
περνά τα σύνορα τού μυαλού μου χωρίς διαβατήριο.

Έτσι, παράνομα κι αυθαίρετα, νιώθω τον ουρανό να κυλάει μέσα από 
το λαιμό μου κατευθείαν στον οισοφάγο. Κάθε κύτταρο του κορμιού μου
είναι σε κατάληψη. Καράβια, γλάροι, γρι-γρι, βυθός, όλα στριμώχνονται γλυκά..

 
για να χωρέσουν μέσα μου. Κι η θάλασσα, αχ, αυτή η θάλασσα τού φθινοπώρου,
μόνο σε κολονάτο ποτήρι θα της ταίριαζε να την πιείς... Σε ψηλό ποτήρι,
με μεγάλες δόσεις, να χωρέσει εκείνη η κρυστάλλινη ομορφιά της η πλανεύτρα, 
και -να δεις που το κάνει επίτηδες- κι όσο πιο Σεπτέμβρης γίνεται, τόσο πιο πλανεύτρα.

~Τα ζωτικά μου όργανα είναι ζωσμένα από κομμάτια ουρανό~

Από φτερουγίσματα περήφανων πουλιών που ξέρουν τι θα πει ελευθερία,
από μικρές παρέες ψαριών που κολυμπούν με τη σιγουριά τής ιδιοκτησίας.
Τα νερά είναι τόσο διάφανα, που θαρρείς πως, ανάμεσα σε μένα και στο βυθό, 
δεν παρεμβάλλεται τίποτα. Όλα είναι παράδεισος. Όλα είναι χρόνος άχρονος.

 
Κι όταν αφήνω κάθε μεσημέρι το περιγιάλι με μεγάλη δυσκολία,
οι σελίδες των βιβλίων έρχονται να συμπληρώσουν τα φθινοπωρινά μερόνυχτα.
Αμέτρητες σελίδες συντρόφεψαν το καλοκαίρι μου, με τέτοια φυσικότητα κι αρμονία,
που ούτε που το κατάλαβα πως ήρθε κιόλας το τέλος τής ξεγνοιασιάς...

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Κι Η Αναδημοσίευση

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤ ✰❤ ✰ ❤ ✰ ❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Art: Stephanie Lambourne ~ Lisandro Rota ~ Καλό φθινόπωρο με υγεία!

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤

✿ Κωδικός: άμα αργήσω, φάε...

                                                                     Μια ιδέα ~ Μια έμπνευση ✿ 

Ξύπνησε η Χαρχάλω χαράματα, ανέβηκε στη ζυγαριά νηστική, έριξε μια μούντζα στη ζυγαριά, η ζυγαριά ανταπέδωσε στο καπάκι, αυτό γινόταν κάθε πρωί. Ότι έχει το προνόμιο η Χαρχάλω να μουντζώνει.. να το ξεχάσει!

Η δεύτερη πράξη τού δράματος παίχτηκε στην κουζίνα, όπου η Χαρχάλω με μνήμη χρυσόψαρου, ξέχασε τί σκατά είχε δείξει η ζυγαριά (φταις μωρή, μονολογούσε), έφτιαξε τον γαλλικό καφέ της -τρομάρα της- κι άπλωσε στο τραπέζι κι ένα -γαλλικό πάντα- πρωινό, που είχε και στο χωριό της -not-

Λύσσαξε πρωί πρωί με δυο κρουασάν βουτύρου, μια κρέπα με σοκολάτα και μπανάνα, κι ένα Croque Monsieur (ψημένο ψωμί, ζαμπόν, τυρί, μπεσαμέλ, για τους υποανάπτυκτους) Croque Madame έτρωγε μόνο σ/κ

Ο Δεκέμβρης έδειχνε τα νύχια του, κι η Χαρχάλω ντυμένη ωσάν κρεμμύδι, μπήκε στο αυτοκίνητο τηλεφωνώντας στην κολλητή της την Παρδάλω: -"Καλημέρα κι άμα αργήσω, φάε!" -"Ναι, γιατί εσύ θα είσαι νηστική να υποθέσω! Όπα, όπα, τί είπες τώρα;; Το συνθηματικό μας; Την τελευταία φορά που το είχα ακούσει αυτό, είχες πάει στο Θιβέτ!" -"Τώρα πάντως πάω στη Θήβα στο σπίτι μου στο βουνό, αν εξαφανιστώ, ξέρεις εσύ, ε;" -"Αν είναι να 'σουν πιο ασφαλής στο Θιβέτ απ' ό,τι στη Θήβα, να το βράσω για!"

Μια ώρα μετά, η Χαρχάλω χαρχάλευε την κλειδαριά τού μικρού σπιτιού στο βουνό. Οργανωμένη ως τα μπούνια, είχε περάσει πρώτα μια βόλτα από τον κολλητό τού ναζιστοάδωνι, τον Μασούτη (η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος).. κι είχε καταφτάσει εδώ με του πουλιού το γάλα. 

Η ζυγαριά είχε μείνει στο σπίτι στην πόλη, γιατί αρκετά τής τα είχε μαζεμένα (τα κιλά). Φαγητά για έναν λόχο, τσεκ. Ξύλα για το τζάκι, τσεκ. Πιζζζζάμες με αρκουδάκια, τσεκ. Χριστουγεννιάτικο δέντρο, τσεκ. Φωτάκια για το δέντρο.. φωτάκια για το δέντρο;; Ωχ, στην αποθήκη θα 'ναι γαμώτο, που γίνεται τής μουρλής! Και έξω της μουρλής γινόταν: χιόνιζε!❄

Να δεις που πρώτα θα αλλάξει η χρονιά, και μετά θα βρω τα φωτάκια, την τύχη μου μέσα για αποθήκη! Το χαλασμένο σίδερο ατμού, η monopoly, τα κιάλια τής μαμάς, ένα κουτσό κομοδίνο, ένα πτώμα... ένα... πτώμα;;; ΕΝΑ ΠΤΩΜΑ;;; ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! -"Σκάσε μωρή χαρχάλω!" -"Ποιός είσαι, ποιός είσαι, ποιός είσαι εσύ που ξέρεις το όνομά μου;!;!;!" -"Το όνομά σου;;; Πες μου ότι σε λένε όντως Χαρχάλω!" -"Κι εσύ πες μου ότι είσαι όντως δολοφόνος κι έχεις κρύψει ένα πτώμα στην αποθήκη μου!" -"Ναι, δεν σε περιμέναμε κυρά-Χαρχάλω να σε υποδεχτούμε με δόξες και τιμές!" 

-"Και τί θα γίνει τώρα ρε..." -"Μπάμπης, χάρηκα!" -"Χαρχάλω, χέστηκα!" -"Καλά, δώσε μου τώρα το κινητό σου και βούλωστο μέχρι να σκεφτώ τί θα σε κάνω!" -"Μπάμπη, δε θα 'χουμε καλά ξεμπερδέματα!" -"Αυτό είχε πει και το πτώμα από δω, κι είδες την κατάληξη!" -"Ρε, άκου με που σου λέω. Αν αρχίσει να με ψάχνει η Παρδάλω..." -"Η ποιά; ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Τρελός παπάς σάς βάφτισε!" -"Εγώ πάντως μίλησα! Δωσ' μου ένα τσιγάρο. Δωσ' μου και φωτιά. Θεέ μου θα σε πάρω στην καυτή την αμμουδιά.. Όχι, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο.." -"Ξημερώνει κι εσύ δε λες να το βουλώσεις, κι όπου να 'ναι θα αρχίσει να βρωμάει κι ο κυρ-πτώμας από δω.. Άσε που η μουρλοπαρδάλω σου δε λέει να σταματήσει τα τηλέφωνα και τα μηνύματα"

-"Προσοχή, προσοχή! Σας ενημερώνουμε ότι το σπίτι είναι περικυκλωμένο από αστυνομικούς και καλά θα κάνετε να παραδοθείτε ήσυχα" -"Πάνω που βρήκα τα γαμημένα τα φωτάκια!" -"Κι εγώ πάνω που ετοιμαζόμουν να σου τα τυλίξω γύρω από τον τροφαντό σου λαιμό!" -"Στο είπα, δε θα 'χεις καλά ξεμπερδέματα" -"Να πας στο διάολο μωρή σαλούφα!" -"Να φας σκατά!"

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤ ✰ ❤ ✰  ❤ ✰ ❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Η συμμετοχή μου στις ιστορίες Μυστηρίου που εμπνεύστηκε ο φίλος Γιάννης τού Ηδύποτον

Foto: Pinterest ~ Κεντρική Ιδέα Πλοκής

Το παλιό οικογενειακό σπίτι στο ορεινό χωριό, έχει την αγάπη σας αλλά περιμένει και τη φροντίδα σας. Η κατάστασή του είναι κακή 

και εσείς σχεδιάζετε να το ανακαινίσετε. Βρίσκεστε ήδη εκεί αλλά ένα αναπάντεχο πρόβλημα καθιστά άμεσα αναγκαία την επίλυσή του. 

Ο μοναδικός / μοναδική, από τη γειτονική κωμόπολη, που θα ανέβει στο σπιτικό προκαλεί πραγματικό σοκ με την άφιξή του / της. 

Ίσως να μη περιμένατε ποτέ να βρεθεί απέναντί σας. Η ξαφνική χιονοθύελλα έχει τα δικά της σχέδια και θα σάς αναγκάσει 

να μείνετε εκεί, στον ίδιο κλειστό χώρο μέχρι να απεγκλωβιστείτε. Η νύχτα και το παρελθόν έρχεται ξανά. Τι μπορεί άραγε να κουβαλάει 

αυτό το πρόσωπο; Είχατε ποτέ σχέση μαζί του; ή μήπως προκύπτει μια έμμεση σχέση μαζί του; Τι μπορεί να φέρει; Τι μπορεί να αλλάξει; 

Μπορείτε να το αφήσετε στην άκρη;

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤

✿ *Τσή καπαρντίνας το κουμπί είναι τού πουκαμίσου...

 Τσή καπαρντίνας το κουμπί είναι τού πουκαμίσου,

ούλοι γαμιούνται σήμερο, σύρε κι εσύ γαμήσου!

Καλά, το έχετε καταλάβει ότι δεν πάμε καλά, έτσι; Λέω καμιά φορά τώρα τελευταία να γράψω κάτι για την επικαιρότητα, άλλα μάταια. Μέχρι να γράψω ένα κείμενο, έχει αλλάξει η επικαιρότητα κι έχω μείνει στο παρελθόν - μερικές ώρες μετά. Όλα/όλοι γύρω μας είναι κινούμενη άμμος.

Κι αφρικανική σκόνη, και στάχτη και μπούρμπερη, μη σου πω. Εκείνο που δεν αλλάζει σταθερά -σταθερή αξία- είναι κάτι ξεγυρισμένες ημικρανίες που έρχονται και μου κατσικώνονται κατακούτελα για μερικά συνεχόμενα 24ωρα και με στέλνουν στου διαόλου τη μάνα. Και τούμπαλιν. Η μάνα τού διαόλου με στέλνει με τη σειρά της ξανά πίσω στην αφρικανική σκόνη ζωή.

Διότι "άφρικα" είναι εδώ που ζούμε ρε φίλε, και πολύ βάζω να 'ουμ.. Δηλαδή απορώ, αν ήθελε να αποτυπώσει ο Νταλί το Ελλαδιστάν σε έναν πίνακα, τί σκατά θα έφτιαχνε; Ρε τί στραβοχυμένα ρολόγια κι αηδίες, εδώ εμείς έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. Η τέχνη τού σουρεάλ πέθανε, ζήτω το σουρεάλ. Ναι, αλλά ξέρεις, απ' αυτό το επικινδυνοριψοκίνδυνο σουρεάλ, που το σινεμά δεν είναι σε θέση να το αποτυπώσει ακόμη. Δεν -μας- προλαβαίνει αφού. Κάθε μας μέρα σ' αυτό το κινούμενο μπουρδέλο, είναι μιά ζωή ολόκληρη ενός μικροαστού Ασιάτη ή ενός αλκοολικού Βρετανού.

Άλλη πίστα. Κοιμόμαστε με έναν φόνο σε αστυνομικό τμήμα και ξυπνάμε με έναν που παριστάνει τον υπουργό Προστασίας τού πολίτη. Στο μεταξύ, ούτε υπουργός υπάρχει, ούτε προστασία, και σε λίγο, ούτε ένας πολίτης.

Εικονική πραγματικότητα. Λίγο πιο πέρα, είναι ένας που παριστάνει τον πρωθυπουργό, όταν δεν έχει πάει διακοπές στη Σίβα ή όταν θυμάται μια που παριστάνει τη γυναίκα του ή όταν δεν μας πουλάει φούμαρα ότι τσακώθηκε με έναν που παριστάνει τον επιχειρηματία (σκέτο). Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα στα δυό βουβάλια;; Ελπίζω ο ένας βούβαλος εκ των δυο, να μην το πάρει κυριολεκτικά και μου στείλει ραβασάκι τού τύπου: "*πρόσεξε γιατί εδώ πιο κάτω υπάρχει ένα ρέμα!" **Τρακέρνωωω!

Ε, κι από κάτω από τα βουβάλια, να 'σου και τα βατράχια (μπλιαχ τρελό, Παναγία μου!), ο ελληνικός λαός εν προκειμένω. Που κανονικά τού χρειάζεται εισαγγελέας τού γαμημένου λαού για τις γαμημένες επιλογές του, αλλά γάμα το κι αυτό, ο/η εισαγγελέας θα βγάλει λάδι -και- τον λαό.

Και τέλος, σε μιά ακρογωνίτσα, τυλιγμένη σαν ασβός, χωρίς να ενοχλεί κανέναν, έχει ρημαδοκαθίσει μια που παριστάνει την Πρόεδρο τής Δημοκρατίας. Στο μεταξύ, ούτε πρόεδρος υπάρχει, αλλά ούτε και δημοκρατία.. Δεν έχει ακούσει κανένας τη γαμωφωνούλα της, μόνο κάτι κακαρίσματα ενόσω κλωσάει ωραιότατα αυγά ημέρας. Κέρινο ομοίωμα! 

Ακροδεξιό απολίθωμα τού 2024 προ Χριστού.. Φήμες που θέλουν τη γάτα τής: ούτε-προέδρου-ούτε-τής-δημοκρατίας-κότας, να παράγει περισσότερο έργο κι από την ίδια την κότα, κρίνονται ως εξόχως αληθείς. 

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤✰❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Το ποιηματάκι στον τίτλο είναι δημώδες! ~ *Η ατάκα είναι από την ελληνική 

ταινία "πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης" ~ Όσο για το **τρακέρνω είναι 

"ρήμα/ρήση" τού επικίνδυνου γαμωμητσοτάκη στη βουλή ~ Art: Pinterest

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤

✿ Πάμε Eurovision μ' ένα..Ζάρι; Μη χάσετε άλλο ένα ταξίδι μου!

Προσοχή! Αν δεν δείτε αυτό το βίντεο, μην προχωρήσετε καθόλου 

πιο κάτω! Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=qxwaBKNcJZU

Ότι δε θα πω -και- εγώ την αποψάρα μου για την ελληνική συμμετοχή στην Eurovision, το ξεχνάτε! Γιατί; Δε είμαι εγώ ελληνίδα φορολογούμενη; 8,5 εκατομμύρια Έλληνες είπαν τη δική τους μαλακία, οι υπόλοιποι απλά δεν έχουν social. Το Σάττι Μαρινάκι, καλό παιδί κατά τα άλλα, το αποφάσισε

Και... το "ζάρι" ερρίφθη! Θα πάει λέει στην Eurovision. Αλλά πρώτα θα κάνει ένα video clip. Αμ, δεν ήξερε, δε ρώταγε; Τη βουτάνε οχτώ δημιουργοί, συν το Μαρινάκι εννιά (!), της πετάνε το.. "ζάρι", με την υποχρέωση να το κάνει video, όπου σύμφωνα με το story είναι μια που...

..τη χώρισε ο δικός της -ή μπορεί και όχι- που εκεί που ήταν χωρισμένοι ήταν και μαζί ταυτόχρονα (συνηθίζεται αυτό το μοτίβο αφού), πάνε και οι εννιά στο αεροδρόμιο, βουτάνε έναν τυχαίο τουρίστα, τον χώνουν μέσα σε ένα πειραγμένο όχημα από το ράλι Ακρόπολις, και καλά για ξενάγηση. Που αυτό ξενάγηση δεν το λες, απαγωγή το λες, ο τουρίστας τρομοκρατημένος στο πίσω κάθισμα, η Σάττι χαλλλαρά χαμογελαστή μπροστά, για την επιτυχημένη απαγωγή! Και βουρ για το Μοναστηράκι και την Ακρόπολη.

"ΝΑ μη θυμηθώ;" ότι έβλεπα το βίντεο και κόντεψα να τρελαθώ!

Η Σάττι σε παραλήρημα τη μια να χορεύει ραπ, την άλλη τσιφτετέλι, την παράλλη Στέλλα Κονιτοπούλου το 1996, από πίσω να ακούγονται πίπιζες, μπουζούκια, συνθεσάιζερ, αμανέδες, της Παναγίας τα μάτια, κι όλα αυτά ξεχωριστά ή μπορεί κι όλα μαζί. Ο τουρίστας παύλα θύμα απαγωγής ξεκάθαρα, να εξακολουθεί να στριφογυρίζει μέσα στο όχημα, η Σάττι να συνεχίζει να κυλιέται σαν ζάρι μεταξύ Πλάκας και hangover. 

Αίφνης (στον υπολογιστή μπροστά εγώ, ε;), αρχίζουν να πετάγονται στην οθόνη σουβλάκια, τσαρούχια, περικεφαλαίες (για να ικανοποιήσουμε και τους ναζιστοφασίστες ανά τον κόσμο αφού!), η γριά να χορεύει εκστασιασμένη στο νησί γιατί τής έκλεισαν το νοσοκομείο κι επανήλθε στην "ιατρική" τών μαντζουνιών! Ε, αν δεν το γλεντήσει τώρα η δόλια, μετά απ' αυτήν την εξέλιξη, πότε θα ξαναγλεντήσει γαμώ το κέρατο μου!

Κι εκεί πάνω, που έβγαιναν από την οθόνη τα τζατζίκια κι έσκαγαν ωσάν φισέκια μέσα στο σαλόνι μου (ξεκάθαρα, μας τρολάρεις κυρία Σάττι μου!), κι ενώ ο μόνος που δεν είχε εμφανιστεί ακόμα (στο σαλόνι μου) ήταν ο Πιτσίνιαγκας να κάνει ντουέτο με την Σάττι εκεί που λέει ο στίχος (ο ποιός;) τα τα τα ..βγαίνει σε ζωντανό διάγγελμα (όχι σαν τα fake τού μητσοτάκη) η Εύη Δρούτσα κι αρχίζει να μας ζαλίζει τού κώλου μας τ' αυτιά ότι τής έκλεψαν λέει τον...στίχο "τα τα τα" με τη διάσημη φωνή (;) 

του πανάγνωστου Πιτσίνιαγκα, εγώ να πάθω ξανά κόλλημα και να χορεύω στο σαλόνι (μαζί με τα τζατζίκια) "χτυπάει η καρδιά μου δυνατά τα τα τα, ας με ξυπνήσει κάποιος ρε παιδιά δια δια δια"... τα παίρνω στο κρανίο η γυναίκα και γυρίζω στη Δρούτσα (στο live της ακόμα αυτή) και της λέω δεν μας χέζεις μαντάμ, που θα μας χρεώσεις για στίχο (ΣΟΥ) το "τα τα τα"; Το τα τα τα δεν είναι στίχος, αντίλαλος είναι και τράβα και γαμη ζήτα πνευματικά δικαιώματα από τα βουνά! Και πετάγεται αυτή η έξαλλη σιχαμένη μέσα από την οθόνη, και τί μου λέει ρε παιδιά;! "Έτσι και κάνει και προκριθεί το κλεμμένο "τα τα τα" με την Σάττι, που εγώ έφτυσα αίμα για να το σκεφτώ (!) βρείτε καράβι ν' αρμενίσετε όλοι οι Ελληνάρες!"

Ότι οι Ευρωπαίοι "πέδιλο και κάλτσα" είναι ξετρελαμένοι 

με αυτό το τραγούδι, είναι καλό σημάδι γιατρέ μου; 😛😛

 

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤ ✰ ✰ ❤ ✰ ✰ ❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Ρε! Ψηφίστηκαν τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια! Τίποτα οι Ελληνάρες. Η Σάττι κι η Σάττι!

Art:Thomas Joseph ~ Gerald Witcomb

"Καλή επιτυχία Ελλάδα, καλή επιτυχία Μαρίνα Σάττι"

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση

Υ.Γ Μαυρίστε την συμμετοχή τού Ισραήλ! 

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤

✿ Γόβα στιλέτο...

Μια ιδέα ~ Μια έμπνευση

Κεντρική ιδέα πλοκής:

Μια γυναίκα επισκέπτεται έναν επώνυμο συγγραφέα. Τού κάνει μια ελκυστική πρόταση να της γράψει 

τη βιογραφία της. Ο συγγραφέας θα την αναζητήσει τις αμέσως επόμενες ημέρες για να προχωρήσουν. 

          Η γυναίκα όμως έχει εξαφανιστεί..

Η γόβα στιλέτο προηγήθηκε τής ανεπιτήδευτα κομψής κυρίας που βγήκε από ένα ασημί αυτοκίνητο πατώντας το πόδι της στο πεζοδρόμιο, μα το τρίξιμο -στις πλάκες τού πεζοδρομίου- έγινε αντιληπτό μόνο από τους αρουραίους κάτω από τη γη, που εκείνη την ώρα έπιναν τον πρώτο καφέ τής ημέρας. Πέρα από το τρίξιμο όμως, ήταν κι αυτό το μεθυστικό άρωμα..

..που όχι, δεν ήταν από τον καφέ τους, αλλά από αυτό το χαρακτηριστικό κράμα σανταλόξυλου και πούδρας, που μπορεί να μην ανάσταινε νεκρούς, σίγουρα όμως μεθούσε μέχρι τελικής πτώσεως, αρουραίους κι ανθρώπους.

Άνθρωπος ήταν κι ο Σταμάτης Αρνής, κι ας μην το μαρτυρούσε το επίθετο, που ήταν η αιτία να του λένε χαζοχαρούμενα, "χρόνια πολλά" κάθε Πάσχα! Για εκδίκηση κι αυτός, όχι μόνο δεν το άλλαξε, αλλά έγινε ένας από τους καλύτερους συγγραφείς ψυχολογικών θρίλερ. Ε, ναι. Όπως σε όλη την πλάση τριγύρω, πρώτα προηγήθηκε το άρωμα τής εν λόγω κυρίας -ήταν στη βεράντα ο Αρνής, τί θέτε;- και μετά ακούστηκε κι η βελούδινη φωνή: "κύριε Αρνή, κύριε Αρνή!, με όχι και τόσο βελούδινη φωνή: "άνοιξε καλέ!"

Τεκέ είχε ρημαδοκαταλήξει το σαλόνι τέσσερις ώρες μετά, αφού ο Αρνής και η Διάσημη είχαν κατεβάσει τα κέρατά τους. Τα τσίπουρα κι οι μπύρες -για μεζέ ούτε λόγος- τα τσιγάρα πάφα πούφα, η οικειότητα σα να γνωρίζονταν από πάντα, η Διάσημη είχε πετάξει τις δωδεκάποντες στον αέρα, κι είχαν σταθεί η μια εδώ κι η άλλη.. ακόμα να τη βρει, ο δε Αρνής είχε ανοίξει τα γιουτιούμπια κι από το "γιατί δε με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς" μέχρι το "στ' ορκίζομαι Βαγγέλη μου, Βαγγέλη να σε θάααααψω, αυτή θα την εκδικηθώ, αυτή θα τήνε κάψω", τρία πακέτα τσιγάρα δρόμος. Ντίρλα την έκλεισαν τη συμφωνία: "Αρνή θα μου γράψεις τη βιογραφία;" "Ναι" απάντησε ο χαλβάς γιατί είχε αρχίσει και να τη ψιλογουστάρει τη μεγαλοκοπέλα. Η νύχτα τον βρήκε μόνο ωσάν λεμόν(ο)ι

Το πρωί ξεμεθυσμένος (πάει την έκλαψε) να ψάχνει το χαρτί με το τηλέφωνο τής Διάσημης, και να πέφτει πότε σε γόπες και πότε σε άδεια μπουκάλια μπύρας, αλλά ακόμα κι όταν το βρήκε -κάτω από ένα τασάκι- σα να μην το είχε βρει ποτέ ήταν, αφού η κλήση του προωθούνταν! Νταν!!

Ένας πικρός καφές τον έφερε στα ίσα του -λέμε τώρα- κι άρχισε να αχνοθυμάται ότι η Διάσημη τού είχε τονίσει να το ράψει το στόμα του μετά τις αποκαλύψεις τής πρότερης ζωής της (βίος και πολιτεία η Διάσημη), που από τη μια τον είχαν ψιλοφτιάξει, αλλά από την άλλη είχε μείνει μαλάκας...

Ανασκαλεύοντας σουξέ τής εποχής του, πέντε μήνες μετά, κι ακούγοντας το διάσημο (τότε) "τί είχαμε τί χάσαμε ψωλέω σε ξεχάσαμε".. είπε διάσημο και χτύπησε καμπάνα μέσα στο κεφάλι τού Αρνή, αφού θυμήθηκε τη Διάσημη καψοκαλύβω που ήρθε, μέθυσε, κι απήλθε, κι έκτοτε δεν την αναζητούσε μόνο η Κατερίνα Καινούργιου, ο Ερυθρός Σταυρός, ο Νίκος Ευαγγελάτος (οικογενειακώς αυτοί!), οι αρουραίοι, μα κι ο ίδιος ο Αρνής!

Δώδεκα φορές είχε ακούσει από το πρωί τα κάλαντα, παραμονή Χριστουγέννων γαρ, είχε αρχίσει να ψιλοτσιτώνει ο Αρνής. Εντάξει το έθιμο, αλλά νισάφι πια. Ένα δέντρο είπα να ρημαδοστολίσω κι εγώ τόσα χρόνια μετά, μου τα σπάσατε τα νεύρα. Με την πρώτη λάμπα τής νύχτας και υπό βροχή, χτύπησε για 13η φορά το κουδούνι. Άι σιχτίρ για κάλαντα, μονολογούσε ανοίγοντας, και κρατώντας ακόμα την πρίζα τών φωτακίων..

"Να τα πούμε;" τον ρώτησε ο μεσήλιξ που στεκόταν στο κατώφλι κρατώντας ένα καπέλο κι ένα μπουκάλι. -"Δε λες αλήθεια ρε φίλε! Σε κόβω πενηντάρη, κι ακόμα λες τα κάλαντα; Ρε μπας και είσαι κυριλέ κλέφτης; Καλό βόιδι κι εγώ, μου χτυπάνε κι ανοίγω στον κάθε τυχάρπαστο, μέρα που 'ναι!" -"Ε, όχι και τυχάρπαστος το κολλητάρι ρε Αρνή!" -"Ναι, σε ήξερα και πέρσι" -"Και πέρσι όχι, αλλά από το καλοκαίρι σίγουρα" -"Ή εγώ έχω άνοια ή εσύ είσαι απατεώνας" -"Αρνή, χαλάρωσε αγόρι μου και φέρε δυο ποτήρια, έχω φέρει τσίπουρο" -"Ε, κι όποιος μού φέρνει τσίπουρο, πα 'να πει ότι τον ξέρ.." -"Όχι, δεν τον ξέρεις. Αλλά τον ήξερες. Κάποτε" -"Μίλα καθαρά γιατί καλώ την αστυνομία" -"Γιατί δε με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς" -"Ψαράς;" -"Ψαράς όχι, αλλά Διάσημη μια φορά, ήμουνα..." -"Και τώρα τί είσαι δηλαδή; δηλαδή.. το νιώθω να μου 'ρχεται το εγκεφαλικό.." -"Αρνή, ήρθα να σου δώσω το φινάλε για το βιβλίο σου, ρε φίλε!" -"Το οποίο;" -"Το οποίο είμαι εγώ ολόκληρη! Ή μάλλον.. ολόκληρος! Ρε Αρνή, ρε θηρίο, δε χάρηκες που βρήκα επιτέλους την ταυτότητά μου η Διάσημη;"

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤✰❤✰❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Η συμμετοχή μου στις ιστορίες Μυστηρίου που εμπνεύστηκε ο φίλος Γιάννης τού Ηδύποτον

Art: Paco Yao ~ Lisa Lach-Nielsen

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤