Λουλουδάκι από το μάθημα ζωγραφικής και...άλλα

Τελευταία μ΄έχει πιάσει μανία με την ακουαρέλα,μάλλον γιατί το αποτέλεσμα είναι άμεσο.
Μου φαίνεται αρκετά δύσκολη,δεν έχω πάντα επιτυχία.Με κάποια βιβλία,που έχω,προσπαθώ να δοκιμάσω διάφορες τεχνικές.

Αυτή τη φορά έκανα-σαν καλή μαθήτρια-το σχεδιάκι,που μας έδωσε η δασκάλα,η Μαρία.

Διάλεξα το νάρκισσο,για το μεθυστικό άρωμά του και γιατί είναι της εποχής.Εδώ το φυτό βρίσκεται σε αυλές,αλλά είναι και αυτοφυές-το λένε ίτσα.
Με ακουαρέλα η δική μου απόδοση-πώς σας φαίνεται;

Αυτά τα λουλούδια έγιναν χωρίς σχέδιο,πάντα δοκιμές κάνω.


Άλλες δυο μικρές απόπειρες.

Βραβεία και δωράκι

Πολλά βραβεία μαζεύτηκαν και είπα να κάνω μια ανάρτηση για όλα και να ευχαριστήσω τις φίλες,που μου τα πρόσφεραν.

Τα δυο πρώτα είναι από τη γλυκιά Ρεβέκκα.
Με την παραλαβή πρέπει να γράψω κάτι για μένα,για να με γνωρίσετε καλύτερα.Δε θα ακολουθήσω τη γνωστή σειρά απαντήσεων,θα είμαι πιο συνοπτική.

Γενικά είμαι μοναχικό άτομο,αρκετά κυκλοθυμική,μ΄αρέσει να ονειρεύομαι,παθιάζομαι με την πολιτική και υποστηρίζω με επιμονή τις απόψεις μου.

Προσπαθώ να χαμογελώ ακόμη κι όταν πιέζομαι,είμαι αναβλητική(κι αύριο μέρα είναι),τρελαίνομαι για γλυκά,μισώ την αχαριστία,είμαι νευρική και ξεσπάω με το παραμικρό,αλλά αμέσως μου περνάει.Αγαπώ ιδιαίτερα το λευκό,τη Φρίντα μου(το σέτερ μας) και είμαι γεμάτη φοβίες.


Το βραβείο με τα δεντράκια μου το χάρισε το Μαράκι και συμβολίζει την οικογένεια,την παρέα και το δέντρο της ζωής.
Μου άρεσε πολύ και όλο έλεγα-δε θα το αποκτήσω ;

Το μουσικό βραβείο είναι χαρισμένο από την Άρτεμη,τη γλυκιά κόρη της Ξανθής(συνταγές της Ασπρούλας) και τη φίλη μου την Έφη.
Πέντε αγαπημένα τραγούδια,όσα μπορώ να θυμηθώ,γιατί ποτέ δε συγκρατώ τίτλους-έψαξα πολύ,για να τα βρω.

"Μάτια μου μεγάλα" Χάρις Αλεξίου
"Tango to Evora" Loreena McKennitt
"Ερωτικό(με μια πιρόγα)" Μανώλης Μητσιάς
"Πολίτικη κουζίνα-a touch of spice" Ευανθία Ρεμπούτσικα
"Κάρμεν"Μπιζέ με τη Μαρία Κάλλας

Τα βραβεία τα χαρίζω με αγάπη σε όσες φίλες θα ήθελαν,να τα έχουν στολίδια στο σπιτάκι τους.

Ρεβέκκα,Μαράκι,Άρτεμη,Έφη σας ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σας!

********************

Ένα μοναδικό βραβείο αγάπης,που έστησε μοναδικά για όλες τις φίλες της η Βίκυ(Ποδηλάτισσα).
Ευχαριστώ πολύ!

********************

Αυτό το υπέροχο δωράκι καρδιάς,που με περίμενε πολλές μέρες είναι από τη Θαλασσένια,τη συντοπίτισσα.Ξεχωριστά χρυσάνθεμα,που η αγάπη δεν τα αφήνει να μαραθούν.

Θαλασσένια,υπόσχομαι πως θα τα κρατήσω πάντα όμορφα κι ανθισμένα!
Σ΄ευχαριστώ πολύ!

Όλα σε 1 ή πώς πέρασα στην Αθήνα

Σαν θέμα έκθεσης ο σημερινός μου τίτλος,αλλά θα προσπαθήσω να χωρέσουν όλα,όσα έζησα αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα.
Τρέξιμο πολύ,για να μπορέσω ν΄ανταποκριθώ σε όλες τις υποχρεώσεις και ήταν πολλές,πέρα απ΄αυτές που θα αναφέρω.
Η πρώτη συνάντηση ήταν με μια φίλη από τα παλιά,με την Μαριλένα-Ισημερία,η πρώτη blogοφίλη,που γνώρισα από κοντά.Είχαμε κάποια χρονάκια να τα πούμε ,μόνο με το τηλέφωνο επικοινωνούμε τακτικά.
Ξεκινήσαμε από το γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών και μετά για καφεδάκι και κουβεντούλα.
Μαριλένα μου,μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο,την επόμενη φορά-εντάξει;

Το Σάββατο μια φίλη έριξε την ιδέα για επίσκεψη στο μουσείο Μπενάκη για την έκθεση του Σόρογκα "50 χρόνια ζωγραφική",αλλά δεν ήταν τυχερό να την απολαύσουμε,γιατί οι υπάλληλοι απεργούσαν.
Από την Πειραιώς βρεθήκαμε αρχές Μιχαλακοπούλου,για να δούμε το "Τhe artist",μια ταινία φόρος τιμής στη χρυσή εποχή του σινεμά.
Μπορεί να μας ξενίζει ο βωβός,ασπρόμαυρος κινηματογράφος στη σημερινή εποχή της πολυχρωμίας,της ομιλίας,των εφέ.
Μια ταινία απλή,βασισμένη στην έκφραση,την κίνηση και τη μουσική.
Αν αγαπάτε-όπως εγώ- το παλιό,ασπρόμαυρο σινεμά βωβό ή με ομιλία σίγουρα θα γοητευτείτε,θα γελάσετε,θα συγκινηθείτε.
Έφτασε επιτέλους το κυριακάτικο πρωινό για τη μεγάλη συνάντηση.Μέρα βροχερή,αλλά ποιος δίνει σημασία;Νωρίς ξύπνησα,ετοιμάστηκα και πολύ σύντομα βρέθηκα στην Αποστόλου Παύλου,στο Θησείο.
Πάνω κάτω το δρόμο,δεν έβρισκα τη "Θέα",είχα ξεχάσει τον αριθμό.Αφού ρώτησα και απάντηση δεν έπαιρνα,τηλεφώνησα σπίτι και...βρέθηκα στο δεύτερο όροφο...τι ομορφιές,πού να πρωτοκοιτάξεις!
Όλα τέλεια διακοσμημένα και φροντισμένα από τις διοργανώτριες της συνάντησης.
Εξαιρετικός ο μπουφές,τίμησα πολλά από τα θαυμάσια εδέσματα,δημιουργίες των foodbloggers.

Η πίτα περιμένει την τυχερή,που ήμουν εγώ.Δεν το πίστευα,τέτοια τύχη πρώτη φορά!
Τα δωράκια από τα κορίτσια των "Συνταγών καρδιάς".Ένα κουτάκι πήρα μαζί μου,το περιεχόμενο έγινε ανάρπαστο,ειδικά οι καριόκες-τα σοκολατένια καριόκες δεν ήταν ή κάνω λάθος;
Γνώρισα από κοντά το Μαράκι,τη Βάσια,τη Μέτη και συνάντησα πάλι την Αμαλίτσα.Μόνο το Ελενάκι έλειπε,μια άλλη φορά ελπίζω να συναντηθούμε.
Συναντηθήκαμε για άλλη μια φορά με την Ξανθή,γνώρισα και την κορούλα της,κέρδισα και μια μαρμελαδίτσα της,που άφησα στα παιδιά.
Στη συνάντηση αυτή ειδωθήκαμε με φίλες,που τα λέμε μέσα από σπιτάκια μας και με άλλες,που καθόλου δεν ήξερα.
Εκεί ήταν και η "Γιαγιά Αντιγόνη",μια εξαιρετική παρουσία,που διαβάζω και θαυμάζω τη μοναδική γραφή της.
Χάρηκα πολύ που γνωριστήκαμε με τη "Mari plateau",ελπίζω να τα λέμε συχνότερα.
Έχω φτιάξει μια λίστα από τις καινούριες γνωριμίες και σιγά σιγά θα τις επισκεφτώ.

Βιβή και Νίκη ευχαριστώ,που μου δώσατε την ευκαιρία γι΄αυτή τη συνάντηση!

*******************************************************************************

Με την επιστροφή από τη συνάντηση ετοιμαστήκαμε με την κόρη μου για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα.
Φτάσαμε αρκετά νωρίς και βρεθήκαμε πολύ κοντά στην πλατεία,όπου δεν άργησαν να πέσουν δακρυγόνα αρκετά κοντά μας.Υποχωρήσαμε με όλους τους άλλους,η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να γίνεται αποπνικτική.
Βρεθήκαμε Βουκουρεστίου και Σταδίου γωνία.Πάλι τα ίδια κι εδώ.Για πότε διέλυσαν το πλήθος με τη συνεχή ρίψη δακρυγόνων.Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά βουλή,τα μάτια να τρέχουν,η αναπνοή να κόβεται,ο κόσμος να σε παρασύρει...ευτυχώς η κόρη μου με κρατούσε γερά,δεν μπορούσα ν΄αναπνεύσω.Από το τσούξιμο με έσωσε το βαλσαμάκι χειλιών,το άπλωσα παντού στο πρόσωπο.
Αναζητήσαμε ένα χώρο πιο ευρύχωρο κι ανεβήκαμε προς τα Προπύλαια,όμως κι εδώ τρέξιμο και δακρυγόνα.Συνεχίσαμε προς τα πάνω στην Ακαδημίας,στο χώρο του πνευματικού κέντρου....

Μια ειρηνική,πάνδημη διαμαρτυρία,που δολίως διέλυσαν,γιατί δεν ήθελαν να ακουστεί η φωνή των ανθρώπων,που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά,στην ελευθερία,το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και όχι στην πατρονία και καταδυνάστευση των δήθεν φίλων και εταίρων μας.

Το βαλς των χαμένων ονείρων

Μια αναδρομή με την υπέροχη,μοναδική μουσική του Χατζιδάκι,που αγγίζει τις καρδιές μας.

Θα σας κρατά συντροφιά,όσο θα απουσιάζω.Αύριο πηγαίνω στην Αθήνα,λίγο νωρίτερα για τη συγκέντρωση,αλλά ο καιρός δεν πάει καλά και δε θέλω να τη χάσω.
Θα ξαναβρεθούμε την επόμενη εβδομάδα.

Φιλιά σε όλες!

Ακουαρέλα ψευτο-μπατίκ

Το batik αποτελεί την πιο γνωστή και φημισμένη τεχνική βαψίματος πάνω σε ύφασμα.
Ιστορικά τη συναντούμε στην Ινδονησία,τη Μέση Ανατολή,απ΄όπου εξαπλώθηκε σ΄όλο τον κόσμο.
Με τον ίδιο όρο ονομάζουμε και το ύφασμα,που έχει υποστεί τη συγκεκριμένη επεξεργασία.
Η τεχνική αυτή χρησιμοποιεί κερί και βαφή.Πρώτα καλύπτονται με κερί οι περιοχές,που θέλουμε να μείνουν άβαφες και στη συνέχεια βάφεται το ύφασμα.Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για να επιτύχει το σχέδιο.

Η υδατογραφία batik έχει υιοθετήσει αυτή την παραδοσιακή τεχνική και γίνεται με τα χρώματα ακουαρέλας και κερί πάνω σε ριζόχαρτο.



Η τεχνική της ακουαρέλας ψευτο-batik, που ανακάλυψα στο διαδίκτυο, δε χρειάζεται κερί παρά μόνο χρώμα.

Παίρνουμε το χαρτί ακουαρέλας ,αν θέλουμε σχεδιάζουμε με μολύβι-έντονη γραμμή-και το τσαλακώνουμε.

Στη συνέχεια το βυθίζουμε σε μπολ με νερό ,ώστε να βραχεί καλά μέχρι το εσωτερικό του.

Βγάζουμε από το νερό και το ανοίγουμε προσεκτικά μη μας σκιστεί.Το απλώνουμε σε επίπεδη επιφάνεια και το στερεώνουμε με χαρτοταινία.
Έτοιμο για ζωγραφική.
Ακολουθούμε την τεχνική της ακουαρέλας-καλύτερα αποτελέσματα έχουν τα σκούρα χρώματα στο φόντο.

Μ΄αυτή την τεχνική έφτιαξα τις πιο κάτω ακουαρέλες.

Πώς σας φαίνεται η τεχνική;







Καλό Σ/Κ!

Άσπρη μέρα

Από χθες μας επισκέφθηκε το χιόνι-όχι που θα γλυτώναμε.
Μια ελπίδα έτρεφα,αλλά η ΕΜΥ ήταν κατηγορηματική και επαληθεύτηκε.
Χιονίζει περισσότερο σήμερα και το κρύο είναι φοβερό,γι΄αυτό μέχρι το μπαλκόνι βγήκα για μια γρήγορη φωτογράφιση.

Μια άποψη του χωριού,ψηλά το γυμνάσιο-λύκειο,
από το πίσω μέρος οι ελιές και τα δέντρα,
η θάλασσα ούτε που φαίνεται πια,κάπου στο βάθος δεξιά είναι.
Η μουσμουλιά της γειτόνισσας,
Το πευκάκι μου στο μπαλκόνι,
τα γιασεμιά μου και
από τη βόρεια πλευρά,που έχει περισσότερο χιόνι.

Το γαλάζιο δέντρο

Το δικό μου δέντρο γαλάζιο το φαντάστηκα.
Ο σπόρος του έπεσε πάνω σε έδαφος σκληρό,πετρώδες,αλλά βρήκε τη δύναμη ν΄αρπαχτεί από τα βράχια και άρχισε να ριζώνει ,να πετάει ένα ένα τα κλαδάκια του,να απλώνει το φύλλωμά του.
Αποχρώσεις του μπλε στόλισαν τα κλαδιά,από το γαλάζιο του ξάστερου ουρανού στο μπλε της θάλασσας και των νερών κι ακόμη στο βαθύ μπλέ των ωκεανών.

Μεγάλωσε το δέντρο έριξε τα κλαδιά του προς τ΄αριστερά,
προς τα δεξιά,
αναπτύχθηκε κι άπλωσε κορυφή ψηλά.
Χόρευαν τα φύλλα του στο αεράκι,γίνονταν ένα με το γαλάζιο-μπλε ,χάνονταν στο στερέωμα.
Δέσποζε σ΄έναν τόπο τραχύ,αγνάντευε την πόλη χαμηλά στο βάθος,έγινε το σύμβολό της.


Το δικό μου δέντρο το έφτιαξα πάνω σε γυαλόξυλα κολημμένα.Η επιφάνεια απέκτησε υφή με στόκο και το ζωγράφισα με σπάτουλα.
Διάλεξα το μπλε χρώμα για το συμβολισμό του,γιατί μ΄αρέσει.
Περισσότερες πληροφορίες για το χρώμα θα βρείτε στο blog parakelsos.