Άνοιξη και καλοκαίρι είναι εποχές τέλεσης γάμων.Ένα έθιμο,που έρχεται από πολύ παλιά,είναι τα προικιά και η έκθεσή τους πριν το γάμο.Σε πολλά μέρη ,όπως και στην Αγία Άννα,τηρείται μέχρι σήμερα.
Προικιά είναι (ήταν αν προτιμάτε) το σύνολο των εσωρούχων, ρούχων, σεντονιών, υφασμάτων, πλεκτών, πετσετών, τραπεζομάντηλων,και λοιπών αντικειμένων,που η νύφη έπαιρνε και αποτελούσαν έναν από τους βασικούς παράγοντες σ΄ένα γάμο.
Η συγκέντρωσή τους ήταν δύσκολη και δαπανηρή. Κάποια δε από αυτά απαιτούσαν πέρα από τα χρήματα για την αγορά τους και πολλή προσωπική εργασία π.χ. το κέντημα με ¨ψιλοβελονιά¨, ή ύφανση στον αργαλειό.
Όταν πλησίαζε η ημερομηνία του γάμου,όλα έπρεπε να είναι έτοιμα.
Αντίθετα με την προίκα,που αποτελούσε μέριμνα όλης της οικογένειας, τα προικιά ήταν καθήκον της μάνας. Η προίκα υπό μορφή περιουσίας, χωράφια, αμπέλια, δεν ήταν υποχρεωτική προς την κόρη τους, ενώ τα προικιά έστω και λίγα δεν έλειπαν από καμιά κοπέλα τη στιγμή του γάμου της.
Τα χοντρά,υφαντά (σκουτιά) ρούχα, κουβέρτες, αντρομίδες, παντανιές, σαϊσματα και άλλα τα έβαζαν πάνω σε ένα μπαούλο διπλωμένα ωραία,μέσα στις δίπλες τοποθετούσαν δαφνόφυλλα (βάγια) και τα έστηναν γιούκο.
Τα άλλα ασπρόρουχα και κεντήματα τα έβγαζαν από τα μπαούλα, τα φρεσκοσιδέρωναν, τα δίπλωναν και τα άπλωναν σε σχοινιά με τη σειρά, από εσώρουχα μέχρι σεντόνια και άλλα καλύμματα.
Στα προικιά υποχρεωτικά συμπεριλαμβάνονταν δύο μπαούλα, τα οποία γέμιζαν με τα ψιλά ρούχα. Επίσης υποχρεωτικά ήταν τα χαλκώματα, καζάνι ,ταψιά, τηγάνια, τσουκάλι, σίδερο και σιδεροστιά (πυροστιά)
Οι δυο πρώτες φωτογραφίες είναι από το λαογραφικό μουσείο Αγίας Άννας Δ.Χ. Σέττας.
Οι υπόλοιπες από σύγχρονο γάμο,στον οποίο ήμουν καλεσμένη
Προικιά είναι (ήταν αν προτιμάτε) το σύνολο των εσωρούχων, ρούχων, σεντονιών, υφασμάτων, πλεκτών, πετσετών, τραπεζομάντηλων,και λοιπών αντικειμένων,που η νύφη έπαιρνε και αποτελούσαν έναν από τους βασικούς παράγοντες σ΄ένα γάμο.
Η συγκέντρωσή τους ήταν δύσκολη και δαπανηρή. Κάποια δε από αυτά απαιτούσαν πέρα από τα χρήματα για την αγορά τους και πολλή προσωπική εργασία π.χ. το κέντημα με ¨ψιλοβελονιά¨, ή ύφανση στον αργαλειό.
Όταν πλησίαζε η ημερομηνία του γάμου,όλα έπρεπε να είναι έτοιμα.
Αντίθετα με την προίκα,που αποτελούσε μέριμνα όλης της οικογένειας, τα προικιά ήταν καθήκον της μάνας. Η προίκα υπό μορφή περιουσίας, χωράφια, αμπέλια, δεν ήταν υποχρεωτική προς την κόρη τους, ενώ τα προικιά έστω και λίγα δεν έλειπαν από καμιά κοπέλα τη στιγμή του γάμου της.
Τα χοντρά,υφαντά (σκουτιά) ρούχα, κουβέρτες, αντρομίδες, παντανιές, σαϊσματα και άλλα τα έβαζαν πάνω σε ένα μπαούλο διπλωμένα ωραία,μέσα στις δίπλες τοποθετούσαν δαφνόφυλλα (βάγια) και τα έστηναν γιούκο.
Τα άλλα ασπρόρουχα και κεντήματα τα έβγαζαν από τα μπαούλα, τα φρεσκοσιδέρωναν, τα δίπλωναν και τα άπλωναν σε σχοινιά με τη σειρά, από εσώρουχα μέχρι σεντόνια και άλλα καλύμματα.
Στα προικιά υποχρεωτικά συμπεριλαμβάνονταν δύο μπαούλα, τα οποία γέμιζαν με τα ψιλά ρούχα. Επίσης υποχρεωτικά ήταν τα χαλκώματα, καζάνι ,ταψιά, τηγάνια, τσουκάλι, σίδερο και σιδεροστιά (πυροστιά)
Οι δυο πρώτες φωτογραφίες είναι από το λαογραφικό μουσείο Αγίας Άννας Δ.Χ. Σέττας.
Οι υπόλοιπες από σύγχρονο γάμο,στον οποίο ήμουν καλεσμένη
