Narince

Böyle olur blogcunun vedası. Veda dediysem, öyle temelli değil, dinlenecek kadar. Dinlencemiz ne kadar sürer bilmiyorum. Toparlanma telaşesi arasında aceleye gelmiş olsa da yeni gönderim, çokça fotoğrafla süslemiş bulunuyorum. Bulur da bağlanabilirsem; kablosuz ağlarla sizlere göz atmaya çalışacağım. Kendinize iyi bakın değerli blog komşularım. Görüşmek üzere, sağlıcakla kalın.

Bugün, yarın derken gecikti patates kullanılmış ay çörekleri. Daha öncekilerin yalnızca hamurunda yer alan patates bu sefer, iç harçta peynire arkadaşlık ediyor. İlk gün biraz çıtır çıtır sevenleri, ertesi gün ise yumuşak çörek sevenleri mutlu ediyor. Yıllar önce ilk yaptığımda taze soğanlar beni tereddüte düşürmüş olsa da, sonrasında bu çörekleri çok sevdik ve sıkça yapar olduk. İşte tarife:

Hamuru İçin:

1 su bardağı yoğurt

1 su bardağı sıvıyağ+ erimiş tereyağ

1 yumurta (sarısını ayırın)

1 paket kabartma tozu

Alabildiğince un

Tuz

İçi İçin:

100gr. beyaz peynir

4 adet patates

Maydonoz

3 adet taze soğan

Yapılışı:

Genişçe bir kaba yağı, yoğurdu, yumurta akını ve kabartma tozunu koyup, karıştıralım. Elenmiş unu ve tuzu azar azar katarak, kulak memesi yumuşaklığında bir hamur yoğuralım. Hamuru on beş dakika dinlendirelim.

Patatesleri haşlayıp, rendeleyelim. Ezilmiş beyaz peynir ve kıyılmış maydonozu, taze soğanın yeşil kısımlarını ekleyelim. Hamurdan yumurta iriliğinde parçalar koparalım. Hafifçe unlanmış bir zeminde çay tabağı genişliğinde açalım. Hazırladığımız harcı hamurun bir kenarına uzunca İki ucunu içe doğru büktürerek ay şekli verelim.

Ayırdığımız yumurta sarısını çöreklerin üzerine sürüp, susam, çörekotu serpelim. Hafifçe yağlanmış fırın tepsisine dizip önceden ısıtılmış 200 derece fırında pişirelim. Fırından çıktıktan bir iki dakika sonra hafifçe su serpelim ve üzerini temiz bir bezle örterek dinlendirelim. Mayalı veya mayasız olsun hemen hemen bütün börekve çöreklerde yumuşaklığı sağlamak için bu yöntemi hepimiz kullanıyoruz değil mi?

Fast Food kültüründe başı çekse, diyetisyenler kızartmasını yılda bir kez ya yiyin ya yemeyin dese de hayranım ben ona. Oturtmasını,salatasını, çorbasını, kavurmasını, dolmasını yapıyor, hamur işlerinde özellikle börekte ve çörekte iç olarak kullanıyor , fırın yemeklerine, püresiyle ete ve tavuğa arkadaş ediyoruz . Köfte ve patates ikilisi her çocuğun favori yemeği. Kumpiri evde de yapıyor, çeşit çeşit malzemeyle arttırıyoruz lezzetini. Tazecik , ince kabuklu altın sarısını pazarlarda görünce gözüm kalıyor, hangisini alsam, hangisini? Salatası çeşit çeşit malzemeyle, farklı soslarla, yoğurtlu, mayonezli, bezelyeli, turşulu, üç katlı, beş katlı, bilmem kaç şekilde yapılsa da üstte gördüğünüz haliyle sevgilimdir. Yeşil soğan, maydonoz, dereotu, rendelenmiş havuç, sivri biber, kırmızı lahana, biraz ince doğranmış marulun eşlik ettiği haşlanmış ve doğranmış patateslere, zeytinyağı, bolca limon, tuz ve rengini karartmayacak kadar karabiber ekleyip bir güzel karıştırdınız mı tamamdır patates salatanız.

Ya anılardaki patates keyfimiz? Anneciğim her yıl salça kaynatırdı koca koca kazanlarda, yine aynı kazanlarda kavanozlara pay ettiği fasulye konservelerini . Bahçeye yaktığı ateşte işi bitip de ateş köze dönüştüğünde evden getirdiğimiz küçük patatesleri gömerdik. Kısa bir bekleyişten sonra közlerin arasından çekip çıkardığımız patatesleri, çoğunlukla kabuklarını soymadan, tuzlayıp yerdik; ellerimiz ve bütün suratımız kara, kapkara.