Έφτασε η μεγάλη στιγμή
Θα ξεκινούσε η παρέλαση
Τα κορίτσια, ήταν από χθες, όλη μέρα στη κομμώτρια, να φτιάξουν μαλλί, λίγο ρουζ, ότι απαιτείται τέλος πάντων για την περίσταση.
Τα στεφάνια κατ ετέθησαν ενδόξως και υπερηφάνως, η μπάντα ΔΕΝ ήρθε, μας "έφαγε" η Ιερή μας πρωτεύουσα. Αλλά τι πρωτεύουσα θα ήταν δίχως μπάντα;
Ίσως του χρόνου...
Το χρέος των "επισήμων" είχε εκπληρωθεί, δεν έμενε πια παρά να ανταμειφθούν για τον κόπο τους.
Θα ανέβαιναν στο βάθρο, ΤΩΝ "ΕΠΙΣΗΜΩΝ",
ο λαός θα τους καμάρωνε, θα τους επευφημούσε, ε δεν είναι και λίγο πράμα, δεν βλέπεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, τόσους άρχοντες μαζεμένους.
Η παρέλαση, ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, θα απέδιδε τιμές, με ένα έξυπνο νεύμα του διμοιρίτη, με ένα αποφασιστικό σήκωμα του δεξιού του χεριού, η "εκπαιδευμένη παρέλαση",
θα ήξερε πως έφτασε η μεγάλη στιγμή, το πέρασμα από το ΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ.
Όλα πήγαιναν καλά, επομένως ήγγικεν η στιγμή, η "ηγεσία", να πάρει τη θέση,
και Ω!! γέγονε
Δεν ήταν όλοι, ήταν όμως οι ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΙ
ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ
Αλλά... αυτός στα δεξιά, ο τσουποτός, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;;;
Μου θυμίζει κάτι, αλλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;
Ποιος;
ααααα... μάλιστα, δίκιο έχεις
είναι ο ...