ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : BLOGS & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

BLOGS & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

Το παρακάτω είναι είναι ένα μήνυμα που μου έστειλε ένας συνάδελφος blogger με αφορμή την ανάρτηση αυτού του blog Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XLI και σας το παρουσιάζω και σε σας για να γνωρίσετε καλύτερα τους blogger που έμαθα να αγαπώ, να εκτιμώ, και να ακολουθώ τον δρόμο που ορίζει το παράδειγμα τους. Είναι υπέροχο να βλέπεις άτομα να περπατούν πάνω από τον Βούρκο που αρχίζει να μοιάζει πλέον η διαδικτυακή μελισσοκομία, χωρίς να λερώνονται, λες και υπερίπτανται μερικά εκατοστά πάνω από αυτόν. Μια σύντομη απάντηση μου (σύντομη για μένα χα χα χα) ακολουθεί το μήνυμα του που σε μεγάλο βαθμό εκφράζει και τα δικά μου συναισθήματα και απόψεις.

Πολλά είπα και πάλι, στο ψητό χωρίς άλλες χρονοτριβές.

Παίρνω αφορμή από την ανάρτηση σου, όπου σε ρωτάει κάποιος για ποιο λόγο δεν έχεις διαφημίσεις στο blog σου.

Νομίζω ότι όλοι με τον κοινό νου, καταλαβαίνουν ότι σε ένα Μελισσοκομικό blog που έχει διαφημίσεις, ο blogger θέλοντας και μη θα βάλει κάποιες αναρτήσεις όπου θα Θεοποιεί αυτήν την συσκευή, αυτή την ουσία ή αυτή την κυψέλη και θα λέει ότι την δοκίμασε και είδε της Παναγιάς τα μάτια να του κάνουν νόημα για βραδινό ραντεβού.

Αν το δει κανείς ψυχρά και αν αυτός ο blogger ήταν ένας καθαρόαιμος έμπορος που προσπαθεί να πουλήσει το εμπόρευμα, κρεμώντας πάνω του χαντράκια και καθρεφτάκια, δεν θα ήταν καθόλου μεμπτό.

Έτσι δουλεύει το εμπόριο από τότε που οι Φαρραώ έχτιζαν τις πυραμίδες τους.

Αν το κάνει ένας Μελισσοκόμος blogger, που είναι λίγο ευκολόπιστος, ή περισσότερο ενθουσιώδης από το κανονικό, ή κάποιος που το στόμα του το έχει μόνιμα ανοικτό για τις μύγες που πετάνε στο διαδίκτυο, πάλι θα έλεγε κάποιος, ότι εντάξει, το παιδί είναι ελαφροίσκιωτο και εντάξει, άστο να γράφει και καμιά υπερβολή.

Βλέπει δηλαδή κάποιος τρίτος ότι δεν το κάνει για να πουλήσει συνειδητά φούμαρα, αλλά από απλή Ελληνική μαλακίτιδα.

Εδώ όμως το πράγμα έχει ξεφύγει πάρα πολύ από μια απλή πουστιά.

Εγώ ας πούμε φτιάχνω ένα blog, γράφω με μεγάλα γράμματα πάνω-πάνω ότι είναι Μελισσοκομικό blog, και ανάμεσα σε Μελισσοκομικές αναρτήσεις που φαίνονται αθώες, περνάω και κάποιες, που λένε ότι αυτή η αλοιφή της δείνα εξωτικής εταιρείας από το Τζιμπουτί, αν την βάλετε στον κώλο του κηφήνα μεταξύ 3-5 το πρωί, τότε αυτός θα βγει σε λίγο από την κυψέλη και θα πάρει παραμάσχαλα όλες τις Βασίλισσες να τους πετάξει τα μάτια έξω. Το αποτέλεσμα θα είναι η κάθε μέλισσα που θα γεννηθεί από αυτό το ξεκόλιασμα να πετάει σε απόσταση μέχρι και τα 30 Km με ταχύτητες turbo.

Αυτό λοιπόν που εγώ κάνω με αυτόν τον τρόπο λέγεται πουστιά.

Δήθεν είμαι Μελισσοκόμος, ενώ στην ουσία είμαι έμπορος Μελισσοκομικών ειδών.

Είπαμε δεν είναι κακό να είσαι έμπορος, αλλά ρε πούστη μου γράψε την ρημάδα λέξη «έμπορος» και όχι «δήθεν Μελισσοκόμος».

Καθαρές δουλειές και κυρίως δίκαιο εμπόριο. «Εμπορική Πίστη» το έλεγαν παλιότερα και εννοούσαν, ναι στο εμπόριο αλλά με κανόνες ηθικής έστω και εμπορικής ηθικής.

Εγώ λοιπόν κάνοντας αυτές τις λουμπινιές στην ουσία θέλω να παραπλανήσω τα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν σε αυτό το επάγγελμα και που νομίζουν ότι ο κάθε blogger είναι αγνός στις προθέσεις του και τους μαλάκες που πιστεύουν σε ότι θα πει ο κάθε παπαρο-έμπορος.

Έτσι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο χωρίς γυρισμό.

Ένας νέος άνθρωπος, ψάχνοντας στο δίκτυο μέσα στην απόγνωση του να ζήσει από αυτό το επάγγελμα, πέφτει πάνω και σε «Μελισσοκόμους» και σε «δήθεν Μελισσοκόμους».

Αγοράζει τις αλοιφές και τα ματζούνια και στο τέλος επειδή ο κηφήνας που λέγαμε δεν του κάθετε, τις πασαλείβει στον δικό του πισινό.

Απογοητεύεται, σιχαίνεται και επειδή δεν έχει την εμπειρία να ξεχωρίσει τους μεν από τους δε, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Μελισσοκόμοι είναι μια λέρα και μισή.

Δηλαδή και εσύ Λάζαρε που δεν υπέκυψες στο χρήμα από διαφημίσεις (για τους λόγους που ανέφερες), και το λαμόγιο που είναι στο διπλανό κλικ από σένα, χαρακτηρίζεστε και οι δυό σαν Μελισσοκόμοι «λέρα».

Και γιατί αυτό?

Γιατί ενώ εσύ προσπαθείς να είσαι ΜΟΝΟ Μελισσοκόμος και δεν γράφεις παραπλανητικά στο blog σου «έμπορος», ο άλλος ΔΕΝ γράφει συνειδητά στο blog του, ότι «παιδιά εσείς που με διαβάζετε, προσέξτε, εγώ είμαι έμπορος και προσπαθώ να σας πουλήσω ένα προϊόν για να μπορέσω και εγώ να ζήσω».

Και τι γράφει το λαμόγιο?

«Μελισσοκόμος»

Το «έμπορος» δεν το γράφει, γιατί τότε ο νέος συνάδελφος θα αρχίσει να σκέφτεται ότι ίσως το προϊόν είναι μπανάνα Ταγκανίκας.

Αν το νέο παιδί απέρριπτε αμέσως μια τέτοια ιστοσελίδα, ή γινόταν κάποιος να του κτύπαγε ένα καμπανάκι, ότι αυτό που διαβάζεις είναι προώθηση προϊόντος και όχι κατ’ ανάγκην Μελισσοκομική γνώση, τότε το πρόβλημα θα είχε λυθεί.

Θα αποκτούσε εμπιστοσύνη σε μια καθαρόαιμη Μελισσοκομική ιστοσελίδα και θα πέταγε στα σκουπίδια όλες τις άλλες που είναι κυρίως λαμόγικες, και πάντως δεν δημιουργήθηκαν από αγάπη προς την Κοινωνία των Μελισσών.

Άρα (και σε κούρασα με όλον αυτόν τον πρόλογο), σκέφτομαι ότι αν υπήρχε ένας τρόπος να σημανθούν οι «σελίδες» από τα «σκουπίδια», δεν θα φτάναμε στο σημείο ο «Μελισσοκόμος» να εξισωνόταν με το λαμόγιο, όσον αφορά την εκτίμηση που τρέφουν τα νέα παιδιά - Μελισσοκόμοι.

Η σήμανση και η πιστοποίηση ότι «αυτό που διαβάζεις φίλες αναγνώστη είναι γραμμένο από Μελισσοκόμο και όχι αλοιφοκόλη».

Αν αυτό περί σήμανσης σε ενδιαφέρουν, μπορώ να σου τα πρήξω και με ένα ακόμα κατεβατό.

Φιλικά

******

Bear’s Nest: Μου αρέσει υπερβολικά το πάθος σου!!! Χα χα χα. Ναι δίκιο έχεις σε όλα, και καταλαβαίνω ότι σε πνίγει το δίκιο σου να σε τσουβαλιάζουν και εσένα (όπως και όλους τους άλλους bloggers) εξαιτίας ορισμένων κακών περιπτώσεων (που δεν είναι όμως και λίγες).

Απλώς έχω δύο επισημάνσεις να κάνω.

Πρώτη και βασικότερη, η ατομική ευθύνη του καθενός. Ναι ο κάθε blogger έχει ευθύνη για το τι θα γράψει, τι θα προβάλει, τι θα υποστηρίξει, αλλά επίσης ευθύνη έχει και ο κάθε αναγνώστης το τι θα διαβάσει, τι θα πιστέψει, τι θα ακολουθήσει. Γιατί σε τελική ανάλυση οι συμβουλές που θα ακούσει, οι μέθοδοι που θα εφαρμόσει, οι δρόμοι που θα ακολουθήσει, το δικό του μέλλον θα αφορούν (καθώς και της οικογενείας του) και θα επηρεάσουν. Σε αυτό είμαι απόλυτος!!!

Αν κάποιος πιστεύει σε «διδασκάλους» και «προφήτες» με δουλικότητα και έλλειψη κρίσης και θεωρεί ότι το κάθε τι που λένε είναι ευαγγέλιο τότε είναι υπεύθυνος της μοίρας του. Κανένας δεν μπορεί να σε προστατέψει από τον εαυτό σου, και σε τελική ανάλυση καλά είναι να ισχύει η φυσική επιλογή και στον τομέα της μελισσοκομίας. Δεν έχεις ορθή κρίση μίστερ και σαν χάπατο κάνεις ότι σου λένε άγνωστοι που απλώς αυτοαναγορεύτηκαν «διδάσκαλοί» ή «μελισσοπατέρες» και σου πουλάνε παραμύθι ενώ στην πραγματικότητα προωθούνε προιόντα άλλων ή και δικά τους υπερτιμώντας τα και υποτιμώντας ταυτόχρονα των άλλων (διευκρίνιση απαραίτητη αυτή, το να προωθείς τα προϊόντα σου είναι πάντα θεμιτό από το δημόσιο βήμα που έχεις, το να «θάβεις» των άλλων όχι δεν είναι ποτέ και πουθενά θεμιτό!) και εσύ ακολουθείς τυφλά σαν οπαδός (που μπορεί να φτάνεις και σε σημείο να τραμπουκίζεις και διαδικτυακά άλλους με διαφορετική άποψη από σένα, όπως βλέπω πλέον τους τελευταίους μήνες να κάνουν κάποιοι, και μάλιστα και άτομα που τους είχα στο παρελθόν και σε εκτίμηση –αλλά όχι πλέον!-)? Ε είσαι άξιος της μοίρας σου που σύντομα θα σε βγάλει από τον μελισσοκομικό τομέα (γιατί η πραγματικότητα σε αυτόν δεν είναι τόσο απλή και λουλουδένια όσο θέλουν να παρουσιάζουν κάποιοι!). Αυτό είναι και καλό για να ξεσκαρτάρει λίγο και ο χώρος μας.

Δεύτερη επισήμανση, δεν είναι απλό και εύκολο να δημιουργηθεί μια πιστοποίηση για το τι καπνό φουμάρει ένας μελισσοblogger και απαιτεί άτομα αντικειμενικά, δίκαια, με ορθή κρίση, αλλά και να μην έχουν εμπάθειες (τα παραπάνω είναι ότι ακριβώς χρειάζεται και ένας διαχειριστής μελισσοκομικών ομάδων στο Facebook, και εκεί ακριβώς είναι που συνήθως χαλάει η σούπα σε αυτές!) ή έστω προστριβές με τους άλλους bloggers του χώρου (εκπληκτικά δύσκολο αυτό στην ελληνική πραγματικότητα). Αλλά επίσης και να έχουν άφθονο χρόνο για να τον δαπανούν διαβάζοντας κάθε ανάρτηση σε κάθε blog, και να την αξιολογούν ανάλογα με τα κίνητρα της, την αξιοπιστία της, και την ειλικρίνεια της. Πράγμα αδύνατο δεδομένου του τεράστιου αριθμού των μελισσοκομικών blog που έχει η χώρα μας. Οπότε πάμε πάλι στην ατομική ευθύνη του καθενός σχετικά με το τι ορίζει ως ποιοτικό, ως αληθές, ως αξιόπιστο, ως εμπεριστατωμένο, ως αξιόλογο, και κυρίως ως ορθό. Τα μυαλά μας δεν τα έχουμε μόνο για να μην παλαντζάρει το κεφάλι μας αριστερά ή δεξιά όταν περπατάμε χα χα χα.

Κατά τα άλλα συμφωνώ απολύτως μαζί σου, και απηχείς τις απόψεις μου που τόσα χρόνια τις διατυπώνω στο blog μου (και έχω γίνει κακός στα μάτια αρκετών εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Ναι κακός είναι αυτός που επισημαίνει τις γελοιότητες του κλάδου και τις παθογένειες του, και όχι όσοι τις δημιουργούν, αυτός είναι ο περίφημος Έλληνας!!! Χα χα χα).

Σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου ***** και θα μου επιτρέψεις να το δημοσιεύσω στο blog μου (μια και έτσι και αλλιώς εγώ είμαι ήδη ο κακός που τα λέω αυτά, οπότε ας πάρει για μια φορά ακόμα εμένα η μπάλα χα χα χα) γιατί καλό είναι να ακούγεται και η φωνή (και το παράπονο) όσων είναι πραγματικοί συνάδελφοι μου bloggers (και εσύ μαζί με μερικά ακόμα υπέροχα παιδιά ανήκετε σε αυτό το σύνολο θαυμάσιων, μα και συνάμα τρελών ατόμων! Χα χα χα).

Φιλικά

Λάζαρος.

Σειρά "Απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν".

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol I

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol II

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol III

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol V

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VIIΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IX