Αυτό εδώ το σεντόνι το'χα κατά νου εδώ και αρκετό καιρό, αλλά μια το ένα, μια το άλλο, όλα το άφηνα πίσω. Πριν από αρκετό καιρό
ο zaphod είχε γράψει ένα ενδιαφέρον κείμενο για το συγκεκριμένο ντοκυμανταιρ και μιας και σχετικά πρόσφατα βγήκε και το δεύτερο μέρος του, ήγγικεν η ώρα μου φαίνεται.
Κατ' αρχήν και τα δύο ντοκυμανταίρ τα θεωρώ πολύ καλές δουλειές, αν και με μειονεκτήματα. Το εκνευριστικό είναι ότι τα περισσότερα πράγματα που αναφέρονται εκεί μέσα ουσιαστικά είναι
διαχρονικώς γνωστά και δεν θα έπρεπε να προκαλλούν έκπληξη, το θέμα είναι όμως ότι έχουν εισχωρήσει τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας που σπανίως τους δίνουμε πια τη δέουσα σημασία. Το θέμα είναι ότι παρόλο που μου κέντρισε πάρα πολύ το ενδιαφέρον και το ένα και το άλλο μέρος, πρακτικά οι ενστάσεις μου είναι αρκετές και σημαντικές (νομίζω). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ουσιαστικά το Zeitgeist κάνει λόγο για μια
παγκόσμια συνωμοσία. Ναι, το ξέρω, δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική η λέξη, μιας και αντίστοιχη είναι αυτή του Κώδικα DaVinci, των Ελ, του εβραϊκού λόμπι κλπ, κλπ. Το θέμα είναι ότι για κάτι τέτοιο αναφέρεται, είτε αρέσει, είτε όχι. Κάνει λόγο για τη χαλιναγώγηση της κοινής γνώμης μέσω κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων, όπως η θρησκεία, η πολιτική, τα ΜΜΕ κλπ. Και ποιος ο σκοπός της αυτής χαλιναγώγησης; Δείτε τα πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα ντοκυμανταίρ μόνοι σας και θα καταλάβαιτε, μην σας τα λέω κι όλα (σε όσους δηλαδή δεν τα έχετε ήδη δει).
Προσωπικά το Zeitgeist μου "είπε" πάρα πολλά, υπό την έννοια ότι -όπως είπα και πιο πάνω- πολλά πράγματα τα γνωρίζω ήδη και μάλιστα κάποια εξ αυτών αρκετά καλά, τολμώ να πω. Το θέμα της θρησκείας επί παραδείγματι. Δεν το έκρυψα ποτέ ότι ιδίως σε θρησκευτικής φύσεως ζητήματα είμαι πολύ ανήσυχος (δίχως αυτό να σημαίνει ότι είμαι και άθεος). Με αυτά που έχω διαβάσει (αρχαίους Έλληνες) θα κορόιδευα τον εαυτό μου αν δεν ήμουν. Εξάλλου αρκετές φορές τα έχω χώσει από εδώ μέσα με στοιχεία κιόλας, κι όχι όπως οι περισσότεροι κάνουν (δυστυχώς) δηλαδή καθαρά από το μυαλό τους. Το πως πήρα αυτήν την πορεία έχει ενδιαφέρον, έχω πετάξει κάποιες ατάκες στο παρελθόν, αλλά δεν είναι η ώρα να πλατειάσω. Πρακτικά, κάπως όπως περιγράφει το Zeitgeist μου ήρθε το φλας και μάλιστα κοντά 10 χρόνια πίσω. Τίποτε δεν έγινε απότομα, και το σημαντικότερο ουδείς μου άνοιξε τα μάτια. Ό,τι πήρα χαμπάρι από μόνος μου, κοινώς με μια διαδικασία που θεωρώ απολύτως λογική: πρώτα ανακάλυψα κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, μετά είδα ότι έρχονται σε αντίφαση (πλήρη) με την ιστορία που ήδη είχα διδαχθεί, μετά ανακάλυψα ότι κάτι όντως δεν πάει καλά αφού ή το ένα μπορεί να ισχύει ή το άλλο και τέλος πάντων μέσα από μια σειρά γεγονότων που εγώ προκαλούσα θεωρώ ότι πήρα χαμπάρι τι γίνεται (κι έχω να πω και πολλά κιόλας, αλλά το καθετί στην ώρα του). Οπότε εδώ και κοντά 10 χρόνια ήδη έχω διώξει αυτό το περιττό και ηλίθιο βάρος από πάνω μου.
Ομοίως κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (που λέει κι ο zaph): εδώ και κοντά 7-8 χρόνια έχω κόψει μαχαίρι την τηλεόραση. Σπάνια θα την ανοίξω κι αυτό κυρίως για καμιά μπάλα. Αυτό δεν πάει να πει ότι δεν θα δω, απλά προσέχω πολύ τι θα δω. Κατά κύριο λόγω είμαι του έντυπου μέσου, όπου κι αυτός μπάζει νερά όμως και μάλιστα πάμπολλα. Θεωρώ όμως ότι ελέγχεται από την κρίση μου πολύ πιο εύκολα απ'ό,τι η τηλεόραση με τα σκουπιδαριά της. Γενικά έχω καταφέρει να λαμβάνω την ενημέρωση που θέλω και την θεωρώ μάλιστα και αντικειμενική (αυτό για αρκετούς λόγους που δεν είναι της παρούσης).
Δεν θα κάτσω φυσικά να τα καταγράψω ένα-ένα. Άλλωστε νομίζω καταλάβατε πάνω κάτω τι θέλω να πω: το Zeitgeist, όπως έγραψα και στην αρχή, πρακτικά δε λέει τίποτε καινούριο, παρουσιάζει όμως πολλές αποσπασματικές καταστάσεις της καθημερινότητας όλων μας συγκεντρωτικά και ίσως γι'αυτό να είναι τόσο συγκλονιστικό. Το θέμα είναι ότι όπως ήδη είπα, έχω ενστάσεις και είναι (νομίζω) σοβαρές...
Κατ' αρχήν, για να έχω απορρίψει την οργανωμένη θρησκεία και δη, από αμιγώς φιλοσοφικούς παράγοντες, πάει να πει ότι κάτι έχω ψάξει και κυρίως, κάτι έχω βρει. Θα μπορούσα ν'αρχίσω να γράφω για ώρες για τον χριστιανισμό αλλά δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι πως σε κάποια σημεία μου χτυπάνε "συναγερμοί" δίχως πρακτικά να υπάρχει λόγος. Ένα βασικό συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει πχ για τον Χριστό ήταν και το ότι εάν όντως υπήρξε, πρακτικά δεν ξέρουμε τίποτε γι'αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι θεωρώ εξίσου πιθανό και το να μην υπήρξε καν. Πέραν των όποιων μαρτυριών της εποχής όμως, οφείλω καθαρά από ειλικρίνεια να ομολογήσω ότι δεν είχα ζήσει τότε για να το γνωρίζω. Τούτο σημαίνει ότι ουδείς άλλος από εμάς είχε ζήσει τότε άρα όσο ξέρω κάτι εγώ άλλο τόσο ξέρουν κάτι και όλοι οι υπόλοιποι. Δεδομένου ότι τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα, πρακτικά αυτό που διαφέρει είναι η προσωπική άποψη του καθενός επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Σε κάποιο σημείο λοιπόν βγαίνει ο αφηγητής στο Zeitgeist και κάνει μια εξαιρετικά αξιοπρεπή ανάλυση σχετικά με τον ζωδιακό κύκλο και καταλήγει στο γεγονός ότι η "είσοδος" του χριστιανισμού στο παγκόσμιο γίγνεσθαι είχε να κάνει με την είσοδο στον αστερισμό των Ιχθύων κλπ, κλπ, κλπ.
Μπάζει πανταχόθεν. Όσο έλεγε για την ταυτοπροσωπεία με άλλες θεότητες, όπως του Ώρου, του Διονύσου, του Μίθρα κλπ πήγαινε καλά. Τα έχουμε πει κι εμείς άλλωστε. Το θέμα είναι ότι μια τέτοια ερμηνεία θα έπρεπε να εξηγεί περισσότερο, αντί να δημιουργεί περαιτέρω απορίες, όπως η παρακάτω: αφού η ιστορία του Χριστού ταυτίζεται με αυτήν του Διονύσου, γιατί ο Διόνυσος είχε ως ιερό ζώο το γαϊδούρι; Και γιατί ο Χριστός έκανε λόγο για αμνούς; Στην μία περίπτωση ο μεν γάιδαρος δεν υφίσταται στον ζωδιακό κύκλο, ο δε αμνός (Ας πούμε, Κριός) δεν έχει την παραμικρή σχέση. Οπότε τι δεν πάει καλά; Στα επιχειρήματά του αναφέρει τον αριθμό 12. Μέγα σφάλμα. Για να μιλήσεις για τους αριθμούς των αρχαίων θα πρέπει να κάνεις ολόκληρη εισαγωγή στο πυθαγόρειο σύστημα και φιλοσοφία, πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο. 12 (φέρονται πως) ήταν και οι Θεοί του Ολύμπου (αν κι έχουμε δείξει ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο), το θέμα είναι ότι αντιστοιχία δεν υπάρχει καμία με τον ζωδιακό κύκλο. Από την άλλη μεριά, η χρήση σε διαφορετικές περιπτώσεις ενός συγκεκριμένου αριθμού -εν προκειμένω του 12- δεν συνεπάγεται ότι πρόκειται και για τον ίδιον αριθμό. Άλλο το 12 των μηνών του χρόνου (όπου για τους αρχαίους ήταν 12 συν ένας εμβόλιμος, ο Ποσειδεών Β', κι αυτό όχι παντού, μήτε πάντοτε), άλλο το 12 των ολυμπίων θεών, άλλο το 12 του ζωδιακού κύκλου. Για να το καταλάβετε καλύτερα, κάντε έναν (λίγο ισοπεδωτικό βέβαια, το ξέρω) παραλληλισμό με τα παπούτσια: όλα είναι παπούτσια, άλλα όμως τα ορειβατικά, άλλα τα αθλητικά, άλλα οι γόβες στιλέττο. Παπούτσια μεν όλα, αλλά το καθένα τελείως διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Θα μου πείτε, λεπτομέρειες...
Λάθος. Όταν ένα ντοκυμανταίρ ξεκινάει με ένα τόσο μεγάλο κενό (εκ σφάλματος) στα επιχειρήματά του, είμαι και αρκετά επιφυλακτικός για τη συνέχειά του, κι αυτό όχι για άλλον λόγο, αλλά επειδή μου υποδηλώνει μια -τρόπον τινά- πρεμούρα να περάσει η θέση σώνει και καλά... Κρατήστε το αυτό διότι είναι σημαντικό...
Μέσα στα πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα που λέγονται εκεί μέσα (κάποια εκ των οποίων είναι συγκλονιστικά κιόλας) είναι και για την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και τα όσα ξεκίνησαν τότε σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν ξέρω αν έχετε δει το αντίστοιχο ντοκυμανταίρ του Michael Moore για το ζήτημα, το οποίο είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό. Όπως και να έχει, είμαι κι εγώ της απόψεως ότι μάλλον ήταν δουλειά εκ των έσω η όλη ιστορία παρά τρομοκρατική ενέργεια από το εξωτερικό, αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα. Το να το δω όμως ως κομάτι μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, μου κάθεται λίγο στον λαιμό...
Για πολλούς και διάφορους λόγους. Μην προτρέχω όμως.
Πολύ ενδιαφέροντα και τα οικονομικής φύσεως που περιγράφονται, κάποια εκ των οποίων γνώριζα, παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά είναι η πιο μισητή μου επιστήμη. Εξάλλου, άλλο αυτό και άλλο το δεν ασχολούμαι καθόλου, τουλάχιστον στα βασικά. Εδώ όμως άρχισαν να δημιουργούνται κάποιες σημαντικές απορίες.
Το Ζeitgeist αναφέρεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Το πρόβλημα είναι όμως ότι μιλάει πρακτικά μόνο για τους αμερικάνους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να απαγκιστρωθούν όσο μπορούν περισσότερο από την αμερικανική επιρροή. Το ευρώ ναι μεν μπήκε με τεχνητά μέσα (ως προς την ισοτιμία του) πριν από σχεδόν 8 χρόνια στο διεθνές προσκήνιο, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα γινόταν ισχυρό νόμισμα ούτως ή άλλως. Μάλιστα, ο λόγος για τον οποίον οι Ευρωπαίοι πανηγύριζαν εδώ και χρόνια ότι είναι πλέον πιο ισχυρό του δολλαρίου ήταν νομοτελειακά βέβαιο ότι θα συνέβαινε. Η πτώση του δολλαρίου έναντι του ευρώ ήταν κλασικό αμερικανικό τέχνασμα για να ισχυροποιηθούν οι εξαγωγές τους. Αυτό που με τα χρόνια κατάλαβα ήταν ότι η είσοδος του ευρώ πρακτικά οφέλησε τους αμερικάνους και όχι τους Ευρωπαίους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ τώρα, υπάρχει κάτι άλλο: η όλη ιστορία που περιγράφεται για το τύπωμα των αμερικανικών δολλαρίων και τη σχέση τους με το εθνικό χρέος είναι ακριβής. Αυτό που δεν αναφέρεται όμως πουθενά είναι ότι οι αμερικάνοι είναι οι μόνοι παγκοσμίως που εδώ και δεκαετίες ολόκληρες όποτε είχαν ανάγκη από ρευστό, απλά το τύπωναν, ανεξαρτήτως εάν το χρήμα αυτό αντιστοιχούσε στο εθνικό αποθεματικό τους σε χρυσό. Για να το φέρω λίγο στις τελευταίες εξελίξεις, αυτό που παγκοσμίως φοβούνται όλοι και ιδίως οι αμερικάνοι μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία είναι ότι εάν οι ΗΠΑ καταρρεύσουν, το παιχνίδι τελειώνει γι'αυτούς οριστικά, αφού το δολλάριο θα υποτιμηθεί τόσο πολύ που ούτε τα πιο εφιαλτικά σενάρια δεν μπορούν να προβλέψουν. Πως ήταν σε'μάς εδώ μετά τον β' Παγκόσμιο, που είχαμε νομίσματα των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών; Ε, κάπως έτσι. Οι ευρωπαϊκές χώρες όμως θεωρητικά τουλάχιστον έχουν ρευστό κατ' αναλογίαν του αποθεματικού τους σε χρυσό. Ναι, εξωτερικό χρέος έχει η κάθε χώρα και η ιστορία περί χρεών και ρευστού που περιγράφεται στο Zeitgeist λιγότερο ή περισσότερο έχει εφαρμογή και σε όλους τους υπολοίπους, δεν επηρεάζει όμως τόσο πολύ τις εξωμαερικανικές εξελίξεις. Συνεπώς, το εν λόγω επιχείρημα πρακτικά αφορά σχεδόν αμιγώς τους αμερικάνους. Εννοείται ότι στην περίπτωση που καταρρεύσει το δολλάριο οι εξελίξεις θα είναι εφιαλτικές παγκοσμίως, αυτό όμως δεν έχει να κάνει με το καθαυτό δολλάριο, αλλά με την σχέση των άλλων νομισμάτων με αυτό. Να σας το πω αλλιώς: ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα τεχνητό φράγμα. Έξω από το φράγμα υπάρχει μια κοιλάδα. Μια μέρα, για τον οποιονδήποτε λόγο, το φράγμα σπάει. Τι θα συμβεί τότε; Θα φύγει έξω όλο το νερό της τεχνιτής λίμνης. Στο πέρασμά του θα δημιουργήσει καταστροφές τεράστιες, θα διαλύσει τα πάντα προσπαθόντας να ακολουθήσει (ορμητικά) τη φυσική του ροή. Όταν όμως η ιστορία τελειώσει, το όλο φυσικό σύστημα θα έχει επανέλθει σε πλήρη ισορροπία. Με λίγα λόγια, δεδομένου ότι το δολλάριο είναι το ισχυρότερο νόμισμα του πλανήτη, εάν καταρρεύσει ναι μεν θα υπάρξουν τεράστιες επιπτώσεις και (οικονομικές) καταστροφές, ίσως και σε επίπεδο ολόκληρων κρατών. Όμως τα υπόλοιπα νομίσματα με τον καιρό θα καλύψουν το κενό του και η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί εκ νέου. Θα ομαλοποιηθεί στον υπόλοιπο κόσμο, διότι για τις ΗΠΑ, το συζητάμε όμως... Τι κάθομαι και λέω, θα μου πείτε...
Μα ουσιαστικά το χρήμα είναι το σημείο πάνω στο οποίο πατάει ολόκληρο το Zeitgeist και ομολογουμένως βρήκαμε κι άλλο "κενό", ακόμη μεγαλύτερο.
Άρα κάτι δεν πάει καλά...
Το ότι οι τράπεζες κάνουν κουμάντο παγκοσμίως είναι γνωστό. Το ότι βασίζονται σε αέρα ακόμη γνωστότερο. Το ότι η όλη ιστορία είναι μια φούσκα και τίποτε άλλο, γνωστό παλαιολιθικόθεν. Πάντα το χρήμα υπήρχε πίσω από τα πάντα. Όπως και ο φόβος φυσικά, αν και όχι πάντοτε ταυτόχρονα. Στην αρχαιότητα το χρήμα και ο φόβος ήταν ο λόγος που εμήδιζαν άνθρωποι διαφόρων εθνών. Ο Ιούδας πήρε 30 αργύρια. Οι Νέοι Κόσμοι είχαν πολύ χρυσό γι'αυτό και γινόταν επί σειρά ετών σφαγή για το ποιο δόγμα (καθώς και χώρα) θα επικρατήσει και πάει λέγοντας. Δεν ήταν πάντοτε έτσι όμως. Σαφώς και υπήρχαν περιόδοι στην ιστορία της ανθρωπότητος που ο φόβος είχε το πάνω χέρι, όπως στον Μεσαίωνα επί παραδείγματι. Ναι, μιλάμε για την πιο μαύρη περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας όπου άνθρωποι έκαιγαν ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή το χρώμα των μαλλιών τους ήταν λάθος (και αυτό δεν το λέω χαριτολογώντας: οι Γερμανοί είχαν ειδικό εγχειρίδιο στο βελτιωμένο Malleus Maleficarum σύμφωνα με το οποίο οι κοκκινομαλλούσες δεσποινίδες ήταν μάγισσες. Και μιλάμε για έναν από τους κλασικούς κοκκινομάλλικους λαούς...). Και πάει λέγοντας.
Το Zeitgeist λοιπόν επιχειρεί κατ' αρχήν να αποδείξει ότι τα πάντα είναι πίσω από την ίδιαν συνωμοσία, και η οποία είναι διαχρονικότατη. Δηλαδή, και η θρησκεία και τα ΜΜΕ και οι τράπεζες και οι πόλεμοι και τα πάντα είναι διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου στόχου, της ίδιας ιστορίας. Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό;
Ότι για όλα φταίνε οι Εβραίοι... (sic)
Ας τα πάρουμε με την σειρά τα πράγματα. Κατ' αρχήν ας δούμε με ποιαν σειρά εμφανίσθηκαν οι "πέτρες του σκανδάλου" στην παγκόσμιο ιστορία. Πρώτα νομίζω εμφανίσθηκε ο πόλεμος διότι είχε να κάνει με την σταθεροποίηση και επιβίωση των πρωτοκοινωνιών και πρακτικά δε νομίζω να είχε να κάνει με οικονομικούς παράγοντες, παρά μόνο με τα "κλασικά" (εύφορη γη, πρόσβαση σε "οδούς", νερό, ασφάλεια οικογενειών κλπ). Δεύτερη πρέπει να ήρθε η πολιτική διότι είχε να κάνει με την οργάνωση των κοινωνιών. Τρίτη λογικά πρέπει να ήρθε η θρησκεία, η οποία φυσικά δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή θρησκεία. Ακόμη και γειτονικές κοινωνίες τότε συνήθως είχαν διαφορετικές (λιγότερο ή περισσότερο) θρησκείες. Τη φέρνω τρίτη τη θρησκεία διότι είχε να κάνει με τις ανασφάλειες του ανθρώπου αναφορικά με τα φυσικά φαινόμενα, γι'αυτό και οι αρχαίες θρησκείες ήταν ως επί τω πλείστω παγανιστικές, αφετέρου μετά την πολιτική διότι η τελευταία είχε να κάνει με ζητήματα επιβίωσης και όχι απλώς με ανασφάλειες. Τέταρτο λογικά ήρθε το χρήμα, κι αυτό διότι η ύπαρξή του προαπαιτούσε στοιχειωδώς οργανωμένες κοινωνίες. Πέμπτες ήρθαν οι τράπεζες. Ήδη από την αρχαία Ελλάδα γνωρίζουμε για τραπεζίτες (που πάνω-κάτω έκαναν ό,τι και σήμερα, αλλά πιο... συνεσταλμένα). Και έκτα και καταϊδρωμένα έρχονται λοιπόν τα ΜΜΕ, και δη αιώνες ολόκληρους αργότερα. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο πόλεμος ως πρωταρχικό αίτιο πρωτοεμφανίζεται ίσως και εκατομμύρια χρόνια πριν (ίσως πριν ακόμη αθρωθούν οι πρώτες πραγματικές λέξεις στην οποιανδήποτε γλώσσα), η θρησκεία λογικά αρχίζει να φαίνεται μετά την αρχική οργάνωση σε κοινωνίες για την στοιχειώδη ύπαρξη των οποίων όμως είχε προηγουμένως απαιτηθεί κάποια έστω και υποτυπώδης πολιτική οργάνωση. Δε νομίζω να έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά αν δεχθούμε την αιγυπτιακή θρησκεία ως μία από τις παλαιότερες, η έκφραση "μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω" μας αρκεί. Το χρήμα έχει κι αυτό ιστορία πολλών χιλιάδων ετών. Λιγότερη διάρκεια αλλά και πάλι τετραψήφιο αριθμό έχουν και οι τράπεζες. Η Ενημέρωση από την άλλη μεριά, πιάνει μόλις μερικούς αιώνες (ελάχιστους). Αυτό που έχουμε εδώ δηλαδή είναι ότι πέντε διαφορετικές παράμετροι που έχουν εξελιχθεί για τελείως διαφορετιά χρονικά διαστήματα και υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες παρουσιάζονται να αποτελούν τις συνιστώσες ενός παγκοσμίου σχεδίου συνωμοσίας. Χάριν διαλόγου, ας το δεχθώ (που δεν το δέχομαι), αλλά έτσι θα προχωρήσω πιο εύκολα παρακάτω. Ας δούμε εν τάχει την (ευρύτερη) ευρωπαϊκή ιστορία: αρχαίοι Έλληνες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Δυτικοί, Ούνοι (Μογγόλοι κλπ), Οθωμανοί, Γερμανοί, Αυστροούγγροι, Άραβες, Άγγλοι κλπ. Διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές φιλοσοφίες, διαφορετικά νομίσματα, διαφορετικές στρατηγικές, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικοί στόχοι. Πως είναι δυνατόν μέσα από ένα τέτοιο μωσαϊκό δεδομένων να προέκυψε ένα και μόνο ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας; Να δεχθώ ότι αρχαίοι Έλληνες και Αιγύπτιοι ήταν πρωτοξάδελφοι (που δεν ήταν, αλλά να το φερω έτσι και αυτό). Να δεχθώ ακόμη και το ότι Ρωμαίοι και αρχαίοι Έλληνες έγιναν πρωτοξάδελφοι εκ... μεταγραφής. Αν όλα πήγαιναν βασιζόμενα σε μία γραμμή, τότε θα είχαμε διαφορετικό παρελθόν. Πχ ας δούμε λίγο την περίοδο του Βυζαντίου: δημιουργήθηκε από έναν επίδοξο Αυτοκράτορα ο οποίος δεν θα γινόταν ποτέ Αυτοκράτορας στη Ρώμη. Από 'κει ξεκινάει η φαγωμάρα ανάμεσα σε ανατολικούς και δυτικούς (ιδίως από τότε που ασπάσθηκαν την ίδια θρησκεία) Αν οι ανατολικοί είχαν ας πούμε ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας, οι δυτικοί είχαν ομοίως ένα αλλά διαφορετικό. Δεδομένου ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βγήκαν όρθιοι και οι μεν και οι δε, ποιο είναι το σχέδιο που τελικώς επεκράτησε; Διότι το Zeitgeist πρακτικά για κάτι τέτοιο μιλάει...
Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα δίχως να αποτελεούν κάποιο παγκόσμιο σχέδιο συγκάλυψης. Επιχειρήματα υπάρχουν πολλά: δείτε τη ναζιστική Γερμανία. Ο μόνος που κατάφερε να απογυμνώσει απόλυτα την εκκλησία της χώρας του, τόσο σε περιουσία, όσο και σε ισχύ ήταν ο Χίτλερ, που από μόνος του αποτελεί ό,τι πιο ακραιο έχει να παρουσιάσει η Ευρώπη συνολικά εδώ και αιώνες. Καμία άλλη χώρα δεν το κατάφερε ποτέ: μόνο σε ένα εξαιρετικά ακραίο καθεστώς κάτι τέτοιο στάθηκε εφικτό. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι η εκκλησία ήταν ανέκαθεν κάτι τελείως αυτόνομο ως προς το κράτος (με την οποιανδήποτε μορφή του). Από την άλλη το κράτος πάντα βασιζόταν λιγότερο ή περισσότερο στην εκκλησία, είχε όμως και τους δικούς του "σκοτεινούς" μηχανισμούς να φέρνει εις πέρας αυτά που το ενδιέφεραν. Ομοίως, το όποιο τραπεζικό σύστημα υπήρχε ανέκαθεν ήταν απόρροια των αποτελεσμάτων της εκάστοτε κρατικής πολιτικής και όχι μόνο (πχ στην αρχαία Αθήνα ουσιαστικά απευθυνόταν σε ακτήμονες κλπ). Ααα, είπαμε έχουμε και τα ΜΜΕ, ή αλλιώς την Ενημέρωση, όπως θέλετε πάρτε την. Από τη στιγμή που αυτή ξεκίνησε δειλά-δειλά μετά την "επανάσταση" του Γουτεμβέργιου, πως διάολο κατάφερε να εισέλθει μέσα σε τόσο ισχυρούς παράγοντες; Διότι προσέξτε κάτι σημαντικό εδώ: αν υποθέσουμε ότι το κράτος ωφελήθηκε από την Ενημέρωση, η Εκκλησία ζημιώθηκε πάραυτα διότι είχε ούτως ή άλλως τη δική της ακρωτηριασμένη ενημέρωση από αρχής συστάσεώς της. Άρα και εδώ έχουμε συγκρούσης συμφερόντων.
Ως διά μαγείας λοιπόν, το Zeitgeist παρουσιάζει μερικά από τα πλέον συγκρουώμενα συμφέροντα να συνεργάζονται αρμονικά για κάποιον παγκόσμιο σκοτεινό σκοπό...
Μμμμ, θυμάστε τι έγραφα στην αρχή; Πως το Zeitgeist αν και προσπαθεί να απευθυνθεί σε όλους παγκοσμίως, πρακτικά απευθύνεται μόνο στους αμερικάνους. Δείτε όσα έγραφα πιο πάνω και τώρα βάλτε τα πάνω στην Αμερική. Λεπτομέρεια: η ιστορία της Αμερικής ξεκινάει μόλις 5 αιώνες πριν, τουτέστιν όλοι οι -για την Ευρώποι μακραίωνοι- παράγοντες που αναφέρει το Zeitgeist για τα αμερικανικά δεδομένα γίνονται ένας ωραίος κυκεών, ένας μύλος που όλα τα αλέθει δίχως την παραμικρή δυσκολία. Ας το αφήσω εδώ αυτό, πιστεύω καταλάβατε τι θέλω να πω. Και παρεμπιπτόντως, μιας και τελείωσα με τα... "ταξίδια στον χρόνο" θυμηθείτε και κάτι σημαντικό: στο Zeitgeist αναφορά στο παρελθόν γίνεται μόνο στο εύκολο "θύμα": τη θρησκεία. Ούτε για τον πόλεμο λέγεται κάτι, ούτε για την πολιτική ούτε για το παραμικρό άλλο, παρά μόνο για τη θρησκεία.
Εν ολίγοις, η επιχειρηματολογία έχει επιλεχθεί με ιδιαίτερη προσοχή στο σημείο που ο κάθε αναφερώμενος παράγοντας δείχνει να πάσχει ή να έχει αδύνατα σημεία, δηλαδή για την θρησκεία το ξεκίνημά της, για τον πόλεμο και την οικονομία η σύγχρονη εποχή, ομοίως και για τα ΜΜΕ και την πολιτική και πάει λέγοντας. Ενδιαφέρον. Χμ, και
ύποπτο...
Υπήρξε ένα σημείο στο Zeitgeist II που κυριολεκτικά με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου. Βγαίνει ο κατά τα λοιπά συμπαθέστατος παππούλης και λέει λοιπόν ότι "αν δείτε την ιστορία θα διαπιστώσετε πως κάθε φορά που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν κάτι, έβγαζαν νόμους".
Προπαγάνδα που θα ζήλευε μέχρι και ο Γκαίμπελς. Λίαν επιεικώς. Διότι οι Νόμοι δεν βγήκαν γι'αυτόν τον χαμερπή σκοπό που ο καλός κυριούλης σκοπίμως και τεχνηέντως περιγράφει, αλλά στο πλαίσιο του αλληλοσεβασμού των ανθρώπων και της οργάνωσης των κοινωνιών. Ίσως αν είχε διαβάσει τους Νόμους και την Πολιτεία του Πλάτωνα να ήξερε κάτι επί τούτου. Οι Νόμοι βγήκαν για να προλαβαίνουν, όχι για να καταστέλλουν. Βγήκαν πριν, κι όχι μετά. Και σίγουρα όχι μετά από κάποια αδυναμία. Όπως και να'χει εκεί ήταν που μου άναψαν τα λαμπάκια, διότι ξεπήδησε στο μυαλό μου μια ιδέα, όχι ιδιαίτερα ευχάριστη. Και ποια ήταν αυτή;
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι εποχές μας δεν είναι καθόλου εύκολες. Κατ' αρχήν υπάρχει αποξένωση από τον ίδιον μας τον εαυτό. Οι ανθρώπινες σχέσεις διέρχονται μια τεράστια κρίση. Οικονομικά, χέσε μέσα Πολυχρόνη που λέει και η παροιμία. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο για τους περισσότερους. Βγείτε ένα βράδυ έξω με τα πόδια και θα εκπλαγείτε πόσοι άνθρωποι είναι άστεγοι και ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια. Ζούμε (υποτίθεται) στον αιώνα της πληροφορίας και όμως η αμάθεια και η παραπληροφόρηση είναι στο χειρότερο σημείο από ποτέ. Όντως ισχύει το γεγονός ότι μας έχουν βάλει σε καλούπια. Ποια είναι αυτά; Πολλά κι αμέτρητα: από το να είμαστε δογματικοί καταναλωτές, μέχρι το να σφαζόμαστε για ομάδες και για πολιτικά κόμματα. Απ'όλα έχει ο μπαξές. Αν καλοπερνάγαμε δεν θα μας απασχολούσαν αλλώτρια θέματα. Είμαστε όμως σε μια φάση που η οποιαδήποτε ελκυστική ιδέα...
παραακούγεται ελκυστική. Το Zeitgeist κάνει αυτό ακριβώς. Θρησκεία: παντού υπάρχει καταπίεση, έμμεση ή άμεση, απευθείας ή διά της πλαγίας ή και της ανάποδης. Στον ισλαμικό κόσμο, στους αμερικάνους, στην Ευρώπη, παντού. Ξυπνάει λοιπόν ένα αίσθημα ελευθερίας. ΜΜΕ: παντού υπάρχει προπαγάνδα και δη σε σημείο παρεξηγήσεως. Ξυπνάει ένα αίσθημα ελεύθερης σκέψης. Τράπεζες: παντού πίνουν το αίμα του κόσμου ανεξαιρέτως και δίχως συναισθηματισμό. Ξυπνάει ένα αίσθημα απεξάρτησης και καλοζωϊας. Πόλεμος: έχουμε εθιστεί πλέον στον όρο "παράπλευρες απώλειες". Χθές εκεί, σήμερα παρακεί, αύριο ποιος ξέρει; Ίσως και εδώ. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει πλέον. Ξυπνξάει ένα αίσθημα ασφάλειας. Που αποσκοπεί λοιπόν το Zeitgeist; Ή μάλλον, που αποσκοπεί, από την στιγμή που προσπαθεί να αγγίξει όλες τις "πρωταρχικές" ευαίσθητες ανθρώπινες χορδές;
Εκτιμώ στο να οδηγήσει σε μια
νέα τάξη πραγμάτων, την οποίαν θα ηγηθεί
"αυτό". Προς τι τα εισαγωγικά; Χμ... Ερώτηση: ξέρει κανείς ποιος πραγματικά είναι πίσω από το Zeitgeist; Όχι. Και δε νομίζω να μάθουμε ποτέ. Η "ιδέα" που περνάει είναι ότι ελάτε
όλοι μαζί, να ζήσουμε ειρηνικά, δίθχως νόμους, δίχως κατανάλωση, δίχως τράπεζες, δίχως πολέμους, δίχως προπαγάνδα κλπ. Όλοι ειρηνικά, ως μία κοινωνία. Συγκινητικόν...
Το γεγονός ότι ο Πόλεμος υπάρχει εδώ και χιλιετίες και είχε αποτελέσει από αντικείμενο φιλοσοφικών αναλύσεων έως και θεοποίησης είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ. Είμαστε 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε αυτήν τη σφαίρα που ονομάζεται Γη. Αρκεί να υπάρξει μόνο ένας τρελός για να σύρει τους πάντες εκ νέου σε πόλεμο. Ο πόλεμος δεν εξαλοίφεται έτσι εύκολα όπως ευαγγελιζεται το Zeitgeist. Θρησκεία: αν εξαιρέσουμε τους μουσουλμάνους, όλοι οι υπόλοιποι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τη θρησκεία τους (ή την αθεϊα τους), συνεπώς που χρειάζονται οι "επαναστάσεις" για κάτι τέτοιο; ΜΜΕ: όποιος θέλει μπορεί πολύ εύκολα να κλείσει την τηλεόραση ή να μην ξαναγοράσει εφημερίδα. Χρειάζεται κι εδώ παγκόσμιος συντονισμός; Όχι. Απλά έχουμε ξεχάσει ότι στο πλαίσιο της μνησικακίας μας, χαιρόμαστε ν αακούμε για τον πόνο του άλλου, όχι για άλλον λόγο αλλά κυρίως επειδή δεν έτυχε σε'μάς. Χρήμα: ποιος με σπρώχνει να πάω να αγοράσω το νέο κινητό που κάνει μόλις 500 ευρά και που δίνει 1346 λειτουργίες από τις οποίες εγώ "χρειάζομαι" μόλις τις 2; Ή γιατί ν'αγοράσω τα παπούτσια των 200 ευρώ όταν υπάρχουν και τα αντίστοιχα των 30; Με πιέζει κανείς; όχι... Μόνος μου πάω και το κάνω. Απλά, όπως είπα και στην αρχή, το Zeitgeist εμφανίζει πολύ χτυπητά πράγματα που ουσιαστικά είναι πασίγνωστα σε όλους μας. Κι εδώ ακριβώς είναι το επικίνδυνο σημείο. Προσωπικά, αν και το έχω βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον, εκτιμώ πως πρόκειται για
τεράστια προπαγάνδα. Αυτό που έγραψα προ ολίγου ότι διακρίνω μια τάση να θέλει να οδηγήσει τον κόσμο σε μια νέα τάξη πραγμάτων δεν ήταν λόγια του αέρα. Ισχύει. Όσα προτείνει το Zeitgeist μπορώ να τα κάνω και μόνος μου. Ή μπορούμε κι εμείς οι δέκα εδώ γύρω, ίσως μαζί με τους 30 του παραπάνω χωριού. Σε μικρές κλίμακες κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Σε μεγάλες όχι. Διότι οι μεγάλες είναι αγέλη, και κάθε αγέλη χρειάζεται έναν τσοπάνο. Κι ο τσοπάνος δίχως σκύλους δεν υφίσταται διότι δεν έχει έλεγχο. Διότι πρακτικά αυτό που προτείνει είναι φύγετε από 'κει κι ελάτε από εδώ.
Το θέμα είναι πως το "εδώ" δεν διευκρινίζεται τι είναι (άσε που πρακτικά δεν απευθύνεται σε'μάς κιόλας) και δεν το κρύβω πως μου θυμίζει πολύ το
οργουελικό 1984...
Υπάρχει κάτι που έχουμε ξεχάσει και είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αν βλέπετε ντοκυμανταίρ με ζώα θα το έχετε διαπιστώσει. Ο άνθρωπος είναι και αυτός ένα ζώο. Διαφορετικό από τα υπόλοιπα, όπως και τα περισσότερα ζώα είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Είναι ζώο όμως. Είναι λίγα τα ζώα που μπορούν να ζήσουν σε αγέλες. Η αγέλη είναι κάτι το πολύ δύσκολο διότι απαιτεί οργάνωση, κάτι που το Zeitgeist απορρίπτει δογματικά. Επίσης, μέσα στις αγέλες, υπάρχει ιεραρχία, ακριβώς όπως οι άνθρωποι έχουν το πολιτικό τους σύστημα. Και φυσικά, μεγάλες αγέλες δεν επιβιώνουν ποτέ. Αυτά συμβαίνουν για έναν και μόνο λόγο: δεν τα βοηθάει η ίδια η φύση. Το να συρρικνωθούν λοιπόν όλοι οι άνθρωποι σε μια παγκόσμια αγέλη δίχως νόμους, δίχως τάξη, δίχως το παραμικρό ξέρετε τι μου θυμίζει; Την ακριβώς αντίθετη κατάσταση από αυτήν που είμαστε τώρα. Με λίγα λόγια, το Zeitgeist "προτείνει" να φύγουμε από το ένα άκρο να πάμε στο άλλο. Δεν μου κάθεται καλά...
Μήπως κινδυνολογώ; Δε νομίζω. Διότι όπως είπα και στην αρχή, τα φυτίλια μου άναψαν από τα πολλά κενά που παρουσιάζει το Zeitgeist,
το οποίο φαίνεται υπερβολικά πολύ ενημερωμένο για να παρέβλεψε τόσα πολλά και σημαντικά κενά στην επιχειρηματολογία του.
Γι'αυτό και το γράφω στα παπάρια μου μεγαλοπρεπώς.
Οι καλοθελητές ήταν διαχρονικά επικίνδυνοι. Του νου μας...
Νομίζω ότι η έκφραση "τα έσπασαν όλα" αποκτάει τελείως διαφορετικό νόημα μετά τα όσα συνέβησαν. Αν πω ότι ήταν καταιγιστικοί, μάλλον θα τους αδικώ. Το έλα να δεις έγινε. Το ξεκίνημα δε, ήταν ένα τεράστιο σοκ, διότι εκεί που ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν πετάει ξαφνικά ο τραγουδιστής την ατάκα "I am the Beast", το οποίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια στο μέταλ γενικώς και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν περίμενα να το έπαιζαν, οπότε... ε, καταλαβαίνετε τι έγινε. Το play list ήταν εξαιρετικό, ένα πανέμορφο ποτ πουρί από παλιά και νέα τραγούδια, αν και από μια τέτοια μπάντα πάντα θες και άλλο, και άλλο, και άλλο. Η πλάκα δε, ήταν η άλλη: έπαιξαν μόλις μια ώρα. Όταν το συνειδητοποιήσαμε μείναμε άναυδοι. Υπό άλλες συνθήκες θα τα έχωνα ότι έπαιξαν λίγο. Εν προκειμένω μάλλον κάναμε και τον σταυρό μας διότι τέτοιο "ξύλο" δεν ξέρω αν θα το αντέχαμε να συνεχιζόταν. Μιλάμε για απίστευτη συναυλία, όχι αστεία. Τα μέλη της μπάντας ήταν όλα σε τρελά κέφια. Και ο τραγουδιστής ο οποίος παρότι μπουλούκος είχε μια φωνάρα απίστευτη, και ο "παλαίουρας" Ricci, και ο ντράμερ, και ο μπασίστας. Κυριολεκτικά τρελά κέφια. Το πόσο αργά πέρασε αυτή η μια ώρα δεν περιγράφεται εύκολα. Το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο και ο καταιγισμός ήταν ασταμάτητος. Πραγματικό σφυροκόπημα. Αυτός που πραγματικά έδωσε ρεσιτάλ κατ' εμέ ήταν ο ντράμερ. Μιλάμε ότι το παληκάρι δεν άφησε κολυμπιθρόξυλο όρθιο. Λογικά πρέπει να φώναξαν ασθενοφόρο μετά. Όχι για τον ντράμερ.
