Γεωργίου Σουρή, Εκλογείς και Υποψήφιοι

Απλά για να θυμόμαστε ότι το νόμισμα είναι διαχρονικά κάλπικο και πάντα έχει δύο όψεις... Ανοίγει ένα κι άλλο βουλευτικό παλάτι, και τόσων δεσποινίδων χεράκια τρυφερά την λερωμένη σφίγγουν χερούκλα του χωριάτη, και στο χαλί πατούνε ποδάρια βρομερά. Μην κάθεσθε απ΄ έξω, στη σάλα μας ορίστε, μη στέκεσθε ολόρθος, στον καναπέ καθίστε.

Τι κάνει ο κουμπάρος; ρωτούνε στα σαλόνια, μα έξαφνα τους λένε οι φίλοι του χωριάτες πως ο πτωχός κουμπάρος εδώ και τρία χρόνια τον ύπνον των δικαίων στα μνήματα κοιμάται. Καλέ αλήθεια λέτε πως πέθαν΄ ο καημένος; Μα τι χρυσός κουμπάρος, και νάναι πεθαμένος!

Τι κάνει η κουμπάρα; ο ψυχογιός τι κάνει; κι ο Κωνσταντής ο βλάμης δουλεύει με το κάρρο; ― Αμμί κι αυτός ο μαύρος κοντεύει ν΄ αποθάνει, και γρήγορα θα πάει να εύρει τον κουμπάρο! ― Μωρέ κι αυτός πεθαίνει; μου έρχεται να σκάσω... ακούς εκεί δυο ψήφους εις το χωριό να χάσω!

Οι υποψήφιοί μας με τόση προθυμία για μας τους εκλογείς τους φροντίζουνε να μάθουν· πω! πω! και αν ερχόταν καμιά επιδημία, τι συμφορά μεγάλη ηθέλανε να πάθουν! Να χάσουν τόσους ψήφους σε τούτη τη στιγμή; τι θάνατος για τούτους και πόσοι στεναγμοί!

Φθάνει να είσαι μόνο δημότης περασμένος, και αν πεθάνεις δίχως κανένας να σε κλάψει, ο υποψήφιός σου θα κλάψει ο καημένος, και μια νεκρολογία ίσως για σένα γράψει. Και τι τιμή μεγάλη και ύψος μεγαλείου τα δάκρυα να έχεις ενός υποψηφίου!

Ω εκλογείς δημόται, αν θέλετε τωόντι μεγάλη να ιδείτε την κλασική σας γη, μη σας πονέσει τώρα ούτ΄ ένα μόνο δόντι προτού να τελειώσει η νέα εκλογή. Φορέσετε φανέλλες και μάλλινα τσουράπια, και τρώγετε ακόμη και του σιδήρου χάπια.

Με γούνες και ταμπάρα στους δρόμους περπατείτε, για τη ζωή σας τώρα μεγάλη προσοχή, σόμπες, φωτιές στα σπίτια ωσότου να καείτε, μακριά από το κρύο, τη λάσπη, τη βροχή. Φαγί, κρασί και γλέντι, αυτά τα τρία μόνο, και ο Μπουρδούσης τώρα αξίζει ένα θρόνο.

Και άμα βασιλέψει της εκλογής η μέρα, και δούμε τους καινούργιους αντιπροσώπους, τότε πηγαίνετε, αν θέτε, στα Θυμαράκια πέρα, ν΄ αναπαυθείτε λίγο, καλοί μου συνδημόται. Ούτε λεπτό πια ένα θ΄ αξίζει η ζωή σας, και ούτε θα σας κλαίει ο νέος βουλευτής σας.

Στους τάφους σας μονάχα η δόξα θα κατέβει, τις νίκες μας να ψάλλει, την Πούντα και την Πόλη, και γύρω σας μαρούλια και σκόρδα θα φυτεύει, να τρώτε κάπου κάπου σ΄ αυτό το περιβόλι. Και ίσως σας τρομάξει καμιά φορά στο μνήμα ο λόγος του Δε Κάστρου απ΄ της βουλής το βήμα.

Να αλαφρώσουμε λίγο τη διάθεση...

...διότι πολύ έχει παραβαρύνει το κλίμα ιδίως τις τελευταίες μέρες, με αποκορύφωμα την τραγική ιστορία με την 13χρονη χθες...



Καλό, ε; Η πλάκα είναι ότι ενώ στο λέει μέσα στα μούτρα σου ο τύπος, εσύ δεν παίρνεις χαμπάρι μία!

Πάμε στο επόμενο.



Τιτανοτεράστιο, έτσι; Δεν το συζητάω. Οι τύποι έκαναν ασύλληπτη δουλειά! Εδώ, με υποτίτλους κιόλας.

Επόμενο βίδεον, η επεξήγηση γιατί αυτό το άχρηστο άτριχο δίποδο προσπαθεί να καταστρέψει τον πλανήτη: διότι είναι μοναδικός και πανέμορφος... Απλή μαγεία...



Ακολουθεί ενδιαφέρον βίδεον με την εξάπλωση του μαύρου θανάτου από καταβολής της ανθρωπότητας...



Και τέλος, ο μέγιστος Stephen Fry να μιλάει για τα μάρμαρα του Παρθενώνα με λόγο που ποτέ μου δεν έχω ακούσει από κανέναν Έλληνα πολιτικό (μην πω και άλλους δηλαδή). Δεν θα πω φυσικά ότι ο λόγος του ικανοποίησε τους Άγγλους αλλά αν μη τι άλλο είναι συγκλονιστικός.



Σημειωτέον ότι τον Fry τον είχα ανακαλύψει προ 20ετίας στην πρώτη προβολή της μέγιστης σειράς Blackadder όπου έκανε τον Μέλτσετ δίνοντας ρεσιτάλ.

Της γενικότερης βλακείας το ανάγνωσμα

Λοιπόν αυτή η ιστορία με την υποτιθέμενη ταινία που βρίζει τον Μωάμεθ έχει αρχίσει και παρατραβάει. Δεν ξέρω αν έχετε δει το περιβόητο τρέιλερ: είναι να τραβάς όλες τις τρίχες της κεφαλής σου (και όχι μόνο αυτής). Η υποτιθέμενη ταινία (ο θεός να την κάνω) όχι b-movie δεν είναι, αλλά ούτε καν πολύ κατώτερης κατηγορίας δεν μπορεί να θεωρηθεί. Και αναρωτιέμαι, αυτοί οι μουσουλμάνοι είναι πια τόσο στόκοι; Τους πέταξε ένας βλάκας (διότι περί βλάκα πρόκειται) ένα δόλωμα κι αυτοί τσίμπησαν έτσι;



Παρατηρώντας το "τρέιλερ" προσεκτικά είναι πανεύκολο να διαπιστώσεις ότι το όνομα του Μωάμεθ συν κάποιες συγκεκριμένες ατάκες είναι ντουμπλαρισμένα. Στην πραγματικότητα ο "ήρως" της ταινίας λέγεται George, κάτι που φαίνεται σε όλα τα σχετικά πλάνα (απλά παρατηρείστε τα χείλη των "ηθοποιών"). Αυτό δηλαδή που καταγγέλουν εσχάτως ότι δεν είχαν ιδέα ότι η "ταινία" τους θα χρησιμοποιείτο έτσι, είναι προφανώς αλήθεια. Μέχρι και οι φωνές είναι άλλες (κάτι που φαίνεται από χιλιόμετρα μακρυά). Ούτε καν οι παλιές κινέζικες με τις ντουμπλαρισμένες φωνές του Μπρους Λη δεν ήταν τόσο ερασιτεχνικές.



Ακόμη και ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα είναι κανονική ταινία μπροστά σε αυτό το αίσχος. Αλλά παρόλ'αυτά οι μουσουλμάνοι όχι μόνο τσίμπησαν το δόλωμα αλλά είναι και εξοργισμένοι. Μέσα σε όλα πριν κάτι μέρες απαίτησαν από όλους τους χριστιανοί να απορρίψουν αυτήν την βλάσφημη ταινία.
Την βλάσφημη ποιαν;;; Ποιαν ταινία ρε παιδιά;
Άμα οι Αμερικάνοι θέλουν να κάνουν σκαιά προπαγάνδα, έχουν ολόκληρο Χόλυγουντ: όπως παλιά ο Σοβιετικός ήταν σε όλες τις ταινίες πάντοτε κακός, έτσι εδώ και χρόνια είναι ο Κινέζος κλπ. Ο Αμερικάνος μαχητής δε, πάντοτε υπερασπίζεται το καλό συνήθως μειωνεκτόντας αριθμητικά και συχνά-πυκνά οπλισμένος μόνο με μία μεταχειρισμένη οδοντογλειφίδα και έναν χαρτοκόπτη ταξιδίου. Πάντοτε όμως θα αποκαταστήσει την δικαιοσύνη και θα κερδίσει τον κακό. Αλλά όχι, έπρεπε οι Αμερικάνοι ν'ασχοληθούν με αυτήν την τερατώδη μαλακία για να μην παρεξηγηθούν οι κατά τα λοιπά αρκετά ευέξαπτοι μουσουλμάνοι, σύμφωνα με τους οποίους αν η υπόλοιποι υφήλιος δεν απορρίψει επισήμως και μετά βδεληγμίας την εν λόγω... ταινία, τότε θα θεωρηθεί εχθρική πράξη κατά του Ισλάμ προσωπικά (διότι το Ισλάμ πάντοτε προσωποποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις) και θα γένει το έλα να δεις. Προφανώς αυτοί νομίζουν ότι πολύς κόσμος ενδιαφέρεται πχ για το αν θα βγει αντίστοιχη ταινία για τον Χριστό, τον Βούδα, τον Ναβουχοδονόσορα, τον Μέγα Σουβλακέα κλπ, κλπ. Κύριοι, λυπάμαι πολύ που θα σας ενημερώσω ότι εντελώς στα παπάρια μας.

Πραγματικά, δεν πίστευα ότι η μαλακία μπορεί να φτάσει σε τόσο δυσθεώρητα επίπεδα. Ανέκαθεν θεωρούσα αδύνατο να καταφέρει κάτι τόσο μεγάλο ο άνθρωπος όσο το να γίνει τόσο μεγάλος μαλάκας. Και αναφέρομαι σε όλους -ανεξαρτήτως θρησκεύματος και λοιπών πεποιθήσεων- που έχουν παρεξηγηθεί από την όλην ιστορία, που υπό φυσιολογικές συνθήκες όχι μόνο δεν θα με απασχολούσε αλλά εν προκειμένω θεωρώ ότι κατεβαίνω και πολλά επίπεδα ασχολούμενος με δαύτην. Θα διερωτάσθε μήπως έιμαι υπερβολικός. Όχι, τα πασίγνωστα πλέον γεγονότα με τον Αμερικάνο πρέσβη στην Λιβύη ο οποίος εμφανώς θεωρούσε πως το να είναι Αμερικάνος και ακόμη περισσότερο και πρέσβης ήταν αρκετά για να γαμεί τους πάντες, απέδειξαν ότι οι μουσουλμάνοι δεν αστειεύονται διότι πολύ απλά είναι άμυαλοι, άγονται και φέρονται ακριβώς όπως ο τυφώνας μπορεί να μεταφέρει ένα πούπουλο. Φέρεται και από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους "παραβάτες" διαφόρων νόμων τους άλλωστε, ή ακόμη και τις ίδιες τους τις γυναίκες. Υπήρχε περίπτωση τέτοιος κόσμος να μην απαιτήσει από τον κάθε άσχετο (διότι ακόμη και το αμερικανικό κράτος, άσχετο είναι εν προκειμένω) να ασχοληθεί με την.. απαγόρευση και καταδίκη της εν λόγω ταινίας; Μόνο ένας βλάκας θα έκανε κάτι τέτοιο...

Η πραγματικότητα έτσι όπως προκύπτει από αυτό το οπτικοακουστικό αίσχος, από αυτόν τον βαρβαρισμό που καταβαραθρώνει ολόκληρη της έβδομη τέχνη περισσότερο κι από το Bollywood, είναι ότι ο δημιουργός της προφανώς ήθελε να βγάλει τα ψυχολογικά του προβλήματα κατά των μουσουλμάνων στην φόρα.



Επειδή και ο ίδιος γνώριζε ότι θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων (μιας και οι μουσουλμάνοι έχουν περί πολλού την θρησκεία τους, περισσότερο κι απ'όσο έχουν οι Έλληνες την ορθοδοξία, να σας προλάβω την ερώτηση), έβγαλε ένα σενάριο με έναν άσχετο χαρακτήρα ο οποίος εν συνεχεία ντουμπλαρίστηκε ως Μωάμεθ. Ανούσιο, ηλίθιο, σιχαμερό, και γιατί όχι και συκοφαντικό και εξυβριστικό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Που όμως χαρακτηρίζει τόν ίδιον τον δημιουργό της "ταινίας" και όχι όλον τον δυτικό κόσμο, ως διατείνονται οι αντιστοίχου πνευματικής πχιότητας ισλαμιστές.

Προ ολίγου διάβασα ότι κανονίζουν πορεία στο κέντρο της Αθήνας προς την αμερικανική πρεσβεία. Να ζητήσουν τι ακριβώς από τους Αμερικάνου; για την συγκεκριμένη περίπτωση;

Ιδού που οδηγεί η θρησκευτική τύφλωση και ο φανατισμός. Και αυτό πηγαίνει όχι μόνο στους μουσουλμάνους φυσικά.
Πραγματικά πρέπει να τελειώνουμε γρήγορα με τις θρησκείες μπας και σωθεί αυτός ο κόσμος, που κατά τα λοιπά δεν βλέπω να σώνεται με τίποτε. Πλέον το κρίσιμο απόθεμα σε βλακεία έχει ξεπεραστεί κατά πολύ.

Πριν από έναν μήνα έφυγε ο Λάκης Σάντας

και ενσυνείδητα επέλεξα να μην γράψω κάτι τότε.
Τουναντίον, εξαρχής είχα προγραμματίσει να το γράψω σήμερα, αφού σαν σήμερα το 1941 ήταν που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν την γερμανική σημαία με την σβάστιγκα από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Και επέλεξα να το κάνω σήμερα αφού τέτοιες πράξεις είναι που μένουν αθάνατες.

Είναι πολύς κόσμος που δεν ξέρει τον Σάντα. Ούτε εγώ τον ήξερα για χρόνια, μέχρι που μια μέρα σε μια κουβέντα με τον πατέρα μου μου το πέταξε και κάθησα μετά και το'ψαξα. Και μέσα σ'όλα συνειδητοποίησα και το γιατί δεν ήξερα για πολλά χρόνια τον Σάντα, όπως αντίστοιχα δεν τον ήξεραν πολλοί: διότι ο ίδιος ο Σάντας έκανε κάτι και σιώπησε μετά. Όχι σαν τους φροντοφωνάζοντες αντιστασιακούς των καναλιών και των συντάξεων που θέλουν να το μαθαίνουν όλοι τι έκαναν (αν έκαναν φυσικά, όπου αν τολμήσεις να το αμφισβητήσεις σε περιμένει μήνυση στην γωνία).



Πραγματικά μαθήματα ήθους από έναν άνθρωπο που έκανε αλλά δεν μίλησε.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, πέραν του ότι -για περίπτωση που σας ενδιαφέρει- ότι ο Λάκης Σάντας έχει γράψει και ένα πολύ μικρό πλην δυσανάλογα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τις τότε μέρες.

Τέλος, ένα εκπληκτικό (πάλι) κείμενο του Ηλία Μπαζίνα στον Φίλαθλο (6 Μαϊου), όπου μιλάει και για Σάντα και για Βέγγο...



Όχι τίποτε άλλο αλλά πλέον υπάρχει νέα ξένη σημαία που πρέπει να υποσταλλεί.

Τι να λέμε για τον Βέγγο...

Η λέξη τεράστιος ίσως να είναι απελπιστικά μικρή για να τον περιγράψει.
Το άκουσα σήμερα το πρωί και έννοιωσα σα να με βρήκε κάποιο κακό.
Δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι υπάρχει άνθρωπος στην χώρα που να μην έχει μόνο καλή κουβέντα να πει για τον Βέγγο. Δεν μου περνάει από το μυαλό ότι υπάρχει άνθρωπος σε τούτον τον τόπο που δεν ξεκαρδίστηκε στο γέλιο ή δεν βρήκε κάτι από τον δικό του εαυτό στον Βέγγο...

Ένας Βέγγος που δεν έγινε μεγάλος ένεκα των life style περιοδικών, ούτε λόγω συνεντεύξεων και λοιπών ευαγών μεθόδων που καθημερινά βλέπουμε, αλλά λόγω του ταλέντου του και μόνο. Ένα ταλέντο που δεν είχε περιοριστεί μόνο σε κωμωδίες φυσικά, αλλά και σε ρόλους δραματικούς καθώς και σε θέατρο. Μιλάμε για έναν ηθοποιό -κυριολεκτικά ποιούντα ήθος- που έπαιρνε έναν δύσκολο ρόλο και κυριολεκτικά τον ξεφτίλιζε λες και ήταν παιχνιδάκι.

Η χώρα από σήμερα είναι κυριολεκτικά φτωχότερη.
Και δεν ξέρω αν μπορεί να εκληφθεί ως σύμπτωση ή ως τραγική ειρωνία το ότι έφυγε μόλις μια μέρα μετά την παγκόσμια ημέρα γέλιου...

Α, ρε Θου-Βού τι μας έκανες και στην αρχή νόμιζα πως ήτανε μια ακόμη πλάκα...

Α-ρι-στούρ-γη-μα

Αυτό έχω μόνο να πω.
Πήγα και είδα το Ψυχή Βαθειά χθες. Εκπληκτικό έργο.
Κυριολεκτικά πανάξιο ως προς όλες τις παπαριές που έχω διαβάσει για κριτικές από πολλούς και διάφορους μυστήριους και μη. Διότι ως γνωστόν, αν στην Ελλάδα βγει κάτι πραγματικά καλό, το θάβουμε με χαρακτηριστική ευκολία μόνο και μόνο επειδή δεν μας άρεσαν οι διαφημίσεις προ ενάρξεως του έργου. Και δυστυχώς πλέον σχεδόν τείνει να γίνει κανόνας πως αν κάτι φάει μπόλικο χέσιμο τότε υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι πρόκειται για αριστούργημα...

Και τι δεν έχω διαβάσει γι'αυτό το έργο. Σε άλλους ξίνισε ότι οι αντάρτες παρουσιάστηκαν ανοργάνωτοι. Σε άλλους στράβωσε ότι κάποιοι στρατιωτικοί παρουσιάστηκαν πονόψυχοι. Σε άλλους έκατσε στον λαιμό ότι δεν προβλήθηκαν ως "θα έπρεπε" οι πραγματικές θέσεις των αριστερών. Σε άλλους κόντεψε να βγει το μάτι από το κακό τους που οι δεξιοί δεν παρουσιάσθηκαν ως τέρατα ταινίας του Σπήλμπεργκ. Και πάει λέγοντας. Σε τουτην τη χώρα εξάλλου έχουμε όλοι το δικαίωμα να λέμε ελεύθεροι τις μαλακίες μας, οι κουτλουρέ θα αποτελούσαν εξαίρεση, που ως γνωστόν έχουν γεννηθεί και με την έμφυτη βαρύτητα του λόγου;
Ξαναλέω, ανεξαρτήτως τι πιστεύει ο καθένας για τον εμφύλιο, ο Βούλγαρης έγραψε. Το έργο ήταν Έργο, με όλη τη σημασία της λέξεως. Και ειλικρινώς απογοητεύομαι που στην χώρα που η άποψη έχει γίνει πιο ευτελής κι από τα σκουπίδια μη ανακυκλώσιμου κάδου (διότι εσχάτως οι ανακυκλώσιμοι έχουν γίνει της μόδας) οι περισσότεροι δεν μπόρεσαν να δούν ούτε το δέντρο, ούτε το δάσος, εγκλωβισμένοι στην αρρώστια που κρύβουν είτε στα σώψυχά τους, είτε στον ίδιον τους τον εγκέφαλο.

Αν η ταινία ήθελε να δείξει το πως έγινε πραγματικά ο εμφύλιος τότε θα είχε και κονσερβοκούτια και εκτελέσεις εν ψυχρώ. Θα είχε αναμφίβολα και βασανιστήρια. Θα είχε και παιδομαζώματα. Θα είχε -κατ' αντιστοιχίαν με τον Αμερικάνο- και κάποιον Σοβιετικό που να έλεγε τα δικά του, καθώς επίσης σίγουρα και κάποιον Γιουγκοσλάβο αντιπρόσωπο του Τίτο (του οποίου τη γυριστή θα έπρεπε να παρουσιάσει) κλπ, κλπ, κλπ. Το θέμα είναι ότι η ταινία αυτή δεν παρουσιάζει τον εμφύλιο, ως οι διάφοροι ψυχασθενείς, άρρωστοι και πάσης λογής καρύδια καρυδιάς νομίζουν. Παρουσιάζει προτίστως την ανθρωπιά πίσω από τον εμφύλιο και μέσα στον εμφύλιο. Δείχνει μια οικογενειακή τραγωδία από τις εκατοντάδες (μην πω χιλιάδες) που υπήρξαν. Δείχνει ότι υπήρχαν άνθρωποι (εξ αριστερών) που πάλευαν γι'αυτό που θεωρούσαν σωστό ακόμη κι όταν έβλεπαν ότι δεν υπήρχε μέλλον, ότι τους είχαν αφήσει μόνους. Δείχνει ότι υπήρχαν άνθρωποι που σκότωναν μόνο και μόνο για να μην σκοτωθούν παρόλο που ήξεραν ότι και αλλού θα ήθελαν να βρίσκονται, και να μην συμβαίνουν όλα αυτά. Δείχνει προσωπικά δράματα. Δείχνει μέχρι και τη δυνατότητα να υπάρξει Έρωτας ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές. Δείχνει ότι παρά τις "διαφορές" που είχαν άλλοι, κάποιοι δεσμοί και κάποιες ανάγκες έμεναν πολύ πιο ισχυρές. Δεσμοί όπως η οικογένεια, ανάγκες όπως το να πάρουν νερό από τον ίδιο ποταμό. Δείχνει την απελπισία της μάνας να μην ξέρει όχι που είναι το παιδί της ή αν είναι καλά, αλλά το αν ζει. Ή μήπως να πω για το υπέρτατο σημείο, τον μικρό Βλάσση, δεκατεσσάρων μόλις ετών που ζήτησε από τον αδελφό του απλώς να πει στη μάνα τους να πάει να τον μαζέψει και να τον βάλει δίπλα στον πατέρα τους γιατί φοβάται να είναι μόνος; Ένα πιτσιρίκι που έκανε ό,τι έκανε επειδή το θεωρούσε σωστό, δίχως όμως να ξέρει όχι μόνο γιατί "έπρεπε" να είναι σωστό, αλλά και γιατί "έπρεπε" να είναι λάθος οι υπόλοιποι. Ένα πιτσιρίκι που δεν φοβήθηκε το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά φοβήθηκε να είναι μόνο του στο μνήμα μέσα. Ειλικρινά ανατριχιάζω που ξανασκέφτομαι την ταινία....

Μια ταινία, που σιγά μην ξέφευγε από τον χλευασμό. Έχω ακούσει (και διαβάσει) πολλούς και διάφορους να ειρωνεύονται την ατάκα του Βέγγου "Έλληνας να τουφεκάει Έλληνα;" λέγοντας "γιατί; δηλαδή αν είναι ακροδεξιός που κυνηγάει μετανάστες κακό θα ήταν;" (δυστυχώς -και το εννοώ, δυστυχώς- στο πλαίσιο του χιούμορ και της σάτιρας έπεσε έως και η Ελληνοφρένεια σε αυτό το λούκι). Και δυστυχώς ουδείς άκουσα να αναφέρει την πλήρη ατάκα του Βέγγου: "Δεν είναι πόλεμος αυτό που μας βρήκε, ντροπή είναι... Έλληνας να τουφεκάει Έλληνα;". Η έμφαση δεν πάει στο "τουφεκάει". Πάει στο "ντροπή". Κι εν προκειμένω ο διαχρονικά συγκλονιστικός Βέγγος ήταν ένας χωριανός που ήθελε να πάρει το νεκρό εγγόνι του να το θάψει στο σπίτι, επειδή είχε μείνει μόνος του τουλάχιστον να είχε έναν τάφο να πηγαίνει... Και μάλιστα τον περίμεναν και 20 συγχωριανοί... 20... Ανατριχίλα...
Υπήρχαν λεπτομέρειες στην ταινία που τσάκιζαν κόκαλα. Όπως ο ετοιμοθάνατος φαντάρος που στα ξεψυχίσματά του ζήταγε το γαμπριάτικό του κοστούμι, δείχνωντας πόσο πολύ ήθελε μια άλλη ζωή αλλά δεν τον άφησαν. Ο φαντάρος που στην συνέχεια έβλεπε στο πρόσωπο του άλλου φαντάρου την κοπέλα του. Ο φαντάρος, του οποίου οι τελευταίες κουβέντες ήταν "χρωστάω σαράντα δραχμές".... Μέσα στα ξεψυχίσματά του δεν ήθελε να ατιμαστεί κιόλας, μην τόλμαγε κανείς να πει ότι χρώσταγε και δεν τα επέστρεψε... Μιλάμε για λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Μιλάμε για απλούς καθημερινούς πολίτες που αιματοκυλήστηκαν παρόλο που είχαν άλλα όνειρα, άλλα προβλήματα, άλλες βλέψεις.

Νομίζω ότι η ταινία δεν βασίστηκε αδίκως σε δύο αδέλφια. Εκτιμώ ότι το βαθύτερο νόημα ήταν ακριβώς αυτό, που πέραν των προσωπικών παθών του καθενός αποτελεί και την μία εκ των δύο μοναδικών αληθειών του εμφυλίου: ότι σε αυτόν τον πόλεμο το ένα αδέρφι έσφαζε το άλλο: Έλληνες που σφάζονταν μεταξύ τους δίχως σαφή λόγο και αιτία. Η δεύτερη μοναδική αλήθεια ήταν ότι ως πόλεμος ήταν παντελώς ξενόφερτος. Εμείς δεν είχαμε κανέναν λόγο να τον κάνουμε. Ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Ξεκάθαρο. Και αποτελεί τεράστια επιτυχία της ταινίας που πρακτικά δεν βγάζει τέτοιου είδους πάθη για την μελανότερη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας μας που μας ακολουθεί με τις δικές μας άρρωστες ευλογίες μέχρι και σήμερα, τουναντίον βγάζει συγκίνηση και διάθεση για αυτοκριτική. Ως επίσης δείχνει σε ικανοποιητικά ρεαλιστική έκταση τον ξένο δάκτυλο και τον ρόλο που διαδραμάτισε.

Και μέσα σε όλα αυτά βγαίνει ο κάθε ντολμάς και βγάζει την πίκρα του. Απαράδεκτον να παρουσιάζεται ο ΔΣΕ ως τουρλουμπούκι που πολέμαγε όπως λάχει, φερ'ειπείν. Τι λέ ρε μόρτη; Μήπως να τους βάζαμε και κανά φωτόσπαθο; Κανά τανκ; Κανάν βαλιστικό πύραυλο; Αφού ξεκρέμαστοι ήταν από παντού, δίχως υποστήριξη, δίχως την παραμικρή βοήθεια ένεκα της συμφωνίας της Γιάλτας. Πως να τους παρουσίαζε να πολεμούν; Ή μήπως να ψιλοαλλάζαμε την ιστορία όπως στο Άδοξοι Μπάσταρδοι όπου τελικώς ο Χίτλερ δολοφονείται, δείχνοντας έναν οποιονδήποτε μαχητή του ΔΣΕ με στυλάκι Ράμπο να καθαρίζει μόνος του με μισή οδοντογλυφίδα και μια σάπια κάλτσα μερικές εκατοντάδες στρατιωτών οπλισμένους σαν αστακούς; Αστειότητες. Άλλος πάλι ενοχλήθηκε ότι ο αρχηγός της συγκεκριμένης ομάδας ανταρτών παρουσιαζόταν σαν τρελός (που προσωπικά δεν θα το έλεγα σε καμία περίπτωση), όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που έπρεπε να "εξηγεί" γιατί συνέβαινε και γιατί ήταν σωστός ο πόλεμος, γιατί δεν είχαν να φάνε, γιατί ο Στάλιν αργούσε να στείλει τη βοήθεια, γιατί ξέμεναν από πυρομαχικά, γιατί οι "από 'κει" πολεμούσαν με βόμβες και αεροπλάνα ενώ οι "από 'δώ" με... σφεντόνες. Πως θα ήταν λοιπόν ένας τέτοιος άνθρωπος (αν μπορούμε να τον φέρουμε από μόνοι μας στο μυαλό μας); Λουστραρισμένος; Φρεσκοσιδερωμένος; Μπανιαρισμένος; Με ηθικό ακμαίο; Απλά, ως είπα ήδη, ο καθείς με την αρρώστια του. Πραγματικά το θεωρώ τραγικό να περνούν τα νοήματα της ταινίας και να εστιάζουμε σε ανύπαρκτες λεπτομέρειες. Προσωπικά μέχρι και την μουσική του Αγγελάκα (τον οποίον δεν χωνεύω κιόλας) βρήκα εξαιρετικότατη και απολύτως αρμονική ως προς την όλη ταινία. Κι όσον αφορά μια ακόμη επιτυχία της ταινίας είναι ότι επί της ουσίας παρουσιάζει δύο διαφορετικούς κόσμους σε πλήρη εξέλιξη κι εν παραλλήλω μέσα στην ίδιαν ταινία, στην ίδια (κάθε) χρονική στιγμή. Την στιγμή που οι μεν τα έβλεπαν έτσι, οι δε τα έβλεπαν τελείως γιουβέτσι και τούμπαλιν. Διότι όταν μιλάμε για Εθνικό Διχασμό, όντως οι επιμέρους κοσμοθεωρίες απέχουν παρασάγγας.

Ειλικρινά, ξαναλέω, το θεωρώ κρίμα, μια τόσο καλή ταινία με τόσα νοήματα μέσα της και τόσες έντονες σκηνές θα πέφτει βόρα στις υποτιθέμενες... αντικειμενικές απόψεις του καθενός. Βέβαια, θα μου πείτε -και σωστά- ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο κομμουνιστής είναι δογματικά το απόλυτο κακό και τούμπαλιν ότι ο στρατιώτης είναι ο απόλυτος φασίστας, δίχως να κατανοούν ότι αμφότεροι που πιστεύουν τέτοιες αηδίες είναι εξίσου φασίστες, θα κολλήσουν στο να κάνουν την τρίχα τριχιά; Σωστό κι αυτό τω όντι. Εγώ πάντως αυτό που αποκόμισα ήταν ότι η Ψυχή Βαθειά δεν πραγματευόταν τον εμφύλιο, αλλά πολλές από τις τραγωδίες που υπήρχαν μέσα στον εμφύλιο. Από 'κει κι έπειτα, ο καθείς πιστεύει ό,τι γουστάρει.

Αριστούργημα... Λίαν επιεικώς...

Γιουρουσοβίζιον 2008

...και θα γίνει της κακομοίρας μιλάμε!
(ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος υπάρχει πολύ ενδιαφέρον update!!! AXAXAXAXAXAXAXA!!!!!)

Άιντε πάλι τα ίδια και να δούμε πόσα θα πλερώσουμε και φέτος για να γυρίσει σε ολόκληρη την Ευρώπη η συμπαθής κατά τα λοιπά αοιδός, προκειμένου και φέτος να βγούμε από πέμπτοι έως ένατοι... (αισιόδοξη πρόβλεψη)
Τουλάχιστον παλαιότερα η Γιουρουσοβίζιον είχε μία ποιότητα, ένα νόημα.Το τραγούδι έπρεπε να είναι ακυκλοφόρητο -να μην υπήρχε σε δίσκο δηλαδή. Τώρα, ο κόσμος το'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Όλοι το διαφημίζουν σε όλους, όλοι υπόσχονται δωδεκάρια σε όλους και τελικά βγαίνει όχι ο καλύτερος, αλλά ο λιγότερο ανυπόφορος δεδομένης της αισχρής μουσικής παιδείας που η ευαγής μουσική βιομηχανία μας πλασάρει.

Παλιά η Γιουρουσοβίζιον έβγαλε ολόκληρους ΑΒΒΑ ρε. Τώρα θα αναδείξει ποιον; Την Καλομοίρα; Ρε, πλάκα κάνουμε εδώ πέρα; Θυμάμαι πέρσυ ο Σαμπρέλ (πως διάολο τον λένε τέλος πάντων, δεν ακούω και τέτοια) είχε βγει... χμ, ένατος δεν ήταν; Νομίζω. Η ουσία είναι ότι πανηγύριζε κιόλας. Ποιος πανηγυρίζει για να βγεί ένατος ρε παιδιά; Είναι σα να τρέχεις μόνος σου, να βγαίνεις δεύτερος και να πανηγυρίζεις που ανέβηκες στο βάθρο. Από πότε η αποτυχία που συνοδεύεται από πακτωλό εκατομμυρίων -όχι από τις δικές τους τσέπες φυσικά- είναι κάτι που πρέπει να πανηγυρίζεται;

Βγήκε τις "προάλλες" πρώτη η Παπαρίζου.Μάλιστα....
Και;
Διαπίστωσε κανείς κάποια αλλαγή στο ελληνικό γίγνεσθαι;
Μήπως το συμπαθητικό ομολογουμένως τραγούδι της ακόμη πιο συμπαθητικής Έλενας ήταν καλύτερο από το Μάθημα Σολφέζ του Χατζηνάσιου (Χατζιδάκι είχα την εντύπωση, με διόρθωσε η Αθηνά -μερσί) που είχε βγει πέμπτο (ή μήπως τρίτο; Δεν είμαι σίγουρος); Αυτό -τότε ήταν τεράστια επιτυχία-, ναι.Η πρώτη θέση της (οποιασδήποτε) Παπαρίζου είναι απλώς μια ακόμη δικαιολογία να μας αφαιμάξουν οικονομικά για νι-οστή φορά.

Να κάτσω να πανηγυρίσω για τι και για ποιον λόγο; Που παρακολουθώ όλο το κιτσαριό επί σκηνής; Τη μια αντιγραφή μετά την άλλη; Για να θυμηθώ το πόσα λεφτά έχουμε πετάξει σε τέτοιες αηδίες; Όταν έκαναν την όντως ενδιαφέρουσα πατέντα της ελληνοαγγλικής οι Αντίκ προ πολλών ετών (το οποίο τραγούδι ήταν όντως καλό) βγήκαν μετά όλοι και έκαναν το ίδιο παρουσιάζοντάς το ως δική τους καινοτομία κιόλας. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την Αννούλα Βίση; Τον R.A.K.I.N.T.Z.I.S; Τι απ'όλα;

Και τώρα τι μέλλει γεννέσθαι; Θα θαυμάσουμετην Καλομοίρα να κάνει μια πανέμορφη αλλά και κυρίως πανάκριβη τουρνέ σε όλα τα τουριστικά θέρετρα της Ευρώπης με τα δικά μας λεφτά, όταν καλά, καλά δεν έχουμε σχολεία και νοσοκομεία, όταν οι μισθοί πάσχουν, όταν, όταν, όταν...
Και το χειρότερο; Θα πανηγυρίζουμε κιόλας, εποφθαλμιώντας την πρώτη θέση,μη χέσω...

Γεωργίου speaking.Must για τέτοιες περιστάσεις...


Και φυσικά η πρότασή μας:


(καλά,είναι λίγο "μπαγιάτικο" αλλά είναι μεγάλη γκρουπάρα, η καλύτερη που διαθέτουμε ως χώρα). Επίσης να υπενθυμίσω τη διαχρονική πρόταση του zaphod για το ίδιο θέμα, με την οποίαν επίσης συντάσσομαι! :)

Και για να μην ξεχνάμε την πραγματική ποιότητα:


UPDATE: Λοιπόν, επειδή μου ήρθε μια εκπληκτική ιδέα αναφορικά με την πρότασή μας για τη Γιουρουσοβίζιον, επανέρχομαι και με μια δεύτερη. Το συγκρότημα ονομάζεται InnerWish και είναι από την Αθήνα. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερά μας, αναμφίβολα. Είναι εν ενεργεία και βγάζει και δισκάρες. Εν προκειμένω όμως έχει ενδιαφέρον το παρελθόν του: ο πρώτος του δίσκος με τίτλο Waiting for the Dawn κυκλοφόρησε το 1998 και στη φωνή βρισκόταν ο νυν τραγουδιστής των (κρατηθείτε) Παπαροκάδων! Συνεπώς μια επανένωση του τότε line-up θα έφερνε αβίαστα και δίχως ιδρώτα την πρώτη θέση αφού θα υπήρχε συστράτευση τόσο των απανταχού μεταλλάδων, όσο και των θρησκευτικών τάσεων!!! :):)
Εγγυημένα πράγματα!

Κι ένα κλιπάκι από τη μετέπειτα πορεία τους (πρόσφατο):

Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα

Μιας και λίαν προσφάτως ανέφερα σε σχετικό (λέμε τώρα...) κείμενό μου την ιεράν προφητείαν του Πανίσχυρου Μεγιστάνα των Νίντζα διά τον Μέγα Σουβλακέα, κρίνω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσω έναν ακόμη τομέα εις βλόγιόν μου, αυτόν των Τεχνών (τώρα αν είναι καλές ή όχι, ελέγχεται... :) ).

Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα λοιπόν, μια εκπληκτική υπερπαραγωγή.
Χμ, για την ακρίβεια η κορυφαία ελληνική υπερπαραγωγή όλων των εποχών. Νομίζω ότι τα κάτωθι αποσπάσματα τα λένε όλα από μόνα τους, εγώ δε χρειάζεται να προσθέσω κάτι παραπάνω... Όσοι δεν το'χετε δει, απλά σπεύσατε... :)









Και φυσικά μην ξεχνάμε τις προφητείες:





Η ανακοίνωση της παγκόσμιας πρεμιέρας:


Και φυσικά το οφίσιαλ σάουντρακ από τους (μα ποιους άλλους;) Ανώριμους!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

UPDATE: Δύο τόρρεντες που πιθανώς να το δουλεύουν ακόμη και να διαθέτουν την επική αυτήν ταινία προς νταουνλόδιασμα εδώ κι εδώ.

ΜΑ ΤΗ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ!!!