Βρισκόμαστε ήδη στον απόηχο μιας
συνάντησης με πολλά ερωτηματικά που δρομολογεί έτσι κι αλλιώς επικίνδυνες γεωπολιτικές
εξελίξεις. Πρόκειται βεβαίως για ερωτηματικά που ούτε αποτυπώνονται, ούτε πολύ
περισσότερο μπορούν να απαντηθούν από κάποιον που δεν αποτολμά να διαβάσει απροκατάληπτα
πίσω από την είδηση…
Και πρέπει να προσθέσουμε, πως συνιστά δημοσιογραφικό και
αξιολογικό ξεπεσμό πρώτου μεγέθους, η απροθυμία ορισμένων «διαμορφωτών» της
κοινής αντίληψης, να σταθμίσουν νηφάλια ακόμη κι εκείνα στα οποία μας επιτρέπει
να έχουμε πρόσβαση η δύναμη της εικόνας.
Ας πάρουμε όμως τα
πράγματα από την αρχή…
Από την ημέρα που κλείδωσε η επίσκεψη Ερντογάν στις ΗΠΑ για τη συνάντηση
κορυφής με τον Αμερικανό πρόεδρο, ενεργοποιήθηκε μια βιομηχανία κατευθυνόμενου
αποπροσανατολισμού, που αναβάθμισε τον καημό των αφελών σε προσδοκώμενο
αποτέλεσμα.
«Θα φάει πόρτα… Χαμηλά ο πήχης για τον Ερντογάν… Με
τσακισμένα φτερά ο Σουλτάνος στις ΗΠΑ… Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας αναδύεται
μέσα από το ναυάγιο αυτής της επίσκεψης…» Αυτά, είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους
των «αναλύσεων» των κορυφαίων «αναλυτών», που γι ακόμη μία φορά δε δίστασαν να
ασελγήσουν δημοσιογραφικά, βιάζοντας την αφέλεια των αναγνωστών τους.
Προφανώς και δεν πρόκειται για ανικανότητα στη σωστή καταγραφή
της είδησης, αλλά για κατευθυνόμενη πρακτική, που προσπέρασε ηθελημένα τρείς πολύ σημαντικές – καταλυτικές
παραμέτρους:...