akşam eve girerken dila ben yemeği hazırlarken parkta oynamak istediğini söyledi..
eşim de kıramadı kuzumu..
park bizim evin hemen karşısında..
balkondan çok rahat görebiliyorum..
taze fasulyeyi hazırlayıp koydum ocağa..
baktım patlıcanlar biraz büzüşmüşler..
yarın akşam ki yemeğimi de pişireyim, gelince direk kızımla ilgilenirim dedim..
patlıcanları doğradım tuzlu suya bastım..
soğanlarını doğrarken eşimin sesini duydum..
- dilaaaaaaaaaaaaa
aha dedim.. bizim cadı kızdırdı yine babasını.
balkona çıktım, Halim çok uzakta.. taa parkın orada..
ama sesi nasıl da net geldi..
niye bu kadar bağırdı ki..
bu arada koşturuyor..
ne oldu gibilerinden el işareti yaptım..
- aşkım dila eve geldi mi?
......................................
nasıl yani..
-hayır..senin yanında değil mi?
cevap bile vermeden üst yola koşmaya başladı..
ben şokta..
nefes alamıyorum..
o sıra bir çocuk yanaştı apartmana..
şerife teyze
- nolmuş..
- dila diye bi kız kaybolmuş..
iyi de o benim kızım..
merdivenlerden nasıl indim, o parka nasıl koştum bilmiyorum..
ölüyorum sandım..
parkta bir kadın..
- ne oldu buldunuz mu kızı
dedi..
öyle baktım kadına..
- kızım nerde benim, kızım nerde..
deli gibi koşmaya başladım..
dua ediyorum sürekli..
allahım nolur bişiy olmasın.. nolur kızıma bişiy olmasın..
nereye gideyim, nerede arayım..
eşimde yok ortada..
caddeye doğru koşarken eşimi gördüm..
dila kucağında..
dizlerim çözüldü.
içim geçti..
ona rağmen koşarak gidip aldım dila kucağından..
hiç ses yok..
öyle duruyor kuzum..
belli korkmuş..
yolun ortasına oturup ağladım katıla katıla..
çok korktum..
ömrüm gitti resmen..
bu arada yanında ki arkadaşını da annesi arıyormuş..
iki yaramaz birlikte ablasını aramaya gitmişler..
müstakil bir evin altına girmişler..
dila babasının bağırmasını duymuş.. ama çıkmamış olduğu yerden..
küçükken saklambaç oynarken aynısını yapardı..
hiç sesini çıkarmazdı oldu yerden..
kafayı yerdim..
sonra bir kız bulmuş bunları getirmiş..
eşşek sıpaları..
2-3 saat kendime gelemedim..
dila da eve gelince çok ağladı..
:(
kötü bi akşamdı..
eşimin dediği birkaç dakikalığına gözümü ayırdım, sonra baktım yok..
- ayırmayacaksın işte..
- aşkım onu sürekli takip edemem.. yanımdan ayrılma dedim beni dinlemedi..
- iyi de o daha 3.5 yaşında.. merak eder, ilgisini çeker gider.. senin gözün hep üstünde olacak..
- ben mi suçluyum yani..
- sen suçlusun tabi..
-Pamir' in evin yanında ki havuzda boğulmasının tek sorumlusu annesi ve babası..
uslu, sakin, sözünden çıkmayan bir çocuğa bile sahip olsan önlemleri almak zorundasın..
bu senin görevin..
biraz tatsızlık oldu.. ama ben hala bu şekilde düşünüyorum..
o benim en kıymetlim..
allahıma çok şükür başına birşey gelmeden atlattık bu olayı..
allah kimsenin başına vermesin..