Cadro de Montserrat Gudiol
voar as ansias de sorrir fronte aos merlos…
voar as ansias de sorrir fronte aos merlos…
retroceder o tempo nas pernas cansas
asubiar un fío de voz
nas palabras
coarse un sol rechumido entre as pestañas
encoller o peito con cada latido…
mallar a dor incensante no corpo engurrado
rabuñar o aire na pel húmida e quente
tremer de medo e de
pena e de cansazo
afogar os folgos nunha cama de hospital
mentres eu mezo cos
meus ollos o teu corazón…
