Skogstur til Orretuva- Tirevolltunet-Raknes

Vi skulle berre ta ein liten fjelltur før Anna skulle legge seg og tenkte at Orretuva var eit fint mål. Eg har gått der før og brukte ein halvtime opp, men det var først no eg verkeleg fekk kjenne på korleis dette turmålet er. Med småfolk på slep så vert underlaget så mykje tydelegare.  

Vi parkerte ved Hjellvik bedehus og gjekk stien opp. Heile vegen var det berre skog og bakken var full i røtter og glatte steinar. Emil hylte av frustrasjon mange gongar. "Eg vil ikkje på fjelltur, aldri i livet, aldri i verda. Eg hatar sopp, eg vil ikkje meir. Hyyyl!!!" Røttene var glatte, steinane var glatte og Emil snublar og dett mange gongar. Dei to andre spring framfor utan problem og Anna sovnar til slutt i meisa av den keisame turen. Fjelltur utan noko anna enn skog er ikkje fjelltur, men skogstur.

Vel framme etter ein time var det både utsikt, fint vèr og glade born. Alt som før hadde skjedd var gløymt. Vi åt kjeks og drakk saft, skreiv oss i boka og oppdaterte Instragram slik at alle fekk vite kor flinke foreldre vi er som tek ungane med på tur. Espen var godt sveitt på ryggen etter meisa og skuldrane var ømme etter den nokså dårlege meisa vi har. Den skal skiftast ut har vi avgjort. Anna kosar seg i den og søv no uansett, men det er ikkje lett å bruke den om ein skal vere ute meir enn ein time.

På Orretuva fann ungane eit "hundehus". To hundar og ei storesøster var visst leiken.

Vi gjekk vidare til Tirevolltunet. Ein bortgøymt gard kor det ikkje har budd folk på mange tiår. Det vert arrangert samlingar her nokre gongar i året, men idag var det heilt stille. Skogen vert høgare og nærare for kvart år så det er litt vemodig å vere på slike stadar og. Ungane fekk meir kjeks, saft og eplebåtar. Niste hadde eg ikkje smurt, vi skulle tross alt berre vere borte ein time.

Vi gjekk stien ned til Raknes og gjekk bilvegen tilbake til Hjellvik bedehus. Den eine timen vart til tre og litt til så ungane var slitne etter turen. Litt klaging og syting undervegs frå nokon, men alt i alt var dei veldig flinke. Dersom eg skulle anbefale denne turen så ville eg sagt at ein bør parkere ved Raknestunet, gå turen opp til Tirevolltunet og Orretuva for så gå tilbake same veg. Men det forutset at du stiller deg inn på at du går skogstur og ikkje fjelltur. Ungane synest vegen var keisam og eg er heilt samd. Inga stjerne frå meg idag, men godt samvit om ikkje anna.

Familietur til Geitnipa

Det starta med at Espen sykla terrengsykkel frå oss- Revheim- Hosanger- Kossdalsvingane-Fitje-Njåstad. Ein tremils-tur med mykje bratte bakkar noko som er ei bra økt i seg sjølv. Eg var heime med borna og skulle møte han på Njåstad. Anna var skikkeleg rampete så det vart stress og kav og ei amper stemning, men vi kom no oss ut til slutt.

Vi møtte Espen på Njåstad og parkerte der. På turkartet til Osterøy var det merka ein traktorveg opp mot Fagerstølen, men vegen var oppgradert til bilveg for hytteeigarane så det var lett å gå opp. Etter siste sving av den nye vegen gjekk vi inn på den gamle traktorvegen og følgde den eit lite stykke før vi kom til ei grind. Etter grinda tok vi stien mot venstre kor det var skilta mot Geitnipa. Stien var blaut enkelte stadar så det var bra at ungane hadde støvlar. Elles var det lite med bratte parti så dette er ein fin tur for ungar.

Vi brukte 50 minutt opp og 40 minutt ned. På toppen blåste det voldsomt så vi satt oss nedanfor toppunktet for å ete. Rundstykker, kanelbollar og kjeks. Den stressande formiddagen var gløymt og det var tid til å kose seg. Mykje fin utsikt frå denne toppen. På bilete over ser vi både mot Rotten og Tveitafjellet som eg har vore tidlegare i veka.

Storavatnet

Sjarmerande ungar når dei berre lyder. Det er alltid populært med mat, kjeks og bollar så då stig humøret med ein gong. Anna var våken heile vegen opp, men sovna i meisa ned att.

Og her er eg. Så er det bevist at eg var med.

Ungane var flinke å gå tur idag. Etter turen vart det is fordi dei hadde vore så flinke. Espen hadde sykla og gått i fem timar så han har trena nok for eit par dagar.

Geitnipa er 527 m.o.h, men er likevel ikkje ein del av lista over fjell over 300 meter på Osterøy fordi primærfaktoren er under 100. Eg synest likevel dette var eit flott fjell og er vel verdt å merke seg for andre som har lyst å gå seg ein fjelltur. Ein fin måte å bruke laurdagen på synest eg.

Camping på Voss

Forrige helg var vi på Voss for å teste ut det som vert årets ferie. I sommar skal vi på telttur med heile familien på slep og alt det som er nødvendig å ha med for at vi skal få ein kjekk tur. Malin hadde vore ei veke i Volda og på fredagen møtte vi Malin ilag med mormor og besten på Voss. 

Emil er svært glad i tog og vi hadde avtalt at eg og han skulle ta toget frå Arna til Voss medan Espen og Anna køyrde. Han hadde gleda seg enormt til dette og var mildt sagt elektrisk då toget kom på perrongen.

Bilete seier meir enn ord. Han var så glad! Diverre er det ein del tunnellar på turen så Emil vart etterkvart ganske trøytt og utlada. Likevel, det var stor stas med ein togtur.

Vi campa på Voss camping og det var opphaldsvèr slik at det gjekk greitt å få opp teltet. Ved leggetid las mormor til Anna og Emil. Det er så koseleg med slike minner. Mormor og besten overnatta forøvrig på motellet til Fleischer hotell.

Teltet vårt er 3,8 x 5,8 m stort, altså 22 kvm! Ståhøgda er 2 meter og har to soverom i tillegg til stove. Snakk om luksuscamping! Vannsøyletrykket er 4000 mm og det fekk vi verkeleg erfart. På laurdag opna heile himmelen seg og det regna syndeflod og trollkjerringar heile kvelden og natta. Vi kunne ikkje snakke til kvarandre fordi regnet laga slik støy og i tillegg blas det, men teltet sto og alle var tørre. Teltet er kjøpt på Jysk og kostar 2000 kr(!).

Malin har ikkje noko kleskode når det gjeld vèr. Enten det regnar, bles, snør eller er sterk sol så har ho nesten ikkje klede på seg. Ho har ein kroppstemperatur som ikkje liknar nokon av oss andre sin, og om natta når eg frys så ligg ho å gløder som ein ovn. Malin storkoste seg på campingen og regnet hindra ikkje henne å ha det kjekt. Ho traff ei anna jente på leikeplassen og så var dei vennar.

Stilmessig så kan eg ikkje skryte på meg noko inne i teltet. Her gjeld det å ha det praktisk og ei pakkeliste skore ned til margen. Campingbordet og dei fire stolane er samanleggbare, og er kjøpt på Europris for tilsaman kr 525. Kanskje ikkje luksus, men praktisk og godt nok for oss. Vi er opptatt av at det ikkje skal koste så mykje. Det er heile vitsen med årets ferie. I staden for dyre hytter og sydenturar, reiser vi billeg og er fleksible med kor vi skal reise. Vèret styrer ferien vår i år.

Dei to soveromma har skillevegg som ein kan rulle opp. Det er mest praktisk for oss. To luftmadrasser på 200x150 cm samt kvar sin sovepose så ligg vi godt. Det er litt uvant å ligge på luftmadrasser i starten, men alt vert ein vane. Soveposane fekk vi billeg gjennom medlemstilbod på Jula. Tilsaman kosta luftmadrassene og dei fire soveposane vi kjøpte kr 794.

Elles så har vi kjøpt kjølebag som både har stikkontakt og adapter til bil, vannkokar, kost og brett, piknikkteppe til golvteppe, dørmatte og ein lampe. I tillegg har vi med vifte med varm og kald luft. Kanskje eg har gløymt noko no, men dette var det viktigaste. Omlag 800 kr for utstyret. Og alt utstyret som eg har nevnt har jo vi i fleire år og så får ein fornye seg ved behov. Kr 4100 for alt eg har nevnt, det er ikkje noko å seie på. Eg kan legge til at mamma og Ivar vart frista av campinglivet etter å ha besøkt oss. Det var faktisk ganske komfortabelt å vere i teltet trass regn og litt kjølig temperatur ute.

Til slutt vil eg seie noko om Voss camping. Den ligg flott til på Voss med berre nokre hundremeter frå handlegatene. Det er ein liten og intim campingplass med ein ok leikeplass samt to flotte grillhytter for dei som vil grille. Forutan dette så er sanitæranlegget gammalt og kunne med fordel vore reinholdt meir enn ein gong om dagen. For oss som teltar så ligg teltplassen litt for langt unna doen om natta og internettforbindelsen var svært ustabil, særskilt under VM-kampane. Kanskje ikkje så rart. Campingen ligg så sentralt til at dei er nok populære uansett standard, men eg ville med fordel forbetra eit par ting. Om eg skulle gitt campingplassen eit terningkast, så får dei tre frå meg. Prisen var det ikkje noko å seie på. Kr 220,- for telt inkl bil + 35 kr for strøm.

Eit blogginnlegg om ingenting

Eg har bladd litt igjennom bloggen og sett på gamle bileter. Det er så kjekt å lese om korleis vi har hatt det til kvar ei tid og ikkje minst sjå alle bileta av ungane. Eg må smile når eg ser mine vakre born, dei er så fine til tider. Med beina godt planta i jorda må eg sjølvsagt bryte den idyllen med å vise eit sjarmerande bilete av Anna. Ho sjølv byrja å gråte når ho såg seg sjølv slik som dette...

Lille, vakre Anna. Tenk ho er 1.5 år på laurdag. Ho er aktiv som berre eittåringar kan vere, men det er vel derfor ho er så skjønn fordi vi skal halde ut med ho.

Det er noko med tida. Ting har roa seg både innvendig og utanpå. Eg er i modus, eg klarar kvardagen utan dei store problema. Neida, ungane søv ikkje heile natta. Slik erfaring har vi ikkje enno, men det er utruleg kva ein venner seg til. Rutinene er innarbeidd og eg har misunnelsesverdig kort veg til jobben som eg samstundes trives veldig godt i. Eg har funne tid til å trene, det same har Espen, men eg bakar ikkje brød eller har med meg salat på jobben kvar dag. Ting er veldig A4, men det fungerer og det er heilt greit. Lite spennande nytt, ikkje noko førstesidestoff, men livet er heilt ok.

Julehelsing

Så var det jul og tre månadar sidan sist eg blogga. Du verden for ein haust vi har hatt. Malin har byrja på skule, Anna har byrja i barnehage samt at eg har fått meg ny jobb. Espen har mykje å gjere på jobben og alle borna krever sitt. Det har ikkje vore så travelt at eg ikkje har fått tid til å blogge, men eg har ikkje vore i skrivemodus. Slik er det og det er inga krise over det. Trene har eg og byrja med, men berre så vidt. Tida strekk ikkje til der heller og det er ikkje alltid "berre å prioritere det". Eg må jobbe med meg sjølv og seie meir nei, det er beinhardt for sjela kjenner eg. Eg vil helst seie ja til alle. 

Så kva har hendt i 2013 bortsett frå dårleg vèr og auka dieselprisar? Er det eigentleg noko nytt? Anna har byrja å gå. Det var ein lettelse når det først skjedde. Ho var nesten 17 mnd og det byrja etterkvart å verte ganske slitsamt å bere på ho alle vegar. Den rolege, snille babyen har no blitt til ei bestemt frøken som klatrar og plukkar på alt. "Pratar" gjer ho og og er knuseskjønn trass sine krevande sider. Emil er ein god gut som sjarmerer oss stadig vekk med sine utsegn. Han seier så mykje artig. Han kosar seg i barnehagen og er veldig glad i dei som står han nær. Malin er skulejente og har byrja å knekke lesekoda. Ho elskar framleis å teikne slik ho alltid har gjort samt at matteleksene går unna i ein fei. Ho er glad i både skule og SFO og er ei bestemt frøken med eit stort konkurranseinstinkt.

Både eg og Espen jobbar heile dagar og det merkar vi godt på alt vi tidlegare har hatt tid til. Mindre av heimelaga mat, trening, tilstelningar, hus og hage. Ja alt får merke at vi har lite tid til overs. Men vi får til ein god del likevel. Vi har fått utebod, ferdig garasje, murar og flaggstang samt to nye blomebed. Espen hadde rund dag i juni og det vart feira på overraskande vis. Kven hadde ikkje fått sjokk om 20 menneske sto utanfor huset med ei flaggstong under arma? Det var vanskeleg å skjule at eg hadde baka og rydda huset til fest, men mannen skjønte ingenting. Girlpower!

Det nye året startar alltid med at vi skal verte flinkare økonomisk, meir trening, betre kosthald, verte meir tolmodig med ungane, ta dei med meir ut osv. Så det er eigentleg ikkje så mykje nytt over det. Tida får vise og eg håpar lysta  til å blogge kjem tilbake. Følg meg gjerne på Instagram, der er det litt meir aktivitet.

Ønskjer alle ei god jul og eit godt nytt år!

Klem frå Torill og gjengen på Dansebakken

Malin 6 år

Skulejenta vår har bursdag idag. Det er ein dag ho har gleda seg til. Igår fekk ho hol i øyrene som ho har ønska seg lenge og idag kom dagen med presangar, brus og kake. På morgonkvisten, lenge før frukost, opna ho presangar. Kven har vel tid til mat då?

På presanglista kan vi nevne A3 ark og A4 ark, klistremerke, klokke, treningsklede, lego friends, elektrisk tannbørste, skulesekk, dagbok med lås, armeband, barbiedukke og fleecedress. Alle presangane fall i smak, så her har du gåvetips om du skal i bursdag til ei jente på seks.

Emil synest det var like spennande. Han fekk ein presang for at han har lært seg å disse/huske/reie sjølv. Greit å ha ein presang på lur når storesøstra får så mange. Ikkje alltid lett å forstå. Han fekk eit tog sjølvsagt. Briotog med batteri som går av seg sjølv og som har ljos. Emil var i himmelen med ein gong.

Eg lagde ei sjokoladekake som overraska meg positivt. Oppskrifta finn du her og eg bytta ut aprikossylta med bringebær. Kaka kan absolutt anbefalast. Seks ljos i gull som vart blåst ut på tre forsøk. Ho fekk bursdagsong to gongar. Veldig stas, men vart litt flau likevel. Det er lov. Solo på bursdagen fekk ho og. Vi har ein regel i huset om at det kun er lov med brus på bursdagar, julafta og 17.mai. Det er mange bursdagar iløpet av året så den regelen synest eg er grei.

Fine Malin. Dette var ein stor dag for henne. Og imorgon har Emil sagt at då er det han sin tur å ha bursdag. Diverre må han vente i tre månader til.

Første skuledag

Så var det min tur å verte skulemamma. Fyrstefødde er no skulejente og det var i grunnen stas. Dagen starta ganske tidleg og tanken var at vi skulle ha ein kjekk morgon alle fem til ære for skulebarnet. Diverre hadde eg ikkje førebudd noko som helst. Ungane måtte badast, vi voksne måtte dusje, maten måtte smørast, kleda måtte vi finne og skulesekken var heller ikkje klar. Det vart ein travel morgon, men vi kom oss ut alle mann i rett tid trass manglande frukost i magen for min del.

I gymsalen kor vi skulle møtast var forventningane store, men etterkvart vart det keisamt for Malin som måtte høyre alt rektoren hadde å seie. Ho var meir enn klar for å kome inn i klasserommet og gleda var stor då ho fann pulten sin med navnet sitt på. Då borna skulle ta fram skrivesakene sine var penalet lagt igjen heime. Vi hadde funne det fram på morgonen, men i alt kaoset gløymde vi å ta det i sekken. Tårene til Malin trilla. Herlighet, verdens dårlegaste mor....

Skulen løyste det med låneblyantar, men det var sjølvsagt ikkje det same. Hello Kitty-penalet var det ingen som fekk sjå.

Då eg fekk forlate klasserommet var det husarbeid heime som venta. Støvet som hadde opparbeidd seg over lengre tid (vi snakkar veker) og fleire sekkar med klede som hadde hopa seg opp vart tatt. Det kvernar i hovudet mitt. "Korleis klarar andre det, dette må då gå an å få til? "

Malin hadde hatt ein fin dag. Tårene trilla då ho ikkje fekk gå på SFO. Stakkars unge, ho måtte vere ilag med mora si. Ikveld har eg smurt niste, leita fram klede, alle er reine og eg kryssar fingrane for at både penal og støv er der det skal vere imorgon.

Burkelandsfjellet

Onsdag for ei lita veke sida var eg og Malin ein liten formiddagstur på fjellet bak huset. Det er vel den beste forklaringa på kor Burkelandsfjellet ligg har eg funne ut. Fjellet er ikkje stort, 365 m.o.h, men slik er fjella her i området. Det hindrar ikkje oss å få trent og ikkje minst oppnå utsikt på toppen.

Malin måtte så veldig tisse på veg opp, men ho hadde ikkje tid å gjere noko med det før ho sikra seg at boka var i postkassa.

Vi hadde nydeleg vèr den dagen med blå himmel, sol og varmt. Frå fjellet kan vi sjå Valestrand, Ole Bull-ferga og Breistein/Åsane.

Andre sida ser vi Ostereidet trur eg. Mot Nordhordaland iallefall. Og mykje skog. Det veks tettare for kvart år. 5

På veg ned att såg vi huset vårt. Malin var svært fascinert over at vegen såg flat ut frå høgda. Ein fin liten tur på 2,5 time når ein går ilag med 5-6 åringar.

Gamle Vossebanen

I juni ein gong, i siste halvdelen av den månaden som var før den forrige, ja då tok vi togturen mellom Garnes og Midttun (Bergensområde). Emil hadde gleda seg i eit halvt år til denne turen og det var utan tvil ein stor suksess. Veterantoget er hundre år gammalt og er dreve av ein ivrig gjeng med togentusiastar. Store versjonar av vår Emil vil eg tru. Emil elskar tog og ser You Tube-klipp av tog nesten kvar dag og er overbegeistra for togskinner langs vegen når vi køyrer. Og Brio-skinner har han sjølvsagt... Sidan dette allereie er lenge sidan så er det kanskje rart å blogge om dette no, men når sommaren er så travel som den aldri har vore før så er det vel betre seint enn aldri? Gode opplevingar skal delast meiner eg.

Garnes stasjon er pussa opp og ser fantastisk ut. Nostalgi på sitt beste. Eg er ein nostalgikar på mange område og likar at gamle hus vert tatt vare på.

Emil er forventningsfull. Togvognene er laga i teak og er visst dei einaste av sitt slag her i Noreg iallefall.

Ingen tvil om at dette er historie vi må ta vare på. Så flotte tog har vi ikkje idag, det er sikkert.

Emil såg ut av vindauget heile vegen og følgte med toget i svingane. Han såg røyken på himmelen og tuta ilag med toget når den ga frå seg ljod. Aldri har eg sett Emil så konsentrert og stille så lenge om gongen. Dette er kva eg kallar magisk.

Heile familien på tur, men dette var utvilsamt Emil sin dag. Turen var verdt kvar ei krone.

På Midttun stoppar bana. Opprinneleg gjekk den heilt til Bergen stasjon. Her måtte toget snu og passasjerane fekk gå ut og sjå på seansen. Blikket til Emil vikte ikkje eit sekund frå toget.

Etter ein saktegåandes tur som tok 2.5 time var Malin lei, men Emil ville ikkje heim og beundra arbeidet til dei frivillege som driv denne bana. Og Garnes stasjon hadde is også, kan lukka vere meir fullkomen?

Det var ein sliten gut som gjekk heim. Så mange inntrykk, men han var ikkje meir trøytt enn at han vil køyre tog ein gong til.

Ferietid og late dagar

Høyres ikkje overskrifta flott ut? Sjå for dokke meg i ei solseng med ei god bok, heimelaga lemonade i glaset og dei nyaste solbrillene på nasa medan sola steikar ein veltrent og brun kropp. Helst under ei palme og ei sandstrand i front. Dokke har vel avslørt meg for lengst. Ingenting av dette stemmer. Det er altså ferietid og tid for avkobling. Samstundes er barnehagen stengd og tre små born krever sitt. Bloggen har hatt ferie, heldig er den. Eg har mi siste ferieveke no før eg er tilbake i jobb etter 21(!) månadar med sjukemelding, permisjon og ferie. Frå neste veke har eg tid til meg sjølv ein halvtime midt på dagen, fem dagar i veka! 

Vi har eit heilt fantastisk vèr for tida med over 30 grader i lufta kvar dag. Sola steiker terrassen og hagen varm. Sveitten siler og eg prøvar å halde nyttårsløftet mitt ved å drikke meir vatn. Malin vil helst sjå Scooby doo på tv. Å vere opptatt av vèret kjem visst med alderen. Ungane får bade, ete is, grille og kose seg. Litt reising og samvèr med mormor har vi hatt, men mest har vi vore heime. Svigermor har malt hus og far i huset har jobba. Dansen går frå morgon til kveld, det same gjer vaskemaskina. Eg kunne sagt så mykje, vist dei fleire hundre bileta eg knipsar i tide og utide, men det er visst leggetid for meg. Å sette seg ned er eit privilegium.

Ein ting har eg gjort som eg ikkje har fått gjort på lenge. Eg har lest interiørblad og faktisk lest dei ferdig. Ord som "elskar, forelska, glad i, hjertebank, sansen for" går igjen. Opptil fleire gongar på ei side. Slike journalistar skulle vore hjå meg og laga ei reportasje. Eg hadde trengt litt familieidyll innimellom kloring, sparking og hyling. "Torill elskar borna sine og er stupforelska i sambuaren sin gjennom ti fantastiske år. Torill får hjartebank av alle dei vakre rosene i hagen og ho elskar å sitte på kvelden med ein tekopp og ei god bok medan rosene duftar rundt henne. Torill har sansen for ting som fortel ei historie og ho omgir seg med vakre gjenstandar frå reiser, arvegods og loppemarknadar. Ho kjøper ikkje kva som helst, men ventar heller til ho finn det rette. Borna har fått den same interessa og hjelp mor å rydde huset og gjere det koseleg før familien inntar middag på kvelden som alle er med å hjelpe til med å lage..." Så velkommen skal de vere journalistar.

God sommar vidare og god natt.

Eit lite møte med stranda

Igår var det ein heilt fantastisk dag. Vi har ofte fint vèr, men vi skal alltid gjere noko fornuftig då som til dømes maling av hus, hagearbeid eller liknande. Igår tok vi derimot heilt fri. Espen fekk seg nokre timar på sykkelen medan vi andre tok turen til Os på besøk hjå ei venninne. Heime fekk ungane leike i hagen før vi alle fem tok turen til den lokale badeplassen. Hjellvik har ei fantastisk flott strand og er tilrettelagt for familier. Sist vi var der var for fire år sidan, det seier vel sitt. 

Det er så idyllisk og vakkert på Hjellvik. 

Ungane var i ekstase. Sand, vatn og skjell. Perfekt! Og det kostar ingenting, det er det beste med det  heile. Idag snakka Emil varmt om turen vår igår. Vi var der ikkje så lenge og ikkje bada vi, men dette var ei oppleving likevel. Ungane var glade og då er foreldra glade. 

Anna var ikkje begeistra for dette sjøvatnet. Som dokke kan sjå så vippar tærne, tene eller kva heiter det eigentleg? Ordet tå er vanskeleg å bøye. No er eg på viddene igjen... Ho bøyde føtene oppover, dette var plagsomt synest ho.

 

Fine tottelottar. Deilige og mjuke, men likar altså ikkje sjøvatn :-)

Dagen avslutta vi med grilling så terningkast seks for denne dagen.

Av søvnmangel vert det leikerom

Det er ikkje få gonger eg har flytta borna ut og inn av soveromma. Først hadde Malin det blå rommet aleine, så kom Emil inn. Deretter skulle Malin få eget soverom så ho flytta ut. Så skulle vi male taket til Emil sitt rom så han vart flytta inn til Malin. Så flytta Emil tilbake og etterkvart kom Anna inn. Og no har Emil flytta inn til Malin og Anna har flytta inn til oss. Heng du med?

Det har seg slik at i dette huset er det ikkje stille om natta. Heilt frå Emil var 10 mnd så har han plagast med nattskrekk, eller vi foreldre har plagast at han har nattskrekk. For han huskar ingenting, men det som skjer er at han skrik opp i søvne, snakkar som han skulle vere våken, grin uavbrutt og sparkar rundt seg og er heilt fortvilt. Litt kos og ein sang får han til å roe seg, men det treng ikkje ta mange timane før det skjer igjen. Han skrik som regel om kvelden og ein gong om natta. Før var det verre, men etter eit par turar hjå homeopat vart det betre. Då Emil var eitt år søkte vi råd hjå helsestasjonen opp til fleire gongar, men dei berre vifta med eit ark med tiltak mot søvnvanskar og ferdig med det. Sjølvsagt prøvde vi alt, men heldigvis fekk vi tips om å gå til homeopat slik at han kunne fortelle oss at dette er nattskrekk. Det vart mykje enklare å forstå heile situasjonen med ein gong. Uansett, Emil har hatt dårlege netter dei siste månadane og vi foreldre har ikkje hatt søvn på auget meir enn 4-5 timar i døgnet. Alle kjenner kjensla over å vere så trøytt at augene er tørre og det kjennes tungt å puste. Med Anna som våknar i tillegg så vert ein så sliten at lunta er kort og alt er berre utriveleg. Og då vart løysinga å ha Emil inn på rom med Malin igjen. For han søv så godt ilag med ho.

Ungane var svært begeistra over tanken på leikerom. Eit stort engasjement, særleg hjå Malin, ga resultat i det dokke ser på bileta. Malin fekk seg eigen frisør- og beautysalong, dokkekrok, kjøkkenkrok og så vidare. Og kva skjedde i natt? Emil sov som ein stein til ti på sju. Tre timar lengre enn igår, får ein herleg morgon det har vore! Eg håpar så indeleg dette kan vare for det er berre fire veker til eg byrjar å jobbe igjen. Det er med blanda kjensler, men det vert godt å kome seg vekk frå kleshaugar, støvete krokar og ein kjøkkenbenk som aldri ser strøken ut meir enn tre minutt. Eg ønskjer alle ein fin søndag!

Noko på gong?

Som vi ventar på at noko skal skje! Anna er ti månader og verken sitt, kryp, ålar eller noko anna normalt for ein ti månader gammal baby. Men no har det skjedd noko. Anna står på alle fire og sannsynlegvis lurer på om ho skal bevege seg.

"Alt er normalt", "Ikkje stress, det kjem når det kjem". Jada jada. Vi stressar ikkje, men det er 2.5 månad til barnehagestart og derfor ønskjer eg at ho skal vere litt robust på enkelte område. Det hadde ikkje vore eit lett hjarte som sendte henne i barnehage no. Tenk, Emil byrja i barnehage akkurat på denne tida. Det er heilt forferdeleg å tenke på, men ein har ikkje noko valg og heldigvis går det veldig fint. Emil var forøvrig langt lenger fram motorisk enn veslesøstra.

Søte, gode Anna. Ho er så vever at eg har vanskeleg for å forstå at ho er ti månader.

Storebror vil gjerne vise trikset sitt. Han kan hoppe over Anna medan han spring. Anna registrer det knapt..

Det var dagens gode nyhende. Og sjølvsagt kunne eg tatt med at vi har hatt 26 grader idag, men det får vi vente med. No er det Melodi Grand Prix. Eg brukar ikkje følge med, men noko seier meg at vi kan gjere det betre i år enn på lenge. Sist gong vi vann låg eg å sov, men eg håpar vi ikkje vinn. Lisensen er høg nok etter siste fest.

31 bileter frå ein fin tur til Volda ilag med borna

Dette vert eit langt innlegg. 31 bileter av ørten fleire. Det er så vanskeleg å velgje kva ein skal publisere. Eg og borna har reist med fly til Volda, min heimstad om nokon lurer, og vi har vore der i 9 dagar inkludert reisedagane. Ungane sitt aldri stille og vil heile tida finne på noko, derfor har vi også gjort mykje. Om du har lyst å sjå litt av det vi har funne på kan du lese deg nedover innlegget her. 

Vi reiste forrige laurdag til Volda. Søndagen tok vi turen til hytta/fritidsbustaden til pappa og ei tante av meg. Eller huset til farmor som eg seier. Austefjorden er ein liten, fin stad i Volda kommune. Her har eg vore mykje i min barndom. Då eg vaks opp var det ikkje barnehageplass til alle og eg var ein av dei. To dagar i veka budde eg med tanta mi og seinare var mykje hjå farmor. Eg har nok ikkje tatt noko skade av det, det var mange born i same situasjon så keisamt var det ikkje! Bilete over er frå jakta på paddeegg. Denne vogna har Jonas bygd sjølv og Emil var vel glad han slapp å gå.

Vi jaktar på egg mellom busk og kratt.

Paddeegg.

Morfar og Emil.

Fine hestehovar i vegkanten.

Leiking i Austefjord barnehage.

Vakre snøklokker måtte plukkast sjølv om det ikkje var på eigen eigedom.

Elva er spennande.

Blått til lyst. Vakker vårblome som eg ikkje veit navnet på.

 Snøklokker i hagen overalt. Klart ein må plukke!
Huset har elv på begge sider. Og ungar og vatn høyrer ihop. Her fann ungane gull og edelsteinar. Eller glasskår som vi voksne  vil seie.

Anna og besta. Anna har vore ekstrem mammadalt på turen. Og det vart tungt å bere ho overalt sjølv om ho veg lite. No er ho 10 mnd og eg ventar framleis på at ho skal sitte skikkeleg og åle seg framover.

Malin og Emil prøver mormor sine gamle briller. Malin er den fødte brillemodell.

Vi har rydda loft og mange minner er funne. Brudekjolen til mormor frå 1979 måtte prøvast. "Eg ser ut som ein engel!" Verken eg eller mormor har nokon sjanse til å få på oss denne. Trur ikkje dei åt snop på 70-talet...

Trampoline er gøy! Malin er raskt ute med å hoppe på dei trampolinene ho kjem over. Det står høgt på ønskjelista. Her ilag med Olve.

Volda i sol.

Med litt niste og drikke kan turen verte kjekk.

Eg får stadig etterlysing av bilete av meg. Eg likar ikkje meg sjølv framfor kamera, men må vel innsjå at det kan ha sine fordeler når eg ein gong forsvinn frå jorda si overflate. Ungane har ei mor og det er visst meg.

Fint bilete av onkel André og Malin.

5 barnehagar vart besøkt gjennom veka. Her i Oppigard barnehage. Drikke og appelsin fekk vere følgjesven på turane.

Det er så kjekt når eg ser dyr på dei gamle beita. Då eg var lita gjekk det hestar her og no har dei kome tilbake. Store dyr som kan vere litt skumle for desse små, men det gjekk fint denne gongen og.

Utforsking av Rotset barnehage.

Medan søskena leikar sitt Anna og ser på. Ho sitt heilt stille og seier ingenting.

Det er kjekt når fleire kan leike ilag. Vetle, Olve og Malin på dissa. Her i Bratteberg barnehage.

Ungane er tidleg oppe så klokka halv ti om morgonen var det tid for å kome seg ut. Badestranda i Volda, Årneset, fekk besøk av to morgonfuglar igår. Det var nydeleg vèr. Sand og vatn er kjekt, og området er kjempefint å leike seg på. Litt rydding av boss fekk vi også gjort. Russen har vel ikkje tid til å rydde opp etter seg. Dei sitt sikkert å les eksamen medan vi var der (haha).

 Mormor synest det er kjekt med borneborn. Då har ho alibi for å leike...

 Volda i sol (igjen).

Bygdetunet i Volda, Haualeite, er ein ideell stad å ta med aktive born. Her er mange hus og tun vi kan springe imellom, leike gøyme og leite, og det er mange historier ein kan lage på slike stadar. Her er borna i gang med show med mormor som publikum.

 Mormor tek bilete. Kven tek du bilete av her?

 Emil murar slik som pappa.

Ungane har fått dilla på skilt og praten går i eitt når vi er ute og køyrer bil. Emil synest det er ekstra spennande med brannslangeskilt.

Dette var litt av det vi gjorde. På grunn av streik fekk vi to dagar ekstra som vi nytta godt. Blant anna fekk ungane bade i basseng, eit høgdepunkt! No er vi tilbake til pappa og barnehagen. Nokon seier borte bra, men heime best. Eg har to heimar som er best!