Nangramras ang kuko sa kilat, ug ang kilumkilom
nabun-og sa dugdog. Mikanga ang kampana dihang
miuha ang itom nga huyohoy, mihuyop og panuhot
sulod sa tiyan ni Bogart bugaw. Iyang panan-aw
gadag-om samtang siya nangiyugpos, daw nagkugos
sa iyang kahaw-ang samtang nagpasilong sa eskina
Sanciangco. Sa uyokan sa iyang kabukogan,
sa iyang kuto-kuto miuki-ot ang mga lusok sa salisi.
Nangawt sa iyang opaw, si Bogart igo na lang nanghupaw:
Ahak, baya! Kapalit kaha ko’g gatas ani ugma?
Daw dagom sa iyang dunggan ang tyabaw
ug hutoy sa iyang kinamanghuran nga bisan
gipangaan kang Sto. Niño kanunay lang butdan.
Gianod ug gisuyop sa lilo sa imburnal ang upos
sa iyang sigarilyo. Kaganiha, dihang siya miagi
sa Sto. Rosario, nagdala’g liti ang dila sa pari
samtang nag-asoy bahin kang Noah nga wala gyud
paminawa samtang nangugat pasidaan sa dakong
lunop. Duna’y namalikas samtang namidpid,
ug si Bogart miduol, mihunghong: Chicks ta, boss?
Wa tagda, nagtuo siyang nabungog sa dugdog
tanan niyang giagda. Duol niya duna’y hubog gasuka,
gibiyaan sa nagsarasayng’ kauban. Matud sa pari
kaganiha, naluwas ang paresan sa matag mananap
luwan sa arka ni Noah. Mao tingaling’ nabanlas duol
sa tiilan ni Bogart ang usa ka ilaga. Tiyan nagbusdik.
Nag-inusara. Sama niya karon, gadamgong lumsan
sa sabaw sa linat-an, labi na’g linuto sa iyang asawa
nga wan-a igdungog tulo ka tuig sukad milarga sa Japan.
Kanus-a kaha motu-ang ang uwan?
No comments:
Post a Comment