Στου Αιγαίου τον Παράδεισο

Ο Νίκος και η Έριν ταξίδεψαν -και μαζί τους κι εμείς- στο υπέροχο Αιγαιοπελαγίτικο νησί της Μήλου, εκεί όπου ανακαλύφθηκε το περίφημο άγαλμα, η Αφροδίτη της Μήλου. Θεωρείται ως το πιο εντυπωσιακό νησί των Κυκλάδων. Ηφαιστειογενή πετρώματα βάφουν τα βράχια στις παραλίες κόκκινα, ροζ, πορτοκαλί! Ο Νίκος αναφέρει:

«Welcome to Milos island. Milos is one of the most exotic islands in Greece located in the Aegean Sea with over 100 amazing beaches!!! Watch the video for the transportation, food & Yachting around the island, costs & much more. Enjoy!»

Περιήγηση στη Μάνη

Ένα ταξίδι ονείρου στην περίφημη και ιστορική Μάνη μας προσφέρουν ο Νίκος και η Έριν. Η φετινή περιδιάβασή τους σε όμορφα μέρη της Πατρίδας, όπου κυριαρχεί η ιστορία, αλλά και η φυσική ομορφιά, αποτελούν κυριολεκτικά μια αποκάλυψη. Ο Νίκος αναφέρει χαρακτηριστικά:  

«This has been an unbelievable road trip so far exploring my lovely country Greece with my beautiful wife Erin. Mani is a very historic and cultural region with Spartan descent. The local unique landscapes and stone architecture make this place a must see & you can expect to see some of the most impressive beaches & clear turquoise waters. Enjoy!»

Κινέζικο αεροδρόμιο

Ο Νίκος μας, με την πανέμορφη Πριγκίπισσα σύζυγό του Έριν, ανεχώρησαν από την πόλη Chengdu, όπου έζησαν τα τελευταία έξι χρόνια. Έφτασαν ήδη στην Ελλάδα για τις διακοπές τους. Θα επισκεφθούν διάφορα μέρη της ιδιαίτερης Πατρίδας μας. Μετά, θα επιστρέψουν στην Κίνα, για να συνεχίσουν το ταξίδι της ζωής τους στο Πεκίνο.

Φεύγοντας από την όμορφη Chengdu μας δείχνουν το θαυμαστό, νεόδμητο, λαμπροστολισμένο και γυαλιστερό αεροδρόμιο της πόλης. Η Κίνα βρίσκεται σε φάση προόδου και οικοδομικού οργασμού. Η ζωή είναι ωραία για τους αγαπημένους μας...

Ευχή υπέρ ταξιδευόντων

Είμαστε στην εποχή του καλοκαιριού, στην περίοδο των διακοπών, στον καιρό των ταξιδιών. Πολλοί ταξιδιώτες επιθυμούν να έχουν μια σύντομη προσευχή για το ταξίδι τους. Η παρακάτω ευχή εξυπηρετεί αυτήν ακριβώς την ανάγκη:

«O Θεός, ο Θεός ημών, η αληθινή και ευθεία οδός, ο συνοδεύσας τω θεράποντί σου Ιωσήφ, συνόδευσον, Δέσποτα, και ημάς, εις το ταξίδιον τούτον, και ρύσαι ημάς από πειρατηρίων και πάσης χειμασίας και επιβουλής. Εν ειρήνη και ευρωστία αποκατάστησον ημάς και ευδόκησον τους δούλους σου το ταξίδιον επιτελέσαι κατά τας εντολάς σου, και πλήρεις των βιοτικών και επουρανίων σου αγαθών γενομένους, πάλιν επανελθείν εν υγεία και χαρά εις τους οίκους ημών ευδόκησον. Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Προς την Πατρίδα

Ήλθε η ώρα... η ώρα να επαναφορτίσουμε τις μπαταρίες της ψυχής. Και πως αλλιώς, παρά με ένα ταξίδι στην Πατρίδα, αφού σύμφωνα με τον παππού Ευριπίδη «Δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο από τη γη των πατέρων σου»!

«Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι ισχυρότερη και από τη λογική», διδάσκει ο Οβίδιος. Κι αυτή η αγάπη οδηγεί για άλλη μια φορά τα βήματά μας στον τόπο όπου πρωτοείδαμε τον ήλιο. Κι όπως λέει ο Μυριβήλης, «Πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει»!

Ανάληψη στη Γλασκώβη

Την εβδομάδα της Απόδοσης του Πάσχα και της Ανάληψης του Κυρίου μέλη της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αγ. Παντελεήμονος Harrow - ΒΔ Λονδίνου, με επικεφαλής τον Ιερ. Προϊστάμενο Πρωτοπρ. Αναστάσιο Δ. Σαλαπάτα, ταξίδεψαν στη μαγευτική Σκωτία, στον Κέλτικο τόπο με το ελληνικό όνομα!

Το ταξίδι είχε πολυσύνθετο χαρακτήρα και σκοπό. Ήταν κατ’ αρχάς προσκυνηματικό, αφού οι εκδρομείς επισκέφθηκαν και εκκλησιάσθηκαν στους Ελληνορθόδοξους Ναούς της Σκωτίας. Ήταν όμως και εκπαιδευτικό, αφού ξεναγήθηκαν σε ιστορικής σημασίας αξιοθέατα του πανέμορφου αυτού τόπου.

Την Πέμπτη 29^η Μαΐου 2014 οι εκδρομείς παρακολούθησαν την κατανυκτική Θεία Λειτουργία, επί τη Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου, που τέλεσε ο Οικον. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου διακονούμενος από τον Ιεροδιάκονο Μάρκο Mitchell, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Απ. Λουκά του Ευαγγελιστού στη Γλασκώβη.

Ο π. Κωνσταντίνος τέλεσε με θαυμαστή ιεροπρέπεια τη Θεία Ευχαριστία και πολλά μέλη του εκκλησιάσματος κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων! Κατόπιν ερμήνευσε με γλαφυρότητα τη σημασία και αξία της Δεσποτικής Εορτής της Αναλήψεως, υπογραμμίζοντας τη χαρά των Μαθητών για την υπερφυσική εμπειρία που βίωσαν και κάλεσε όλους τους πιστούς να αισθανθούν ανάλογη χαρά με την προσωπική συμμετοχή τους στη μυστηριακή ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Ύστερα καλωσόρισε θερμά τους επισκέπτες Ομογενείς, οι οποίοι του προσέφεραν, μέσω των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων τους κ. Σωτήρη Κωνσταντίνου και Δρος Σεραφείμ Κυριακίδη, μια εικόνα του Αγίου Παντελεήμονος και στη συνέχεια φωτογραφήθηκαν όλοι μαζί μπροστά στο εικονοστάσιο του πρώην προτεσταντικού Ναού, ο οποίος αγοράσθηκε από τον Μεγάλο Ευεργέτη της Κοινότητας μακ. Sir Ρέο Στάκη και εγκαινιάσθηκε σύμφωνα με το Ορθόδοξο Βυζαντινό Τυπικό το 1963.

Οι Κληρικοί και οι λαϊκοί Άρχοντες της Κοινότητας Απ. Λουκά φιλοξένησαν κατόπιν με γενναιδωρία και απλοχεριά τους επισκέπτες αδελφούς τους στην Κοινοτική Αίθουσα, όπου είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα και να συνομιλήσουν για πολλά και διάφορα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος.

π. Α.Δ.Σ.

Πηγή: Ρομφαία

Ταξίδι στη Σκωτία

Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταφέρουμε να οργανώσουμε το πολυπόθητο ταξιδάκι στη Σκωτία. Τελικά σήμερα πρωΐ - πρωΐ αναχωρούμε. Θα επισκεφθούμε το Εδιμβούργο, τη Γλασκώβη, τα Highlands, θα αναζητήσουμε το περίφημο τέρας του Loch Ness και γενικά θα προσπαθήσουμε σε μια εβδομάδα να τα δούμε όλα!

Ας ευχηθούμε ο καιρός να είναι ευνοϊκός. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που τελικά πραγματοποιούμε αυτό το ταξίδι στη ζωή και την παράδοση ενός αρχαίου Κέλτικου λαού, που φέρει όνομα ελληνικό! Μακάρι όλα να πάνε καλά!

Καρβάλη και Καππαδοκία

Από τον Εύξεινο Πόντο ως τον ποταμό Ευφράτη, από το όρος Ταύρος κι ως τον ποταμό Άλυ απλώνεται η χώρα των αλογατάρηδων, των βραχωδών ερήμων και των υπόγειων οικισμών. Η Καππαδοκία πήρε το όνομά της από το Κατπατούκα, που στην αρχαία περσική γλώσσα σημαίνει «η χώρα των όμορφων αλόγων». Είναι μια από τις μεγαλύτερες περιοχές της ανατολικής Μικράς Ασίας. Σήμερα αποτελεί τούρκικη επαρχία περιλαμβάνουσα τέσσερεις διοικήσεις: την Καισάρεια, την Νίγδη, το Γκιοζγκάτ και το Κιρ-Σεχίρ.

Η ζωή στην Καππαδοκία δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως η ζωή που ήξεραν, η ζωή που έμαθαν από γενιές πριν να ζούνε. Εκεί στα βάθη της Μικράς Ασίας δημιούργησαν τις οικογένειές τους με στήριγμα τους μόνο την πίστη τους και την εθνική τους υπόσταση. Έφτιαχναν τις κατοικίες τους μέσα στη γη για να αμυνθούν. Η τιμή, η περιουσία, και η ζωή τους βρισκόταν στη διάθεση κάθε λογής επιδρομέων. Στις αρχές του 19ου αιώνα αρχίζουν να κτίζουν τα σπίτια τους στην επιφάνεια, μικρά, απλά και φτωχικά από πέτρα. Οι ασχολίες τους ήταν η γεωργία, το εμπόριο και οι τέχνες. Ο πυρήνας της κοινωνίας της Καππαδοκίας, η οικογένεια, ήταν συγκροτημένος πατριαρχικά. Αρχηγός ήταν ο πατέρας.

Έτσι ακριβώς λειτουργούσε η δομή της κοινωνίας στη Καππαδοκία μέχρι περίπου το 1924, όπου φτάνει η ώρα της ανταλλαγής των πληθυσμών. Το νέο ήρθε και δημιούργησε έντονα συναισθήματα στους κατοίκους της Καππαδοκίας. Από όλα τα στόματα άκουγες τις ίδιες ανησυχίες… «Πού θα αφήσουμε τα σπίτια μας;», «οι εκκλησίες μας, τι θα απογίνουν;»…

Έφτιαξαν τα δισάκια τους, πήραν τα ιερά σκεύη και τα εικονίσματα από τις εκκλησίες τους και τα φόρτωσαν στα κάρα και κίνησαν για ένα ταξίδι με προορισμό το άγνωστο… Πόνος και ταλαιπωρία… Άντρες, γυναίκες και παιδιά στο μακρύ δρόμο της προσφυγιάς…

Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες από τις επιδημίες… Όσο κι αν ψάξανε να βρούνε μέρος να καθίσουν όλοι μαζί όπως ήταν στα χωριά τους στην Καππαδοκία δεν βρέθηκε. Έτσι οι οικογένειες χωρίστηκαν, σκορπίστηκαν, διαλύθηκαν… Με τον καιρό δημιουργήθηκαν, έφτιαξαν περιουσίες, απόκτησαν τα δικά τους σπίτια και χωράφια, μα δεν ξέχασαν ούτε στιγμή την καταγωγή τους και τα χωριά τους εκεί στα βάθη της Ανατολίας, στην Καππαδοκία. Ούτε όταν μάζευαν τα λίγα υπάρχοντά τους, ούτε όταν τους φόρτωσαν στα βαπόρια, ούτε κι όταν οι ντόπιοι στην Ελλάδα γυρνούσαν την πλάτη.

Η Καρβάλη ήταν κωμόπολη της μικρασιατικής Τουρκίας με αρχική ονομασία Ναζιανζό, μετέπειτα «Γέλβερι» και ήδη Γκιουζέλγιουρτ (Guzel Yurt = όμορφο χωριό) και κατοικούμενη μέχρι το 1924 από 2.000 περίπου τουρκόφωνους Έλληνες. Η οικονομία της βασιζόταν στη βιοτεχνία και στο μικρεμπόριο. Εντός της πόλης σώζεται τρωγλοδυτικός συνοικισμός με μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Διατηρείται μέχρι σήμερα σημαντικός αριθμός λαξευτών οικιών, παρεκκλησίων, ναών και υπογείων λαβυρινθοειδών στοών μεγάλου μήκους. Διατηρείται σε αρίστη κατάσταση ο Ι. Ναός του Αγίου Γρηγορίου (Aziz Gregorius, Kilise Camii = Άγιος Γρηγόριος, εκκλησία τζαμί Ologos = Θεολόγος) που χρησιμοποιείται ως τζαμί. Ο άμβωνας είναι αναλλοίωτος.

Μετά την ανταλλαγή, οι Έλληνες της περιοχής ίδρυσαν στην Ελλάδα την Νέα Καρβάλη κοντά στην Καβάλα (με τους διεθνώς φημισμένους κουραμπιέδες της). Εκεί φυλάσσεται και το λείψανο του γεννημένου στην Καρβάλη Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ενός των πατέρων της Ανατολικής Εκκλησίας, τέκνου και αυτού της αγιοτόκου Καππαδοκίας.

Σημείωμα: Το παραπάνω κείμενο και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν είναι των Θανάση Ζεύκη και Νίκου Μωραϊτάκη. Σύμφωνα με τη σύσταση που μου έκανε η αγαπητή φίλη Κριτικός Τέχνης και Λογοτέχνιδα Νατάσα Κεσμέτη ο πρώτος ήταν Καπετάνιος και ο δεύτερος Δικηγόρος. Τα ενδιαφέροντα και των δυο πάμπολλα. Έχουν ιδρύσει τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φιλύρα στον Υμηττό (Αθήνα). Στην Φιλύρα έχουν δημιουργήσει εκτός των άλλων δυο χορωδίες ήδη με πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις, η μια εκ των οποίων βυζαντινού μέλους.

Στη Σόφια

Η καλή μας φωτεινοτάτη φίλη Φ.Μπ. έκανε ένα ταξίδι στη Βουλγαρία μέσα στο καταχείμωνο. Επισκέφθηκε διάφορα μέρη και θαύμασε τα ελληνικά και άλλα στοιχεία που βρήκε εκεί.

Μεταξύ των άλλων επισκέφθηκε και την πρωτεύουσα Σόφια. Ξεκίνησε την ξενάγησή της από τον επιβλητικότατο Καθεδρικό Ναό του Alexander Ν(ι)έφσκι.

Στο Νάρθηκα του Ναού είδε και φωτογράφισε αυτή την ντοστογιεφσκική μορφή του επαίτη. Όπως η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει: «Η επαιτεία είναι μέρος της καθημερινής ζωής και επομένως ο κύριος επαιτεί στον προθάλαμο του Ναού με τις ευλογίες του προσωπικού».

Στη συνέχεια βλέπουμε αλλαγή φρουράς στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου με κόκκινα παλτά είναι η εσωτερική φρουρά και με γκρί παλτά η εξωτερική.

Οι στρατιώτες κάνουν αλλαγή φρουράς κάθε μία ώρα, ενώ κάθε 15' κάνουν κινήσεις για να μη ξεπαγιάσουν, αφού η θερμοκρασία το πρωί κατέβαινε σε -11 και σιγά-σιγά ανέβαινε στο -2 έως 0 στην διάρκεια της ημέρας.

Η φωτογραφία με το ακορντεόν νομίζω ότι μπορεί να είναι η καλύτερη φωτογραφία της ανάρτησης, από καλλιτεχνικής πλευράς. Είναι στη Σόφιa, στη στάση Serdica του μετρό, στο κέντρο της πόλης. Εκεί δίπλα βρίσκονται το ξενοδοχείο Sheraton και το Flocafe που ανήκει στον όμιλο Goodies και είναι ελληνική επιχείρηση. Η φίλη μας γράφει: «γνωρίσαμε τον δ/ντή του ένα νέο 35-37 χρονών, εγκατεστημένο εκεί με την οικογένειά του. Μας κέρασε και lemoncello λόγω της ονομαστικής του εορτής, Ιωάννης».

Τελειώνοντας την περιήγηση στη Σόφια βλέπουμε δυο φωτογραφίες από τη λαϊκή αγορά της πόλης.

Στη Φιλιππούπολη

Η αγαπημένη μας φίλη Φ. Μπ. πήγε εκδρομή στη Βουλγαρία και μας έστειλε μερικές φωτογραφίες. Η ίδια λέει: «Επισκεφθήκαμε και τη Φιλιππούπολη -την ελληνική συνοικία- που πραγματικά έχει αρχοντιά. Οι άνθρωποι καταθλιμμένοι, φτωχικοί αλλά σιωπηλά αξιοπρεπείς. Τα μουσεία που επισκέφθηκα επιβεβαιώνουν τη στενή μας σχέση στο διάβα του ανθρώπινης ιστορίας». Οι λεζάντες των φωτογραφιών είναι δικές της.

Άποψη της σύγχρονης Φιλιππούπολης από το λόφο της παλιάς πόλης - ελληνική συνοικία.

Ρόζ κτίριο με κήπο είναι ο 1ος ελληνικός παιδικός σταθμός της πόλης που ιδρύθηκε στην ελληνική συνοικία. Βρίσκεται στο λόφο της παλιάς πόλης με τα ελληνικά σπίτια -υπέροχα χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της εποχής.

Στο λόφο της ελληνικής παλιάς συνοικίας, καθαρισμός των δένδρων. Μία άποψη από την ελληνική συνοικία της Φιλιππούπολης όπου εκείνη την ημέρα ο δήμος καθάριζε - έκοβε τα δένδρα.

Καταστηματάρχης στη παλιά πόλη -ελληνική συνοικία- στη Φιλιππούπολη.

Ανακαινισμένο κτίριο στην ελληνική συνοικία.

Δραματική σχολή - θέατρο στη Φιλιππούπολη.

Κεντρικός πεζόδρομος -ή νυφοπάζαρο- στη Φιλιππούπολη και οι υπεύθυνες καθαριότητας συσκέπτονται πώς να μοιράσουν τις εργασίες.

Πεζόδρομος καταλήγει στο τζαμί. Έξω ανοικτή αγορά τουριστικών και πινάκων ζωγραφικής.

Καλωσόρισμα κι αυτό!!!

Ανακάλυψα στο διαδίκτυο το παρακάτω βιντεάκι, που μπορεί να είναι διαφημιστικό εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, όμως είναι σίγουρα ένα εξαίρετο καλλιτεχνικό προϊόν και αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς μέχρι το τέλος.

.

Το εν λόγω καλωσόρισμα κινηματογραφήθηκε ζωντανά στο Λονδρέζικο αεροδρόμιο του Heathrow, και συγκεκριμένα στο Terminal 5.

Γεύσεις... μέλιτος

Πρόσφατα είχα αναφέρει ότι η αδελφή μου Μαρία - Δήμητρα παντρεύτηκε μέσα στην κάψα του φετινού καλοκαιριού τον καλό της, Δημήτρη.

Μετά τον ωραίο γάμο τους στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου στο Ναύπλιο, ανεχώρησαν για το παραδοσιακό ταξίδι του μέλιτος.

Στη διάρκεια του ευχάριστου ταξιδιού τους πήγαν στην Τσεχία, όπου περιηγήθηκαν στην Πράγα και αλλού.

Γνωρίζοντας ότι εμάς τους ιστολόγους μας συγκινούν πάντα οι γεύσεις, φωτογράφισαν μερικά από τα εδέσματα, παγωτά και γλυκά που γεύθηκαν και απόλαυσαν στην Τσεχία και μας τα κοινοποίησαν για να ζηλέψουμε...

Άφιξη στο Χήθροου (Λονδίνο)

Αφού έδειξα προχθές την απογείωση και την αναχώρηση από την Αθήνα, σκέφτηκα πως θάναι καλά να δείξω και την προσγείωση στην άλλη άκρη της Ευρώπης.

Φθάσαμε βέβαια στο αεροδρόμιο Χήθροου (Terminal 4), που βρίσκεται στα δυτικά του Λονδίνου.

Η Αγγλία, ως γνωστόν, είναι πανέμορφος και καταπράσινος τόπος, γεμάτος από λίμνες και ποτάμια.

Αυτό φαίνεται κι αποδεικνύεται από ψηλά. Έτσι, για του λόγου το αληθές.

H εν λόγω προσγείωση ήταν η καλύτερη που είχα ποτέ με την Ολυμπιακή. Στο τέλος ζήτησα τον Κυβερνήτη και του έσφιξα το χέρι. Έτσι, για να μην λέμε μόνο τα κακά της Πατρίδας μας.

Πύλη εξόδου

Μια τέτοια πύλη αναζητούμε πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι των πόλεων. Παρότι μας αρέσει, ή τουλάχιστον έχουμε συνηθίσει την πόλη, τη βουή, την πολυκοσμία, αλλά και τα πολλά καλά που μας προσφέρει μια σύγχρονη μεγαλούπολη, όπως δυνατότητες εργασίας, εκπαίδευσης και διασκέδασης, κάποτε μας έρχεται μια τάση φυγής, απομόνωσης, απομάκρυνσης και αποζητούμε τη μοναξιά, το χαλαρό περπάτημα στην παραλία, ή σε έναν αγρό. Επίσης, νοσταλγούμε τις γνώριμες μυρωδιές της δικής μας, της «ιδιαίτερης» Πατρίδας, εκεί που μας περιμένει η μάνα, ο πατέρας, το πατρικό σπίτι, το χώμα το αγιασμένο που μας χαρακτηρίζει.

Τότε είναι, λοιπόν, που ψάχνουμε απεγνωσμένα την πύλη, ψάχνουμε από που θα βγούμε... Από την αγωνία μας κάποτε δυσκολευόμαστε να βρούμε την έξοδο. Όταν όμως την ανακαλύπτουμε την απολαμβάνουμε, την θεωρούμε μέρος της χαράς της αναχώρησης και του ταξιδιού.

Θυμάμαι όταν είμασταν μικροί που βλέπαμε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές για το ταξίδι στο χρόνο, το οποίο γινόταν κατορθωτό αφού ο πρωταγωνιστής περνούσε από μια μυστική πύλη, η οποία οδηγούσε τον ταξιδιώτη σε άλλη εποχή. Η προσμονή ήταν βέβαια να μεταφερθεί κανείς σε κάποια καλύτερη, πιο υγιή και ευχάριστη πραγματικότητα απ’ αυτήν που βίωνε στην παρούσα κατάστασή του. Η πύλη, ή δίοδος, εκείνη, ήταν το μεγάλο μυστικό, ήταν το πιο συμβολικό και σπουδαίο σημείο πάνω στον πλανήτη, για όσους επιθυμούσαν την έξοδο...

Εν προκειμένω αναφέρομαι στο Πρακτορείο των Λεωφορείων στον Κηφισσό, απ’ όπου και οι φωτογραφίες. Η καρδιά μου κτυπάει γοργά όταν μπαίνω εκεί. Τρέχω να «βγάλω» εισιτήριο. Ρωτάω για την ώρα αναχώρησης του λεωφορείου. Θέλω να φεύγει -ει δυνατόν- αμέσως. Δεν μπορεί το ταξίδι μου να περιμένει. Μια εσωτερική δόνηση, ένα μυστηριακός καρδιακός σεισμός, με συνοδεύει. Θα φύγω... Όταν κάποτε έχω χρόνο πίνω ένα καφέ στα καφενεία των περαστικών. Ακόμη και ο πίνακας στον τοίχο δείχνει την τσιμεντούπολη που αφήνω πίσω και επισημαίνει, με το φως που πέφτει στο κέντρο του, το πνίξιμο που κάποτε φέρνει στην ψυχή. Έτσι η τυπική αναχώρηση μεταμορφώνεται σε κάτι πιο σημαντικό, σε απογείωση και αναφαίρετη χαρά, που θα μείνει μαζί μου μέχρι την επιστροφή...

Α.Δ.Σ.