Τα πάντα σοκολάτα

Στην Αγγλία, αλλά και σε όλες τις προοδευμένες χώρες του κόσμου, όπου υπάρχουν άφθονα υλικά αγαθά, ένα από αυτά που συγκινεί, ευχαριστεί και γλυκαίνει, μικρούς και μεγάλους, είναι η σοκολάτα.

Έτσι, οι σοκολατο-παραγωγοί προσπαθούν να βρίσκουν πάντα πρωτότυπους τρόπους κατασκευής και προσφοράς του γλυκύτατου αυτού προϊόντος.

Πέρα, λοιπόν, από τους γνωστούς τρόπους με τους οποίους προσφέρεται η σοκολάτα, οι έξυπνοι και ευρηματικοί Άγγλοι βρήκαν και αυτόν που απεικονίζεται στις φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης.

Ανακαλύψαμε τυχαία σε μεγάλο εμπορικό κέντρο, κοντά στο Λονδίνο, αυτές τις «συσκευασίες» σοκολάτας, που σίγουρα σε κάνουν κατ’ αρχάς να χαμογελάσεις κι ύστερα να θέλεις οπωσδήποτε να δοκιμάσεις.

Κι εκεί που βλέπεις έναν πάγκο γεμάτο με εργαλεία, γεμάτα κατασκευαστική λεπτομέρεια, όπως ψαλίδια, βίδες, βρύσες, σφυριά, κατσαβίδια και τόσα άλλα, τελικά διαπιστώνεις πως όλα αυτά μπορείς να τα δαγκώσεις και να τα καταναλώσεις, γιατί... είναι σοκολατένια!!! Κυριολεκτική προσέγγιση έκπληξης κι επινοητικότητας!!!

Το γιορτινό τραπέζι μας

Αυτές τις υπέροχες εορταστικές και οικογενειακές ημέρες, η καπετάνισσά μας δίνει... ρεσιτάλ. Το κάνει φυσικά όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά για να ευχαριστήσει, κι εμάς και τους καλεσμένους μας.

Το φιλόξενο σπιτικό μας, με την παρουσία όλων των μελών του, μας παρέχει μια ευτυχισμένη ατμόσφαιρα, ειδικά αυτές τις χαρούμενες ημέρες, στην οποία βρίσκουν θέση όλα τα αγαθά συναισθήματα.

Προφανώς όμως δεν υπάρχει πνευματική απόλαυση της κοινωνικής ζωής χωρίς τη συνοδεία νόστιμων εδεσμάτων και εύγευστων γλυκισμάτων.

Για τούτο η σχετική πρόβλεψη είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Το αποτέλεσμα δε, είναι αδύνατον να περιγραφεί με λόγια... Ακόμα και οι φωτογραφίες δεν είναι δυνατόν να μεταφέρουν με ακρίβεια τις σχετικές γεύσεις.

Οπωσδήποτε βέβαια τίποτε δεν μπορεί κανείς να απολαύσει στη ζωή του αν δεν είναι ειρηνευμένος με τον εαυτό του και δεν έχει καλή παρέα για να μοιρασθεί τα συναισθήματά του.

Κι αυτά είναι βασική προϋπόθεση για να απολαύσει κανείς τα αγαθά της φύσης και της ανθρώπινης δημιουργίας.

Τελικά, μαζί με τις εορταστικές ευχές που απευθύνουμε και από εδώ προς όλους, σας προσφέρουμε και μια μικρή εικονική γεύση κάποιων από των εδεσμάτων και γλυκισμάτων που πέρασαν αυτές τις ημέρες από το τραπέζι μας.

Μηλόπιτα νέας σοδειάς

Οι μηλιές του κήπου μας έδωσαν τα πρώτα τους μήλα. Η καπετάνισσα, άξια νοικοκυρά, μάζεψε καρπούς της πρώτης σοδειάς και έφτιαξε την πρώτη μηλόπιτα.

Ένα ωραίο κομμάτι ζεστή μηλόπιτα στο πιάτο, μαζί με παγωτό, είναι ό,τι πρέπει. Γνωρίζω βέβαια ότι δεν είναι εύκολο να περιγραφεί η γεύση και η νοστιμιά ενός υπέροχου γλυκού, όπως η μηλόπιτα, όμως ήθελα επίσης να αναφέρω εμφατικά την υπέροχη μυρωδιά που πλημύρισε το σπιτικό μας όταν ψήθηκε η πρώτη μας μηλόπιτα.

Όσοι πιστοί (εννοώ φίλοι) προσέλθετε!

Κουλουράκια

«Πλάθω πλάθω κουλουράκια, με τα δυό μου τα χεράκια»! Έτσι τραγουδούν τα παιδιά του νηπιαγωγείου.

Επίσης είναι γνωστό και το παρακάτω τετράστιχο:

Πλάθω κουλουράκια
με τα δυο χεράκια.
Ο φούρνος θα τα ψήσει
το σπίτι θα μυρίσει.

Εμείς -καλώς ή κακώς- δεν μπορούμε να ζήσουμε στο σπίτι μας χωρίς γλυκά και βουτήματα. Έτσι τα κουλουράκια πορτοκαλιού και κανέλλας έχουν περίοπτη θέση στο διαιτολόγιό μας.

[Να δω τι θα πει / γράψει ο γιατρός μας, μετά από τις αποκαλύψεις αυτές!]

Κι επειδή πολλοί φίλοι, όταν αναρτούμε ανάλογες φωτογραφίες μας ζητούν πάντα τη συνταγή, σπεύδουμε να την δώσουμε, για να μοιραστούμε τις ωραίες γεύσεις και με άλλους.

ΥΛΙΚΑ: 1 ½ φλυτζάνι τσαγιού λάδι, 1 ½ φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη, 1 ½ φλυτζάνι τσαγιού πορτοκαλάδα και λεμονάδα, ½ φλυτζάνι γλυκάνισο (αν θέλετε), 1 κουτάλι σούπας φρέσκια μαγιά, 6 κουταλιές σούπας κονιάκ, ξύσμα πορτοκαλιού, 1 ½ κιλό αλεύρι μαλακό, 8 κουταλάκια κανέλλα και 3 κουταλάκια γαρύφαλλο.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Δουλεύουμε το λάδι με τη ζάχαρη και προσθέτουμε το χυμό πορτοκαλιού και λεμονιού, το κονιάκ, το ξύσμα πορτοκαλιού και τέλος το αλεύρι. Η ζύμη πρέπει να γίνει μάλλον μαλακή. Πλάθουμε τα κουλουράκια στρογγυλά και τα βουτάμε σε σουσάμι. Τα ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 20΄-30΄. Προσέχουμε να μην παραψηθούν, για να μη σκουρύνουν. Πρέπει να μείνουν με ένα κίτρινο ανοικτό χρώμα.

Καλή επιτυχία!

Γλυκά και ξινά

Όπως έλεγε κι ο Σεφέρης όταν τρέχει το ποτάμι φέρνει μαζί του καθαρό νερό αλλά και διάφορες ακαθαρσίες. Δηλαδή η ζωή μας στην πορεία της μας φέρνει και χαρές και λύπες.

Μια πρόσφατη περιπέτεια υγείας του γεννήτορα πατέρα οδήγησε τα βήματά μου στην πατρική γη για συμπαράσταση και προσκύνημα στα πάτρια.

Εκεί, λοιπόν, παράλληλα με την αγωνία, την ανησυχία, την ανασφάλεια και τον φόβο που φέρνει μια σοβαρή ασθένεια, και μάλιστα αγαπημένου προσώπου, αυτό που γενικά θα λέγαμε τα «ξινά» της ζωής, γεύθηκα και τα πρόσφατα προϊόντα της σπιτικής τέχνης από τη γεννήτορα και «ποιήτρια» μητέρα.

Οι δίσκοι με τα γλυκά, ιδιαίτερα του κουταλιού, πήγαιναν κι έρχονταν. Τα σιρόπια έτρεχαν. Τα «γλυκά» της ζωής φαίνεται να νικούν τελικά τα «ξινά», αν και τα δύο είναι παράλληλες καταστάσεις που είναι πάντα παρούσες στη ζωή του καθενός μας.

Γεύσεις... μέλιτος

Πρόσφατα είχα αναφέρει ότι η αδελφή μου Μαρία - Δήμητρα παντρεύτηκε μέσα στην κάψα του φετινού καλοκαιριού τον καλό της, Δημήτρη.

Μετά τον ωραίο γάμο τους στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου στο Ναύπλιο, ανεχώρησαν για το παραδοσιακό ταξίδι του μέλιτος.

Στη διάρκεια του ευχάριστου ταξιδιού τους πήγαν στην Τσεχία, όπου περιηγήθηκαν στην Πράγα και αλλού.

Γνωρίζοντας ότι εμάς τους ιστολόγους μας συγκινούν πάντα οι γεύσεις, φωτογράφισαν μερικά από τα εδέσματα, παγωτά και γλυκά που γεύθηκαν και απόλαυσαν στην Τσεχία και μας τα κοινοποίησαν για να ζηλέψουμε...

Μπουγάτσα

Κερνάμε μπουγάτσα!

Δεν είναι βέβαια από τις γνωστές παραδοσιακές της συμβασιλεύουσας. Αλλά ο Απόδημος Ελληνισμός τιμά πάντα τις ωραίες παραδόσεις και τα γευστικά έθιμα του έθνους μας. Κι η μπουγάτσα είναι οπωσδήποτε ένα απ’ αυτά!

Για την ιστορία ας αναφέρουμε πως το όνομά της προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική λέξη πογάτσα (POĞAÇA).

Στην Ελλάδα την έφεραν μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, κάνοντάς την ιδιαίτερα δημοφιλή στη Βόρεια Ελλάδα, ειδικά στη Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες, που φημίζονται για τη μπουγάτσα τους.

Γλυκά και χαρές

Κερνάμε ωραία γλυκά. Καιρό είχαμε να προσφέρουμε από το ιστολόγιό μας κάτι γλυκό.

Έτσι, κι αφού μπήκαμε στον ωραίο καλοκαιρινό μήνα του Ιουλίου, αφήνοντας πίσω τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων, είπαμε να απολαύσουμε λίγους λουκουμάδες, ραβανί και άλλα.

Όσον αφορά τις χαρές, αν εξαιρέσουμε τις ομορφιές του θέρους, μια μεγάλη χαρά ήλθε προχθές, μέσα στη νύχτα, όταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο τα αποτελέσματα των πανεπιστημιακών εξετάσεων του δευτερότοκου, ο οποίος πέρασε όλα του τα μαθήματα και προχωράει -χωρίς απώλειες- στο επόμενο έτος των σπουδών του!

Κι εμείς στο σπιτικό μας γιορτάζουμε τέτοιες χαρές πάντα με γλυκά, τα οποία προσφέρουμε εις εαυτούς και αλλήλους.

Τώρα όσοι τα βλέπετε μόνο στην οθόνη, λάβετε κουταλάκι και... φάτε μάτια... ό,τι μπορείτε!

Λαμπριάτικα κι αυτά

Α. Τα φαγητά της Πασχαλιάς:

Β. Τα γλυκά μας:

Γ. Το σπουδαιότερο απ' όλα όμως είναι η παρέα μας και βέβαια και η μουσική μας:

Ας είναι καλά η Καπετάνισσα!!!

Καφές στη χόβολη

Την περασμένη εβδομάδα τρέχοντας για διάφορες συναντήσεις στο κέντρο της διαμαντόπετρας είπαμε να πάρουμε μια ανάσα πίνοντας ένα καφεδάκι στην πλατεία της παλιάς Βουλής, κοντά στο άγαλμα του έφιππου στρατηγού.

Ο καφές που ήπιαμε ήταν ελληνικός στη χόβολη. Μεγαλείο! Γεύση ερχόμενη από εποχές άλλες, τότε που η χόβολη ήταν στο κέντρο του σπιτιού και της ζωής των ανθρώπων.

Εκείνο βέβαια που μας ξετρέλανε ήταν η προσφορά από μέρους του καταστήματος γλυκού, του κουταλιού. Ήταν γλυκό σταφύλι. Που να ήξεραν οι ευλογημένοι ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου γλυκό του κουταλιού, και με το που μου το πρόσφεραν με γέμισαν με γλυκιές αναμνήσεις!

Εννοείται πως το γλυκό εκτελέσθηκε εν ριπή οφθαλμού. Ο μισός καφές όμως έμεινε στο φλυτζάνι. Δυστυχώς έπρεπε να τρέξουμε για το επόμενο ραντεβού...