quia periculosissimus annus inminere videbatur, [5] neque consules in re publica erant, in consules designatos omnes versi, quam primum eos sortiri provincias et praesciscere, quam quisque eorum provinciam, quem hostem haberet, volebant. [6] de reconciliatione etiam gratiae eorum in senatu actum est principio facto a Q. Fabio Maximo. [7] inimicitiae autem nobiles inter eos erant et acerbiores eas indignioresque Livio sua calamitas fecerat, quod spretum se in ea fortuna credebat. [8] itaque is magis inplacabilis erat et nihil opus esse reconciliatione aiebat: acrius et intentius [p. 402] omnia gesturos timentes, ne crescendi ex se inimico conlegae potestas fieret. [9] vicit tamen auctoritas senatus ut positis simultatibus communi animo consilioque administrarent rem publicam. [10] provinciae iis non permixtae regionibus, sicut superioribus annis, sed diversae extremis Italiae finibus, alteri adversus Hannibalem Bruttii et Lucani, alteri Gallia adversus Hasdrubalem, quem iam Alpibus adpropinquare fama erat, decreta. [11] exercitum e duobus, qui in Gallia quique in Etruria esset, addito urbano, eligeret, quem mallet, qui Galliam esset sortitus. [12] cui Bruttii provincia evenisset, novis legionibus urbanis scriptis, utrius mallet consulum prioris anni exercitum sumeret; [13] relictum a consule exercitum Q. Fulvius proconsul acciperet, eique in annum imperium esset. [14] et C. Hostilio, cui pro Etruria Tarentum mutaverant provinciam, pro Tarento Capuam mutaverunt; legio una data est, cui Fulvius proximo anno praefuerat.
