Εκείνο το κορίτσι.
Κι ύστερα είδα ωραία σειρά με ωραίες ατάκες και μία απ'αυτές ήταν "you will never know the girl she was back then. And that's my consolation". Kι όντως μάλλον αυτή είναι η παρηγοριά κάθε πρώην και η ζήλια κάθε νυν.
Μετά σκεφτόμουν αν οι φίλοι μου ξέρουν εκείνο το κορίτσι. Νομίζω πως το ξέρουν. Κι αν δεν το ξέρουν σίγουρα δεν ξέρουν κάτι τελείως διαφορετικό. Νομίζω από κείνο το κορίτσι κράτησα ακριβώς ό,τι ήθελα.
Κι ύστερα σκεφτόμουν όλα τα πράγματα που δεν ξέρουμε ο ένας για τον άλλον. Όχι τα μεγάλα και σκοτεινά μυστικά -αυτά στην τελική μάλλον τα ξέρουμε. Αλλά είναι κάτι χαζές λεπτομέρειες που δεν μας λείπει να μην τις ξέρουμε για τους άλλους. Μέχρι να μας λείψει.
Πχ φοράτε πρώτα το δεξί ή το αριστερό παπούτσι? Πόσες φορές κλειδώνετε το βράδυ? πόσες φορές στη ζωή σας έχετε βάλει σίδερο?
Δεν ξέρω ακριβώς τι εννοώ, αλλά εννοώ πως μερικοί άνθρωποι γνωριζόμαστε τόσο καλά μεταξύ μας κι όμως δεν ξέρουμε τίποτα. You know nothing, Jon Snow.
Δεν εννοώ πως αυτές οι λεπτομέρειες έχουν την παραμικρή σημασία. Εννοώ πως όταν αυτές οι λεπτομέρειες αποκτήσουν σημασία...αυτό έχει κάποια σημασία.
