fire at will

Το πρώτο βράδυ που έμεινα σε αυτό το σπίτι ήταν πριν σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο.
Το δεύτερο βράδυ που έμεινα σε αυτό το σπίτι, ήταν πριν ακριβώς 23 μέρες.
Σαν ψέμα.

Το πρώτο βράδυ που γύρισα σε αυτό το σπίτι
ήμουν μεθυσμένη
ήμουν χαρούμενη
ήμουν μαζί με κάποιον.
Στο μυαλό μου είχε κολλήσει το Lucretia my reflection.

Το δεύτερο βράδυ που γύρισα σε αυτό το σπίτι
ήμουν νηφάλια
ήμουν χαρούμενη
ήμουν με φίλο που κουβαλούσε τη βαλίτσα μου.
Εγώ κουβαλούσα το Lucretia my reflection

Το εικοστό-τέταρτο απόγευμα σε αυτό το σπίτι
νιώθω μία θλίψη·
απ' αυτή την προσωρινή μα έντονη θλίψη,
που σε κάνει να νομίζεις πως πράγματι κρύφτηκε ο ήλιος.

Μίλησα στο τηλέφωνο με την αγαπημένη μου φίλη.
Η φωνή της έκανε τον ήλιο να ξαναβγεί.

Όλα θα πάνε καλά, ξέρεις.
Κι αν δεν πάνε, θα το διαχειριστούμε.
Ακόμα κι αν δε γίνουμε τίποτα άλλο,
θα έχουμε γίνει μάστερ στη διαχείριση.

Δε βαριέσαι.
Shoot to kill.

Αυτό το τραγούδι νιώθω πως είναι μέσα στους τοίχους αυτού του σπιτιού.
Αυτού του μικρού, γλυκού, τόσο δικού μου σπιτιού.

I hear the sons of the city and dispossessed

Get down, get undressed

girl like you*

Σήμερα άκουσα Rammstein στο τέρμα το τελευταίο δεκάλεπτο της δουλειάς.
Νομίζω δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ακούς Rammstein.

Το συγκεκριμένο τραγούδι το είχα συνδυάσει με τον πρώτο καιρό που ήμουν μαζί με εκείνον.
Σήμερα δεν επικρατούσε η σκέψη του στο μυαλό μου,
ήταν απλώς ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ
και θέλω να το ακούω δυνατά.

Δε θέλω να κάνω σαν καμιά ετοιμοθάνατη γριά που αναπολεί τους έρωτές της
μα καμιά φορά τους σκέφτομαι
και πόσο πολύ τους αγάπησα
για πόσο λίγο
και στεναχωριέμαι.

Θέλω όλοι τους να είναι καλά
όσο πιο χαρούμενοι γίνεται
με κορίτσια που δε θα σταματήσουν να τους αγαπούν
και κορίτσια που δε θα σταματήσουν να αγαπούν.

Χαίρομαι που αγαπάω το παρελθόν μου.
Αγαπάω ολόκληρο το παρελθόν μου
άλλους πιο λίγο κι άλλους πιο πολύ.
Σε κάποιους ίσως να έλεγα και πάλι "ναι".

Όταν γνωρίζω κάποιον για πρώτη φορά,
δεν υπάρχει τίποτα που να μου κάνει χειρότερη εντύπωση,
απ' το να μιλάει υποτιμητικά για κάποια πρώην του.

Όσοι το κάνουν, πάντα προσδίδουν όλη την ευθύνη της αποτυχίας της σχέσης
στην κοπέλα.
Και το θέμα δεν είναι σεξιστικό, θα διαφωνούσα εξίσου με μία γυναίκα γι αυτό.
Κι ούτε εγώ αγαπώ τους πρώην μου επειδή δεν τους φέρθηκα καλά.

Ήμουν η καλύτερη γκόμενα.
Ήμουν η χειρότερη γκόμενα.
Η πιο τρυφερή.
Η πιο νευρική.
Η πιο ερωτική.
Η πιο αδιάφορη.

Κάτι πήγε στραβά.

Πάντα κάτι θα πηγαίνει στραβά.

Αυτό συνηθίζω να λέω σε όσες φίλες μου χωρίζουν και στεναχωριούνται.
Αν θες να μείνεις με κάποιον για πάντα,
θα πρέπει να χωρίσεις όλους τους προηγούμενους.
Αν μείνεις με κάποιον για πάντα, θα είναι ο μόνος που δε χώρισες.

Κι είναι στενάχωρο μα είναι κι αισιόδοξο.

* απαραίτητο αφιέρωμα στη δεκατία του 2000

Starry eyed
Clarified
Over lied
Never had a girl like you

so damn beautiful

Μέσα σ' όλα αυτά, εγώ νιώθω πιο όμορφη από ποτέ
Ίσως φταίει που τα μαλλιά μου έχουν επιτέλους τη σωστή απόχρωση
Ίσως φταίει που όταν τεντώνω το λαιμό μου τα μαλλιά φτάνουν στη βάση της μέσης
Ίσως φταίει η ανάμνηση αυτής ακριβώς της κίνησης
που ίσως είναι η απόλυτη εικόνα της απόλαυσης

Ίσως φταίει που μπορώ να βγω το πρωί από το σπίτι φορώντας φόρμες
Ίσως έτσι θυμήθηκα πως δε χρειάζομαι κραγιόν και υφασμάτινο παντελόνι για να είμαι πανέμορφη
πως είμαι πανέμορφη χωρίς κραγιόν
με t-shirt από συναυλία των Madrugada

Οι Madrugada πάντα θα μου θυμίζουν εκείνον κι ας μην ήμασταν μαζί στη συναυλία
θα είναι πάντα το αγόρι που θα σκέφτομαι όταν θα ακούω το honey bee
Κι όταν σκέφτομαι εκείνον νιώθω πάντα όμορφη
γιατί εκείνος ίσως και να με έβρισκε τέλεια
Ίσως και όχι, μα έτσι με έκανε να νιώθω κι αυτό έχει σημασία

Ίσως καμία αντικειμενικότητα δεν έχει σημασία
παραμόνο το πως αυτή μας έκανε να νιώσουμε

Φυσικά η διαλεκτική μου φύση διαφωνεί κάθετα με αυτό που μόλις έγραψα μα
είμαι μόνο κατά το ήμισυ λογικός άνθρωπος
Κατά το άλλο ήμισυ -που πόσο αστείο θα ήταν αν το έγραφα "έτερον"-
είμαι συναισθηματικός άνθρωπος
Ίσως το έτερον ήμισύ σου να είναι ο άλλος εαυτός σου
αυτός που συχνά ξεχνάς να βγάλεις βόλτα.

Me gusta menear, me gustas tú*

Πάλι μυρίζει παντού αυτό το πλαστικό που σηματοδοτεί το καινούριο.
Το πλαστικό της παιδικής κασετίνας.

Πάλι τα έκανα όλα έτσι να μυρίζουν.
Γιατί δεν μπορώ όταν τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Γιατί οι λίμνες με μελαγχολούν τρομερά που το νερό τους δεν κυλάει.

Me gusta menear
και φυσικά μωρό μου
me gustas tú
και me gusta volver.

Ανεμελιά, αυτό δεν είπαμε ότι μας έλειπε;
Το βρήκαμε κορίτσια.

Come buzzing me

Δεν είναι απίστευτο που μπορούμε να ακούσουμε στο τηλέφωνο
κάποιων ανθρώπων το αθόρυβο χαμόγελο;

love 's a stranger

Είναι η αγαπημένη μου περίπτωση άνοιξης.
Η περίπτωση χωρίς πολύ ήλιο, με κάμποση συννεφιά και δροσερό αεράκι.

Η αγαπημένη μου άνοιξη· αυτή που περπατάω χωρίς να ιδρώνω,
που μυρίζω παντού γιασεμιά, αγιοκλήματα, αγγελικές και ενίοτε νυχτολούλουδα.

Άνοιξη με πάνινα παπούτσια κι όχι ακόμα πέδιλα.
Με λεπτές ζακέτες κι όχι ακόμα τιραντάκια.
Με υποψία έρωτα, αλλά όχι ακόμα έρωτα.

Θα τον ερωτευτώ, είμαι σίγουρη γι αυτό.
Αλλά είμαι ψύχραιμη ακόμα.

Οι μέρες είναι όμορφες.
Είναι και τρομερά κουραστικές.
Κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά τα βράδια η μέση μου πονάει ανυπόφορα.
Κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά τα Σάββατα θέλω να κλαίω.

Δεν πειράζει όμως.
Ο γιατρός είπε να αγαπάω τις ουλές μου — κι έχω κάποιες βαθιές ξέρεις.
Ο γιατρός ξέρει πως οι ουλές δε θα επουλωθούν ποτέ
γι αυτό πρέπει να μου μάθει να μην κοιτάω αλλού.
Τα 'χει καταφέρει καλά, δεν κοιτάω πια αλλού.
Τις κοιτάω στα μάτια και το ξέρω πως δε θα περάσουν ποτέ
αλλά πως κι έτσι μπορώ να είμαι καλά.

Γι αυτό έκανα άλλη μια ουλή, έκανα εκείνο το τατουάζ που
δεν το ήθελα απλώς, το είχα ανάγκη.
Το είχα ανάγκη όπως έχουν ανάγκη οι άνθρωποι με άνοια τα ποστ ιτ
για να θυμούνται να φάνε και να πάρουν τα χάπια τους.

Είχα ανάγκη αυτό το τατουάζ για να θυμάμαι πως υπάρχει κάτω όριο.
Πως κάτω απ' το μηδέν δεν έχεις —κι ας έχω πάει μέχρι εκεί δυο-τρεις φορές.

Που λες, θα τον ερωτευτώ.
Η ύπαρξή του μου αλαφραίνει το μυαλό.
Η ύπαρξή του με κάνει αισιόδοξη για τον κόσμο.
Ξέρω πως όταν ερωτεύεσαι, όλα τα τραγούδια μιλάνε για σένα.

Είναι και αντικειμενικά αλήθεια όμως πως
love 's a stranger 
until I see you again.

date a boy who reads

Θέλω να διαβάζω και να γράφω συνέχεια.

Και πριν ήθελα να διαβάζω συνέχεια, 

δεν έγραφα όμως συνέχεια.

Και διαβάζοντας είχα στο μυαλό μου

μόνο αυτό που διάβαζα.

Ενώ τώρα διαβάζω συνέχεια και σκέφτομαι πως

θέλω ο Ρέυμοντ Κάρβερ να μας μάθει

για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη, 

θέλω να γλιτώσουμε από τον δήμιο του έρωτα, 

θέλω να σου διηγηθώ τον θάνατο του Μπάνυ Μανρό

και να μου εξηγήσεις γιατί τα κεραμίδια στάζουν

και θέλω

να χαμογελάμε ρε!

I'm glad I failed*

Είναι άνοιξη· η σωστή εποχή.
Ο καιρός είναι σωστός.
Κατέβασα την τέντα και το δωμάτιό μου έχει τα σωστά χρώματα.
Και από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα μπαίνει απαλά το σωστό αεράκι.

Η γειτονιά έχει απόλυτη ησυχία
κι εγώ νιώθω σα να πηγαίνω τρίτη λυκείου
έτοιμη να πιω τον παγωμένο καφέ μου.

Δεν ένιωθα άγχος την άνοιξη της τρίτης λυκείου.
Ένιωθα ατελείωτη πιθανότητα και έβλεπα τον κόσμο με τα πιο χρωματιστά γυαλιά.
Δεν ένιωθα άγχος.

Κι είναι λοιπόν Απρίλης, αναμφίβολα ο σωστότερος μήνας, 
κι είναι όλα σωστά.
Είναι όλα σωστά.

Κατακλύζομαι από μια άσβεστη επιθυμία να γράφω όσα πανέμορφα βλέπω
κι όσα πανέμορφα νιώθω
κι άθελά μου διαψεύδω το γνωστό "οι ευτυχισμένοι δε γράφουν".

Οι ευτυχισμένοι γράφουν.
Οι δυστυχισμένοι γράφουν κι αυτοί.
Δε γράφουν αυτοί με τις πιο αδιάφορες ζωές.

Έχω ζήσει αδιάφορη ζωή και πράγματι δεν έγραφα.
Κάποιοι θα με θεωρούσαν ευτυχισμένη, αλλά δεν ήμουν.
Απλά δε συνέβαινε τίποτα άξιο απομνημόνευσης.

Σήμερα όμως;
Σήμερα είμαι ευτυχισμένη.
Και δε θα χαρακτήριζα τα γεγονότα αξιομνημόνευτα.
Θα τα χαρακτήριζα αλησμόνητα.
Δε χρειάζεται προσπάθεια για να τα θυμάται κανείς.
Θα χρειαζόταν προσπάθεια για να τα ξεχάσουμε.

Νομίζω πως μάλλον επιβάλλω στον εαυτό μου τις ωραίες ιστορίες.
Όχι καταναγκαστικά, όχι με αφέλεια, όχι αδιαφορώντας για το μέλλον.
Απλώς με την ακράδαντη πεποίθηση πως
τι νόημα έχει να μπω σε μια κατάσταση
για την οποία δε θα θέλω να γράψω;

Σήμερα με είπανε ρομαντική.
Χαίρω πολύ, Στεφανία.
Το είπανε σαν κατηγορία.
Σαν ψεγάδι.
Σαν ένα λάθος που δεν έχω διορθώσει ακόμα.
Αυτοπροσδιορίστηκαν ρεαλιστές και ξόδεψαν περίπου 20 λεπτά
μονολογώντας και εκθειάζοντας τον τρόπο που σκέφτονται.
Τον ώριμο, τον σωστό.
Έφυγα από το τραπέζι σκεπτόμενη πόσο δε θέλω ν' αλλάξω.
Πόσο σωστή ήταν η απόφαση της διάλυσης αυτής της φιλίας.
Πως δε με αφορά καν το να πίνουμε ένα τσίπουρο δυο φορές τον χρόνο και να λέμε τα νέα μας.
Δε με αφορά ο τρόπος που βλέπει τη ζωή, όχι αυτός καθεαυτός.
Θα μπορούσα να το σεβαστώ έως και να το θαυμάσω,
αν δε συνοδευόταν από την άκρατη υπεροψία του "εγώ ξέρω, εσύ όχι".

Αν είναι έτσι, δε θέλω να μάθω ποτέ.
Χαίρομαι που μέχρι τώρα δεν έμαθα.
Κι ελπίζω να συνεχίσω να γνωρίζω ανθρώπους που κι αυτοί "δεν ξέρουν".

Είμαι εξάλλου, όπως μου έχουν πει, μια προσωπικότητα ανοιξιάτικη.
Και έχω την υποψία πως μόλις διασταυρώθηκα με άλλη μία τέτοια.

*I've been learning how to not trust people and I'm glad I failed.

would you?

— Είσαι τρελός που ταλαιπωρήθηκες τόσο μόνο για να με δεις!
— Το λες και το ξαναλές...γιατί;
— Γιατί δε θα το έκαναν πολλοί.
— Θα το έκανες όμως εσύ.

Και χαμογέλασα.
Και χαμογέλασε.

Η Θεσσαλονίκη μου θ' ανάβει για μας

Θα έγραφα πολλά και θα ανέβαζα το αδιάκοπα του Δεληβοριά.

Αλλά δε θέλω.
Θέλω να κοιτάω τις φωτογραφίες που τράβηξα και που δεν περιέχουν εμάς.
Γιατί είμαστε λίγο εναλλακτικά παιδιά.

Θέλω να διαβάζω σε αυτό το καφέ στο πιο όμορφο αδιέξοδο της πόλης.

Και να σκέφτομαι πόσο όμορφος είσαι,
πόσο σπάνια τρυφερή αγκαλιά έχεις,
και πόσο σπάνια πανέμορφο χαμόγελο

Κι ένα σωρό που δε θέλω να γράψω.
Θέλω μόνο να σκέφτομαι.

lady in waiting

Πολύ σύντομα θα θέλω να γράψω.
Τι θα 'ναι όμως;
Και τι ύφος θα 'χει;
Και πώς θα μυρίζει;
Όλα αυτά θα τα 'χουμε μάθει μάλλον
μέχρι την Πέμπτη το αργότερο.

* soundtrack

I need to feel you
I mean to reel you

No excuses

— Μη μου πεις να μην έρθω για σένα· μου τελειώσαν οι αφορμές.
— Έλα για μένα.