Αναδύθηκε πιθανόν από την ανάγκη των ανθρώπων να διαθέτουν μια μονάδα χρόνου μικρότερη του μήνα αλλά μεγαλύτερη της ημέρας. Οι κοινότητες μπορούν να λειτουργούν ομαλότερα όταν υπάρχουν καθορισμένα χρονικά περιθώρια για την εργασία, τη λατρεία του Θεού, την ανάπαυση.
Η αρχαία Κολομβία είχε εβδομάδα τριών ημερών, οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν εβδομάδα δέκα ημερών, ενώ μερικές πρωτόγονες φυλές σήμερα έχουν εβδομάδα τεσσάρων ημερών.
Η επταήμερη εβδομάδα (εβδομάδα <έβδομος <επτά) προέρχεται από τους Βαβυλωνίους. Η εβδομάδα τους τελείωνε με μια «ημέρα του κακού» στην οποία επιβάλλονταν απαγορεύσεις για να κατευναστούν οι θεοί. Ίσως αυτή είναι η προέλευση των περιορισμών στις δραστηριότητες του Σαββάτου για τους Εβραίους. Οι Χριστιανοί αργότερα αφιέρωσαν το Σάββατο στις ψυχές και την Κυριακή στο Θεό.
Έχουν γίνει προσπάθειες για αλλαγή της εβδομάδας, αλλά απέτυχαν. Οι Γάλλοι προσπάθησαν να επιβάλλουν εβδομάδα δέκα ημερών μετά την επανάσταση του 1789, αλλά ο Ναπολέοντας επανέφερε την επταήμερη εβδομάδα. Οι Σοβιετικοί αποπειράθηκαν το 1929 να εισαγάγουν πενθήμερη εβδομάδα, το 1932 την έκαναν εξαήμερη και μετά το Β΄ παγκόσμιο επανήλθαν στην επταήμερη.
Μερικοί βιολόγοι πιστεύουν ότι το μήκος της εβδομάδας αυτοκαθορίζεται από τον άνθρωπο, αφού ανακάλυψαν ενδείξεις για ένα επταήμερο βιορυθμό στο σώμα.
