Mondmaskerlinks

Gisteren postte ik een paar uitgeprobeerde mondmaskers op Instagram en mijn Instagramberichteninbox ontplofte met de vragen naar de links naar gebruikte patronen. Nu is Instagram niet zo'n geweldig medium als je een link wil delen, dus na 15 keer naar YouTube gaan op mijn telefoon, daar de link te kopiëren en dan terug naar Instagram gaan om de link te plakken, dacht ik dat er daar handiger manieren voor waren. Ik herinnerde me dat ik in een ver verleden ooit een blog had waarop ik naaisels postte, en kijk eens aan, hij doet het nog. Dus na bijna 3 jaar windstilte kreeg het coronavirus zowaar mijn blog terug aan de praat.

Bon, ik testte dus wat mondmaskerpatronen uit. Bij het begin van de coronacrisis werden hier al verschillende exemplaren van het type chirurgisch mondmasker genaaid, met plooitjes dus. Echt enthousiast was ik daar niet over: openingen aan de zijkant, onder de ogen, aan de kin. Nu we te horen kregen dat we maskers zullen moeten dragen in verschillende situaties, waaronder op de trein, vond ik het wel eens tijd om een grondiger patronenverkenning te doen en te zoeken naar iets wat goed past.

We zijn hier met 6, we komen in verschillende maten en vormen en met verschillende noden. Zo heeft meneer een baard, die we niet zomaar in gelijk welk masker krijgen, en mag de jongste zoon geen rekkers achter zijn oren. Verder dragen zowel meneer als de oudste zoon een bril en dat kan onhandige masker-bril-botsingen geven. Differentiatie is niet alleen in het onderwijs een must, maar ook in mondmaskerpatronenland.

Ik zocht niet alleen verschillende maskerpatronen, maar probeerde daarnaast ook verschillende rekker- en lintensystemen. Hieronder een overzichtje. Eerste bemerking: ongeacht de instructies bij het patroon maakte ik elk masker in 4 lagen. De binnenste 2 lagen hangen alleen onderaan en bovenaan vast aan de buitenste 2 lagen waardoor er een filter in geschoven kan worden.

Het eerste wat ik probeerde was een patroon op Instructables waar ik al enthousiaste commentaren over had gelezen. Een meevaller. Weliswaar veel te klein voor meneer zijn baard, maar voor mij en de oudste dochter redelijk OK. Voor de oudste zoon past het prima. Dit masker maakte ik in 2 lagen Liberty en 2 lagen katoenen voering.

Het tweede was een mooi patroon, maar past niet. Te veel ruimte op de neus, en te weinig tussen neus en kin, goede pasvorm op de kin. Toch heeft het potentieel. Het is vooral een kwestie van de afmetingen bij de sturen. Ik gebruikte 2 lagen double gauze voor de buitenkant, en een dun katoentje van petit pan voor de binnenkant. De double gauze was geen goed idee, of toch zeker niet voor dit patroon. Het pak stof was te dik voor dit origami-achtige patroontje.

Nummer drie was dit. Mooi resultaat, mooie vorm, maar het masker is te klein voor mij: het verschuift bij het praten. De jongste zoon zou het eens moeten passen, maar dat is er nog niet van gekomen. Voor hem moeten de rekkers in elk geval wel anders.

Nummer vier was beter: mooie vorm op de neus, goede vorm van de bogen onder de ogen, en 2 nepen voor de kin, waardoor het mooi aansluit. Nog een half centimetertje extra ruimte en het zit perfect. De dochter wil deze in de stof van nummer 3, dus dat maak ik asap nog eens. Het patroon ziet eruit als een vleermuis. Ideaal tegen het vleermuisvirus.

Dan was er nog een baardprobleem. Als oplossing daarvoor vond ik voor meneer dit patroon. Het zit perfect en de baard gaat er helemaal in. Het heeft 5 nepen waardoor er vooraan extra ruimte is. Er werd ineens ook een 2de exemplaar van gemaakt en er volgt er zeker nog 1 of 2.

Voorlopig is hier geen downloadbaar patroon van, maar in de video toont de ontwerpster stap voor stap hoe je het patroon zelf tekent. Dat is niet moeilijk te volgen.

Ik zou dit voor mezelf ook nog willen maken, maar dit patroon is voor mij veel te groot. Ik probeer het te verkleinen en laat dan weten wat daarvan het resultaat was.

UPDATE: ik legde het patroon op het kopieerapparaat en maakte 2 kopies, eentje op 90% en eentje op 85%. Het masker op 90% is perfect voor de oudste zoon. Het masker op 85% past perfect voor mij.

En dan nog iets over de aanbindsystemen. De voorkeuren variëren: de ene wil elastiek, de andere lint, de ene wil achter de oren, de andere absoluut niet. In elk geval maak ik ze vanaf nu allemaal met een tunnel aan de zijkant. Het tunnelsysteem is voor zowel elastiek als lint geschikt. Verandert er dan nog iemand van gedacht, dan kan het masker blijven dienst doen.

Update: 1 late blogverjaardag en 4 hemden

Een pittig tweede semester zette het naaiwerk de voorbije maanden on hold, maar nu is het vakantie en tijd voor een update.

Voor meneer werkte ik deze week 2 hemden af, beide in Liberty, beide met korte mouwen (hoewel dat blijkbaar niet mag van Jani).

Onderstaand hemdje werd ergens in begin mei gemaakt, tijdens een lang weekend. Hiervoor gebruikte ik Liberty Birds of Paradise, mijn favoriete print op dit moment.



Ook voor Valentijn werd wel genaaid, maar niet geblogd. Dit is een hemd met lange mouwen in Birdie van Atelier Brunette. Het was moeilijk om de kleur van de stof goed te fotograferen op dat moment. Een later fotomoment is er niet van gekomen.



En in februari was dit blogje ook jarig. Naar goede gewoonte maakte ik een collage van alle stukken die in het voorbije jaar werden gemaakt. Die collage kreeg ik in februari wel voor elkaar, maar het bloggen erover werd uitgesteld. De bijhorende beschouwingen laat ik nu maar achterwege (vijgen na Pasen), maar de afbeelding wou ik jullie toch niet onthouden.



Geniet van de zomer!

Villette in roze wol

Vorig weekend werkte ik de allereerste jas af die ik ooit voor mezelf maakte (denk ik), en postte ik bovenstaand instagrammetje, maar pas vandaag konden we 'echte foto's' maken.

Ziedaar mijn roze Villette mantel. Het patroon is uit La Maison Victor van januari 2017.

Ik maakte hem in een wolmengeling van de Stoffenkamer en voerde hem met gewatteerde Nani Iro van MondaysMilk. Precies zoals de jas die ik eerder deze winter voor de oudste dochter maakte.

De ophanglus is geïnspireerd op die in een (gekochte) mantel van meneer. De lapjes aan weerzijden van het ophanglusje zijn geknipt uit een restje kurkleer van k-bas. Onder die lapjes zitten wel dertig zigzagsteken, zodat de ophanglus nooit van zijn leven los schiet.

Het knoopsgat is gepaspoilleerd. Aangezien er maar 1 knoopsgat is, was dat maar een kleine moeite.

Foto's door de oudste dochter.

Zotte zoon in zijn nieuwe jas

Na de oudste dochter was het de beurt aan de jongste zoon om een nieuwe jas te krijgen.

Ik geloof dat het op aanraden van Annick was dat ik koos voor het Zonen 09 patroon van de Lars-jas met kap.



Ik volgde het patroon bijna volledig. Het enige wat ik wijzigde was de zak. Die werd vervangen door een paspelzak in de zijnaad.



De zoon koos een blauwe wol uit de voorraad. Hiermee maakte ik eerder al een andere jas. De voering is een gewatteerde tricot die ik kocht bij de Stoffenkamer. Daar haalde ik ook de grijze paspel en velcro. Rits, koordelastiek en koordstoppers komen van Veritas.

Florence Flair in Marila Crepe

Dat ik met mijn gat in de boter was gevallen. Dat dacht ik toen het mailtje binnenkwam met de vraag of ik mee wou doen met de blogtour van de nieuwe Lotte Martens stofjes.

De jongste dochter vroeg al een tijdje naar een lange rok. Welke stof kan daarvoor beter geschikt zijn dan een mooi vallende viscose crepe? De keuze voor de print liet ik aan dochterlief over. Ze koos Marila 01. Wat een heerlijkheid om mee te naaien!

De rok werd gemaakt volgens de Florence Flair werkbeschrijving van Eva. De glitterelastiek komt van De Stoffenkamer.

Ik maakte er, geïnspireerd door deze foto, een omkeerbare gilet bij in oudroze nepbont (bij Artevelde op de Vrijdagmarkt) en Bye Bye Birdie Blush van Atelier Brunette. Voor de gilet printte na vele jaren nog eens het patroon van de zsazsazilet en maakte die een 10-tal centimeter langer.

Benieuwd naar de andere nieuwe stoffen van Lotte? Volg dan de blogtour via haar Facebookpagina!

Een winterjas in 6 weken

Zes weken! Zo veel tijd had ik nodig om deze jas te maken, maar nu is hij eindelijk klaar. Met de buitenkant in wol en de binnenkant in een gewatteerde nani iro is het precies of je onder een warm dekentje kruipt als je de jas aantrekt.

Dit was het plan. Het flapje bovenaan liet ik uiteindelijk ook nog weg. Misschien zet ik het er later alsnog aan, maar zonder lijkt me ook prima.

De reden waarom het zolang duurde om de jas te maken, was de vorm van de zakken. Ik was niet helemaal overtuigd, dus stopte ik met eraan te werken. Weken heb ik getwijfeld of ik ze zou houden of andere zou maken. Uiteindelijk gaf ik mezelf een schop onder de kont en stelde me tevreden met wat ze waren. Nu de jas klaar is, vraag ik me af waar al dat getwijfel voor nodig was.

Dochterlief wou eigenlijk een kap met een nepbonten boordje. Ik vond echter geen langharig nepbont dat er 'echt' genoeg uitzag, dus liet ik dat idee varen. Voor het zachte gevoel aan de oren werd het een kortharige nepbonten binnenkant.

Titustrui voor meneer

Van zodra ik de eerste promofoto's van de laatste LMV zag verschijnen op Facebook, wist ik dat ik de Titustrui zou maken. Die trui was precies wat ik al een hele tijd in mijn hoofd had. De stof had ik al lang gekocht. Elke keer ik in het station was, passeerde ik langs het krantenwinkeltje om te zien of het tijdschrift al in de rekken lag. Vorige week donderdag had ik hem in mijn handen. Zaterdag ging ik aan de slag.



Ik liet de pols- en zoomboorden weg en verlengde de panden en mouwen om de boorden eenvoudigweg om te zomen. Omdat ik geen zin had in gedoe met tweelingnaalden koos ik hiervoor een locksteek op mijn gewone naaimachine.



De sjaalkraag werd exact wat ik verwachtte.

Van het kijken op de streepjesstof werd ik bij momenten wel wat duizelig, maar dat is gelukkig niet het geval wanneer meneer de trui aan heeft.

Iedereen blij dus? Neen, toch niet. De trui is te groot. Ik maakte namelijk een belangrijke fout: bij het opmeten keek ik alleen naar de maten in de maattabel en het patroon zelf werd niet aan inspectie onderworpen. Boosdoener is de schouderbreedte. Daar mocht zeker 3 cm af.

Er zit dus maar 1 ding op: gedaan met looptrainingen en marathonplannen, meneer moet gaan bodybuilden.

Mandjes, mandjes, mandjes

De laatste tijd zijn hier heel wat mandjes genaaid. De meeste daarvan werden al via Instagram aan de buitenwereld getoond, maar ik dacht dat het een goed idee was hier even kort uit te leggen hoe dat precies in zijn werk gaat.

Het begon vorig jaar, toen ik een heleboel pilea-baby's in een potje had gezet en ik een perfecte stof in de voorraad opmerkte om er kleine cache-pots van te maken.



Met de rest van de stof maakte ik er enkele maanden geleden (ik had weer baby's) nog eens 3.



Zo klein als de eerste mandjes waren, zo groot was de mand die ik voor de meisjeskamer maakte. Deze is bedoeld voor de vuile was.

De kleine mandjes waren verstevigd met doorsnee vlieseline, voor de wasmand gebruikte ik decovil light.

Ik had nog genoeg decovil over om een mand te maken voor de grote bloempot waar de ficus in groeit. Speurend in de stoffenkast naar een geschikte stof, viel mijn oog op een prachtige canvas van Nani Iro. Nu kan ik elke dag naar deze mooie stof kijken.

Vandaag maakte ik nog een mandje. Dit maakte ik in kurk dat ik kocht bij K-bas. De andere manden zijn allemaal gevoerd, deze niet. Ik vond het zo proper genoeg.

Hoe maak je zoiets? Simpel!

Behalve de wasmand, waarvoor ik de volledige stofbreedte gebruikte, zijn alle andere mandjes gemaakt om rond een bloempot te passen. Eerst meet je de afmetingen van de pot.

De maten die je nodig hebt zijn die van de omtrek van de bovenkant van de pot en die van de hoogte van de pot. Bij de kleine mandjes werkte ik met deze precieze afmetingen, voor de grotere bloempotten telde ik er 1 à 2 cm bij. Er is geen regel, je kiest zelf hoeveel.

Daarna schets je een patroontje. Wil je veel mandjes maken, dan kan het interessant zijn om het in de juiste afmetingen op patroonpapier te tekenen. Maak je er maar 1 of 2 dan kan je het stellen met een schets en teken je de afmetingen meteen op de stof. Het patroon is voor een half mandje. Ben je niet van plan om het mandje te voeren (bvb. omdat je met kurk werkt), dan knip je hier 2 delen van. Wil je het wel voeren, dan 4.

De bovenste zijde (A) is de helft van de gewenste omtrek. B is de gewenste hoogte. De uitsparingen onderaan zijn vierkantjes. De zijden (D) zijn 1/8 van de gewenste omtrek van de pot (of dus 1/4 van A). De onderste zijde die overblijft (C) is dus 1/4 van de gewenste omtrek (of de helft van A). Het meest praktische vind ik om eerst rechthoeken te knippen van A op (B + D) en dan de vierkante uitsparingen eruit te knippen.

Het in elkaar zetten van de mandjes gaat ontzettend snel. Stik de zijnaden, en de ondernaad, maak de hoeken (gewoon hoeken boxen bij de uitsparingen, zoals bvb. ook bij tassen). Laat een keergat in de ondernaad van de voering (zorg dat het groot genoeg is, zeker als je met decovil werkt). Zet de buitenkant van het mandje en de voering met de goede kanten tegen elkaar aan de bovenzijde. Keer om en stik het keergat dicht. Klaar!

Behalve deze mandjes, probeerde ik ook de handleiding van Annelies en maakte een mandje van touw, als 'bloempot'. Tenminste, ik begon aan een mandje van touw en stikte tot het garen op was. Daarna kwam het er niet van om af te werken dus uiteindelijk belandde een andere plant in het mandje dan deze waarvoor het voorzien was. Eind goed al goed (al moet het einde van het mandje eigenlijk nog steeds afgewerkt worden)!