Bir Nazım Hikmet yaşamıştı bu ülkenin topraklarında ve yitip gitmişti tamda bu aylarda...Bir başak gibi sürekli başını göğe uzatmak istercesine hür, ve çuvaldızı hep kendi üzerinden bir yerlere batırıp bir kurtuluş beklercesine sivri...
Kimine göre doğru,kimine göre öylesine biri...
Çok yerde bence de dedirtir bana ezelden beri!!!
Rüzgar'a....
ÇOCUKLARIMIZA NASİHAT
Hakkındır yaramazlık.
Dik duvarlara tırman
yüksek ağaçlara çık.
Usta bir kaplan gibi kullansın elin yerde yıldırım gibi giden bisikletini..
Ve din dersleri hocasının resmini yapan kurşunkaleminle yık
Mızraklı İlmihalin yeşil sarıklı iskeletini...
Sen kendi cennetini kara toprağın üstünde kur.
Coğrafya kitabıyla sustur, seni «Hilkati Âdem»le aldatanı.. .
Sen sade toprağı tanı toprağa inan.
Ayırdetme öz anandan toprak ananı.
Toprağı sev anan kadar...
Nazım Hikmet Ran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder