Rust, rust, rust.

Dat hebben we gehad, wij waren blij met onze beslissing om te vluchten uit de herrie, die ons van 2 kanten belaagden. Een feest moet gevierd worden, maar wij worden misschien wel een beetje te oud voor dit soort feesten. Het is niet onze muziek, het is de muziek van de jeugd van tegenwoordig. Het gaat in je hoofd zeuren en het stuwt je hartslag op.

Dit uitzicht van uit onze hotelkamer laat je hartslag juist weer dalen. Mooi dat jonge groen. Wij zaten in hotel Warnsborn, het hotel waar we ook overnacht hebben na ons huwelijksfeest. Toen we in de taxi zaten die ons hierheen bracht en we waren net onder de tunnel de stad uit, viel de rust  bij ons binnen met een diepe zucht, eindelijk hoorden we de bulderende bassen niet meer. We hebben hier heerlijk genoten van een 4-gangen diner met een heerlijke fles wijn. Toen ik om 6 uur wakker, heb ik me aangekleed, ben naar beneden gegaan en heb eerst genoten van mijn eerste sigaret van de dag. Het landgoed waar het hotel op staat was bezwangerd van vogelgeluiden. In de verte was een specht bezig een gat in de boom te maken. Dit gezang geeft een breed scala aan geluiden, terwijl die andere geluiden, waar we voor gevlucht waren, alleen maar vernauwend. Het ontbijt was heerlijk,

we hebben de champagne maar dicht gelaten, want we werden om 10.45 uur verwacht op de crematie van een vriend. Er is op waardige wijze afscheid van hem genomen. Daarom was het een rare dag, ik heb ook geen enkele naald aangeraakt. Dat gaf ook rust, alhoewel ik voor ‘s ochtends in bed wel nieuwe quiltboeken had meegenomen.