Tentoonstelling Quiltersgilde.

Ja, het komt er weer aan, één van de hoogtepunten in het jaar, de algemene tentoonstelling van het Quiltersgilde. Dit jaar wordt Deventer aangedaan, in de grote of Lebuïnuskerk van 10 tot en met 15 September. Twee jaar geleden werd Arnhem aangedaan, in de Eusebiuskerk was het festijn neergestreken. Gistermorgen zat ik in bed met een kom koffie de nieuwe Quiltnieuws door te lezen, ondertussen wegmijmerend over de tentoonstelling

van 2 jaar geleden. Ik zat toen in de commissie die zorgde voor de quilts in de winkels, voor de winkelroute, dat was veel werk, maar o zo leuk,Thea en Netty en ik waren de commissie. Het quiltersgilde is onderverdeeld in regio’s en in elke regio worden regiodagen georganiseerd door de vertegenwoordigers. Rond Arnhem zijn er 3 regio’s, te weten Regio Gelderland-oost, Regio west-Gelderland en Regio Gelderland-noord. De regio’s west en oost werden betrokken bij de organisatie van dit evenement. Eerst zijn er vergaderingen en worden de taken verdeeld, je kunt je aanmelden voor een bepaalde taak. Een erg leuke tijd was dat. Daar moest ik aan denken toen ik het Quiltnieuws doorlas, er staat een artikel in over de werkzaamheden vanaf het aanmelden van een quilt voor de tentoonstelling tot aan het uiteindelijk binnenkomen op de plaats van bestemming. En natuurlijk ook over de weg die de quilts daarna afleggen, voor ze weer bij de eigenaressen of eigenaren terug zijn. Hiernaast zie je de quilts in de Eusebiuskerk liggen nadat ze uit de vrachtwagen zijn gekomen. Ze liggen nu nog netjes in hun hoezen en moeten worden uitgepakt voor ze aan de wand komen te pronken. Ik ben er 2 jaar geleden bij geweest, want zo nu en dan loop je toch even de kerk in om te kijken hoe het met de anderen gaat en of het werk wil vlotten. Zo nu en dan steek je ook eens een handje uit, als dat nodig is.

Hier waren door de standbouwers de schotten geplaatst en krijgt de lege kerk ineens een ander karakter, de wanden zijn nu nog leeg. Elke quilt heeft een code gekregen waaruit te lezen is waar het moet komen te hangen, dus uit de stapel quilts worden ze verdeeld door de kerk. Iedereen die zich heeft opgegeven om te helpen is verdeeld over de paden en als de quilts voor de paden zijn verdeeld kunnen zij beginnen de quilts op te hangen. Voor elke wand is een blauwdruk gemaakt. Dat hebben de dames van de tentoonstellingscommissie gedaan. Een heel werk lijkt me dat. Bij het aanmelden moet je foto’s inleveren en elke foto van een quilt wordt gekopieerd en krijgt een nummer. Er worden grote lappen papier uitgetekend met de kopieën van de quilts erop, zodat duidelijk is waar wat moet komen te hangen.

Zo ziet zo’n lijst eruit, ik vind het een goed systeem. Maar zoals ik net al zei,Thea, Netty en ik hebben ons bezig gehouden met de winkelroute, die is voor quilts uit de omgeving die mensen zelf komen brengen, ze zijn niet aangemeld, dus je weet niet hoe ze eruit zien. Wij hebben ze echt overal bij elkaar moeten schrapen, je zegt het wel van te voren bij de regio’s, maar vaak wordt het gewoon vergeten. De andere klus is winkeliers zo ver te krijgen dat ze een stuk van hun etalage afstaan voor een quilt, want ze moeten wel vanaf de straat te zien zijn. Wij hadden toen een winkel die de quilt tegen de achterwand had gehangen, dus of er mensen naar binnen zijn geweest weet ik niet. Als je de quilts brengt bij de winkel zijn zij verantwoordelijk voor het ophangen van de quilt. Ik had er eerst een hard hoofd in, want we wilden de quilts uitzoeken bij de sfeer van de winkel, maar uiteindelijk is dat gelukt. De meeste winkeliers waren zeer blij met de quilt die ze even te logeren kregen, er waren ook winkeliers die toezegden dat ze mee wilden werken, niet wisten wat ze moesten verwachten of niet eens wisten wat een quilt was, maar na afloop enthousiast waren. Veelal is het hebben van een quilt in de etalage toch aanleiding voor mensen om ook de winkel in te gaan. Sommigen waren zeer verrast over de toeloop die ze kregen. Ook waren ze verrast over de hoeveelheid mensen die je kon herkennen als bezoekers van de tentoonstelling. In Arnhem heeft het 2 jaar geleden nog lang nagegonst van de mooie verhalen over de tentoonstelling.

Als dan de laatste dag is aangebroken en de deuren worden na afloop gesloten, dan begint het werk in omgekeerde volgorde, wij hadden te horen gekregen dat het afbreken ongeveer 3 uur zou duren. Iedereen zag je denken, dat moet ik nog zien, maar echt na 3 uur lieten we weer een lege kerk achter. Voor mij kwamen toen speciale momenten, ik heb toen geholpen de antieke quilt van haar plaats te halen en in te pakken. Dit is zeer speciaal, want ‘de grande dame’ wordt met egards behandeld, er gaan een paar lagen stof over de opgerolde quilt en uiteindelijk gaat ze in haar eigen hoes. Hier draag ik haar de kerk uit en gaat ze in de vrachtwagen weer in de richting Nijkerk. Ik moet nog zeggen dat er wel mijn copywrite op de foto’s staat, maar de foto’s zijn gemaakt door de fotografe van het Quiltersgilde. Ere wie ere toekomt! En dat allemaal door mijn gemijmer gistermorgen. Volgend jaar is de algemene tentoonstelling in de Pieterskerk in Leiden, maar als de Eusebiuskerk in Arnhem weer geboekt wordt, wil ik toch weer van de partij zijn, je bent even één grote quiltfamilie en de sfeer tijdens opbouwen en afbreken is prima, het Quiltersgilde zorgde ook goed voor ons, er is altijd koffie en thee aanwezig en voor tijdens de lunch broodjes en soep. Om iedereen die toen mee hebben gewerkt nog eens in beeld te brengen, plaats ik nog een laatste foto.

Natuurlijk wil ik iedereen ,die nu helpt om de tentoonstelling in Deventer gestalte te geven, heel veel succes en plezier toewensen!!! Kom volgende week allemaal in grote getalen naar Deventer.