Vorige week woensdagochtend stapten Henk en ik vroeg op de trein die ons via Deventer, Hannover, Leipzig naar Dresden bracht. Even 4 dagen er tussen uit. We verbleven in het Taschenberg palais hotel, dat geheel opnieuw was opgetrokken, nadat het verwoest was tijdens de 2e wereldoorlog, alleen de gevel stond er nog.
Ons doel was een concert in de Semperoper, La Bohème van Puccine.
Het was en bleef grijs weer, maar dat mocht de pret niet drukken. De Semperoper is een concertgebouw wat er van binnen sprookjesachtig uitziet.
Het concert was fenomenaal, gedirigeerd door Eunsun Kim, een kleine dame die gevlucht is uit Noord-Korea en nu de beste vrouwelijke dirigent is. Het orkest was het
Säksische Staatskapelle Dresden.
Dresden is een mooie stad, waar nog steeds wordt gebouwd en gerestaureerd, nadat het 25 jaar geleden achter het ijzeren gordijn vandaan kwam.
Een van de hoogtepunten is de Frauenkirche, die er weer mooi bij staat nadat het 10 jaar geleden geheel is gerenoveerd uit de puinhopen.
Ik wilde een museum bezoeken met moderne kunst, maar daar was alleen werk te zien uit de romantische periode tot 1900, dus geen optie. Terug wandelend naar het hotel kwam ik hier langs, weer een suikerpaleis, Dresden staat er vol mee. Het spandoek vertelde me dat er een expositie was van de Hogeschool voor de Beeldende kunst, Das anderen auge. Als je binnenkomt, ziet het er ineens anders uit en vond ik wat ik zocht.
Hier vond ik de laatste werken van leerlingen van de Hogeschool, die al 251 jaar bestaat, met mooie verweerde muren en veel ruimte. Ik was de enige bezoeker, dus alle ruimte en tijd.
Rechts een kunstwerk bestaande uit losse onderdelen met een open structuur, waardoor je de muur erachter zag.
Zaterdag bracht de trein ons weer thuis via Berlijn en Duisburg, het was een hele zit, de reis duurde zo'n 8,5 uur.
Als afsluiting nog een grappig detail, je kunt een rondreis door Dresden maken met deze dubbele Trabant.
