Η διαφορά τού σπιτιού από το σπιτικό είναι...θεμελιώδης!
Το μεν σπίτι έχει θεμέλια με σιδερόβεργες στο χώμα, το δε σπιτικό έχει..
ρίζες. Βαθιές και ουσιαστικές. Αλίμονο κι αν δεν έχει, κι έχει μόνο σιδερόβεργες
στο χώμα. Σπίτι χωρίς "ρίζες"=είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια.
ρίζες. Βαθιές και ουσιαστικές. Αλίμονο κι αν δεν έχει, κι έχει μόνο σιδερόβεργες
στο χώμα. Σπίτι χωρίς "ρίζες"=είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια.
Ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια.
Άμα χτίζεις μόνο σπίτι και ξεχνάς το σπιτικό, έχεις υποπέσει με μαθηματική ακρίβεια
στην εξής παγίδα: "το να διακοσμείς το σπίτι, σού δίνει την εντύπωση ότι η ζωή σου είναι πιο ενδιαφέρουσα, απ’ ο,τι είναι πραγματικά".. που λέει κι ο σοφός Charles M. Schulz.
"Τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους που τα κατοικούν", είχε πει ο Βίκτωρ Ουγκώ
επίσης και, υπ' αυτή την έννοια, φαίνεται αν ένα σπίτι είναι μόνο σαλόνια, χαλιά, κάδρα,
φρου - φρου κι αρώματα ή αν υπάρχει ένα γερό υπόβαθρο, να δένει τους ενοίκους του.
Αν η ψυχή μας είναι φωτεινή και αγνή -όσο γίνεται- η ζωή μέσα σε ένα σπίτι,
είναι σαν τον πρωινό ήλιο. Ισχύει όμως κι αντίστροφα περίπου: "αν ο ήλιος μπαίνει
μες στο σπίτι, μπαίνει λίγο και μες στην ψυχή σου", που λέει κι ο Le Corbusier.
Η έννοια "σπιτικό" περικλείει μέσα της, τις σχέσεις των ζευγαριών, των εραστών,
των γονιών, των γονιών με τα παιδιά τους, περικλείει τις σχέσεις των οικογενειών.
Σπίτι μπορεί να έχει οποιοσδήποτε με οποιονδήποτε, χωρίς αγάπη και θαλπωρή
όμως, οι τοίχοι δεν είναι μόνο τού σπιτιού, αλλά και μέσα μας, αφού,
δεν υπάρχει η ουσία, να μας δένει και να μας ενώνει. Σε πόσα σπίτια αλήθεια,
περνά ο καιρός, περνούν ζωές ολάκερες, χωρίς το επιθυμητό εκείνο ψυχικό δέσιμο;
δεν υπάρχει η ουσία, να μας δένει και να μας ενώνει. Σε πόσα σπίτια αλήθεια,
περνά ο καιρός, περνούν ζωές ολάκερες, χωρίς το επιθυμητό εκείνο ψυχικό δέσιμο;
Νομίζω πως οι περισσότερες οικογένειες έχουνε δύσκολες στιγμές. Στιγμές,
που αν δεν τις φροντίσουνε, θα γίνουνε ρωγμές, κι αν δεν κολλάει το γυαλί
άμα ραγίσει, φαντάσου τι γίνεται με τα θεμέλια αν λυγίσουν. Το κακό
με τις ρωγμές, είναι πως αφήνουν τα αποτυπώματα τους σε βάθος χρόνου.
με τις ρωγμές, είναι πως αφήνουν τα αποτυπώματα τους σε βάθος χρόνου.
Ενίοτε, και για πάντα. Από την άλλη πάλι βέβαια, οι δυσκολίες δένουν τους
ανθρώπους -έτσι δε λένε; Σε κάθε περίπτωση, πέρα από δεσμούς αίματος,
βαθμό ωριμότητας και θέληση -ατσαλένια- όλα είναι -και- ζήτημα χαρακτήρα.
"Υπάρχουν άνθρωποι που γκρεμίζουν με το χαρακτήρα τους
όσα έχτισαν με το μυαλό τους" είπε ένας σοφός Έλληνας,
(που μου διαφεύγει το όνομα του, ενώ το είχα αναρτήσει παλιά).
Και κοίτα πόσο έρχεται και δένει όλο αυτό μαζί, με χαρακτήρες,
γκρεμίσματα και συμπεριφορές, ικανές να μετατρέψουν ένα σπιτικό
απλά σε...σπίτι, αδιάφορο αν έχει ωραία χαλιά, κάδρα, και σαλόνια...
Αν λείπει η καρδιά σου από αυτό, το σπίτι δεν θα γίνει σπιτικό!
Αν λείπει η καρδιά σου από αυτό, το σπίτι δεν θα γίνει σπιτικό!
Ο μπαμπάς αγαπά πολύ ένα τραγούδι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου,
μόνο που ο ίδιος το "πείραξε" λιγάκι, για να ταιριάζει με τα δεδομένα του!
Πετραδάκι πετραδάκι για τα σένα το 'χτισα
της αγάπης το τσαρδάκι κι όμως σε απόχτησα..
..κι η μαμά καμαρώνει κρυφά, γιατί ξέρει πως, από ένα τσαρδάκι, έγινε ένα σπιτικό..
Υ.Γ Τι λες κι εσύ; "Σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά" όπως είπε κι ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος;
Επίσης, ισχύει πως...σπίτι χωρίς ΓιάΝη (!) προκοπή δεν κάνει ή είναι κι αυτό άλλος ένας μύθος; Αχαχαχα!
..................................................................................................
...............................................Foto ................................................
Χθες το απόγευμα, βρέθηκα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, στο Σύνταγμα!
Η συγκίνηση μου ξεχείλιζε, όπως και πολλών άλλων επίσης, μα κι η αισιοδοξία!
Έχω βγάλει απίστευτες φωτογραφίες με το κινητό μου. Όχι μόνο επιτυχημένες
"φωτογραφικά", αλλά και συμβολικές! Η πιο συγκινητική από όλες, είναι,
όταν ακουγόταν ο Ζορμπάς του Μίκη Θεοδωράκη και κάποιοι με γιγαντο-
σημαίες (της Ισπανίας; θα σε γελάσω..) τις κινούσαν στο ρυθμό του Ζορμπά
κι εγώ αυτό το έχω φωτογραφίσει, κι άμα...μάθω ποτέ, πως μεταφέρουν
τις φωτό από το κινητό, στο blog (σφύρα μου!) μπορεί να τις δείτε κάποτε!!
Ως τότε, σας στέλνω μόνο τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
....................................................................................................
Χθες το απόγευμα, βρέθηκα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, στο Σύνταγμα!
Η συγκίνηση μου ξεχείλιζε, όπως και πολλών άλλων επίσης, μα κι η αισιοδοξία!
Έχω βγάλει απίστευτες φωτογραφίες με το κινητό μου. Όχι μόνο επιτυχημένες
"φωτογραφικά", αλλά και συμβολικές! Η πιο συγκινητική από όλες, είναι,
όταν ακουγόταν ο Ζορμπάς του Μίκη Θεοδωράκη και κάποιοι με γιγαντο-
σημαίες (της Ισπανίας; θα σε γελάσω..) τις κινούσαν στο ρυθμό του Ζορμπά
κι εγώ αυτό το έχω φωτογραφίσει, κι άμα...μάθω ποτέ, πως μεταφέρουν
τις φωτό από το κινητό, στο blog (
Ως τότε, σας στέλνω μόνο τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
....................................................................................................
❤¸¸.•*¨*•♫ .......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫
Το σπιτάκι μας είναι το βασίλειό μας πετρούλα και πρέπει να το ζούμε και να του δίνουμε ζωή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχει μέσα όλη την ηρεμία και την ευτυχία που χρειάζεται και που χρειαζόμαστε.
Δεν μπόρεσα να κουνήσω το σκ γιατί μία πολύ ωραία ίωση με έχει κάνει να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου!
Αλλά χαίρομαι που πήγε πολύς κόσμος.
Φιλιά δεν σου δίνω για να μην σε κολλήσω.
Την καλημέρα μου!
Με τέτοια βαρυχειμωνιά, οι ιώσεις έχουν την τιμητική τους :))
ΔιαγραφήΚαι το σπίτι μας είναι το καλύτερο καταφύγιο..
Γλυκές καλημέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα που ξεκινάει η εβδομάδα!Πολύ ωραία τοποθέτησες τις δύο έννοιες και πράγματι έτσι είναι!
Σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά λοιπόν!
Πολλά φιλιά Πέτρα!
Να είσαι καλά γλυκιά Λάουρα και καλό απόγευμα :)
ΔιαγραφήΣπίτι είναι όπου είναι η καρδιά και μένα η καρδιά μου είναι ολοκληρωτικά δοσμένη στην Θεσσαλονίκη μου! Κι επειδή προσφάτως μας έφερε την προκοπή ένα κυρ-Γιάννης (βλέπε Μπουτάρης) θα τολμήσω να πω πως ναι, σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφή(τις δικές μου τις περνάω στον υπολογιστή ασύρματα... άμα θες σε λέω και το κόλπο, αλλά από ποιότητα πάσχουμε, δε βαριέσαι το feeling μετράει!)
Καλημέρα και εν αναμονή του Eurogroup ε;;;; Φιλάκια!!!
Συνεπώς ζεις στο ιδανικό μέρος!
Διαγραφή(για τις φωτό ο,τι και να πεις, τζάμπα καίει η λάμπα!!!)
Καλημέρα και καλή βδομάδα Πετροκόριτσο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλνω κι εγώ τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου
κι ελπίζω πλέον γερά θεμέλια να έχουν όχι μόνο τα σπιτικά μας,
αλλά κι αυτή η έρμη η πετρίδα μας!!!
Πολλά φιλιά!!!
Κι εγώ για την πατρίδα έχω αγωνία Σοφάκι μου... Χάρηκα που σε είδα, καλό απόγευμα :)
ΔιαγραφήΚαλημέρα σε τούτο το σπιτικό που έχει και καρδιά και ψυχή και τσαγανό να κτυπάει τα στραβά και τα ανάποδα και είναι φτιαγμένο από γερή ΠΕΤΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Φιλιά!
Καλό μεσημέρι Ελένη μου, αν και τα blogοσπιτα έχουν μόνο έναν ένοικο! Αλλά -ευτυχώς!- πολλούς φιλοξενούμενους!
ΔιαγραφήΚαλημέρα Πετρούλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σπίτι δεν είναι μόνο οι πλίνθοι αλλά νομίζω
πως δένεται με την αύρα των ενοίκων και στα
θεμέλια κυλά ο ιδρώτας της ζωής
Δύο σπίτια αγάπησα και τα αναπολώ!
φιλάκι και καλή εβδομάδα ♥♥
Μα και τα σχόλια σου ποιητικά;... Τι να πω!! ♥♥ Καλό απόγευμα :)
ΔιαγραφήΣπίτι για μένα είναι εκεί που είναι οι αναμνήσεις μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη στιγμή σου γράφω από το παιδικό μου δωμάτιο !
Εδώ που είναι το γραφείο μου ήταν το κρεβάτι μου το παιδικό...από τον Γενάρη του 1983 είμαι εδώ!
Για μένα που είμαι καρκίνος και δένομαι με όλα αυτά...δεν μπορείς να φανταστείς
τι ασφάλεια νιώθω μέσα στο πυργόσπιτο μου!
Κάθε τι εδώ μέσα για μένα λούζεται από καλές και κακές στιγμές, αλλά ως καρκίνος (αχαχαχ)
θέλω και θυμάμαι μόνο τις καλές!
Και μη νομίζεις...πετραδάκι πετραδάκι βοήθησα κι εγώ να φτιαχτεί αυτό το σπίτι! ♥
Φιλάκια πολλά :))
Νομίζω πως, σπίτι είναι και εκεί που είναι οι αναμνήσεις μας, αλλά και εκεί που ζούμε, διότι αυτά τα δυο δεν είναι πάντα κοινά. Είναι κάποιοι που μένουν σε ενοίκιο ας πούμε κι αλλάζουν συχνά σπίτι. ♥♥
Διαγραφήσπίτι μου σπιτάκι μου και σπιτοκαλυβάκι μου !!!! είμαι σπιτόγατος ... καλημέρα με ωραίο θέμα ζεστό και ενδιαφέρον !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλλιτέχνη σπιτόγατε, σε λυπάμαι που -λόγω επαγγέλματος- αργεί να έρθει η ώρα του χουχουλιάσματος! :))
Διαγραφήκαλημέρα, καλη εβδομάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλικούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!
Αληθεια ςσυ με τις τόσες ωραίες αναρτήσεις και δεν ξέρεις απο τεχνολογία;;
Από τεχνολογία δεν ξέρω, διότι, ο,τι έχω μάθει ως τώρα, αφορά περισσότερο τα του blog κι από κει και πέρα είμαι σκράπας! Χαχα! Σε ευχαριστώ πολύ και καλό σου απόγευμα :))
ΔιαγραφήΜ'αρέσουν οι ερωτήσεις σου στο τέλος....φυσικά και θα συμφωνήσω πως το σπίτι μας είναι όπου είναι η καρδιά μας....δεν γίνεται αλλιώς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα θελα να δω αυτές τις φώτο που τράβηξες...ελπίζω να μάθεις πως γίνεται η μεταφορά δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο....ένα καλώδιο χρειάζεσαι όλο κι όλο ;)
Την καλημέρα μου....να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!
Μωρέ έχω ένα καλώδιο, αλλά ως εκεί!......! Αχαχα! Καλό απόγευμα :))
ΔιαγραφήΚαλημερα και καλη εβδομαδα Πετρα! ανυπομονω να δω τις φωτογραφιες σου. Εγω αν μπορω να σε συμβουλεψω κατι ειναι να παρεις ενα ειδος στικακι στο οποιο μπαινουν μεσα memory cards απο κινητα.. Θα σου στειλω φωτογραφια στο facebook το δικο μου να δεις πως ειναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθηνούλι μου σε ευχαριστώ κι από δω για τη βοήθεια σου! Σε φιλώ :))
ΔιαγραφήΕίναι ένα άρθρο που θα ήθελα να το είχα γράψει γιατί αλλάζοντας πολλά σπίτια και χώρα και πόλεις καταλήγω να νιώθω σπίτι μου εκείνο που γεννήθηκα και γέννησα τα παιδιά μου μακρυά από εδώ !! Το σπιτικό μας ζεστό και χαρούμενο !!!Ο βίαιος ξεριζωμός λόγω πολλαπλών προβλημάτων υγείας με πλήγωσε !!! Το σπιτικό μου είναι ζεστό και τρυφερό με τα εναπομείναντα υγιή μέλη αλλά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη χθεσινή συγκέντρωση , καταλαβαίνω πως νιώθεις , εν αντιθέσει με μένα ξάπλα στο κρεββάτι!!!
Τα φιλιά μου
Α ρε Νικολίτσα μου, είναι πολύ συγκινητικά όσα γράφεις, ο κάθε άνθρωπος τελικά κουβαλάει τον σταυρό του... Ελπίζω να είσαι καλύτερα. Σε φιλώ :)
ΔιαγραφήΠατρίδα τα παδικά μας χρόνια, σπιτικό οι αναμνήσεις και οι καρδιές των ανθρώπων (μας) ο κόσμος όλος!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, μόνο εγώ έχω βγάλει τις καλύτερες φωτό: κεφάλια και σβέρκους σε όλα τα μεγέθη... μάλλον έχει εισχωρήσει το κινητό μου κάποια ΚΚΕ εφαρμογή!!!!
Καλή εβδομάδα!
"Σπιτικό οι αναμνήσεις και οι καρδιές των ανθρώπων (μας)...θαυμάσιο Αλεξάνδρα μου.. Χαίρομαι πολύ να διαβάζω τα σχόλια σας!
ΔιαγραφήΣημαντικό είναι Πετροκόριτσο, το σπίτι να μην ικανοποιεί μόνο τις λειτουργικές μας ανάγκες, αλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήνα περιβάλλεται από υγιείς συμπεριφορές, που θα ενεργήσουν με συναίσθημα ταυτόσημης αγάπης
και φροντίδας, για ένα όμορφο, ζεστό και γερό σπιτικό!
Πάντως το θέμα σου είχε ενδιαφέρον κι η φωτό που το συνόδευε είναι εκπληκτική!
Όσο για τις φωτό του Συντάγματος, μπορείς να τις στείλεις στο e-mail σου, μπαίνεις από τον Η/Υ και τα υπόλοιπα τα ξέρεις. Έτσι κάνω εγώ, γιατί δεν ξέρω άλλο τρόπο...χι χι χι!
Καλή εβδομάδα με φιλιά πολλά και με αγκαλιά ζεστή!:))
Έλα μου που πολλοί μένουν μόνο στις λειτουργικές ανάγκες!
ΔιαγραφήΚατερίνα μου σε ευχαριστώ κι εσένα για τη βοήθεια για τις φωτό! Τα φιλιά μου!
Όσο αντέχουν οι καρδιές αντέχει και το σπίτι
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν πόνο φέρνουν οι ρωγμές
δεν είναι ακόμα ικανές
να σπάσουν τον μαγνήτη!
Ζωγράφισες μουστάκια! :))
ΔιαγραφήThumbs up για την ανάρτηση, κουμπαρόνι μου. Περικλείει πολλά σημαντικά κι ουσιαστικά, που αν τηρηθούν χτίζουν σπιτικό. Και τότε, το πλέον σίγουρο, είναι πως η καρδιά μας θα του ανήκει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις φωτόζ, αν θες σου λέω. Ή το κάνουμε παρεούλα step by step. Δεν είναι τίποτα δύσκολο. :))
Είδες που με τα λόγια χτίζω σπιτικό; Χαχα!
ΔιαγραφήΘα σου πω αν είναι για τις φωτόζζζζ! Φιλιά αγα-πόνι μου :)
Δεκάδες σπίτια έχω αλλάξει στη ζωή μου λόγω δουλειάς, και κανένα από αυτά δεν κατάφερα να νιώσω "σπίτι" μου. Όσο κι αν έβαλα δικά μου πράγματα, όσο κι αν στόλισα τους τοίχους τους, το σπιτικό μου είναι ένα: αυτό της καρδιάς μου, αυτό που οι τοίχοι του είναι στολισμένοι με αγάπη, αγκαλιές, ζεστασιά, αποδοχή και τα χαμόγελα των δικών μου ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Υπέροχο μήνυμα μας περνάς όμως κι αυτό είναι το σημαντικότερο ομορφιά μου!
ΔιαγραφήΣπίτι βρίσκεις... σπιτικό δε νρίσκεις εύκολα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το βρήκα κάποτε.... ελπίζω να το ξαναβρώ!
Πάντως, κρατάω αυτό που λές: "Σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά!" αυτό ακριβώς!!!
Καλή εβδομάδα Πέτρα μου!
Όχι καλέ, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το είπε! Φιλιά Μαράκι μου :))
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σου αγαπητή μου φίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω, όπως πολύ σωστά λες κι΄εσύ, ότι το σπιτικό το φτιάχνεις κι΄αυτό είναι η ουσία και η διαφορά από το σπίτι, που μελίγους τσιμεντόλιθους και χώμα το έστησες.
Νάσαι καλά,.
Να είσαι καλά Ντένη και καλό μεσημέρι στη Νέα Υόρκη :)
ΔιαγραφήΠετρα μου, αγωνιστικά μπροστα!!! και... χαίρομαι γι αυτά που γράφεις, όταν την σημερινή εποχή , γκρεμίζονται τα σπιτικά και τα ερήπεια πέφτουν πάνω στα παιδιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ αυτό που πρόσθεσες πολύ σημαντικό επίσης: ο,τι γίνεται, το πληρώνουν τα παιδιά, με ερείπια... Σε φιλώ :)
ΔιαγραφήΣυγκλονιστικό το θέμα σου σήμερα Πέτρα μου......! θέμα για τεράστια κουβέντα...... Σπίτι ή σπιτικό ; πωπωπωπωωωωω τι έπιασες τώρα.......! ειλικρινά με συγκίνησε έντονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και συνεχίζουμε στην επαγρύπνηση.
Ε ναι βρε Γιάννη μου, αλλά τόσα ωραία πράγματα είπα για τους Γιάννηδες κι εσύ τίποτα! Χαχα! Καλό απόγευμα :))
ΔιαγραφήΆλλο σπίτι κι άλλο σπιτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο.
Συμφωνώ και για τον Γιάννη, γιατί έναν απ όλους έχω κι εγώ και είναι η κολόνα του σπιτικού μας.
Τις φωτογραφίες τις περνάω πρώτα στον υπολογιστή μου και μετά στο μπλογκ.
Σίγουρα θα έχεις ένα καλώδιο γι αυτό.
Φιλάκια πολλά!
Είδες τελικά οι ελληνικές παροιμίες;
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τη βοήθεια σου Ρένα μου και καλό απόγευμα ! Σε φιλώ :))
Τώρα τι το έπιασες αυτό το θέμα, καλό μου παιδί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σπιτικό μεγάλωσα, τέτοιο και πολύ καλύτερο επιθυμούσα να δημιουργήσω ως ενήλικας, μάλλον το κατάφερα και παλεύω να το διατηρήσω μέσα σε μεγάλες φουρτούνες... δεν θέλει και πολύ να πέσει στα βράχια, αν χάσει τον φάρο!!!
Και στην επόμενη παρέα...:))))
Διότι όλοι θέλουμε ένα σπιτικό, αλλά πολλοί δεν ξέρουμε πως να το αποκτήσουμε κι έτσι ψάχνουμε για σπίτι!!! :))
Διαγραφή'Ετσι ακριβώς, Πέτρα μου! "A house is made of brick and stone. A home is made of love alone."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να καταφέρεις να ανεβάσεις τις φωτογραφίες σου!
Φιλιά και καλή εβδομάδα!
Κοίτα που υπάρχει και στα αγγλικά και δεν το ήξερα!
ΔιαγραφήΚι εγώ ελπίζω όσο ζω, για τις φωτό! Σε φιλώ :))
εννοείται πως σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει!!! χαχαχαχα... παντού υπάρχει ένας Γιάννης ή Γιάνης? μεγάλο θέμα το σπίτι και το σπιτικό!!! μπορούν και να ταυτιστούν μη σου πω!!! αμέ αμέ!!! να μάθεις αύριο πουρνό πουρνό πως γίνεται το πέρασμα, θέλουμε υλικό!!! φιλάκια πολλά, καλή εβδομάδα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ταυτιστεί το σπιτικό με το σπίτι, είναι το ιδανικό!
ΔιαγραφήΣιγά μη μάθω! Αχαχα! Φιλιά πολλά και καλό απόγευμα :))
Έτσι είναι! Σπιτικό είναι το δέσιμο, η οικογένεια, οι στιγμές! Δεν είναι οι τοίχοι ούτε τα θεμέλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγάπη!!!
Καλησπέρα αγάπη και να είσαι καλά!
ΔιαγραφήΥ.Γ Τα σπιτικά γλυκά σε ποια κατηγορία ανήκουν; Χαχα :))
Σπιτικό αποκαλείς αυτό που γέννησες τα παιδιά σου, που είναι γεμάτο με τις αναμνήσεις σας, τα κυνηγητά γύρω από το τραπέζι, τα παλιά τους τετράδια, τα "αποτυπώματά" τους στους τοίχους, τις φωνές, τα κλάματα και τα γέλια τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σπίτι αυτό που πληρώνεις ΕΝΦΙΑ;
Προτιμώ το πρώτο και ας με πουν φοροφυγά.
Αυτό με τον Γιάννη και την προκοπή το έχω σκεφτεί κι εγώ. Και με τον Δραγασάκη μαζί στη θέση του Αντιπροέδρου, δεν μπορεί, κάπου θα βγει!
ΥΓ: Αν θες μπορώ να σου μάθω πως ανεβάζεις φωτογραφίες στο μπλογκ. Τιμές λογικές (έχει και εκπτώσεις τώρα).
Ποιος είναι αυτός ο ΕΝΦΙΑΣ και γιατί τον πληρώνω ο κερατάς; !!
ΔιαγραφήΥ.Γ Τι λες βρε χασάπη; Έχει κι άλλον τέτοιον έξυπνο η μάνα σου;
(ελπίζω η απάντηση σου να μην είναι τετριμμένη!)
Σήμερα όλο τραγούδια θυμάμαι...πρέπει να το κοιτάξω αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένε οι Πιξ Λαξ στο "Someone wrote "save me"on the wall"
"A home is not a home,
where there's noone,
present and waiting."
Και έχουν τόσο δίκιο...τα σπίτια τα κάνουν τα ντουβάρια και τα έπιπλα...τα σπιτικά οι άνθρωποί τους!!
Φιλιά πολλά!
Διαγραφή"Ένα σπίτι καίγεται
παίρνει η ζωή μου φωτιά
κρίμα που σ’ αγάπησα
δεν αξίζεις ούτε ματιά"
...ε, δεν βρήκα κάτι άλλο σε "σπίτι"!! Σε φιλώ :))
Το σπίτι μας...ξέρεις εμένα ολο αυτο μου φέρνει μυρωδιές στο νου... Αλλά πραγματικά συμφωνώ... Σπίτι ειναι οπου ειναι οχι μονο η καρδιά μας αλλά και οι αναμνήσεις, οι στιγμές μας. Εκεί που ζήσαμε άσχημα και ομορφα...Εκει που ζήσαμε όμως... Ο καθένας μας το έχει διαφορετικά μέσα του. Όλοι μας έχουμε έναν κοινο παρανομαστη. Την οικογένεια. Την αγάπη. Την ζεστασια. Φιλιά Πέτρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη μου, πολύ ωραία μου τα έγραψες πάλι κι όπως είπα και πιο πάνω, χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλια των φίλων. Άλλωστε, εδώ είναι όλο το "ζουμί"! Καλό απόγευμα :))
ΔιαγραφήΧθες το απόγευμα είδα μια εκπομπή της ΝΕΡΙΤ Plus με τίτλο Επέστρεφε, στην οποία ο αλησμόνητος Νίκος Παπάζογλου αφηγούνταν τα παιδικά του χρόνια. Σε μια φτωχική προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη, με έναν πατέρα ανάπηρο πολέμου, ο οποίος όχι μόνο δεν παραπονιόταν, αλλά τα βράδια μάζευε την οικογένεια και τραγουδούσαν μαζί. Περνούσαν πολύ όμορφα, έλεγε ο Νικόλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σημαίνει σπιτικό, φαντάζομαι. Εγώ δεν το έζησα.
Κοίτα σύμπτωση! Την είδα κι εγώ την εκπομπή... Ο Νίκος ήταν πολύ ανθρώπινος -όπως πάντα- κι όσο τον έβλεπα, πέρα από το ότι στενοχωριόμουν, σκεφτόμουν ότι ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα χωρίς το κόκκινο φουλάρι του.. Καλό απόγευμα !)
Διαγραφή