W klimacie różu i czerwieni. Drożdżówka.

 

Mam takie okresy, że z niejasnych dla mnie samej powodów - przyczepię się do czegoś jak rzep do psiego ogona i gotuję lub piekę wciąż, i wciąż to samo. Do upadłego. :) Zupełnie jak teraz.

Aż dziw bierze, że po siódmym, czy może już ósmym (straciłam rachubę) – ciągle tym samym wypieku – jeszcze możemy na niego patrzeć... Ba! Ciągle możemy go jeść. :) 

Białe szparagi + pesto = zupa bardzo pyszna

Gdyby mi pod przysięgą kazano składać zeznania, które bardziej lubię i częściej kupuję : białe czy zielone – to zgodnie z prawdą przyszłoby mi się przyznać, że jak szparagi to zielone!

Dlaczego? A bo charakterne są. A przy tym mniej upierdliwe w obróbce i obierać ich nie trzeba. Noszę też wewnętrzne przekonanie, że zielone warzywa więcej dobrego ze sobą niosą, ale to już taka moja osobista 'nieuleczalna przypadłość” i nie obrażam się jak się kto ze mną nie zgadza. :) Ot, lubię zielsko i tyle. :)

Trzy znaki smaku - tradycja i pochodzenie

  36 produktów oznakowanych europejskim certyfikatem najwyższej jakości - tyle na dzień dzisiejszy mamy ich w Polsce. A zapewne powoli będzie ich przybywać – tych szczególnych, niosących tradycję (Gwarantowana Tradycyjna Specjalność - GTS) i produktów regionalnych o ścisłym pochodzeniu (Chronione Oznaczenie Geograficzne (ChOG), oraz Chroniona Nazwa Pochodzenia (ChNP).

  Trzy charakterystyczne znaki jakości warto znać i zwracać na nie uwagę. To oznakowanie, które gwarantuje, że w nasze ręce trafia produkt szczególny – wykonany tradycyjnymi metodami i / lub charakterystyczny dla danego regionu czy miejsca.

W związku z tym, że właśnie ruszyła żwawo kampania „Trzy Znaki Smaku” - miałam przyjemność – jako gość - uczestniczyć w konferencji „uświadamiającej”.

Jeśli przypadkiem interesuje Was ten temat - gorąco polecam zajrzeć na oficjalną stronę http://www.trzyznakismaku.pl/  i zapoznać się z informacjami - jeśli nie wszystkimi - to choćby na temat naszych polskich, oznakowanych produktów. Może znajdziecie jakiś specjał z Waszych okolic? Mój region Pomorski szczyci się (póki co) tylko jedyną, ale za to absolutnie przepyszną truskawką kaszubską.

 Szparagi z pudrem z kabanosów i jajkiem zielononóżki

Proziaki faszerowane botwinką

Dzisiaj mam taki dzień, że nic nie muszę...

Rano nie musiałam się zrywać z łóżka. Więc wylegiwałam się do dziesiątej z nosem w książce.

Nie muszę się martwić o dzisiejszy obiad, bo przy obecnej ilości warzyw – obiad zrobi się prawie sam i prawie w pięć minut. ;-)

Nie muszę mieć złego humoru z powodu deszczu i zimna, bo za oknem piękne słońce i prawdziwie letnia temperatura. Z tegoż powodu tryskam radością i ciągnie mnie poza cztery katy.

Bye-bye maj... (wraz z sernikiem z malinami i maracują)

Gdy przychodzi m ó j maj, lubię myśleć, że wiosna nigdy się nie skończy. Że czas po prostu się zatrzyma i już zawsze będzie tak jak wczoraj, i przedwczoraj. 

Czerwcowa „Kuchnia” bardzo różowa...

Radość. Niesamowita ekscytacja. Ale też... nie ma co ukrywać - pierwiastek strachu i niepewności... Bo czy na pewno się spodoba...?

Takie mniej więcej uczucia towarzyszą mi za każdym razem, odkąd moje prace zaczęły pojawiać się w druku. Możecie mi wierzyć, tremę mam za każdym razem. Bez wyjątku – nawet jeśli chodzi o „drugoplanową rolę”. Ale ostatnio trema jest większa, bo gdy w rozmowie z Naczelną "Kuchni" (pozdrawiam p. Annę Wrońską :)) pada hasło „zdjęcie na okładkę” - to po prostu wiesz, że nie ukryjesz się gdzieś tam głębiej na trzydziestej, czy pięćdziesiątej stronie... :) Bo zdjęcie z okładki woła do Czytelnika i to z daleka. :)

Osobiście poczytuję to za wyróżnienie i ogromnie (ogromnie!) się cieszę, że po raz drugi Czytelnicy magazynu „Kuchnia” zobaczą na okładce fotografię, która wyszła spod mojej ręki, przy udziale mojego oka i serca.

Bo to tak jest przecież, że w swoje pasje wkłada się niesamowicie dużo serducha... :)

40

Gdy dekadę temu kończyłam pełne urodziny – wydawało mi się, że „czterdziestka” pojawi się za jakieś milion lat.

Nadeszła znacznie szybciej. :)

Nie czuję potrzeby wielkiego świętowania, może nawet odrobinę żal, że czas tak niemiłosiernie szybko biegnie. Z drugiej strony jestem o kolejną dekadę mądrzejsza. I co dla mnie szczególnie ważne – to właśnie w tym czasie rozpoczęłam blogowanie, i co jeszcze ważniejsze – miałam możliwość pielęgnowania (i rozwijania!) fotograficznej pasji. :)

Torty nie są moją mocną stroną i raczej od nich stronię. Zamiast tego poczęstuję moich najbliższych domowym sernikiem z sosem z marakui.

Wirtualnie częstuję i Was. :)

Ps. Przepis za czas jakiś - czyli wkrótce (jak już ochłonę ;-)). 

Tarta z rabarbarem i kruszonką

Dzisiejszy dzień zapisuję pod hasłem „kłód pod nogami”. Czego się nie dotknęłam – koncertowo spaprałam. W końcu nie każdy dzień jest różowy jak rabarbar... Zwykle szukam pozytywów, choćby najmniejszych, ale w tej chwili już tylko czekam, aby dzień się po prostu skończył, by już nic więcej do tego wora nieszczęść nie wpadło. Mam nadzieję, że jutro nie pociągnę złej passy... ;-) Będę pilnować, aby rano to prawa noga jako pierwsza się wysunęła na światło dzienne. :) 

Rabarbar!

I w moje strony w końcu dotarł rabarbar! Ogromnie się cieszę, bo te czerwone, kwaskowe łodygi cieszą się u mnie sporym powodzeniem. :)
Te ze zdjęcia zużyłam do prostej tarty. Przepis już jutro. :)

Tymczasem miłego wieczoru!

Kaszotto z botwinką

Wiosenne gotowanie daje tę przyjemność, że w kuchni nie ma potrzeby spędzania zbyt wiele czasu. „Zielsko” robi się niemal samo, a nadwyżki czasowe zaoszczędzone w kuchni – przenoszę na inne przyjemności, które głównie poza domem się odbywają. Poza domem, bo wyznaję zasadę, że co wysiedziałam zimą – wiosną koniecznie trzeba wychodzić. :) Chodzę więc całymi kilometrami, tu i tam, choć finalnie moje drogi i tak zawsze w końcu prowadzą... na piękny o tej porze roku targ. :) 

Maj

Cały długi rok czekałam, by znów wykrzyczeć, że uwielbiam m a j !

Wiem, wiem, brzmi tandetnie. W moim wykonaniu - jak slogan ze starej płyty, która zacina się w jednym i tym samym miejscu. ;-)

Ale nie wypowiedzieć słów, że kocham maj i wszystko co ze sobą niesie - to jakby w ogóle nie nadszedł...

Nieważne jaki był kwiecień, nieważne co przyniesie czerwiec, ani nawet czy lato będzie upalne – to maj zawsze cieszy mnie najbardziej.

Wykorzystuję każdą, choćby najmniejszą okazję, by wymknąć się z czterech ścian. Spaceruję przez okwiecone na biało ulice, a z mojego targu przynoszę kolejne pęczki zieleniny.

Chyba nie może być piękniej... :) 
 

Przepis z botwinką w roli głównej już wkrótce. :)

Nie planuję majówki, ale upiekłam placek z rabarbarem :)

Ostatnimi czasy cały mój wolny czas wygląda jednakowo: gotuję – fotografuję, gotuję – fotografuję. I jem. :D I zapewne nadmiar tego ostatniego – groziłby koniecznością wymiany całej letniej garderoby, gdyby nie to, że potrawy, które w mojej kuchni powstawały, szczęśliwie były lekkie, wiosenne i bazujące na nowalijkach.

Efekty będzie można zobaczyć już za niecały miesiąc w dwóch magazynach.

A już teraz, tym którzy lubią i zaglądają do magazynu „Moje Smaki Życia” - polecam rubrykę sezonową. Znajdziecie tam kilka moich propozycji na wykorzystanie szparagów.