Jastrui

... of moet het truijas zijn?

Voor Ernestje kocht ik deze winter geen echte jas. Dat manneke loopt nog niet en zit nog in zijn maxicosi (jaja, op zijn bijna 20 maand), dus zo'n dikke winterjas zou voor hem alleen maar lastig zijn. Ik ging dus op zoek naar van die heerlijk zachte en warme kaptruien, die voor hem als jas zouden dienen. En aangezien het toch ook wel dringend tijd werd dat ik een deelbare rits leerde inzetten, besloot ik er maar meteen ook zelf een te maken.

Het ding moest aan een paar eisen voldoen. Ik wilde het volledig gevoerd met de meest zachte stof die ik zou vinden. Ik wilde een toffe sweaterstof aan de buitenkant, jongensachtig maar toch lief genoeg voor mijn kleine vent. En in de kap moesten touwtjes zitten, die ik lekker lang zou laten hangen want laat op zo'n touwtjes sabbelen nu een van Ernestjes grote hobby's zijn.

De sterren-sweaterstof vond ik bij de Soldeur in Kortrijk. Ik ging er tot voor kort niet vaak naartoe, maar aangezien ik nu les geef in een school op slechts een kleine kilometer bij de winkel vandaan, passeer ik er al wel eens vaker als ik iets nodig heb.
De binnenstof wilde ik meteen oranje. Om de een of andere reden was de combi grijs-oranje iets wat ik perfect zag zitten. Ik zocht naar oranje borg, vond die niet, maar kwam wel terecht bij deze oranje microfur (bij Stoffenkraam.nl). En echt, dat is de zachtste stof ooit. In de naailes kwam iedereen altijd maar voelen aan dat stofje omdat het zo heerlijk zacht is. Ik overweeg serieus om voor mezelf ook een lap aan te kopen en er iets heerlijks van te maken tegen komend najaar.

Nog oranje touw door een tunneltje aan de kap, waarvoor ik voor het eerst van die ogen in moest slaan, en ik had alles wat ik wilde.

Ik vergat eraan te denken dat Ernestje korte armen heeft en ik het patroon dus had moeten aanpassen, en dus zijn de mouwen veel te lang. Als ik de courage nog vind, pas ik dat misschien nog aan.

Ik ben redelijk content, al mocht de afwerking wel beter. Gelukkig dat Ernest zelf dat allemaal niet aan zijn hart laat komen, en wel gelukkig lijkt met zijn trui - Ernest is ons eeuwige zonnetje in huis, zoals jullie ook weer op onderstaande foto's kunnen zien...

Jackie

Nooit zou ik een jasje voor Lilith maken. Nooit. Ik zag elk seizoen opnieuw mooie exemplaren passeren in blogland, maar het leek me té veel werk en nee, nooit never zou ik overtuigd kunnen worden.

Tot An van Ienemiene haar jackie-patroontje lanceerde, ik plots overal de meest prachtige versies van dit manteltje zag verschijnen en dat kleine stemmetje in mijn hoofd aan een offensief begon: "Misschien moet je toch eens..." , "Lilith zou zo mooi staan met..." , "Veel werk, tuurlijk, maar zie hoe mooi die versie nu toch weer is..."
En uiteindelijk ging ik overstag. Een Jackie voor Lilith zou het nieuwe naailesproject worden.

Ik vond heerlijk kleurrijke mantelstof bij Meky in Beerst. Die kleurtjes riepen meteen een lentegevoel op, en laat dat nu net zijn wat ik wilde vinden. Een chanelstofje, zo noemden ze het daar. Ik viel er als een blok voor. Meneer Piepow noemde het gordijnenstof, maar bon, laten we het erop houden dat hij er niets van kent.

Moest u trouwens overwegen om ook eens zo'n stofje te verwerken, dan is het misschien interessant om weten dat de stof verstevigd moet worden, om te voorkomen dat de draden lossen. Elk stuk apart heb ik moeten bekleden met vlieseline kufner - nog meer werk, en dat terwijl ik eigenlijk het prototype van een ongeduldige naaister ben...

Om de drukte van de stof wat te breken stak ik er een paspeltje tussen, en koos ik voor grote knopen. Dat ik daardoor ook grote knoopsgaten moest maken, daar dacht ik even niet aan. Ik heb dan ook ferm gezucht, toen ik snapte dat mijn machine automatische knoopsgaten van maximum 3cm maakt, terwijl ik er van 4,5cm moest hebben. Ik kreeg last van accute knoopsgatenkoorts, stelde de knoopsgaten altijd maar uit, maar zie, vandaag raapte ik mijn moed bijeen en nee, ik verpestte het jasje niet door de knoopsgaten te laten mislukken.

En zie, het manteltje dat ik nooit zou maken.

De binnenkant is een stofje dat het jasje net iets warmer maakt dan een echt zomerjasje. Putje zomer draagt ze toch geen jas, en deze is bedoeld voor lente en herfst. Het stofje is lekker zacht, en maakt het jasje volgens mij heerlijk om dragen.

Aangezien ik het in de naailes ineen stak, werkte ik in een volledige andere volgorde dan de handleiding voorschrijft. Op het punt dat zegt "Speld de verkeerde kant van de kraag vast langs de goede kant van de halslijn" begon ik te twijfelen, want "verkeerde kant op goede kant" druist in tegen mijn logisch naaiverstand. Ik deed het dus anders, volgens de instructies van mijn lerares, en ben nu eigenlijk heel benieuwd naar hoe dat gaat, met die verkeerde kant en goeie kant.  

Aanfoto's zijn er nog niet. Lilith was niet in poseermodus vandaag. Ze wilde het jasje amper passen, laat staan dat ze toeliet dat ik foto's maakte. Ze komen er nog wel, als madame weer wat beter gehumeurd is.