Vogels in Boston

The Katie Boston Bag stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Toen meneer Piepow eind augustus op business trip naar NY moest, koppelde ik het niet-leuke aan het aangename en bestelde aldaar stofjes die ik in zijn hotel liet leveren. Stofjes all the way from NY zonder torenhoge verzendingskosten, hoera!

Speciaal met deze tas in gedachten kocht ik twee toffe vogelstofjes van Echino en Birch. En toen ik een tijdje later mijn digitaal geheugensteuntje publiceerde, reageerde de toffe madam achter Khadetjes meteen dat zij er ook nog eentje wilde maken. Eén en één werd twee, en tijdens een gezellige namiddag werden er twee tassen geproduceerd  knipte en verstevigde ik mijn patroondelen en geraakte zij toch al iets verder dan dat.
Haar versie kunnen jullie trouwens hier bewonderen.

Heel wat naaimomenten later geraakte mijn tas dan toch af. Een maand geleden eigenlijk al, maar foto's nemen is op dit moment mijn specialiteit niet (of 't zouden foto's van mijn kroost moeten zijn, daarmee kan ik jullie gerust zowat elke dag om de oren smijten).

 

Het buitenstofje is van Echino en zag ik al een aantal Vlaamse webwinkels passeren ondertussen, zij het dan in andere kleurvarianten. Ik ben normaal gezien niet zo zwart-minded, maar deze vind ik (al zeg ik het zelf) echt super.

Vogels vanbuiten, en ook vanbinnen: toucan tango van Birch, en stofje dat mij, door zijn vrolijkheid, ook blij maakt.

En ik vergat zelfs niet "zo'n haakje" voor mijn sleutels mee te naaien (hoe heet zo'n ding eigenlijk?).

Zwart vanbuiten, wit vanbinnen, blij met het resultaat! 

Bijkomend voordeel van zo'n bleke voering is trouwens dat ik er alles veel sneller in terugvind, wat voor deze chaoot ook mooi meegenomen is.

Het formaat houdt zo'n beetje het midden tussen een te grote handtas en een te kleine verzorgingstas. Als ik mijn tas puur als handtas gebruik, is hij echt wel oversized - maar ik gebruik hem toch, tuurlijk. Ideaal vind ik hem als mix van beide: mijn eigen handtasgerief met daarbij pamperzakje, papfles, melkpoederdoosje, melkmixertje en nog een paar kleine spulletjes. Ideaal voor korte uitstapjes met Ernest.

Ik zal waarschijnlijk nooit echt veel tassen naaien, maar deze is toch wel kandidaat om nog eens gemaakt te worden.

Een boterbloemsjakos

Al maanden stond de link tussen mijn "naaien en stofjes"- bladwijzers. Ik moest er alleen een gaatje tijd voor zien te vinden, maar ik wilde absoluut een buttercup bag maken. Ik heb er al zoveel mooie voorbeelden van gezien op allerlei blogs, en zo moeilijk ziet dat er niet uit, dus ik durfde er wel aan beginnen. Een testversie zou het worden, en dat in een stofje dat me een tijdje geleden een hele avond beziggehouden heeft...

En 't is gelukt! Na tien uur 's avonds blijkt mijn logisch denkvermogen wel al te slapen, zodat ik drie keer (bloos) heb moeten proberen om de buitenstof en de voering op de juiste manier aan elkaar te krijgen, lang leve het tornmesje - alweer.

Zelf gebruiken zal ik mijn boterbloempje toch niet, denk ik, en wel om verschillende redenen. Zoals ik al vaker gelezen heb, is het klein. Heel klein. De magneetsluiting is zo handig niet - ik zou mij moeten wagen aan de versie met rits, maar ik durf niet goed. Bovendien heb ik de stof niet verstevigd met vlieseline, bewust - aja, 't was toch maar een testversie - maar daardoor zakt het sjakosje dus als een puddinkje in mekaar.

Ik maak er zeker nog een, dan in een leuk stofje, verstevigd en al, en op 150% - of wordt dat dan echt té groot? En misschien met rits - als ik mijn ritsfobie kan overwinnen, that is...

En deze houd ik voor Lilith. Ze draagt nu kleine winkelzakjes als sjakos rond haar armpje en loopt zo als een echt madametje door het huis, dus als ze wat groter is, zal ze zich deze met alle plezier toeëigenen!