Jastrui

... of moet het truijas zijn?

Voor Ernestje kocht ik deze winter geen echte jas. Dat manneke loopt nog niet en zit nog in zijn maxicosi (jaja, op zijn bijna 20 maand), dus zo'n dikke winterjas zou voor hem alleen maar lastig zijn. Ik ging dus op zoek naar van die heerlijk zachte en warme kaptruien, die voor hem als jas zouden dienen. En aangezien het toch ook wel dringend tijd werd dat ik een deelbare rits leerde inzetten, besloot ik er maar meteen ook zelf een te maken.

Het ding moest aan een paar eisen voldoen. Ik wilde het volledig gevoerd met de meest zachte stof die ik zou vinden. Ik wilde een toffe sweaterstof aan de buitenkant, jongensachtig maar toch lief genoeg voor mijn kleine vent. En in de kap moesten touwtjes zitten, die ik lekker lang zou laten hangen want laat op zo'n touwtjes sabbelen nu een van Ernestjes grote hobby's zijn.

De sterren-sweaterstof vond ik bij de Soldeur in Kortrijk. Ik ging er tot voor kort niet vaak naartoe, maar aangezien ik nu les geef in een school op slechts een kleine kilometer bij de winkel vandaan, passeer ik er al wel eens vaker als ik iets nodig heb.
De binnenstof wilde ik meteen oranje. Om de een of andere reden was de combi grijs-oranje iets wat ik perfect zag zitten. Ik zocht naar oranje borg, vond die niet, maar kwam wel terecht bij deze oranje microfur (bij Stoffenkraam.nl). En echt, dat is de zachtste stof ooit. In de naailes kwam iedereen altijd maar voelen aan dat stofje omdat het zo heerlijk zacht is. Ik overweeg serieus om voor mezelf ook een lap aan te kopen en er iets heerlijks van te maken tegen komend najaar.

Nog oranje touw door een tunneltje aan de kap, waarvoor ik voor het eerst van die ogen in moest slaan, en ik had alles wat ik wilde.

Ik vergat eraan te denken dat Ernestje korte armen heeft en ik het patroon dus had moeten aanpassen, en dus zijn de mouwen veel te lang. Als ik de courage nog vind, pas ik dat misschien nog aan.

Ik ben redelijk content, al mocht de afwerking wel beter. Gelukkig dat Ernest zelf dat allemaal niet aan zijn hart laat komen, en wel gelukkig lijkt met zijn trui - Ernest is ons eeuwige zonnetje in huis, zoals jullie ook weer op onderstaande foto's kunnen zien...