In een nieuw kleedje!

Ik weet niet of het aan het nieuwe jaar en de bijhorende goede voornemens ligt, maar ik ben blijkbaar niet de enige die aan een nieuwe lay-out voor haar blog heeft gewerkt: zij en zij gingen me de voorbije weken al voor. Het is nu dus eindelijk ook hier zover!

Toen ik aan mijn blog begon, ontwierp meneer Piepow voor mij een header. Ik zocht een lettertype dat ik wel leuk vond, meneer Piepow tekende een lieveheersbeestje (een piepow, dus), en hop, ik had een banner. Hier en daar nog wat kleuren aangepast voor titels en dergelijke, en mijn blog was klaar.

Een maand of zeven verder zijn we nu, en ik vond het wel tijd voor iets nieuws. Dit, dus:

Geen nieuwe naam, wel een nieuwe header. Beetje retro, beetje groen, net wat ik wilde. Mijn blogger-profielfoto wordt ook een van de bloemetjes, en ik laadde zelfs een bloemetje op als favicon, maar dat is nog niet zichtbaar blijkbaar.

En bij een nieuwe header, horen ook nieuwe labels natuurlijk! Ik bestelde er een tijdje geleden bij Dortex, maar was er niet content van. De kleuren kwamen absoluut niet overeen met wat ik op het scherm had gezien, en de kwaliteit was ook al niet wat ik wilde: ze verfrommelden als ik erover streek, en dat kwam niet meer goed. Bovendien had ik toen nog niet echt een eigen lay-out, en bestelde ik er dus standaardexemplaren. Ik bestelde er dus nieuwe bij cottontrends.
"Piepow" wilde ik er niet ophebben, niemand in mijn omgeving weet van deze blog en dat wil ik graag zo houden. Het werd "koksinèl", wat de vertaling in het Haïtiaans-Creools zou moeten zijn (oftwel gewoon alternatieve spelling van coccinelle, lieveheersbeestje in het Frans). Liliths pyama werd m'n eerste creatie waar een nieuw label in werd genaaid.

Zo! Klaar, een nieuwe look!

Slaap zacht

Nu ik mijn tricot- en boordstofvrees definitief overwonnen heb, werd het tijd voor iets nieuws. Op de vitrine kocht ik bij Vermiljoen zalige tricotstof van Bora, met in mijn hoofd een leuke pyama voor Lilith.

Voor een volledige pyama vond ik de stof toch een beetje te druk, dus maakte ik "het lijfje", of hoe noem je dat, in effen tricot. En omdat het zo toch weer net iets te saai werd naar m'n gedacht, probeerde ik voor het eerst flockfolie uit. En waw, dat is echt een ontdekking! Zo gemakkelijk om te verwerken! Een nieuwe wereld aan mogelijkheden gaat voor me open...

En Lilith, die is er blij mee. Ze noemt haar nieuwe pyama "papi", haar versie van Bambi. Ze vindt papi heel leuk, en zit er constant aaitjes aan te geven en aan te frullen - er is zelfs een oortje dat al een beetje loskomt.

 

Het patroontje komt uit Ottobre, de flockfolie komt van MissTiggr. Heel toffe webshop met superservice, rep u daarheen als u er nog niet geweest bent. Ik kocht er ook nog wat tricot, maar op foto's daarvan, moet u nog even wachten.

En zien jullie dit?

Daarover later meer.

Een laat bezoekje van de kerstman

"Piepow", zo vroeg de kerstman me vorig najaar, "wat zou jij dit jaar graag krijgen?"

Nu had ik al dikwijls zitten watertanden bij alle geweldige creaties die uit Japanse naaiboekjes worden gemaakt, vooral door haar maar ondertussen ook door heel wat anderen. Ik had dus maar één wens: naaiboekjes! En dat helemaal vanuit Japan.

"Kerstman", zo antwoordde ik dus, "ik zou dit jaar graag wat Japanse naaiboekjes onder de kerstboom vinden".

Die arme kerstman hoorde het in Japan donderen, en droeg me op dan maar zelf voor m'n cadeau te zorgen, want zo helemaal in Japan een bestelling plaatsen, dat zag hij zo niet zitten.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik bracht heel wat tijd door op deze "japanse-boekjes-pagina", want aangezien Lilith nog maar net 2 is, wilde ik enkel boekjes kopen waarvan de patronen al vanaf 2 jaar gaan. Ik bestelde er uiteindelijk 3 op Yesasia, ruimschoots op tijd - of dat dacht ik toch.

Waar die boekjes ondertussen gezeten hebben, joost mag het weten. Bijna 2 maanden hebben ze erover gedaan, en dat lijkt me toch wat lang. Ik had me er al bij neergelegd dat ze niet meer zouden komen, maar zie!

Er zit er dan toch eentje tussen dat pas vertrekt vanaf 100cm, dus daar moet ik nog even mee wachten.

Girly style wardrobe

De andere twee vertrekken vanaf 90 cm, en ik heb alvast een eerste modelletje op het oog dat ik ga proberen te maken.

Simple and lovely design of child's clothes (Polkadrops)

Dressy little girl

Nu nog op zoek naar de vertaling van een aantal Japanse naaitermen, want alhoewel de tekeningen echt superduidelijk zijn, zou ik, voor een eerste poging, toch graag wat extra zekerheid inbouwen.

To be continued!

En zo heeft de kerstman dit jaar wel heel lang moeten wachten om zijn laatste cadeau te komen brengen...

O! Een boleo!

Kent u dat? Je ziet een patroon, en je weet meteen: "Dat móet ik hebben". Je koopt het dus, zoekt (bijna koortsachtig) naar de perfecte stofjes, in je hoofd is 't al helemaal in orde, geknipt, gestikt en in gebruik genomen. In je hoofd. Want in 't echt, da's iets anders. Daar liggen ze, het patroon en de stofjes, en verder gebeurt er ... niets, juist ja.

Al in september bestelde ik het alom bekende boleopatroon, maar pas nu heb ik hem gemaakt.

Nu pas. Drie maand later, een schandaal. Erg productief durf ik mezelf niet te noemen, en hier is het bewijs nog maar eens.

Maar kom, ik ben er wél content van! Een zalige zak, en een ruimte daarin! Wat ik daar allemaal in zal kunnen meenemen! Het patroon en de handleiding zijn bovendien zeer aangenaam om mee te werken, echt een aanrader - maar bon, dat weten jullie allemaal al, jullie zijn - gelukkig - niet allemaal zo traag als ik.

Ik was vooraf een beetje bang dat dat losjes rondomrond stikken mij niet goed zou lukken, maar dat is nergens voor nodig! Dat lukt echt goed, geen reden tot zorgen.

Binnen foto's trekken is niet ideaal, gelukkig bood onze boswandeling van deze namiddag voldoende kansen om m'n nieuwe tas te fotograferen.

Hm, die kleuren zijn nog niet alles. Maar toen toonde zelfs de zon zich even, en zie.

 

Ik vind de effen kant mooier, maar in de zomer ga ik misschien blij zijn met die - nogal flashy - bedrukte kant.

Op naar het volgende Van Katoen-project!

Gewonnen!

Ik ben eigenlijk zo iemand die nooit iets wint. Je kent dat wel, tegen beter weten in doe je mee aan allerlei wedstrijden en trekkingen, maar iets winnen, ho maar.

Tot dit bericht zich plots vertoonde in mijn leeslijst. Wow! Gewonnen! Een van de prachtige stofjes uit die toffe give-away van lady stitch. Ikke blij natuurlijk, of wat had u gedacht.

Vorige week, na onze mislukte vakantie, vond ik het pakketje tussen onze post. Eerst dacht ik nog "hela, dat is een ander stofje!"...

... maar toen bleek dat mijn stofje in een wel heel leuke verpakking zat: een elisanna-clutch!

Een leuk kerstkaartje maakte het cadeautje compleet.

 

Dankjewel Sofie, ik ben er heel blij mee! 

Kleertjes voor de kleinste in huis

De kleinste in huis had ook dringend een nieuwe tenue nodig. Toen Lilith haar kreeg had ze welgeteld één pyama'tje, en dat ding is al zo vaak aan en af gedaan (en zo'n tweejarige doet dat niet bepaald voorzichtig) dat het gewoon helemaal kapot is. Ik ging dus op zoek naar patroontjes, maar dat bleek moeilijker dan gedacht. Bientje is nl. maar 36cm groot, en zowat alle patronen zijn bedoeld voor grotere poppen, genre Baby Born.

Gelukkig zag ik toen dit berichtje bij Danielle van Mijn Naaicreaties,en een tijdje laten vielen hier een paar patroontjes overgetekend in de brievenbus. Dankjewel Danielle!

Zij had ze gebruikt voor een popje van 40cm, te groot voor Bientje dus. Wat aanpassingswerk later vond ik de geknipte maten, en op de valreep had Bientje een nieuwe tenue voor kerstavond.

 

Wie mij al wat langer volgt, herkent natuurlijk Liliths eigen verjaardagstenue. Op kerstavond gingen zij en Bientje dus assorti naar het feest bij oma. Ze had het eerst niet door, er kwam een spiegel aan te pas om haar te laten zien dat de kleertjes hetzelfde waren...

... maar toen ze 't doorhad, vond ze 't wel leuk!

De kleertjes zijn goedgekeurd, dus ik denk dat er nog mogen volgen.

Ondertussen vond ik in de bib dit boek:

Hiermee kan ik zeker aan de slag!

Haken in 't ziekenhuis

Tussen Kerst en Nieuw belandden we met Lilith, ver van huis, in het ziekenhuis. Wat een paar dagjes vakantie bij de schoonmama moesten worden, jaarlijkste kersttraditie, draaide uit op een gedwongen langer verblijf. Niets ernstigs, gelukkig, in tegenstelling tot de vorige keren (onze meid lag op haar korte leventje al 6 keer in 't ziekenhuis, haar geboorte niet meegerekend) wisten we wat er aan de hand was en panikeerden we niet. Een "banale keelonsteking" bezorgde haar een hele dag meer dan 40° koorts, waarbij ze radicaal weigerde nog iets te eten of drinken. Aan de baxter dus, en gelukkig werd ze al snel beter.

En daar zaten we dan. Plots zeeën van tijd, naast het ziekenhuisbed. Gelukkig had ik, toen we naar de andere kant van 't land vertrokken, nog vlug m'n wol en m'n haaknaald in de auto gegooid, samen met de afdruk van de haaklessen van Miek. En zo kwam het dat ik sneller dan verwacht de tijd vond om te beginnen aan mijn poging om een sjaal te haken.

  

Voordien probeerde ik al een paar keer een kleiner proeflapje, en telkens eindigde ik met een soort driehoek. Hoe langer ik bleef haken, hoe smaller mijn lapje werd. Maar wonder boven wonder is het me gelukt. Mijn sjaal blijft even lang, en los van een paar kleine foutjes en onregelmatigheden, ben ik er echt heel tevreden over.

Klaar is hij nog niet, ik doe er tussen de soep en de patatten nog aan voort. En dan maar hopen dat Lilith hem zal willen dragen. Ze kon het alvast niet laten er even aan te komen voelen, terwijl ik hem probeerde te fotograferen...

... en daarna werd hij ook even getest op geur en zachtheid.

En de kleine meid? Die is weer kerngezond, gelukkig.