Pyszna sałatka z kalafiora

Pyszna i szybka w wykonaniu.

Pyszna sałatka z kalafiora 

Składniki: 

 1 mały kalafior

 1 puszka (560 g) ananasów 

 5 łyżek prażonych ziaren słonecznika 

 1/2 pęczka natki pietruszki 

 4 łyżki majonezu 

 2 łyżki jogurtu naturalnego 

1 łyżeczka przyprawy curry 

sól, pieprz 

Wykonanie: 

Kalafiora ugotować al dente, podzielić na małe kawałki. Ananasa odcedzić i pokroić w kostkę, posiekać zieloną pietruszkę. Wszystkie składniki przełożyć do miski. Posolić i popieprzyć do smaku. Z jogurtu, majonezu i curry zrobić sos (wymieszać) dodać do miski i dokładnie wymieszać. 

 Smacznego!

Kto, jak nie ja?

Kto, jak nie ja? - Katarzyna Kołczewska

 

Anna nigdy nie chciała mieć dzieci. Nie lubiła ich. Nie interesowały jej. Okazało się, że los zdecydował za nią. Kiedy w tragicznym wypadku ginie jej siostrzenica z mężem, okazuje się że Anna jest jedyną osobą, która może zająć się trzyletnią osieroconą Olą. Inaczej dziewczynka trafi do domu dziecka.
Czy uzależniona od leków i alkoholu, borykająca się z traumą kobieta zdobędzie się na heroizm, stawi czoło słabościom, lękom i demonom przeszłości? Stawką jest szczęście dziecka, a w tej walce wszystkie chwyty – szantaż, manipulacja, przekupstwo – są dozwolone. I czy trzylatka będzie w stanie zaakceptować zupełnie nowe życie, na które nikt jej nie przygotował?

Niezwykle poruszająca, do bólu szczera opowieść o trudnej miłości, odpowiedzialności i odnajdywaniu szczęścia tam, gdzie nigdy się go nie szukało.

72/52/2023

str. 480

 

Podróż w niechciane

Podróż w niechciane - Danuta Chlupowa

 

W świecie, w którym panoszy się zło, nie brakuje też dobrych ludzi
Kończy się lato 1939 roku. Mieszkający blisko niemieckiej granicy Bogusia Brzezińska i Florian Urbański borykają się z osobistymi problemami. Ją zdradził mąż, on nieszczęśliwie się zakochał… Jednak w momencie wybuchu wojny te problemy bledną. Bogusia musi uciekać z córeczką na wschód. Pociąg, do którego wsiada, zostanie później nazwany krotoszyńskim pociągiem śmierci. Florian, masztalerz w Państwowym Stadzie Ogierów, ewakuuje się konno. Już w pierwszych dniach września młodzi przeżywają dramatyczne chwile. A to dopiero początek tułaczki… Kiedy drogi Bogusi i Floriana się krzyżują, rodzą się nieśmiałe marzenia o leczącej sile miłości. 

71/52/2023

str. 352 

Droga ku nadziei - Danuta Chlupowa

 

 

W świecie ogarniętym wojną życie zmienia się w czekanie. Na wyzwolenie, na powrót ukochanego, na spokojny sen…

Dwie kobiety i dwie trudne życiowe historie.

Bogusława Brzezińska wreszcie może wyjechać z córeczką do Drogomyśla, gdzie czeka na nią ukochany Florian. Niestety, spokojna wieś staje się pod koniec wojny miejscem zażartych walk frontowych. Młodzi ponownie zostają rozdzieleni, a Bogusia jest skazana na pomoc obcych ludzi.

Jadwiga Paterek nie może się doczekać końca wojny. Kobieta pielęgnuje w sobie rodzące się uczucie do Mieczysława, którego poznała podczas ewakuacji w 1939 roku. Jednak znajomość z członkiem Armii Krajowej okaże się niebezpieczna… Oboje trafią do nazistowskiego więzienia w lubelskim zamku.

Czy po wojnie obu parom uda się ułożyć życie tak, jak to sobie wyobrażały?

6/52/2024

str. 304

Kościół św. Floriana w Stalowej Woli

 Kościół św. Floriana w Stalowej Woli

 Historia Parafii 

W 1938 r. na piaszczystych terenach obok ubogiej flisackiej wsi Pławo w Puszczy Sandomierskiej rozpoczęto budowę Południowych Zakładów Przemysłowych, według koncepcji tzw. Centralnego Okręgu Przemysłowego. Równocześnie z budową Elektrowni i Huty „Stalowa Wola” rozpoczęto tworzenie osiedla mieszkaniowego o tej samej nazwie. Osiedle Stalowa Wola weszło w skład parafii rozwadowskiej. Dla religijnych potrzeb stalowowolskiej ludności we wnęce szatni miejscowego gimnazjum ustawiono ołtarz, przy którym od sierpnia 1938 r. w każdą niedzielę odprawiali Mszę świętą księża z parafii rozwadowskiej. Pod koniec tegoż roku powstał Komitet Budowy Kościoła w Stalowej Woli, którego organizatorem i kierownikiem był inż. B. C. Chudzyński, dyrektor budowlany zakładów przemysłowych. W styczniu 1939 r. katechetą Szkoły Podstawowej w Stalowej Woli został ks. Józef Skoczyński. Bp F. Barda polecił mu sprawę budowy kościoła i utworzenia parafii w Stalowej Woli. Gdy uzyskano zgodę na budowę świątyni, II wojna światowa przerwała prace przygotowawcze. Podczas wojny Mszę świętą odprawiano w kaplicy Ochronki Sióstr Służebniczek w Pławie. Ks. J. Skoczyński dowiedział się, że władze okupacyjne zamierzają wysiedlić wieś Stany, aby urządzić tam poligon wojskowy. Dlatego też poprosił on władze okupacyjne o zgodę na przewiezienie drewnianego kościoła ze Stanów do Stalowej Woli. 29 listopada 1943 r. świątynia ta stała się filią parafii Rozwadów. Natomiast samodzielna parafia pw. św. Floriana erygowana została przez bpa F. Bardę w dniu 9 października 1947 r. 

 

 

 

 

Kościół pw. św. Floriana wybudowany został w 1802 r. jako świątynia parafialna (wówczas posiadała wezwanie św. Jana Gwalberta) we wsi Stany, położonej kilkanaście kilometrów od Stalowej Woli. Ma 31 metrów długości, 15 metrów szerokości i 13 metrów wysokości (w tym dach o wysokości 7 metrów). Boczne przybudówki mają po 22 metry długości i szerokość 2,5 m.  Jej konsekracji dokonał bp I. Łobos w 1884 r. Ze względu na likwidację wsi Stany we wrześniu 1943 r., drewniany kościół został przewieziony do Stalowej Woli. Poświęcenia kościoła pod nowym wezwaniem św. Floriana, patrona hutników, dokonał ks. Adam Osetek z Gorzyc 12 grudnia 1943 r. Odnowienie wnętrza świątyni miało miejsce w latach 50-tych XX w. Wykonał je mistrz stolarski Józef Dziura z Pława. Kościół jest zbudowany z drewna sosnowego. Prezbiterium jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z dwoma bocznymi zakrystiami. Do frontonu przylega kruchta. Dach jest kryty gontem, z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Wokół świątyni znajdują się zamknięte soboty. Wnętrze jest obite boazerią i podzielone dwoma rzędami słupów. Stropy są płaskie z kasetonami. Ołtarz główny i dwa boczne są neobarokowe z XIX w.

 

Dzwonnica drewniana konstrukcji słupowej pochodzi z pocz. XIX w. Zbudowana została na planie kwadratu i zwieńczona gontowym dachem namiotowo-kopułowym.

 Kościół Źródła Miłosierdzia Bożego w Stalowej Woli

Kościół parafialny pw. Źródła Miłosierdzia Bożego powstał w latach 2014-2017 z rozbudowy dotychczasowej kaplicy pw. św. Anny. Kaplica ta zbudowana została w latach 1982-1983 pod kierunkiem ks. Jana Kozioła. Nad jej rozbudową czuwał ks. Marian Balicki. Służy ona obecnie za świątynię parafialną, z pominięciem kilku Mszy świętych tradycyjnie sprawowanych w starym kościółku pw. św. Floriana. Oś nowego kościoła Miłosierdzia Bożego zaprojektowano prostopadle do dawnej osi kaplicy i w tym też kierunku zbudowano nawę nowej świątyni. Dawna kaplica stanowi obecnie swoisty transept, położony jednak w przedniej części kościoła. Nowoczesny charakter budowli wyraża się w niesymetrycznej bryle, jakby złożonej z kilku podobnych do siebie segmentów, niesymetrycznym, porozdzielanym świetlikami namiocie dachu, oryginalnym, drewnianym podbiciu pozostawionym w starszej części kościoła i witrażach, odpowiadających stylem całemu kościołowi. Pomimo pierwotnego, modernistycznego charakteru świątynia wykazuje także cechy postmodernistyczne. Są nimi dźwigary z drewna klejonego, powtarzający się motyw trójkątnych lunetek i wykuszy oraz ostrosłupowa wieżyczka. W ołtarzu głównym umieszczono tabernakulum w witrażowej dekoracji oraz obraz Jezu ufam Tobie.

 Wiadomości pochodzą stąd i stąd.

Kartka ślubna

 Kolejna kartka z okazji ślubu.

Kartka do koperty.