Οι φοβερότερες ενοχές...Ποτέ δεν μ' ενδιέφερε η συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους, ποτέ. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται τύψεις μόλις μιλήσουν άσχημα σε κάποιον ή αν του κάνουν κάτι επίσης άσχημο και τον πληγώσουν, και ζητούν συγγνώμη. Τώρα τελευταία το παθαίνω κι εγώ αυτό. Ζητάω συγγνώμη όποτε νομίζω ότι παραφέρθηκα, και αυτό, τέλος.
Τις πιο φοβερές ενοχές, παρτήρησα ότι τις έχω όταν γίνεται κηδεία και δεν είμαι εκεί. Δεν ξέρω νομίζω ότι ο νεκρός με βλέπει και με κρίνει. Ίσως κρίνω εγώ τον εαυτό μου και πολυ αυστηρά μάλιστα. Στις κηδείες δεν πηγαίνω παρόλο που μπορεί να τριγυρνάει στο μυαλό μου συνεχώς και με θλίψη ο αποθανών. Ίσως δεν έχω συμφιλιωθεί ακόμα με την ιδέα του θανάτου και δε νομίζω οτι θα το κάνω ποτέ. Με τρόμο σκέφτομαι την ημέρα που θα χάσω κάποιον πολύ δικό μου.
Ο θείος μου ο Γιώργος, αδερφός της γιαγιάς μου πέθανε σήμερα. Ογδόντα ετών και κάτι, κοντά στα δύο μέτρα, φανατικός κομμουνιστής μέχρι το τέλος και μόνος. Μεγάλωσε μόνος, νόθο παιδί στην Κοκκινιά, στα προσφυγικά. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν είχε καιρό "προείχαν οι αγώνες"-αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα.
Τον είχαμε επισκευτεί με τους παππούδες μου μια φορά, στο ίδιο σπίτι στην Κοκκινιά. Αυτή τη στιγμή τη θυμάμαι σα να ήταν χτές. Δημοτικό πρέπει να πήγαινα. Είχε τηγανίσει ψάρια και μόλις μπήκα μέσα αντί να του πώ ένα γειά, είπα ότι το σπίτι του βρωμούσε ψαρίλα. Και εκείνος γέλασε. Μετά μας πήγε σε ένα μαγαζί με καραμέλες και μας είπει να πάρουμε ότι θέλουμε. Νομίζω πως δεν τον ξαναείδα από τότε. Συνέχιζε να μας στέλνει γλυκά, εμένα και της αδερφής μου όποτε τον επισκεπτόταν η γιαγιά.
Δεν ξέρω γιατί αλλά κάποια πράγματα μου καρφώνονται στο μυαλό ή μάλλον στην ψυχή μου και δε λένε να βγούνε με τίποτα. Και ούτε θέλω. Αυτές οι αναμνήσεις είναι μέσα μου και δικές μου και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον θείο μου. Μπορείς να βρείς πολλες δικαιολογίες για να μην πάς σε μια κηδεία. Εγώ βρήκα μία : Δουλεύω. Αλλά αυτό δε με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα. Ούτε η παρουσία μου στην κηδεία θα ήταν εξιλεωτική.
Θείε πάντα θα έχεις μια θέση στην καρδιά μου. Καλό ταξίδι!
